Bilimkurgu Öyküsü - İsyankar - Son Bölüm

Bölüm 1
Bölüm 2
Bölüm 3
Bölüm 4
Bölüm 5
Bölüm 6
Bölüm 7
Bölüm 8

Bölüm 9

Ertesi sabah odamızdaki ekranda Neemen gezegeninin tanıtım videosunu izlerken odamızın kapısı çalındı. ‘Hayırdır inşallah’ diyerek kalktım ve kapıyı açtım. Karşımda ışıklı tacının üzerinde küçük bir ekran bulunan bir alfa duruyordu. Alfa beni iterek yanımdan geçti ve yatağında bir kütük gibi uyuyan Oliver’ı sarsarak uyandırdı.

Omzuna dokunarak “Hayırdır aslan parçası, nedir senin olayın?” diye sordum.

Alfa varlığımdan yeni haberdar olmuş gibi dönüp yüzüme baktı ve başının üzerindeki ekranda “Direktör Saasa sizi bekliyor” yazısı belirdi. Uyku sersemi Oliver yatağından fırlayarak kalktı ve “Öpülerek uyandırılmayı tercih ederdim” dedi. Alfanın başındaki taç söylediklerimizi Neemu diline çeviriyor olmalıydı, zira ekranda “Gevezelik yapmayın da yürüyün” yazısı belirdi.

“Görgü kurallarından habersiz olman büyük talihsizlik” dedim.

Alfanın ekranında “Sen kimsin ey soluk benizli, haddini bil” yazısı belirdi.

“Bununla papaz olup vakit kaybetmeyelim” dedi Oliver.

Alfa’yı izleyerek odadan çıktık, helezonik merdivenleri kullanarak iki kat aşağıya indik ve genişçe bir taraçaya ulaştık. Alfa arkamıza geçip bizi ittirerek hava aracına doğru ilerletmeye başladı.

“Tamam, anladık, hava aracına binmemizi istiyorsun” dedi Oliver sinirlenerek.

Şeytan diyordu ki ağzının ortasına bir tane çak ki aklı başına gelsin. Gerçi onu anası babası terbiye edemediyse ben ne yapsam boştu.

Alfa bizi ite kaka hava aracına bindirdikten sonra direksiyona geçti, havalanıp kuzeye yöneldik ve araştırma merkezinin ana binasına doğru uçmaya başladık.

Araştırma merkezine vardığımızda bizim alfa iyice zıvanadan çıkmış, yürüyüş hızımızı beğenmediğimizde kafamıza vurmaya da başlamıştı. O ana kadar sabrın sonu selamettir diye düşünüp bu gereksiz şiddete katlanmıştım ama sabrımın da bir sınırı vardı. Dönüp karşısına geçtim, gülümseyerek yakınına sokuldum ve karın boşluğuna dizi çaktım. Darbeyi alır almaz yere düşüp acı içinde kıvranmaya başladı. Üzerine saldırıp bir de tekme atmamak için kendimi güçlükte tutarak “Ne oldu alfa efendi, rengin soldu” dedim.

Alfayı koridorda öylece bırakıp ilerledik ve Saasa’nın odasının önündeki bekleme holüne ulaştık. Bekleme holünün kapısında bizi altın yürekli varlık Vo karşıladı. Geriye doğru bir parende atıp dilimi üç kez şaklatarak onu selamladım. Ellerini sevinçle çırparak selamımdan hoşlandığını belli etti ve “Saasa çağırmış dörtlü görüşme beraber” dedi.

Oliver gülümseyerek “Vo bize uğur getirecek” dedi ve kapının hemen yanındaki koltukta oturan kadını gördü. Görüşmeye katılacak dördüncü kişinin kendinden sürmeli iri gözleri, kıvrımlı vücut hatları ve dolgun göğüsleriyle insanın aklını başından alan orman güzeli olduğu anlaşılıyordu. Oliver gözüne far tutulmuş tavşan gibi kalakalmış, fal taşı gibi açılmış gözlerle orman güzelini seyrediyordu. Bense ilk karşılaşmamızda yüreğimde oluşan tatsız duyguları bir kenara bıraktım ve ona hafif bir hırlamanın ve pençe gibi uzatılmış ellerin eşlik ettiği bir kurt selamı verdim. Bu sefer doğru iletişim yöntemini bulduğun için midir, yoksa yanında altı bacaklı kurtları olmadığı için midir bilinmez, selamıma beni taklit ederek karşılık verdi. Ormandaki o vahşi kısrak halleri gitmiş, adeta süt dökmüş kediye dönmüştü. Fırsat bu fırsattı. Altın yürekli Vo’ya dönüp “Hanımefendinin konuştuğu dili biliyor musun?” diye sordum.

Vo hüzünlü bir sesle “Konuşmak denedim ama başarısızlık oldu” diye cevap verdi.

Saasa’nın asistan robotu renkli ışıklar saçarak “Direktörümüz sizi bekliyor” dedi. Oliver nihayet vitrin mankeni modundan çıkarak hareketlendi ve açık kapıya doğru seğirtti. Oliver’ı takip ederek içeriye girdik, Bremen’in mızıkacıları misali birbirimize sokularak sağa sola bakındık ve Saasa’nın işareti üzerine toplantı masasının çevresindeki koltuklara oturduk.

Saasa yüzünde geniş bir gülümsemeyle oval masanın başındaki koltuğa kuruldu ve “Bu sefer haberler iyi” dedi.
“Bizi dünyaya götürecek gemi ne zaman kalkıyor?” diye sordum.

“Galaktik koalisyon yetkilileri eğer bir başvuru olursa insanlığı üyeliğe kabul edecekler. Şu anda bir koalisyon gemisi dünyaya doğru hareket etmiş durumda” dedi Saasa.

“Bizimkiler bakalım geminizi kabul edecekler mi” dedi Oliver.

“Gerekli izinler alındı, sorun çıkacağını sanmıyorum” dedi Saasa.

“Peki acaba ne zaman evimize dönebileceğiz?”

“Sizi dünyaya taşıyacak uzay gemisi en yakın koalisyon üssünden yola çıktı, yarın burada olmasını bekliyoruz.”

“Şu anda bana dünyaları verdin Saasa. Seni çok sevdiğimi, görevini bağlılığını takdir ettiğimi söylemek istiyorum. Bugüne dek sana bir saygısızlık yaptıysam özür dilerim. Gel sana bir sarılayım.” dedim.

Benden böyle bir tepki beklemeyen Saasa şaşkınlıkla ayağa kalktı. Ben de kalkıp karşısına geçtim ve annesini kucaklayan bir ilkokul öğrencisi ona sarıldım. Dönüp yerime oturduğumda Saasa’nın yanı sıra Vo’nun da gözlerinin nemlenmiş olduğunu gördüm.

Beni şaşkın bakışlarla izleyen Oliver’a “Aslında pek de duygusal bir tip sayılmam ama içinden geldi” dedim.
“Peki üçüncü dünyalının durumu ne olacak?” diye sordu Saasa. Orman güzeli kendisinden bahsedildiğinden habersiz bir biçimde tırnaklarını kemirmekle meşguldü.

“Bu saatten sonra konuşmayı öğrenebilir mi sizce?”

“Sanmıyorum ama deneriz” dedi Saasa.

“Konuşmayı öğrendikten sonra dünyaya dönmek isterse Oliver ona göz kulak olur bence” dedim.

“Elbette, memnuniyetle yardımcı olurum” dedi Oliver, bunu söylerken yüzü pancar gibi kızarmıştı.

Dünyaya dönüş yolunda Neemen’lerin baharatlı içkilerinden birkaç kadeh yuvarlayıp kafayı buldum. Kalkıp Oliver’ın kelini öptükten sonra “İnsanlığın koalisyona katılma işini zaman gezgini ihtiyar mı ayarladı acaba?” diye sordum.
“Keşke şimdi burada olsaydı, biraz da onu öperdin” dedi Oliver.

Görsel Kaynağı: https://unsplash.com/photos/AG2-uhddJ-g