ရွင္သန္ရာဘ၀မ်ား (၄)

ညေနခင္းေနေစာင္းျပီဆိုလွ်င္ေတာ႔ျဖင္႔ သူတို႔ေတြ တစတစနဲ ႔ ျပန္ေရာက္လို႔လာၾကပါျပီ။
သူတို႔မနက္ကယူေဆာင္လြယ္သိုင္းသြားေသာ အိတ္ၾကီးအိတ္ငယ္အသြယ္သြယ္တို႔မွာေတာ႔ ေဖာင္းကားတင္းလို႔ေနပါသည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင္႔လူစံုလာျပီမလို႔ အသံဗလံမ်ားလည္း စတင္ဆူညံလို႔လာျပီျဖစ္သည္။ ေဆာင္းေဘာက္ၾကီးငယ္တုိ႔ျဖင္႔
ဖြင္႔ေသာသီခ်င္းသံမ်ား ကေလးဆူသံ ေဆာ႔သံေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားသံမ်ား။ အခ်ိဳ႕ကေလးငယ္မ်ား၏ ငိုသံရယ္သံမ်ား
ႏွုတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါး ကေလးအေမအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ျမည္တြန္ေတာက္တီးဆဲဆိုသံမ်ားႏွင္႔ ေသာေသာညံလို႔ရွိေခ်သည္။
တဲေလးေတြအတြင္းမွ မီးခိုးအူလွ်က္ ထြက္ေနေသာျမင္ကြင္းကိုၾကည္႔ရသည္မွာ စက္ရံုတန္းရွည္တစ္ခုကိုအေ၀းမွ
လွမ္းျမင္ရဘိသကဲ႔သို႔ရွိေလသည္။ သူတို႔ေတြ ညစာအတြက္ စတင္ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကတာျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။

ညပို္င္းကိုးနာရီေလာက္ေရာက္ေသာအခါ တဲေလးေတြမွာ မီးေရာင္မ်ားမရွိေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕တစ္ေန႔တာ လွုပ္ရွားရုန္းကန္
ရမွုမ်ားအတြက္ အနားယူအိပ္စက္ၾကေပလိမ္႔မည္။မနက္ဖန္အတြက္ အားအင္ယူၾကေပေတာ႔မည္။ သူတို႔ေတြသည္ အမ်ား
နည္းတူဘ၀ေတြကို ေရးျခစ္ပံုေဖာ္ထုဆစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔အသိုင္းအ၀န္းေလးမွာသူတို႔ေပ်ာ္ၾကသည္။
ဘ၀တူလူတန္းစားမ်ား စုစည္းေနထိုင္ၾကသည္။ အေရးအေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာရွိလွ်င္ ဒီပါတ္၀န္းက်င္းအသိုင္းအ၀ိုင္းေလး
ကိုသာ အားကိုးအားထားျပဳၾကရသည္။ စာနာနားလည္ေပးျခင္း ေဖးမျခင္းမ်ားသည္ ဒီအသိုင္းအ၀န္းေလးအတြင္းကပင္
လာသည္။ ျမို႕အတြင္းက လူသူေတြၿကားမွာ သူတို႔၀င္ထြက္သြားလာ ရွာေဖြလို႔ရသည္ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ပိုင္းသာျဖစ္သည္ ။
လူအမ်ားႏွင္႔မတူညီသည္႔ ဘ၀ရပ္တည္ခ်က္မ်ားအတြက္ လူေဘာင္လူ႔သေဘာမ်ားက ကန္႔သက္လို႔ထားသည္။
ဒါေတြအတြက္သူတို႔ မေက်မနပ္မျဖစ္ပါ။ သူတို႔အ၀န္းအ၀ိုင္းကကမၻာေလးကိုသာ သူတို႔ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကေလသည္။

အမ်ားႏွင္႔မတူလို႔ ခုလိုျမိဳ႕ျပင္ ေတာခ်ံဳၾကားမွာ မွတ္ျခင္ယင္တို႔ကိုအံတုကာ ယာယီတဲတန္းေလးျဖင္႔ အထီးက်န္
ေနထိုင္ၾကရေသာ္လည္း လူဟာလူပဲမို႔ လူအက်င္႔ေတာ႔က်င္႔ၾကမည္ျဖစ္သည္။ အမ်ားလိုပင္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္
အလုပ္လုပ္ပါသည္။ အမ်ားလိုပင္ အေျခခံက်ေသာ လူ႔သဘာ၀ ရွင္သန္ေနထိုင္မွုမ်ားျဖင္႔ ရပ္တည္ပါသည္။
အမ်ားလိုပင္ ၀မ္းနည္းျခင္း ၀မ္းသာျခင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ငိုေၾကြးျခင္း တို႔ျဖင္႔ ဘ၀ေန႔ရက္ေတြကို ခံစားလွည္႔ပါတ္ေနပါသည္။
နိမ္႔က်ေသာအလုပ္လုပ္ျခင္းဟု အမ်ားကသတ္မွတ္ထားသည္႔ဒီအလုပ္ကိုလုပ္လို႔ လူ႔ေဘာင္အသိုင္း အ၀န္းကဖယ္က်ဥ္ျခင္း
ခံၾကရေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အမ်ားနည္းတူပင္ ရိုးရာဓေလ႔ ဘာသာအယူအဆမ်ားအား လက္ခံက်င္႔သံုးၾကသည္ကို အနည္း
ငယ္ေျပာျပလိုေသးသည္။

သူတို႔မွာလည္း လူၾကီးသူမ ဆရာသမား အဆံုးအမ လိုက္နာက်င္သံုးရမည္႔ စည္းကမ္းကာလနားမ်ားရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
ခုလိုသီတင္းကြ်တ္ျပီဆိုလွ်င္ သူတို႔အသိုင္းအ၀န္းေလးအတြင္းမွာလည္း လူမွုေရးကိတ္စမ်ား ရွိသည္ကိုျမင္ေတြ႕ရပါသည္။
မဂၤလာေဆာင္ျခင္းလို လူမွုေရးကိစၥမ်ားကိုျဖစ္သလိုမလုပ္သည္႔အျပင္ သူတို႔အတြက္အလြန္ခမ္းနားၾကီးက်ယ္သည္ဟု
ယူဆနိုင္သည္႔အျပင္အဆင္မ်ားႏွင္႔ ေဆာင္ရြက္ၾကေသးသည္။ရွင္ျပဳျခင္း နားသျခင္းတို႔လည္း မလြတ္ပါ သူတို႔လုပ္ၾကပါသည္။
သူတို႔သည္ အလွဴအတန္းမ်ားကိုအမ်ားနည္းတူပင္ လုပ္ၾကပါသည္။

သာေရးနာေရး ကိစၥမ်ားတြင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားအားပင္႔လွ်က္ လွဴတန္းေရစက္ခ်ၾကသည္။ ဘုန္းၾကီးပင႔္တာမွ
တစ္ပါးႏွစ္ပါးတည္းမဟုတ္ ဘုန္းၾကီးသံဃာမ်ားစြာပင္႔လွ်က္ လွဴၾကတန္းၾကသည္မွာ မယံုနိုင္စရာျမင္ကြင္းမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
ထိုကဲ႔သို႔အလွဴအတန္းေန႔မ်ားမွာေတာ႔ သူ႔တို႔၀တ္စားဆင္ယင္ပံုကား လံုး၀ျခားနားသြားျပီျဖစ္သည္။
အလုပ္ခြင္၀င္တုန္းကလို ေပစုပ္စုပ္ခပ္နုတ္နုတ္မ်ားမဟုတ္ၾကေတာ႔ အမ်ားသူငါလိုပင္ ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ားႏွင္႔ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားဆိုလွ်င္ ေရႊေငြလက္၀တ္တန္စာမ်ားပင္ဆင္ျမန္းၾကသည္မွာ သူတို႔မွဟုတ္ပါေလစဟု သံသယ၀င္မိသည္ထိ
ျဖစ္ေလသည္။ အလွဴပြဲမ်ားအတြင္း ကေလးမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ၾကေစရန္ ပိုက္ဆံၾကဲျခင္းကဲ႔သို႔ေသာ ေပ်ာ္စရာမ်ားလည္းလုပ္
ေလ႔ရွိျပန္သည္။သူတို႔ျပဳလုပ္ေသာ အေရးကိတ
စၥၾကီးငယ္မ်ားကို ၀ိုင္း၀န္းၾကသူမ်ားမွာ သူတို႔သာလွ်င္ျဖစ္ေလသည္။
အျပင္အပမွ လာေရာက္လည္ပါတ္သူပင္မရွိသမို႔ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာမ်ားရွိေလသည္ကို သိသူအေတာ္ပင္ရွားျခင္းျဖစ္နုိင္သည္။

သူတို႔သည္ လူထဲမွလူသားမ်ားသာျဖစ္သည္႔အတြက္ မည္မွ်ပင္ ေအာက္က်ေနာက္က်နိုင္သည္ဟုဆိုေသာ္ၿငားလည္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုပင္ ဘ၀တာ၀န္ကိုယ္စီ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ကိုယ္စီ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီႏွင္႔ ရရွိထားတဲ႔ဘ၀ေလး
ရွင္သန္ရပ္တည္နိုင္ေရးအတြက္ ဘ၀တိုက္ပြဲဆက္လို႔ဆင္ႏႊဲေနၾကဦးမည္သာျဖစ္သည္။
ညသည္နက္လို႔လာေခ်ျပီ။သူတို႔တဲမ်ားရွိရာအရပ္သည္ သစ္ပင္သစ္ခက္မ်ားႏွင္႔အတူအေမွာင္ထုကဖံုးအုပ္ထားလွ်က္ရွိသည္။
သူတို႔ေတြအိပ္စက္လို႔ေနၾကျပီျဖစ္သည္။ မအိပ္နုိင္ေသးေသာ မိမိသည္သာလွ်င္ ပို႔စ္တစ္ခုရရွိေရးအတြက္ သူတို႔အေၾကာင္းကို
အေတြးနက္လွ်က္ရွိေလသည္။

@bobokyaw
photo : google image