Meditation For Mindfulness (6)

မဂၤလာပါ မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔။
Meditation ျပဳလုပ္တ့ဲေနရာမွာ ထိုင္ၿပီးအားထုတ္တာ အေကာင္းဆုံးပါ။ အခ်ိန္မေပးနိုင္လို႔ ဝင္ေလထြက္ေလ ကို အလုပ္လုပ္ရင္း သြားရင္းလာရင္း မွတ္တာက ေကာင္းေပမယ့္ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈေခၚ သမာဓိပိုင္းန႔ဲပက္သက္ရင္ စိတ္ၿငိမ္ရာမွာ ထိုင္ၿပီး တရားထိုင္တာေလာက္ မတိုးတက္ဘူး။ သမထပိုင္းပို ဦးတည္ေျပာေနတာပါ။ အာနာပါနဆိုတာကလည္း ပထမပိုင္းက သမထပါဘဲ။ ေနာက္အဆင့္ေတြျမင့္မွ ဝိပႆနာဘက္ ကူးရတာ။ ပထမ စလုပ္ရတာက သမထပိုင္းပါ။ အခ်ိန္မေပးလို႔ေတာ့ မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ယခုအာနာပါန ေဆြးေနြးတင္ျပတ့ဲ အပိုင္းမွာ ဆရာေတာ္ေပါင္းစုံရ႕ဲ နည္းစနစ္ေတြကို တင္ျပမွာပါ။ မိမိန႔ဲ အဆင္ေျပေစမယ့္ နည္းစနစ္ကို ယူသုံးပါ မိတ္ေဆြ။ ဥပမာ ဂဏာန္းစဥ္ေရတြက္တ့ဲနည္းမွာ ကနၷီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူ႔အစုလိုက္ ခနၶာကိုယ္ေပၚမႈ စိတ္န႔ဲပုံတ့ဲနည္း သုံးေပမယ့္ ၊ ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ကေတာ့ ဂဏာန္းကိုဘဲေရတြက္ေစၿပီး ဟိုပုံဒီပုံကို အားမေပးဘူး။ ဘယ္လိုဘဲကြဲလြဲကြဲလြဲ သတိၿမဲဘို႔ အဓိက ေဟာၾကားၾကပါတယ္။ ကနၷီဆရာေတာ္ႀကီးက တကယ့္ဉာဏ္ထိုင္းလြန္း သတိမေကာင္းတ့ဲသူေတြ လုပ္လို႔ရေအာင္ နည္းျပတ့ဲသေဘာပါ။ ေရွ႕လာမယ့္အပိုင္းေတြမွာလည္း ခ်ဥ္းကပ္ပုံကြဲလြဲရင္ အဆင္ေျပရာ ယူၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာေတာ္တစ္ဦးရ႕ဲ နည္းစနစ္တစ္ခုဘဲ တင္ျပတာမဟုတ္တ့ဲအတြက္ မ်က္စိလည္မွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။ သေဘာတရားန႔ဲ ပန္းတိုင္ကေတာ့ အတူတူပါဘဲ။

crd.org.source

ကြၽန္ေတာ္အာနာပါနပိုင္းကို အဓိကမွီျငမ္းေရးသားမယ့္ ဆရာေတာ္စာအုပ္ေတြက ေမာင္းေထာင္ေျမဇင္းေတာရဆရာေတာ္(ကနၷီနည္း) ၊ ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၊ အရွင္နနၵမာလာဘိဝံသ(ပါခ်ဳပ္) စသျဖင့္ဆရာေတာ္ေတြရ႕ဲ စာအုပ္ေတြကို မွီျငမ္းေရးသားမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ဆက္လက္တင္ျပမွာက အာနာပါနဒုတိယအဆင့္ျဖစ္တ့ဲ ဒုမွာရွည္တို သိ ဆိုတ႔ဲအပိုင္းန႔ဲ တရားထိုင္ျခင္းေၾကာင့္ အေရာင္အလင္းနိမိတ္ေတြျဖစ္ေပၚပုံ ေတြကို ေဆြးေနြးသြားပါ့မယ္။ ပထမနည္းအတိုင္း ဝင္ေလထြက္ေလကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္တ့ဲ အေလ့အက်င့္မ်ားလာရင္ စိတ္ကထိုေနရာမွာ ပိုအာရုံတည္မိေနပါတယ္။ သတိအားေကာင္းလာသလို ျဖစ္စဥ္ေတြကို သတိထားမိလာပါတယ္။ ဝင္ေလ ဝင္တ့ဲအရွည္အတို ၊အေနွး အျမန္ (ၾကာခ်ိန္) ၊ ထြက္ေလရ႕ဲ အရွည္အတို ၊ျမန္ျမန္ထုတ္တာ ေနွးေနွးထုတ္တာ စသျဖင့္ processရဲ႕ အေသးစိတ္ကို သတိထားမိလာပါတယ္။ ဒုတိယအဆင့္က ဘာအထူးျပဳလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ ဝင္ေလဝင္တ့ဲအခ်ိန္မွာ ရွည္ရင္ ရွည္တယ္ တိုရင္တိုတယ္ မွတ္ေပး သိေပးရုံပါဘဲ။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ ျမန္ျမန္ရွဴ တာေနွးေနွးရွဴတာပါဘဲ။ ထြက္ေလထုတ္တ့ဲအခါမွာလည္း ရွည္လားတိုလား ျမန္လားေနွးလားဆိုတာကို သတိထားရမယ္။ ကိုယ္ကcontro မလုပ္ရဘူးေနာ္။ ဝင္ေလထြက္ေလ ေလးသြားေနတာကို အရွည္အတိုသိေပးရုံဘဲလုပ္ေပးရမွာ။ပါးစပ္ကျဖစ္ေစ စိတ္ထဲကျဖစ္ေစ ရွည္တယ္တိုတယ္လည္း လိုက္မွတ္စရာမလိုပါဘူး။ သိေပးရုံဆိုရပါၿပီ။ စိတ္ကေလးထိုေနရာမွာ ပိုကိန္းဝပ္ေအာင္ detail ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းတ့ဲသေဘာေပါ့။ ထိုအဆင့္ေရာက္ရင္ စိတ္ရ႕ဲတည္ၾကည္မႈ ၊ၿငိမ္သက္မႈဟာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ။ သမာဓိေတြေကာင္းလာၿပီေပါ့ဗ်ာ။

crd.org.source

သတိအားေကာင္းေလေလ သမာဓိအား ေကာင္းေလေလပါဘဲ။ သတိအားေကာင္းေအာင္ ဝီရိယန႔ဲ ထိုးတင္ေပးရတယ္။ သမာဓိအပိုင္းမွာ သတိန႔ဲဝီရိယက အေရးႀကီးဆုံးဘဲ။
သတိအားေတြေကာင္းလာရင္ မိတ္ေဆြတို႔ မ်က္စီမိွတ္ထားေပမယ့္ အေရာင္အလင္းၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ေတြ ျမင္ရတတ္တယ္။ မ်က္စိေရွ႕မွာ မီးခိုေရာင္လိုလို၊မီးခိုးတန္းလိုလို၊ နွင္းမႈန္းလိုလို၊ ဝါဂြမ္းစိုင္လိုလို၊ ေပၚလာပါတယ္။ ထိုဟာကို ကမၼဌာန္းအာရုံေၾကာင့္ ျဖစ္တ့ဲ နိမိတ္လို႔ေခၚတယ္။ တစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္ေပၚတာ မတူပါဘူး။ သညာေၾကာင့္ျဖစ္လာလို႔ တစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္ ေပၚလာတ့ဲ့ပုံစံမတူပါဘူး။ ထိုနိမိတ္ျဖစ္ေပၚစမွာ အားထုတ္သူဟာ အာရုံေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ဝင္ေလထြက္ေလမမွတ္ဘဲ ထိုအာရုံေတြဆီ စိတ္ေရာက္တတ္တယ္။ တကယ္တမ္းလုပ္ေနရမွာက ပင္တိုင္ကမၼဌာန္းျဖစ္တ့ဲ ဝင္ေလထြက္ေလေပၚမွာဘဲ သတိကပ္ထားရမွာပါ။ ဘာႀကီးဘဲေပၚလာေပၚလာ စိတ္မေရာက္ဘဲ ဝင္ေလထြက္ေလမွာဘဲ သတိကပရမွာပါ။ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ဆိုရင္ သမာဓိမတက္ပါဘူး။ အလြယ္ေျပာရရင္ သတိစြမ္းအားေတြျမင့္သထက္ ျမင့္လာမွ ထိုနိမိတ္ကို ၾကည့္ရမွာပါ။ မ်က္လုံးေရွ႕ ဓာတ္မီးန႔ဲ ထိုးသလိုလင္းေနပါေစ ဝင္ေလထြက္ေလဘဲ သတိကပ္ရမွာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕က ပထမအဆင့္ မွာဘဲ နိမိတ္ေပၚတက္သလို တစ္ခ်ဳိ႕က ဒုတိယအဆင့္မွနိမိတ္ေပၚၾကပါတယ္။ သတိစြမ္းအားေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ျမန္ဆန္စြာ ေပၚၾကပါတယ္။ နိမိတ္ကိုျဖစ္ေပၚခ်င္တ့ဲစိတ္န႔ဲ မမွတ္ပါန႔ဲ။ ကိုယ့္သတိစြမ္းအား သမာဓိစြမ္းအားတိုးလာရင္ ျမင္ရမွာပါ။ လိုခ်င္မႈန႕ဲလုပ္ရင္ ေပၚခဲတယ္။ ထိုနိမိတ္အပိုင္းကို အာရုံမေရာက္န႔ဲ ၊ကိုယ့္ပင္တိုင္အလုပ္ဘဲ အထူးဂရုစိုက္သိမွတ္ရမွာပါ။ထိုအဆင့္မွာ ေရွ႕ဘဝအေၾကာင္းေတြေပၚလာတတ္သလို ဘာလုပ္ပါညာလုပ္ပါလို႔ ခိုင္းေစတာေတြၫႊန္ၾကားတာေတြ ေတြ႕ဆုံရတတ္တယ္။ ေမတၱာပို႔ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုဘဲ သတိအားေကာင္းေကာင္းန႔ဲဆက္လုပ္ေနပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕လမ္းေခ်ာ္ၿပီး ဂဏာန္းေပးတာတို႔ ေဗဒင္ေဟာတာတို႔ဘက္ေရာက္သြားတတ္တယ္။ သမာဓိအစြမ္းေၾကာင့္ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြျမင္တာကိုသာယာသြားတတ္တယ္။ တကယ္တမ္း ထိုအစြမ္းေလာက္က ဘာမွမဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒိထက္ေကာင္းတ့ဲအက်ဳိးတရားပိုင္းေတြ အမ်ားႀကီးရိွေပမယ့္ အခ်ဳိ႕လမ္းေခ်ာ္ၿပီး ကိုယ္သြားရမယ့္လမ္းကို ဆက္မလုပ္ၾကတာ နွေျမာဘို႔ေကာင္းတယ္။ ေ႐ႊလက္ေကာက္ကို ေၾကးလက္ေကာက္န႔ဲလဲသလိုေပါ့ဗ်ာ။ နိမိတ္မွာပထမဆုံးေပၚတာက ပရိကမၼနိမိတ္ ၊ဒုတ္ိယအဆင့္က ဥဂၢဟနိမိတ္ ၊တတိယအဆင့္က ေသာက္ရွဴးၾကယ္လိုလင္းတ့ဲ ပဠိဘာဂနိမိတ္(သတ္ပုံမွန္ေရးမရလို႔) ဆိုၿပီး ၃ မ်ဳိးရိွပါတယ္။ သမာဓိအစြမ္းေၾကာင့္ ရလာတ့ဲ အေရာင္းအလင္း သေဘာပါ။ေလာေလာဆယ္ဗဟုသုတအေနန႔ဲဘဲမွတ္သားထားပါ။ ထိုအဆင့္ေရာက္ရင္ ဆရာန႔ဲလုပ္တာပိုေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က လမ္းစဥ္ကိုဘဲအဓိကထား တင္ျပေဆြးေနြးပါမယ္။ ကုသိုလ္ရေအာင္ sharingလုပ္တ့ဲအဆင့္ ၊ မိတ္ဆက္ေပးရုံအဆင့္ဘဲ လုပ္နိုင္ပါတယ္။ တကယ္ထိုအဆင့္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဆရာသမားေကာင္းရွာ ၊ရိပ္သာေတြသြားၿပီး အားထုတ္ရင္ တရားအသိေတြ ပိုျမန္ဆန္တိုးတက္ေစပါတယ္။ဒီေန႔ေတာ့ ဒိေလာက္န႔ဘဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါရေစ။
အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ရိွပါတယ္။

က်မ္းကိုး- ဒႆနပါရဂူက်မ္း (ေျမဇင္းေတာရဆရာေတာ္)
အာနာပါနသုတၱန္(ဖားေအာက္ဆရာေတာ္)

MSC-228
@mahaw