Dear Jennybeans -- Steemitserye: Karma ng Buhay Ko

Nakarma ata ako. Ang karma na noon akala ko ay imposible. Isang pangyayaring imposible na mangyari sa akin. Jennybeans, ang karma na hindi man lang nakuhang magpaalam kung kelan siya aatake. Ni wala man lang abiso na ngayong araw o ngayong oras na 'to darating at maniningil siya. Hay, bakit kaya noh? Sana man lang nakapaghanda ako.

---

---

Dear Jennybeans,

Ako si Chloe, 24 anyos at isang babae na inaamin kong medyo pasaway. Ako yung tipong hindi marunong makontento sa buhay lalo na sa pag-ibig. Sabi nga nila may 9 tails daw ako dahil wala sa bokabularyo ko ang salitang "stick to one" kasi nga para sa akin "the more, the merrier". O diba Jennybeans, parang ice cream lang 3 in 1+1 to the nth power = happy kaarawan. Parang laruan lang sa akin ang pag-ibig at alam kong medyo hindi magandang pakinggan lalo na para sa mga kabataan pero gusto ko lang i-treasure ang mga araw ko dito sa mundong ibabaw at oo, ito ang pamamaraan ko. Ganito akong klaseng babae Jennybeans. Ganito si Chloe.

Pinagkunan

Matagal na akong naging ulilang lubos; walang ama't ina kung kaya sa bahay na lang ako ng tiyahin ko nanunuluyan. Matagal na rin ang panahon nang huli kong maramdaman ang pagmamahal at pagkalinga ng isang magulang. Ang pag-aalaga na hinahanaphanap ko at kay tagal ko ng gustong maramdaman. Salat at uhaw ako sa pagmamahal kung kaya't naisipan kong hanapin ito sa iba. Hindi ko naramdaman ito mula sa mga ka mag-anak ko dahil may kanya-kanya na silang pamilya, yung akin na lang ay meron akong matulugan, makainan at may bahay na mauuwian. Hinanap ko ang pag-ibig sa kahit na sino sa pamamagitan ng pakikipagrelasyon sa kung sinu-sinong mga lalake. Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba.

Jennybeans, pumasok ako sa isang relasyon noong ako'y labimpitong taong gulang pa lamang. Nagpabaya ako, puro lakwatsa, gala, pagbabarkada at gimik lang ang inaatupag ko total wala na akong pamilyang mag-aalala sa akin. At 17 years old Jen, naisuko ko na ang Bataan. Pinasok ko na ang pakikipagtalik sa mga naging nobyo ko. Hanggang sa dumating ako sa punto ng buhay ko na napapagod na rin ako sa pinaggagagawa ko. Nagising ako sa katotohanan na I'm not getting any younger now kaya naisipan kong ipagpatuloy ang aking pag-aaral. Nag working student ako at sa awa ng Diyos nakapagtapos ako ng hayskul. Napag-isipan kong magtrabaho na lang kesa mag-aral sa kolehiyo. Natanggap ako sa isang pagawaan ng sapatos at ang sahod ko ay pinang susuporta ko sa aking tiyahin sa mga panggastos namin sa bahay. Ang kapal naman ng mukha ko kung hindi ako tutulong diba? Wala naman ata akong utang na loob kung ganon.

Pinagkunan

Kalakip ng aking pagbabagong buhay ay ang bagong pag-ibig; si Xavier. Sa totoo lang Jennybeans, hindi matutumbasan ng kahit na anong kayamanan o halaga ang kaligayahang nararamdaman ko dahil sa kanya. Totoo yan, dahil tinanggap niya kung sino at ano ako. Tanggap niya ang naging nakaraan ko, tanggap niya na hindi ako kasing linis ng ibang mga babae dyan kahit pa sabihin nating ayaw sa akin ng mga magulang at kapatid niya ay mas napili niyang ipagtanggol at ipaglaban ko. Walang kulang saming relasyon punong-puno ito ng saya't pagmamahal. Ay mali, hindi pala puno kundi sobrang-sobra pa nga. Pero kahit gaano pala ka buti ng tao sayo at kahit na ipinapakita mo sa kanya na sinsero't seryoso ka sa pagbabago ng buhay mo, ang tao ay tao pa rin. Sabi nga nila, andali lang maging tao pero napakahirap magpakatao. Jen, I'm telling you si Xavier ay pormal na klase ng lalaki, inosente, mapagkakatiwalaan pero na tukso pa rin siya.

Jennybeans si Xavier na ata ang karma ng buhay ko. Pinayagan ko kasi siya na magtrabaho sa Cagayan, syempre medyo malayo dito sa amin sa Bohol. Hindi lingid sa aking kaalaman na maraming magagandang babae dun, talentado at higit sa lahat mga wise. Oo, marahil hindi lahat pero Jen may nakilala siya doon, estudyante pa sa hayskul at kulang din sa pinansyal. Malaki-laki rin ang pangangailangan nito sa buhay at ito namang si Xavier ay nagtatrabaho sa isang kompanya sa Cagayan kaya madalang lang kami kung magkita. Syempre ako, malaki ang tiwala ko sa kanya pero nung time na mas nawiwili na siya sa babaeng yun ay doon na ako biglang kinabahan. Pakiramdam ko hindi na ito basta-bastang kalokohan lang nilang dalawa. Alam mo ba ang pinagseselosan ko ay kinse anyos pa lang samantalang ako, kaunting taon na lang pwede ng mag-asawa. Medyo malaki ang agwat ng mga edad namin para pagselosan ko siya pero hindi ko maiwasan dahil ang atensyon, oras, at panahon na dapat ay sa akin, sa kanya iginugugol at ibinibigay ni Xavier.

Pinagkunan

I confront him at pinuntahan ko talaga siya sa Cagayan. Tinanong ko siya kung ano nga bang meron kami o kung may matatawag pa ba akong "kami". Ayaw kong makipaghiwalay sa kanya dahil nagdadalang tao ako. Gusto kong isilang ang bata sa sinapupunan ko ng may kinikilalang ama. Parang lutang lang si Xavier hindi makapagsalita at hindi rin makagalaw. Jennybeans kasi sa totoo nyan buntis kaming pareho ng babae niya. Dalawa kaming nangangailangan sa kanya. Alam kong may mga pagkakamali rin ako at alam kong karma ko na rin siguro ito. Pero nagbago na ako subalit ang kasabay ng pagbabago kong ito ay naging malaking sagabal na ngayon. Umuwi ako sa Bohol na luhaan at nahihiya. Nahihiya ako sa sarili ko dahil pumunta ako run na parang wala lang. Na para bang estranghero ako sa mga mata niya. Makasarili man kong tawagin pero mas gusto kong sarilihin si Xavier. Ngunit naisip ko rin na kawawa naman yung babae, menor de edad pa siya at hindi pa niya kayang buhayin ang sarili niya eh ako? Kaya kong maghanapbuhay pero ewan ko ba ang sakit sa dibdib at parang pasan ko na rin ang daigdig.

Hay Jennybeans, ang hirap. May pangako pa kami sa isa't isa na bubuo kami ng pamilya. Sabay kaming mangangarap para sa kinabukasan namin. Pero ba't ganun? Sino ba ang dapat na magpa-iwan? Sino ba ang dapat niyang piliin? Ako ba o siya?

---

---

Kung umabot kayo sa pagbabasa hanggang dito, congrats hahaha. Siya nga pala pasensya na sa title. Isa sa mga rason kung bakit hindi ako gumagawa ng mga kwento at tula ay dahil mahina ako sa paggawa ng title. Ansaklap 😂😂😂 Mabalik tayo kay Chloe, Wow! hanep ni Xavier.. Poging pogi eh noh? Hitting two birds with one stone ganern.. Tsk! Tsk! Tsk! Mga kapatid, kapamilya, kapuso't kabarkada ano sa tingin niyo ang magandang gawin ng ating bida? Nararapat bang ipaglaban niya ang kanyang karapatan sa pag-ibig ni Xavier at ang pagkakataong may pamilyang makagisnan ang kanilang magiging anak o ipauubaya na lamang niya ang binata sa isang menor de edad na kagaya niya'y nagdadalang tao rin?

---

---

I can do all things through Christ who strengthens me
-Philippians 4:13-

---

Maraming Salamat sa Pagbisita