ေရးခ်ထားမိတဲ႔ အေတြးေတြ
အေျခအေနေတြက ေျပာင္းလဲလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္
တုံ႕ျပန္မႈကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲလို႔ရေသးတယ္။
ဘဝေတြဆိုတာက ကိုယ္စီအတြက္ေတာ့ အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္ေနၾကတာပဲ။ လူတိုင္းမွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လက္ခံတည္ေဆာက္ထားတဲ့ အေတြးနဲ႔ ဘဝခံယူခ်က္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။
ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာက
သူ႔အတြက္ နည္းနည္း။
ကိုယ့္အတြက္က မ်ားမ်ား။
ဘဝမွာ အႏိုင္ရတဲ့အခါ ရွိမယ္။
အႏိုင္မရႏိုင္တဲ့အခါ သင္ယူတတ္ရမယ္။
ဗရမ္းဗတာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ အခိုက္အတန္႔ေတြဟာ စည္းခ်က္က်က်ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလ စနစ္ႀကီးတစ္ခုရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေသးေသးေလးေတြ ျဖစ္တယ္။
ကိုယ္က ခြင့္ျပဳလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔သာ
ကိုယ့္ဘဝက ဆက္လက္ျဖစ္ပ်က္ရတယ္။
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္က ၾကားသိ လက္ခံရသမွ်ဟာ
ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ လက္ခံမႈကေနသာ အရင္ လာတယ္။
သူ႔ကို ျမႇင့္တင္ရင္း ကိုယ္လဲ ျမင့္လာရတယ္။
စာေတြေရးဖို႔ စာဖတ္တယ္။
စာတစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ စာဆယ္ပုဒ္ဖတ္ရတယ္။
အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေတြးရတယ္။
ဘက္ေပါင္းစံုက အျမင္ေတြနဲ႔ ေလ့လာခ်ဥ္းကပ္ရတယ္။
အလုပ္ဆိုတာကို ဝါသနာတစ္ခု ျဖစ္လာတဲ့အထိ ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ရင္
အဲ့ဒီအလုပ္ကပဲ ကိုယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ အပန္းေျဖမႈျဖစ္လာတယ္။
အေကာင္းဆံုး အတိတ္ဆိုတာထက္
ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္က အခုေတြးေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။
ထူးခြ်န္တဲ့ အထူးကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔
ထူးခြ်န္တဲ့ အေထြေထြကု ဆရာဝန္ျဖစ္ဖို႔ အရင္လိုတယ္။
ဒီလိုပဲ စစ္မွန္တဲ့ ဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔
မွန္ကန္တဲ့ ကမာၻသားတစ္ေယာက္ အရင္ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။
-မွတ္စုၾကမ္း #nayaung