ေဆာင္းရာသီမနက္ခင္းလမ္းေလ်ွာက္ျခင္းအမွတ္တရေလး

Steemit members အားလံုး မဂၤလာပါရွင္။
ေလေျပေအးေလး ပါးျပင္ေပၚေရာက္လာခ်ိန္ ခႏၶာကိုယ္မွ ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ ျဖစ္လာ၍ မ်က္လံုးမ်ား မဖြင္႔ပဲ ေစာင္စကို ဆြဲကာ ျပန္ျခံဳျပီး ေကြးေနမိတာေပါ႔။ ခ်မ္းစိမ္႔မႈေၾကာင္႔ အပ်င္းတစ္ျပီး မထခ်င္ ေစာင္ျခဳံျပီး ေကြးေနပင္မယ္႔ လူကေတာ႔ ႏိုးေနတာ ပ်င္းစိတ္ေၾကာင္႔ ျပန္အိပ္ဖို႔ မ်က္လုံးမ်ားကို ဇြတ္မွိတ္ထားေသာ္လည္း ေအးစိမ္႔မႈက လႈပ္ႏိုးေနတာမို႔ မ်က္လုံးမ်ား အတင္းဖြင္႔ၾကည္႔ေတာ႔ မိုးကလင္းေနျပီေလ။ ခ်မ္းေအးမႈေၾကာင္႔ ျပန္ေကြးခ်င္စိတ္ ျဖစ္သလို ခ်မ္းေအးမႈကပဲ လူကို လႈပ္ႏိုးေနေတာ႔မွ ေအာ္ ေဆာင္းေတာင္ ေရာက္ျပီးကိုးလို႔ အသိအမွတ္ျပဳမိပါေလရဲ႕။

အလုပ္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနျပီမို႔ အေျပးအလႊား ျပင္ဆင္ရင္း ေဆာင္းရာသီ အမွတ္တရ မနက္ခင္းေလးမ်ားကို ျပန္လည္ သတိရ ေအာက္ေမ႔မိသြားတာ အမွန္ပါ။ အရင္ကဆို အခုလို ေဆာင္းမနက္ခင္းေလးမွာ အပ်င္းတစ္ျပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဝီရိယ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အေစာႀကီးထကာ ရပ္ကြက္ရွိ အေပါင္းအေဖာ္ ေကာင္မေလး တစ္စုကို ကိုယ္က ဦးေဆာင္ျပီး လိုက္ႏႈိးတာေလ။ ဘာလို႔ဆို ေတာင္ေပၚ ေတာင္ရုိးတန္း တစ္ေလၽႇာက္ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ၾကမလို႔ေလ။ ရပ္ကြက္မွာဆို ကိုယ္႔နဲ႔ရြယ္တူ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း မရွိေတာ႔ ကိုယ္႔ထက္ငယ္တ႔ဲ ေကာင္မေလး ကေလးမ်ားႏွင္႔သာ သူငယ္ခ်င္းေပါင္း ေပါင္းရတာေလ။ ကေလးအားလုံးကလည္း ကိုယ္႔ကိုခင္ၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔သြားရင္ သူတို႔အိမ္ေတြကလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္တယ္ဆိုေတာ႔ သူတို႔ဘယ္လမ္း သြားခ်င္ သြားခ်င္ မမိုသြားရေအာင္ေလးနဲ႔ အေဖာ္လာစပ္ၾကတာ။ မိုသြားမွလည္း သူတို႔အိမ္ေတြကလႊတ္ျပီး သူတို႔လည္း သြားရမယ္ ဆိုေတာ႔ေလ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရင္ကေတာ့ မိုက ကေလးဗိုလ္ေပါ႔။ အခုေတာ့ ကိုယ္က ကေလး သူတို႔က လူၾကီးျဖစ္ကုန္ျပီေလ။ သူတို႔က အိမ္ေထာင္ေတြက်ကုန္ေတာ႔ အုပ္စုျပီးလည္း မသြားႏိုင္ေတာ႔ အခုေတာ့ မိုတစ္ေယာက္တည္း အရင္က ေဆာင္းမနက္ခင္းရဲ႕ အမွတ္တရေလးကိုပဲ ျပန္ေတြးလြမ္းမိေနတာေလ။

မနက္လမ္းေလ်ွာက္ၾကမယ္ဆို မသြားခင္ ညတည္းက အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး အေဖာ္ညိွထားၾကတာ။ မနက္ထရမယ္ေနာ္ မႏိုးရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႏႈိးၾကေပါ႔ ဆိုၿပီး အားလံုး တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ မနက္ၾကရင္ေတာ႔ ေစာကလည္းေစာ ခ်မ္းကလည္း ခ်မ္းဆိုေတာ႔ အသည္းအသန္ကို လိုက္ႏႈိးရတာေလ။ သူတို႔ကို လိုက္ႏိႈးတာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ သူမ်ားအိမ္ေတြ မႏိုးေအာင္ တိိတ္တဆိတ္ လိုက္ႏႈိးရတာမို႔ တစ္အားေအးတ႔ဲ ေန႔ေတြဆို ႏႈိးရတာ မႏိုးနိုင္ အိမ္ကလူၾကီးမ်ား ႏိုးကုန္ သူတို႔အိမ္ကလူၾကီးေတြလည္း နိုးကုန္ေတာ႔ ဝိုင္းေတာ႔ႏႈိးေပးၾကပါရဲ႕ မနက္က သုံးနာရီခြဲ ေလးနာရီ ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီ အိပ္ေကာင္းၾကတုန္း အခ်ိန္မို႔ လူၾကီးမ်ား စိတ္တိုျပီး ေအာ္တာေပါ႔။ သုံးခြဲေလာက္ႏႈိးမွ ႏႈိးတာ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ ျပင္ဆင္တာနဲ႔ ေလးနာရီေလာက္စထြက္ျဖစ္တာေလ။ အားလုံးစုံျပီး ဆိုတာနဲ႔ ရပ္ကြက္ကေနေတာ႔ အသံတိတ္ျပီး ထြက္ၾကတာေပါ႔။ ႏိုးကုန္ရင္ စိတ္ဆိုးၾကမွာေလ။ ဝိုင္းေျပာၾကလို႔ ေနာက္ေန႔ ေပးမသြားမွာလည္း ေၾကာက္ၾကရေသး ဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္ေက်ာ္လာ ေတာင္ေပၚနား ေရာက္လာၿပီး ဆိုတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္နဲ႔ စကားေတြေျပာ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေဖာက္ၾကတာေပါ႔။ မနက္ကေစာ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ အိပ္ေကာင္းခ်ိန္ ဆိုေတာ့ ေတာင္ေပၚလမ္းကလည္းျဖစ္ လူအသြားအလာက ပိုေတာင္မရွိတ႔ဲေနရာေလ။

တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္ရမွန္းလည္းမသိၾက သြားရဖို႔နဲ႔ ေပ်ာ္တာပဲသိတာ။ လူႀကီးေတြ ေျပာရင္ေတာ့ က်န္းမာေရး လိုက္စားတာေပါ႔။ ဒီလို ေဆာင္းရာသီပဲ ေအးေတာ႔ လမ္းေလၽႇာက္ ေကာင္းတာေလ ဘာေလးနဲ႔ေပါ႔။ တကယ္လည္းေကာင္းပါတယ္ ခ်မ္းေအးတာ ျပန္ေကြးျပီး အိပ္ေနမယ္ဆိုလည္း ပ်င္းတာပဲ အဖတ္တင္မွာ အခုလို လမ္းေလၽႇာက္ လိုက္ေတာ႔ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေခြၽးမ်ားထြက္လာျပီး ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း အေႏြးဓါတ္ရလာေတာ႔ က်န္းမာေရးလည္းေကာင္း လူလည္းေနလို႔ေကာင္းတာ အမွန္ပဲေလ။ ခ်မ္းေတာ႔ ပ်င္း ပ်င္းေတာ႔ေကြးနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးေလထိုင္းမႈိင္းျပီး လူေနလို႔ မေကာင္းျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ လမ္းေလၽႇာက္ထြက္ျခင္းဟာ ေကာင္းေသာအလုပ္ပါလို႔ မိုေတာ႔ထင္ပါတယ္။ မို႔တို႔ျမိဳ႕ရဲ႕ ေတာင္ေပၚေတာင္ရုိးတန္း တစ္ေလၽႇာက္ဆိုတာက ဘုရား ေစတီ ပုထိုးမ်ား ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသာ တည္ရွိရာေနရာေလ။ မိုတို႔လမ္းေလ်ွာက္ထြက္တုန္းကေတာ႔ မိုတို႔ဘက္ျခမ္းက တက္တ႔ဲသူ ေလ်ွာက္တ႔ဲသူ နည္းေတာ့ လူျပတ္တာ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္လည္း မေၾကာက္ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို မိုတို႔ျမိဳ႕ေလးက ေအးခ်မ္းတယ္ ဆိုတာ ယုံၾကည္ၾကလို႔ပါ။ လမ္းေလၽႇာက္ရင္း တစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္လာရင္ေတာ႔ တျခားတစ္ဖက္ တက္လာ ေလ်ွာက္လာၾကသူမ်ား ရွိေတာ့ စည္စည္ကားကား ျဖစ္သြားတာေပါ့။ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ အၿပိဳင္ အေၾကာမေပးပဲ ေလ်ွာက္ၾကတာ ေခြၽးမ်ားနဲ႔ ေမာေနၾကပင္မယ္႔ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အၿပဳံးမ်ားျဖင္႔သာ ေပ်ာ္မဆုံးႏိုင္ၾကတာေလ။ အခုေတာင္ ေတြးရင္း ေပ်ာ္မိတာ အဲ႔ခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္လည္း ဆိုတာ မစဥ္းစားပဲ သိမွာပါ။

လမ္းေလၽႇာက္သူ အားလုံး ေတာင္ရုိးတန္း view ponit ဆုံမွတ္မွာ ရပ္နားၾက ခုံတန္းမ်ားမွာ ထိုင္ၾက ဓါတ္ပုံရုိက္ၾက တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေဘာလုံးကန္၊ ၾကက္ေတာင္ရုိက္နဲ႔ေပါ႔။ မိုတို႔အဖြဲ႔လည္း တစ္ခါတစ္ခါ ဘတ္တံမ်ား ယူသြားျပီး မရုိက္တက္ ရုိက္တက္နဲ႔ ရုိက္ခ႔ဲဖူးၾကေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရီခ်င္စရာ ရုိက္တာနည္းနည္း ေကာက္တာမ်ားမ်ား ဆိုေတာ့ ၾကက္ေတာင္ရုိက္ပြဲ မဟုတ္ပဲ ေကာက္ပြဲ ျဖစ္ေနတာေလ။ မသိတဲ႔သူေတြကေတာ႔ selection ေတြထင္မွာ ဘတ္တံအိတ္ၾကီး တစ္လြယ္လြယ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေတာင္ စဥ္းစားျပီး ျပန္ရီမိေနေပါ႔။ မိုတို႔ဖြဲ႕ ခဏနားျပီး ဆုံးေအာင္ ဆက္သြားတာ ေတာင္ရုိးတန္းဆုံး ဦးဇိနတ္ဘုရားထိေပါ႔။ ဘုရားကန္ေတာ႔ ရွိခိုးျပီး ျပန္ဆင္းၾကတာေပါ႔။ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ေလ်ွာက္ၾကည္႔ ေလ်ွာက္ေငး စကားေျပာရင္း စားစရာေတြ႕ ဝယ္စားရင္ ဆင္းလာၾကတာေပါ႔။ အျပန္ကေတာ႔ မနက္ကလင္းေနျပီး စားေသာက္ဆိုင္ေတြလည္း ဖြင္႔ေနျပီးဆိုေတာ႔ လူလည္းမျပတ္ေတာ႔ ေျဖးေျဖးေအးေအးေလးပဲ ဆင္းလာၾကရင္း ရပ္ကြက္သို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထတ႔ဲသူထ အိပ္တ႔ဲသူက အိပ္တုန္းဆိုေတာ့ မို႔တို႔အဖြဲ႔စကားေျပာက အရွိန္မေသေသးေတာ႔ ေျပာရင္း ရီရင္းနဲ႔ အဖြဲ႕လိုက္ဆိုေတာ့ အသံကက်ယ္တာေပါ႔။ အဲေတာ့မွ အိပ္ကလူၾကီးေတြက နင္တို႔ တစ္ခါ လမ္းေလၽႇာက္တာ အသြားေသာင္းက်န္း အျပန္ေသာင္းက်န္းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း အားနာအုန္း ဒီကေလးေတြ ေျပာေတာ႔မွ အသံေလးမ်ားတိတ္ကာ ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ႔ ကိုယ္႔အိမ္ေပၚ ကိုယ္ျပန္တက္ၾကတာေပါ႔။ ေအာ္ အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဒါဟာ ေဆာင္းရာသီ မနက္ခင္းေလးမွာ လမ္းေလၽႇာက္ထြက္ခ႔ဲၾကတ႔ဲ ျပန္မရနိုင္ေတာ႔တ႔ဲ အမွတ္တရေလးပါပဲလားဆိုတာ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေငြ႕သက္ကို ခံစားရင္း ျပန္ေတြးမိတာေလးကို မ်ွေဝတာပါေနာ္။ ေဆာင္းရာသီ မနက္ခင္းေလးမွာ လမ္းေလၽႇာက္ထြက္ျခင္းဟာ က်န္းမာေရးတြက္ ေကာင္းသလို ခ်မ္းေအးမႈကို အံတုႏိုင္ျပီး အပ်င္းမျဖစ္ေစေတာ႔ပဲ လန္းဆန္းကာ တစ္ေနတာကို အေကာင္းဆုံး ျဖတ္သန္းႏိုင္မွာပါလို႔ မိုယုံၾကည္တာမို႔ အားလုံးပဲ ေဆာင္းရာသီ မနက္ခင္းေလးမွာ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ၾကဖို႔ အၾကံျပဳပါရေစေနာ္။ steemit members အားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း။
Author@ayemomo(MSC-051)
Photo by google