ေမာင့္ေျခလွမ္း

ေရႊရည္နဲ႕ကိုမိုးတို႔သည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက ခင္မင္ခဲ႕ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္။ေရႊရည္ကကိုမိုးကို အလြန္ခင္မင္သည္။ကိုမိုးေနမေကာင္းျဖစ္သည္ဟု သတင္းၾကားလ်ွင္ ေရႊရည္ ခ်က္ခ်င္း ကိုမိုးအိမ္ ေျပးသြားလိုက္ရမွ။မိုးရြာရြာ,ေနပူပူ ဂရုမစိုက္ႏိုင္။ခ်က္ခ်င္းသတင္းသြားေမးျပီး ကိုမိုးၾကိဳက္တာေလးခ်က္ျပဳတ္ေက်ြးေမြး,ေဆးတိုက္ေပးျပီးမွ အိမ္ျပန္ႏိုင္သည္။ကိုမိုးကလည္း ေရႊရည္အေပၚခင္မင္သည္။တြယ္တာသည္။ေရႊရည္ ကိုမိုးေနမေကာင္းျဖစ္လ်ွင္ အေျပးလာျပီး ကိုမိုးၾကိဳက္တာေလး ခ်က္ျပဳတ္ေက်ြးေမြးတတ္သလို ကိုမိုးကလည္း သူေနမေကာင္းျဖစ္လ်ွင္ ေရႊရည္အလာကို ေမ်ွာ္ေနေလ႔ရိွသည္။ေရႊရည္မလာေသးလ်ွင္လည္း "ေရႊရည္မလာေသးဘူူးလား" "သူျပဳတ္ေပးတဲ႕ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ေလးစားခ်င္တယ္" "ခါတိုင္း သူ႔ဆီဖုန္ဆက္ျပီးရင္ ခ်က္ခ်င္းသူလာေနက်ပါ" "ဒီေန႔က်မွသူဘာလို႔ၾကာေနတာလဲ" စသျဖင့္ ေရႊရည္မလာမခ်င္း အိမ္ကလူေတြကို တတြတ္တြတ္ေမးေနတတ္သည္။ကိုမိုးအိမ္ကလူေတြလည္း ကိုမိုးနားပူသည္႔ဒဏ္ကို မခံႏိုင္သည္ႏွင္႔ ေရႊရည္ဆီ ထပ္မံဖုန္းဆက္ေပးရျပန္သည္။ဒါေတာင္မွ ေရႊရည္မလာမခ်င္း ကိုမိုးကတက်ီက်ီ။ေရႊရည္လာမွသာ ကိုမိုးအိမ္ကလူမ်ား နားခ်မ္းသာရာရၾကသည္။

ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ ေရာက္သည္အထိခင္မင္ၾကေသာ ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးအေၾကာင္းကိုသိသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးကို ခ်စ္သူျဖစ္ေစခ်င္ၾကသည္။မိန္းကေလးျဖစ္သူ ေရႊရည္ကလည္း ကိုမိုးထံမွဖြင့္ေျပာမႈကိုၾကိတ္ျပီးေမ်ွာ္လင့္ေနသည္။ခင္မင္မႈ,တြယ္တာမႈ,ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြႏွင့္ အရိပ္အေယာင္ျပေသာ္လည္း ေက်ာက္ရုပ္ၾကီးကိုမိုးက ဒီအရိပ္အေယာင္ေတြကိုျမင္ပဲမျမင္တာလား,မျမင္ခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေနတာလား ေဝခြဲရခက္ေလာက္ေအာင္ တုံ႕ဏိဘာေဝ လုပ္ေနတတ္သည္။ကိုမိုးသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကိုမိုးကို ေရႊရည္အားရည္းစားစကားေျပာဖို႔ ေျမွာက္ေပးလ်ွင္ေတာင္မွ "ေရႊရည္နဲ႕ငါနဲ႕က သူငယ္ခ်င္းလို ေမာင္ႏွမလိုခင္တာပါကြာ" "မင္းတို႔ငါ့ကို အဲ႕ဒီ့လိုေျမာက္မေပးၾကပါနဲ႕" "ေရႊရည္လည္းၾကိဳက္မယ္မထင္ပါဘူး" ဟုသာအျမဲလိုလိုတြင္တြင္ျငင္းေနတတ္သည္။ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကိုမိုးႏွင့္ေရႊရည္တို႕ဇာတ္လမ္းသည္ ဇာတ္လမ္းရွည္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔ထားေသာ ဇာတ္ကားတစ္ခုၾကည့္ရသလို ဇာတ္သိမ္းခန္းသို႔မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ဆန့္တငင္ငင္ ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။

ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးတို႔ဇာတ္လမ္းဆန္႔တငင္ငင္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလကေတာ႕ ဆန္႔တငင္ငင္ႏွင့္ ရပ္တန္႔မေနေတာ႕ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႕ပါျပီ။ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးတို႔ ဒုတိယႏွစ္သို႕ ေရာက္ျပီ။ထိုအခ်ိန္တြင္ မိန္းကေလးတစ္ဦးေပၚလာသည္။သူသည္ကားယြန္းယြန္းျဖစ္သည္။ယြန္းယြန္းသည္ ယခင္ပထမႏွစ္တုန္းက နယ္မွာတကၠသိုလ္တက္ခဲ႕ျပီး ဒုတိယႏွစ္က်မွ ရန္ကုန္ေျပာင္းလာသူျဖစ္သည္။ေရႊရည္,ကိုမိုးတို႔ႏွင့္ျမန္မာစာေမဂ်ာခ်င္းတူျပီး ေရႊရည္ႏွင့္ဝမ္းကြဲညီအစ္မ ေတာ္စပ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ယြန္းယြန္းသည္ေရႊရည္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ႏွင့္မိတ္ေဆြျဖစ္ခြင့္ရခဲ႔သည္။ခ်စ္စရာေကာင္း၍သြက္လက္ေသာ ယြန္းယြန္းကို ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးတို႔၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက ခဏအတြင္း ခင္မင္သြားၾကသည္။ေရႊရည္သည္ကား သူညီမဝမ္းကြဲေလး ယြန္းယြန္းကို အထူးခ်စ္ခင္သည္မို႔ သူသြားရာေနရာတကာေခၚေတာ႔သည္။ယြန္းယြန္းကိုေနရာတကာေခၚရင္းနဲ႕ ကိုမိုးႏွင့္ယြန္းယြန္း ေတြ႕ဆံုမႈေတြလည္း မ်ားလာျပီး ခင္မင္မႈေတြလည္းတိုးလာသည္။Rock ဂီတကိုမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ကိုမိုးႏွင့္အၾကိဳက္ခ်င္းတူေသာ ယြန္းယြန္းတို႕ကေတြ႔လ်ွင္ Rock ဂီတအေၾကာင္းမ်ားေျပာေလ႔ရိွျပီး သီခ်င္းေတြလည္းတူတူဆိုၾကသည္။ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ေတာ႔Rock ဂီတကို လံုးဝမၾကိဳက္ေသာေရႊရည္က သူတု႔ိႏွင့္လိုက္ပါေပ်ာ္ျမဴးႏိုင္ျခင္းသိပ္မရိွေတာ႔ဘဲ အေဖာ္မဲ႕သလိုျဖစ္ေနတတ္သည္။ၾကာလာေတာ႔ေရႊရည္စိတ္ထဲ အထီးက်န္သလို ခံစားလာရသည္။သူတို႔ႏွင့္အတူ သီခ်င္းေတြလိုက္ဆို စကားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း Rock ဂီတကိုလံုးဝမၾကိဳက္ေသာ ေရႊရည္အတြက္က အဆင္မေျပ။ဒီၾကားထဲ ယြန္းယြန္းကလည္း ကိုမိုးႏွင့္ရင္းႏွီးလာတာႏွင့္အညီ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ႏွင့္ ကိုမိုးပုခံုးကို ရယ္ေမာရင္းမွီလိုမွီ လုပ္ေနတတ္သည္။ေဘးလူမ်ားျမင္လ်ွင္ ယြန္းယြန္းႏွင့္ကိုမိုးအား ခ်စ္သူဟုအထင္မွားေလာက္သည္အထိ ယြန္းယြန္းကအေနအထိုင္မတတ္ ကိုမိုးနားပူးကပ္မွီတြယ္ေနေတာ႕သည္။

ဒီပံုစံေတြကိုျမင္ရတာၾကာလာေတာ႔ ေရႊရည္သူတို႔အနားမွာ ေနဖို႔စိတ္ပ်က္လာသည္။ထိုင္ေနက်ခံုတန္းေလး(သို႕)စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခု သြားဖို႔သူတို႔ေခၚလ်ွင္ ေရႊရည္မလိုက္ဘူးဟုျငင္းဆန္တတ္လာသည္။ေရႊရည္၏အခါခါျငင္းဆန္မႈကို သတိထားမိလာေသာကိုမိုးသည္ ေရႊရည္၏ျငင္းဆန္မႈကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသာ္လည္း ေရႊရည္ကိုေတာ႔ ဘာမွမေျပာေခ်။ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေရႊရည္ႏွင့္ကိုမိုးတို႔အၾကား ဆက္ဆံေရးသည္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေအးစက္လာခဲ႔ပါသည္။

အမွန္တကယ္ေတာ႔ကိုမိုးသည္လည္းေရႊရည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါသည္။သို႔ေသာ္လည္း နဂိုကတည္းက ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္ေသာကိုမိုးသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တိုက္တြန္းေသာ္လည္း ေရႊရည္ကိုဖြင့္ေျပာဖို႕ မဝံ႕မရဲျဖစ္ေနသည္။ကိုမိုးစိတ္ထဲတြင္ "ငါဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ ေရႊရည္ငါ့ကိုမုန္းသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" "သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေနတာပဲေကာင္းပါတယ္ေလ" ဟုေတြးကာ ဖြင့္ေျပာခ်င္စိတ္ကို အျမဲေျဖေျဖာက္မိတတ္သည္။ယခုေတာ႔ ေရႊရည္နဲ႔အတူ သြားေနက် ေနရာေလးေတြကို ေရာက္လ်ွင္ ေရႊရည္မပါေတာ့စိတ္ထဲဝမ္းနည္းမိသည္။ယြန္းယြန္းႏွင့္စကားေျပာေနရတာကိုလည္းစိတ္မပါေတာ႔။ကိုမိုးသည္ ယြန္းယြန္းႏွင့္ စကားေျပာရင္း မ်က္လံုးက ေရႊရည္ထိုင္ေနက်ေနရာေလးကိုသာ အျမဲေငးစိုက္မိကာ စိတ္ထဲမွာလည္း ေရႊရည္ သူတို႔ႏွင့္လိုက္မလာသည့္အေၾကာင္းရင္းကို စဥ္းစားေနမိသည္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ ကိုမိုး ေရႊရည္၏စိမ္းကားမႈမ်ားကို သည္းမခံႏိုင္ျဖစ္ကာ ေက်ာ္ေက်ာ္,တိုးႏိုင္ စသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား "သူ ေရႊရည္ကို ခ်စ္သည့္အေၾကာင္း" "ဒါေပမဲ႕ ခုရက္ပိုင္း ေရႊရည္သူ႔ကို စိမ္းကားေနသည့္အေၾကာင္း" မ်ားကို ဖြင့္ေျပာမိေတာ႔သည္။ထိုအခါ တိုးႏိုင္က "ေဟ့ေကာင္ကိုမိုး" "မင္းကခုမွ ဒီစကားေတြကို ဖြင့္ေျပာတယ္" "ငါတို႔ကမင္းကိုတိုက္တြန္းတိုင္း မင္းကအျမဲျငင္းေနလို႔ ငါတို႔ကမင္းေရႊရည္ကိုမၾကိဳက္ဘူးထင္ျပီး မင္းကိုတိုက္တြန္းဖို႔ေတာင္ ငါတုိ႔လက္ေလ်ာ႔ထားတာၾကာျပီ"
"ေရႊရည္ကမင္းကိုၾကိဳက္တယ္ဆိုတာ ငါတို႔ေဘးကလူေတြက ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္တယ္သိတယ္" "မင္းသာဒါေတြကို သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ခင္မင္မႈေတြလို့ မွတ္ယူျပီး သတိမထားမိတာ" "ခုမင္းနဲ႕ယြန္းယြန္းက တစ္ခ်ိန္လံုးတပူးတြဲတြဲနဲ႕ခ်စ္သူစံုတြဲေတြလို ေပ်ာ္ျမဴးေနေတာ႔ ေရႊရည္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပီ" "သူခ်စ္တဲ႕သူက သူ႔ေဘးမွာ တစ္ျခားမိန္းကေလးနဲ႕ ခ်စ္သူေတြလို ေပ်ာ္ျမဴးေနတာျမင္ရတာၾကာေတာ႔ သူကဘယ္စိတ္ခ်မ္းသာပါေတာ႔မလဲ" "ဒါေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ယြန္းယြန္းတို႔အျပင္သြားဖို႔ေခၚတိုင္း သူမလိုက္ေတာ႔တာ" "သူငယ္ခ်င္းရာ မင္းသိပ္ညံ႔လြန္းပါတယ္ကြာ" မင္းေရႊရည္စိတ္ကိုျမန္ျမန္သိျပီး ျမန္ျမန္ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ ေရႊရည္ခုလို စိတ္ဆင္းရဲရမွာမဟုတ္ဘူး" "ခုေတာ႔မင္းကေရႊရည္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ျပီသူငယ္ခ်င္းရာ" ဟုမခ်င့္မရဲႏွင့္ ကိုမိုးအားေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါကိုမိုးသည္ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားခါ စိတ္ထဲမွလည္းတစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ခ်က္ခ်င္းပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား "ငါသြားျပီ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ" ဟုႏႈတ္ဆက္ကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွထြက္လာခဲ႕သည္။တိုးႏိုင္က "ေဟ့ေကာင္ ဘယ္လဲ" ဟုေမးေတာ႔ "ခုခ်ိန္မွာငါသြားသင့္ဆံုးေနရာတစ္ခုဆီ" ဟုေျပာကာလက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ေခါင္းထဲမွာလည္း ေရႊရည္ကိုရည္းစားစကားဘယ္လိုေျပာရမလဲ,သူစိတ္မေကာင္းတာေလးေျပသြားေအာင္ ဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့ရမလဲ ဆိုေသာ အေတြးမ်ားနဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ားက ေရႊရည္ဆီသို႔ ဦးတည္သြားေနပါေတာ႔သည္။
Credit-google image
Author-myothuzar MSC-033

ဝတၳဳေရးတာ ဝါသနာပါလို႕ စမ္းေရးၾကည့္တာ ဒါကဒုတိယအပုဒ္ပါ။သိပ္ေတာ႔မေကာင္းပါ။