ပထမဆံုး အေတြ႔အျၾကံဳ(၂)

ပထမဆံုး အေတြ႔အၾကံဳ(၂)
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

Credit to google image

ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္႐ွားခဲ့ရသည့္ ေန႔ကို ေရာက္႐ွိလာခဲ့ပါၿပီ။ ကေလးေတြ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနမည့္ မနက္ပိုင္းအခ်ိန္ေပးထားသျဖင့္ အခ်ိန္မီ အေရာက္သြားလိုက္သည္။ ကေလးေတြကလည္း ဆရာအသစ္ စ,ဝင္မည့္ရက္ဟု သိထားသျဖင့္ အားလံုးစံုစံုလင္လင္ ႐ွိေနၾကသည္။ ဆရာအသစ္အေပၚ စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။ ဘယ္လိုပံုစံလဲ၊ ဘယ္လိုေတြ သင္မွာလဲ၊ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဆရာအသစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္မွန္းသိေနသည့္ ကေလးအခ်ိဳ႕ကလည္း မဂၤလာပါဆရာ ဟု အတန္းမဝင္ခင္ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကပံုပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ပိုင္းဆရာႏွင့္ သူတို႔ မသင္ဘူးၾကသျဖင့္ ပို၍စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။

အတန္းဝင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာက ကြၽန္ေတာ့္ကို အတန္းႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ေသခ်ာသင္ယူၾကဖို႔ မွာၾကားၿပီး ထြက္သြားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ကေလးမ်ား ထိေတြ႔မႈ စ,တင္ပါၿပီ။ အရင္ဆံုး မဂၤလာပါႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ကေလးမ်ားက ျပံဳးစိစိႏွင့္ မဂၤလာပါ ျပန္၍ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ေနာက္မွသတိရသည္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ႏႈတ္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ေနျခင္းပါ။ ကိစၥမ႐ွိ။ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္ ထပ္မံမိတ္ဆက္လိုက္သည္။ အဂၤလိပ္စာသင္မည္ျဖစ္၍ အဂၤလိပ္စာ၏ အေရးပါမႈအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာျပဖို႔ စိတ္ကူးထားသျဖင့္ အေမးအေျဖပံုစံ ေဆြးေႏြးဖို႔ စ,တင္လိုက္သည္။ ကေလးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈလည္း ဖန္တီးခ်င္၍ျဖစ္သည္။

အရင္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ဘာဘာသာသင္မွာလဲဟု ေမးလိုက္သည္။ ကေလးမ်ား တက္ႂကြစြာ အဂၤလိပ္သင္မွာပါဆရာႀကီးဟု ေျဖၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခြန္း ထပ္ေမးလိုက္သည္။ ဒါျဖင့္ အဂၤလိပ္စာဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ။ ကေလးမ်ား ေခတၱအသံတိတ္သြားသည္။ သူတို႔ တစ္ခါမွမစဥ္းစားမိေသာ ေမးခြန္းျဖစ္၍ထင္သည္။ အေတာ္ၾကာမွ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းထ၍ ေျဖဆိုၾကသည္။ မွန္သည္မ်ားပါသလို အနည္းငယ္လြဲေနသည္မ်ားလည္း ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မွားေနသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္မေျပာ။ ဒီလိုေလးဆို ပိုမသင့္ေတာ္ဘူးလားဟု ျပင္ေျပာခိုင္းသည္။ ကေလးေတြ ပိုသေဘာေပါက္လာၿပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ ေျပာၾကျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္သည္မွာလည္း ဤပံုစံပင္ ျဖစ္သည္။ ရင္းႏွီးမႈလည္း ပိုရလာေပသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတို႔ေလးေတြ ေျပာဆိုၾကသည္မ်ားကို အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ အဓိကအခ်က္အလက္မ်ားကို ေျပာျပလိုက္သည္။ ဆက္လက္ၿပီး အဂၤလိပ္စာ၏ အေရးပါပံုကိုလည္း တစ္ဆက္တည္း ေျပာ၍ အတန္းငယ္စဥ္မွာ အေျခခံပါသြားေအာင္ ေလ့လာသင္ယူထားသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူတို႔နားလည္လက္ခံႏိုင္ေလာက္သည့္ စကားအသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကာလက ယခုေခတ္လို အင္တာနက္ ေခတ္မစားေသးသျဖင့္ အင္တာနက္အေၾကာင္းေတာ့ မပါခဲ့ေပ။ ထိုအေၾကာင္းပါလ်ွင္ေတာ့ သူတို႔ပို၍ စိတ္ဝင္စားေပလိမ့္မည္။

Credit to google image

အဂၤလိပ္စာအေၾကာင္း ေျပာရသည္မွာ ျပႆနာမ႐ွိ။ ျပႆနာ႐ွိေနသည္က စကားမ်ားကို ေျပာလိုေဇာျဖင့္ ေတာက္ေလ်ွာက္ေျပာသည့္အခါတြင္ စကားလံုးမ်ား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုထပ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္က ထိန္း၍ျပန္ျပင္ေျပာသည္။ စကားလံုးမွားသြားသျဖင့္ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈ ျဖစ္လာသည္။ ထိုအခါ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား မသိမသာတုန္လာသည္။ ကေလးေတြမသိေအာင္ လက္ဟန္ေျခဟန္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ယူရသည္။ အေၾကာင္းအရာမွားယြင္းမႈ မ႐ွိေအာင္ႀကိဳးစားရင္း စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသျဖင့္ လူလည္း ေဇာေခြၽးပ်ံလာသည္။ အသံကလည္း တုန္ခ်င္လာသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ဟာကြာ၊ မင္းတို႔ေျပာရတာ စကားလံုးေတြလည္း ထပ္ကုန္ပါၿပီ ဟု ေျပာလိုက္ရာ ကေလးမ်ားက သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္ၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ လိုက္၍ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ထိုအခါမွပင္ စိတ္ေပါ့သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကေလးမ်ားကလည္း သတိထားမိၾကေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အားနာ၍ ၿငိမ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဝန္ခံရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ဆက္သင္လိုက္မွ အနည္းငယ္ အဆင္ေျပသြားေပသည္။ စာသင္ခ်ိန္ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္႐ွိသည့္ အခ်ိန္က်မွ အေတာ္အဆင္ေျပသြားသည္။ ဆရာႏွင့္တပည့္မ်ား ကာရံကိုက္လာသည္။ အေပးအယူညီမ်ွလာသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ပါေတာ့မည္။ ပထမဆံုး စာသင္ျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္ခဲ့သလို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးႀကီး ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အမွတ္ရစရာေတြေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထိုအေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေပ။ လုပ္ငန္းတစ္ခုအေၾကာင္း ထဲထဲဝင္ဝင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိ႐ွိခဲ့ရသည္။ မိမိ၏ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ႐ွင္းလင္းစြာ သိျမင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ အမွတ္ရစရာအေကာင္းဆံုးမွာ ထိုေန႔က အတန္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ကေလးမ်ားက ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္၏ဆရာကို ကြၽန္ေတာ့္သင္ၾကားျခင္းမွာ အထူးေကာင္းမြန္ေၾကာင္း၊ ေနာင္တြင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ဆက္၍သင္ေပးေစလိုေၾကာင္း လာေရာက္ေျပာဆိုၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ဖတ္႐ႈေပးသည့္အတြက္ ေက်းဇူးပါ။

@mgmgkse
MSC-011