မနက္​ျဖန္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။

ျပတင္​း​ေပါက္​ကတိုးထြက္​လာတဲ့ မီးခိုး​ေငြ႔​ေလးလိုပဲ တိမ္​​ေတြဆီ​ေျပးထြက္​သြားလိုက္​ရမလား။ ဒါမမဟုတ္​ စံပယ္​ပန္​းရနံ႔​ေလးလိုပဲ ​ေလနဲ႔အတူ လိုက္​ပါ​ေပ်ာက္​ကြယ္​လိုက္​ရမလား။ ခ်စ္​ခင္​ႏွစ္​သက္​​ေသာသူမ်ားႏွင္​့ ​ေကြကြင္​းရျခင္​းဒုကၡဆိုတဲ့ တိမ္​တစ္​အုပ္​ဟာ အိမ္​​ေ႐ွ႕တံခါးမွာ​ေစာင္​့လို႔ အိမ္​​ေ႐ွ႕တံခါးဟာ သူ႔ခရီးရဲ႕အစပဲ။ ငွက္​က​ေလး​ေတြလို လူမသိ သူမသိ​ေသလိုက္​ရမယ္​့ ခရီးရဲ႕အစ။ ခရီးရဲ႕အစံုး။

​ေအာ္​မၾကား​ေခၚမၾကား အခန္​းက်ဥ္​း​ထဲမ်က္​ႏွာၾကက္​နဲ႔ ၾကမ္​းျပင္​ၾကား ပင္​့ကူမွ်င္​​ေတြ တစ္​လႈပ္​လႈပ္​။ အူ​ေနတဲံနားထဲ​ ​ေၾကးစည္​သံ​ေတြ တုန္​ခါလို႔ လက္​ထဲမွာဆုပ္​ကိုင္​ထားတဲ့ အတိတ္​ဆိုတဲ့အရာကို တ​ျဖည္​းျဖည္​း ​ေလ်ွာခ်လိုက္​​ေတာ့...။ လူငယ္​ဘဝရဲ႕ ရက္​စြဲမ်ားနဲ႔အတူ မိုက္​မဲမႈမ်ား။ ခ်စ္​ခဲ့တဲ့ခ်စ္​သူမ်ားနဲ႔ မုန္​းခဲ့တဲ့မုန္​းသူမ်ားရဲ႕ ရယ္​သံမ်ား၊ ၾကယ္​​ေရာင္​ဆာတဲ့သီခ်င္​း၊ ဂ်င္​း​ေဘာင္​းဘီအျပဲတစ္​ထည္​လို ဒဏ္​ရာဒဏ္​ခ်က္​မ်ား၊ မူးယစ္​ရီ​ေဝညမ်ား၊ နီယြန္​မီးလို​ေဒါသ၊ ပန္​းျခံထဲကရမၼက္​၊ အသစ္​႐ွာ​ေဖြ​ေတြ႔႐ွိခ်က္​မ်ား၊ မူးယစ္​​ေဆး၀ါး၊ အသက္​မ်ား၊ ရယ္​သံမ်ား၊ ငိုသံမ်ားနဲ႔ အ​ေမွာင္​ထဲတိုးဝင္​တဲ့ရထား... တျဖည္​းျဖည္​း​ေမွးမွိန္​လို႔ ငါ့စိတ္​နဲ႔​ေဝ​း​ေဝးသြားတဲ့ အရိပ္​မ်ား... ​ေမ​ေမရဲ႕ တည္​ၿငိမ္​တဲ့ မ်က္​ႏွာ​ေလးသာ မတည္​ၿငိမ္​တဲ့ ငါ့စိတ္​ မွန္​သားျပင္​​ေပၚ ထင္​က်န္​​ေနခဲ့တဲ့ည​ေန။

ငါခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ကမၻာ​ေျမကို ငါခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ တုန္​ခါ​ေနတဲ့ ငါ့ဘယ္​ဘက္​ရင္​အံုကို လက္​နဲ႔ဖိလို႔ ​ေမတၱာတရားကို ယံုခဲ့တယ္​။ အ​ေမွာင္​ထဲ ပြင္​့​ေနတဲ့ပန္​း​ေလးတစ္​ပြင္​့ရဲ႕ရနံ႔ကို ကိုယ္​ခ်င္​းစာတယ္​။ မိ​ေမြးတိုင္​းဖ​ေမြးတိုင္​း စိတ္​နဲ႔အရာရာကို ခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ သံသရာကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ နံနက္​ခင္​းအ႐ုဏ္​​ေအာက္​ ဆြမ္​းခံႂကြလာတဲ့ ရဟန္​း​ေတာ္​မ်ားနဲ႔ ​ေဂါတမဗုဒၶကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ဒုကၡကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ​ေဗဒါပင္​​ေလးကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ အမွန္​တရားကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ပိ​ေတာက္​ပန္​း​ေတြနဲ႔ အ​ဘြားကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ငါ့ကိုယ္​ငါခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ရည္​းစား​ေဟာင္​း​ေတြကိုခ်စ္​ခဲ့တယ္​။ ဘယ္​လို​ေျပာရမလဲ။ ဘယ္​လို​ေျပာခဲ့ရမလဲ။ ငါခ်စ္​ခဲ့တယ္​ဆိုတဲ့အ​ေၾကာင္​း။ ငါခ်စ္​တဲ့ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ငါခ်စ္​တဲ့ ခ်စ္​သူ​ေတြသိ​ေအာင္​ ဘယ္​လို​ေျပာျပခဲ့ရမလဲ။

တစ္​စတစ္​စ နာရီဆိုးမ်ား​ေအာက္​တိုးဝင္​​ေနတဲ့ ဝိဥာဥ္​။ ခႏၶာကိုယ္​ထဲ ဘာသာစကား​ေတြ​ေပ်ာက္​ဆံုးလို႔ ဆက္​သြယ္​မႈဧရိယာျပင္​ပ​ေရာက္​​ေနတဲ့ လူတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ရင္​ထဲကစကား နတ္​ဘုရား​ေတြၾကားႏိုင္​ပါ​ေစ။ ဒုကၡနဲ႔တစ္​ခါ​ေတြ႔တိုင္​း မိန္​းမတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ရင္​ခြင္​ထဲတိုးဝင္​မိတဲ့​ေနစြဲမ်ား။ မနက္​ျဖန္​ဆို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။

ဘဝမွာ မလုပ္​ဖူးတာဆိုလို႔ မနက္​ျဖန္​​ေသမယ္​့ အလုပ္​ပဲ႐ွိမယ္​ထင္​တယ္​။ ဟုတ္​တယ္​။ မနက္​ျဖန္​ဆို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။ မနက္​ျဖန္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသသြားခဲ့ရင္​ မည္​သူမဆို လြတ္​လပ္​စြာ ငိုပိုင္​ခြင္​့႐ွိသလို၊ မည္​သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ​​ရယ္​​ေမာခြင္​့႐ွိရဲ႕။ မည္​သူမဆို လတ္​လပ္​စြာ ခ်ီးမြမ္​းခြင္​့႐ွိသလို မည္​သူမဆို လြတ္​လပ္​စြာ ဆဲ​ေရစခြင္​့႐ွိရဲ႕။ တစ္​ခုပဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ရဲ႕စ်ာပနကို စိတ္​ပါမွသာ လာခဲ့ၾကဖို႔တစ္​ခုပဲ။ တစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​​ေစ ႏွစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​​ေစ စိတ္​ပါမွသာ လာခဲ့ၾကပါ။ အစဥ္​အလာ​ေဘာင္​​ေတြကို ႐ိုက္​ခ်ိဳးပစ္​ပါ။ ဝတၱရားတစ္​ခုအ​ေနနဲ႔ မလာခဲ့ပါနဲ႔။ ခင္​ဗ်ားတို႔အလုပ္​ပ်က္​ရံုပဲ။ မနက္​ျဖန္​ဆို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။

ဘာမွျပင္​ဆင္​မထားဘူး။ ဘာမွမွီခိုမထားဘူး။ ဘာမွသယ္​ယူမထားဘူး။ လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​အသက္​႐ွဴ ​ေနတယ္​။ လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတြး​ေနတယ္​။ ဟိုးအ​ေဝး... ​ေတာင္​​ေတာ္​​ေပၚက မီး​ေရာင္​သဲ့သဲ့ကို လွမ္​းျမင္​​ေနရတယ္​။ ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးရဲ႕စီးသံ။ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္​ အသက္​စြန္​႔သြားၾကတဲ့ သူရဲ​ေကာင္​း​ေတြရဲ႕အရိပ္​​ေတြ၊ အသံ​ေတြကိုျမင္​​ေနရ ၾကား​ေနရတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္​မဆိုထားနဲ႔ ကိုယ္​့မိသားစု အက်ိဳးအတြက္​​ေတာင္​ ဘာမွမလုပ္​​ေပးႏိုင္​တဲ့ လူတစ္​​ေယာက္​။ ဗာလာနံ ​ေပ​ေပ​ေတ​ေတစီးဆင္​းခဲ့တဲ့ျမစ္​တစ္​စင္​း၊ ကမၻာႀကီးကိုပူ​ေႏြး​ေစမဲ့ ႂကြပ္​ႂကြပ္​အိတ္​တစ္​လံုး။ ပတ္​ဝန္​းက်င္​ကို နားၿငီး​ေစမယ္​့ ဟဲဗီး​ေရာ့ခ္​တစ္​ပုဒ္​။ လူ႔က်င္​့ဝတ္​​ေတြကို မလိုက္​နာႏိုင္​ခဲ့တဲ့ စည္​းအျပင္​ကလူ။ ကိုယ္​မွန္​တယ္​ထင္​ရာ ​ေျပးစိုက္​ပစ္​လိုက္​ဖို႔ ဝန္​မ​ေလးတဲ့ ဓား​ေျမႇာင္​တစ္​​ေခ်ာင္​း။ အမွန္​တရားအတြက္​ ဘယ္​​ေတာ့မွ​ေသြးမ​ေၾကာင္​သူ။ ​ေငြသံ​ေၾကးသံ​ေတြကို ရြံမုန္​းသူ။ ယံုၾကည္​ခ်က္​မ႐ွိ၊ ခံယူခ်က္​မ႐ွိတဲ့ သာ​ေပါင္​းညာ​စား​ေတြကို မီးပံု႐ိႈ့ခ်င္​သူ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ရဲ႕ လုအျဖစ္​အ​ေပၚမွာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ဟာ႐ိုးသားခဲ့တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ရဲ႕လူမ်ိဳး ကြၽန္​​ေတာ္​ရဲ႕ တိုင္​းျပည္​အ​ေပၚ ႐ိုးသားခဲ့တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​လုပ္​ႏိုင္​ခဲ့တာဒါပဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ပိုင္​ဆိုင္​သမွ်ဟာဒါပဲ။ ကမၻာႀကီးကို ​ေပးႏိုင္​ခဲ့တာဆိုလို႔ ကဗ်ာတစ္​ပုဒ္​လို ႐ိုးသားမႈတစ္​ခုတည္​း။ ​ေသြး႐ိုးသား႐ိုးအမွား​ေတြပဲ။

မနက္​ျဖန္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။ ​ေလႏွင္​ရာလြင္​့ခဲ့တဲ့ တိမ္​တစ္​အုပ္​လို မိုး​ေကာင္​းကင္​ႀကီးရဲ႕ ​ေျခ​ေတာ္​ရင္​းအ​ေရာက္​ အသက္​ထက္​ႀကိဳးမွ်င္​က​ေလးလြင္​့ပ်ံ့။ စကားဝါပင္​​ေလးရဲ႕ထံ​ေတာ္​ပါး။ ႏွင္​းတစ္​စလို ​ေျမခဖို႔ သံ​ေဝဂသံတလြင္​လြင္​နဲ႔လာခဲ့ၿပီ။ လြမ္​း​ေစတီနံ​ေဘး သစ္​ရြက္​​ေတြကို ႐ွပ္​ထိုး​ေျပး​ေနသလို ကန္​​ေရျပင္​ရဲ႕အလင္​းနဲ႔ လာခဲ့ၿပီ။ မီးခိုလိုမ​ေသျခာမႈနဲ႔ ဒီဘဝကို ခဝါခ်ဖို႔ ​ေလွက​ေလးတစ္​စင္​း ပိန္​းပိတ္​အ​ေမွာင္​ထဲ တက်ီက်ီ​ေလွာ္​ခတ္​လို႔ ​မ​ေသျခာမႈတစ္​ခုဆီ ​ေသခ်ာဖို႔လာခဲ့ၿပီ။ တိမ္​လိုလို ​ေလလိုလို မီးတစ္​စလိုလို ကဗ်ာဆရာလာခဲ့ၿပီ။ ခရီးကိုအဆံုးသတ္​ဖို႔ ခရီးတစ္​ခုဟာလာခဲ့ၿပီ။

ဆြတ္​ပ့်ံဖြယ္​အလြမ္​းအ​ေမာမ်ားနဲ႔ မနက္​ျဖန္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။ နား​ေထာင္​ပါ မနက္​ျဖန္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။ မနက္​ျဖန္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသတဲ့အခါ ကြၽန္​​ေတာ္​ပိုင္​ဆိုင္​သမွ် ဖ်က္​ဆီးလို႔ရတဲ့ အရာမွန္​သမွ် ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔တစ္​ပါတည္​း ​ေဖ်ာက္​ဖ်က္​မီးရႈိ ့လို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ပိုင္​ဆိုင္​သမွ် ဖ်က္​ဆီးလို႔မရတဲ့ အရာမ်ားကိုလည္​း သူ႔အတိုင္​းထားလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ခႏၶာကိုယ္​ရဲ႕န​ေဘး သီခ်င္​းတစ္​ပုဒ္​လြင္​့ပ်ံ့​ေနပါ​ေစ။ ခ်စ္​ျခင္​း​ေမတၱာတရား​ေတြ သင္​းပ်ံ့​ေနပါ​ေစ။ ငိုသံမ်ားကို ကြၽန္​​ေတာ္​ဝိဥာဥ္​နဲ႔​ေဝးရာသို႔ဖယ္​႐ွားလို႔ ကဗ်ာတစ္​ပုဒ္​လိုပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုအဆံုးသတ္​လိုက္​ပါ။

နႈတ္​ဆက္​ခဲ့ရဲ႕။ ကြၽန္​​ေတာ္​အ​ေပၚ​တာဝန္​​ေက်ပြန္​ခဲ့​ေသာ၊ ကြၽန္​​ေတာ္​က တာဝန္​မ​ေက်ခဲ့​ေသာ ​ေႏြ၊ မိုး၊ ​ေဆာင္​းဥတုသံုးလီနဲ႔ ကမၻာ​ေျမႀကီးကိုနႈတ္​ဆက္​ခဲ့ရဲ႕။ ​ေမတၱာတရားအ​ေၾကာင္​း သင္​ျပ​ေပးခဲ့တဲ့ အ​ေမ့ကိုလည္​း နႈတ္​ဆက္​ခဲ့ရဲ႕။ ဘာသာစကား​ေတြမသံုးပဲ တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​သိပ္​ခ်စ္​ခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္​သူ​ေလးရဲ႕ ကိုယ္​သင္​းရနံ႔​ေမႊးညႇင္​းႏု​ေလးမ်ားကိုလည္​း နႈတ္​ဆက္​ခဲ့ရဲ႕။ စိတ္​တူကိုယ္​တူ သူငယ္​ခ်င္​းမ်ားနဲ႔ ​ေနညိဳခ်ိန္​ ဘားက​ေလးကိုလည္​း နႈတ္​ဆက္​ခဲ့ရဲ႕။ ျပန္​မလာ​ေတာ့ဘူး။ စစ္​ပြဲမ်ားနဲ႔ ယမ္​း​ေငြ႔တ​ေဝ​ေဝ ​ေျမကမၻာဆီ ျပန္​မလည​ေတာ့ဘူး။ ​ေမတၱာတရားကို မ​ေလးစားသူ​ေတြၾကားထဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​မလာ​ေတာ့ဘူး။ အၿပီးအပိုင္​ထြက္​ခြာသြား​ေတာ့မယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​သြား​ေတာ့မယ္​။ ​ေနခင္​း​ေၾကာင္​​ေတာင္​ႀကီး ျဗဳန္​းကနဲ႔ရြာခ်လိုက္​တဲ့မိုးလို ကြၽန္​​ေတာ္​သြား​ေတာ့မယ္​။ ​ေလထဲကဖ​ေယာင္​းတိုင္​လို႔ ​ေကာင္​းကင္​တံခါးကို ​ေခါက္​ဖို႔ကြၽန္​​ေတာ္​ သြား​ေတာ့မယ္​။

႐ုပ္​႐ွင္​အ​ေႏွးျပကြက္​တစ္​ခုလို ​ေနာင္​တတရား​ေတြ စိတ္​ဖလင္​ခြက္​​ေပါ့တစ္​ကြက္​ခ်င္​း ကိုယ္​ထင္​ျပလို႔ အ​ေမွာင္​လိုလို ​ေၾကာင္​လိုလို ​ေအာ္​သံမ်ားနဲ႔ ​ေလဟာျပင္​တစ္​ခု ငါ့ခႏၶာကိုယ္​ဆီ တ​ေရြ႔​ေရြ႔တြားတက္​လာ​ေနၾက။ လႊတစ္​စင္​းလို ငါ့အသက္​႐ွဴသံဟာ အ​ေျပးသမားတစ္​​ေယာက္​လို ျမန္​လာလိုက္​ အ​ေဆြးသမားတစ္​​ေယာက္​လို ​ေႏွးသြားလိုက္​ ​ေလးလံ​ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္​ဟာ အ​ေမွာင္​တစ္​ျခမ္​း၊ အလင္​းတစ္​ျခမ္​းထဲ မလႈပ္​မယွက္​ တိတ္​တဆိတ္​​ေသျခင္​းဟာ ငိုက္​မ်ည္​းလို႔။ ငါ့ရဲ႕​ေနာက္​ဆံုးထြက္​သက္​ကို​ေစာင္​့ဆိုင္​း​ေနတဲ့ ျပတင္​းတံခါး​ေလးဟာလည္​း ကြၽီက်ီြျမည္​လို႔။ ငါ့ဝိဥာဥ္​အလြယ္​တကူ ထြက္​ခြာသြားလို႔ရ​ေအာင္​ အသင္​့အ​ေနအထားနဲ႔ ၿငီး​ေငြ႔က်ီးအာသံ​ေတြလို ​ေဝဒနာ​ေတြဟာ ​ေနရာကြက္​ၾကား။

သိ​ေန​ေသးတယ္​။ တဖ်စ္​ဖ်စ္​မည္​​ေနတဲ့​ေရခဲတံုး​ေလးတစ္​တံုး ဖန္​ခြက္​ထဲ​ေအာ္​ျမည္​​ေနသလို ငါအသက္​႐ွဴ​ေနတယ္​ဆိုတာကို သိ​ေန​ေသးတဲ့ စိတ္​က​ေလးတစ္​ခု႐ွိ​ေန​ေသးတယ္​။ ငါ့စိတ္​​ေတြဟာသြား​ေနၾက​ေသးတယ္​။ ညိဳ႕ညိဳ႕ဆိုင္​းဆိုင္​း​ေတာအုပ္​က​ေလးရဲ႕​ေဘး စမ္​း​ေခ်ာင္​း​ေလးတစ္​ခုဆီ၊ လူ​ေတြျပည္​့က်ပ္​​ေနတဲ့ၿမိဳ႕လည္​​ေကာင္​ဆီ၊ အျဖဴ​ေရာင္​သခ်ႋုင္​းတစ္​ခုဆီ ​ေရႊဝါ​ေရာင္​ဝတ္​​ေက်ာင္​းတစ္​ခုဆီ၊ ဖ်က္​ခနဲ လက္​ခနဲ​ေလထဲလြင္​့​ေနရတဲ့ မီးတစ္​စလိုလို၊ ပိန္​းၾကာရြက္​​ေပၚတင္​​ေနခဲ့တဲ့​ေရတစ္​စက္​လိုလို ​ေအးသြားလိုက္​ ပူလာလိုက္​၊ ​ေမွာင္​သြားလိုက္​ လင္​းလာလိုက္​၊ ပူ႐ွိန္​း႐ွိန္​းရနံ႔တစ္​ခုဟာ တုန္​ခါမႈတစ္​ခုလို ​ေလ်ာ့ရဲ​ေနတဲ့ ငါ့စိတ္​မ်က္​ႏွာျပင္​​ေပၚျဖတ္​သန္​းလို႔ သိတစ္​ခ်က္​ မသိတစ္​ခ်က္​ နားထဲ​ေလ​ေတြ ​ေအာ္​ျမည္​​ေနတဲ့အသံ။ အင္​ဂ်င္​စက္​သံ၊ ​ေရတံခြန္​စီးသံ၊ ဂစ္​တာတီးသံ၊ ဝတ္​ျပဳဆု​ေတာင္​းသံ၊ ကဗ်ာရြတ္​သံ အသံ​ေတြ... "တီ" ကနဲျမည္​းသံနဲ႔အတူ အားလံုး​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား။

ည။
လူတစ္​​ေယာက္​လို​ေနၿပီ လူတစ္​​ေယာက္​လို​ေသဆံးသြားရမယ္​့ လူတစ္​​ေယာက္​၊ ကဗ်ာတစ္​ပုဒ္​လို စတင္​ၿပီး ကဗ်ာတစ္​ပုဒ္​လို ၿပီးဆံုးသြားမယ့္​ ကဗ်ာတစ္​ပုဒ္​။ စကားဝါပင္​​ေလးတစ္​ပင္​၊ မၿပီးဆံုး​ေသး​ေသာ​ေတးတစ္​ပုဒ္​၊ တရားမရ​ေသး​ေသာ ​ေတာရ​ေက်ာင္​းငယ္​။
မကြၽတ္​မလြတ္​​ေသး​တဲ့ အခ်စ္​​ေတြနဲ႔ ည​ေမႊးပန္​းပင္​​ေလး​ေအာက္​က ရစ္​ဝဲ​ေနမယ္​့ တ​ေယာသံမ်ား။ ကြၽန္​​ေတာ္​မ႐ွိ​ေတာ့​ေပမယ္​့ ကမၻာ​ေျမျပင္​ရဲ႕​ ​ေနဝင္​ဆည္​းဆာမ်ား။အ​ေမွာင္​နဲ႔အတူ ​ေပ်ာက္​ဆံုးသြားရမယ္​့ ​ေနစြဲမ်ား။ လြမ္​းဆြတ္​​ေၾကကြဲရတာ​ေလာက္​ ဝမ္​းနည္​းစရာ​ေကာင္​းတာ ဘာမွမ႐ွိ။ ဒီကမၻာမွာ... ဒီကဗ်ာဟာ လူအျဖစ္​ကိုမ​ေတာ္​တဆ ​ေရာက္​လညခဲ့တဲ့ လူတစ္​​ေယာက္​ ကမၻာႀကီးထဲ မ​ေတာ္​တဆ​ေပ်ာက္​သြားခဲ့တဲ့အ​ေၾကာင္​း စာသားမ်ားမွ်သာ။
မနက္​ျဖန္​ဆို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေသမယ္​။

အတာဦး