ငါမသိဘူး

”ငါမသိဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ယံုၾကည္မႈပ်က္ခဲ့ရတဲ့
အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု႐ွိခဲ့တယ္။ တကယ္ပါ။

မွံုႀကီး၊ ဝဏၰနဲ႔ ရခိုင္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
သံုးေယာက္႐ွိပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့
လိုင္းကဲြသြားၾကပါတယ္။ မွံုႀကီးကေက်ာင္းထြက္ၿပီး ဝါသနာပါတဲ့ ဝပ္ေ႐ွာ့ပညာကို အိမ္နားက ဦးေလး
ႀကီးဆီမွာပဲ သင္တယ္။ ဝဏၰနဲ႔ ရခိုင္က ေက်ာင္း
ဆက္တက္ၾကပါတယ္။

ဒီအေတာအတြင္း သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ဟာ အခင္အမင္မပ်က္ၾကပါဘူး။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္
ေနၾကေပမယ့္ တပတ္တခါ၊ တစ္လတစ္ခါေလာက္ အရက္ဘီယာေသာက္ၾကရင္း သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာၾကပါတယ္။ အဲ့လိုေသာက္တဲ့အခါ ရခိုင္နဲ႔ မႈံႀကီးကလက္ရည္တူပါတယ္။ ဝဏၰကေတာ့
ေသာက္လဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေသာက္တယ္။

ဒီေနရာမွာ သူငယ္ခ်င္းသံုးဦးရဲ႕ စ႐ိုက္ကေလးေတြ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မွံုႀကီးက စကားနည္းတယ္။
ဒူေပတန္ေပခံတယ္။ သူမႀကိဳက္တာတစ္ခုခုဆို
ျပန္ေျပာမေနဘူး။ ေ႐ွာင္ထြက္သြားတတ္တယ္။ စိတ္မွတ္ႀကီးတယ္။ သူမ်ားအေပၚတတ္ႏိုင္သေလာက္
ကူညီေပးေပမယ့္ လူလည္က်ရင္ေတာ့ လံုးဝ
ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘူး။ သူက ဝပ္ေ႐ွာ့ပညာသင္ၿပီး
ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေလးတစ္ခု ဖြင့္ထားတယ္။

ဝဏၰကေတာ့ တဘာသာ။ စကားေျပာညက္တယ္။ အန္တီျဖင့္အန္တီ။ ဦးေလးျဖင့္ဦးေလး၊ ငါ့ညီ၊
အကိုႀကီးစသျဖင့္ ေခၚၿပီးစကားေျပာတတ္တယ္။
အရြယ္စံုနဲ႔အဖြဲ႔က်တတ္တယ္။ သူကဘဲြ႔ရၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။

ရခိုင္ကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက သူ႔ေမြးရပ္
ျပန္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ဘာအလုပ္လုပ္ေနလဲမသိေပမယ့္ ေငြကို ေရလိုသံုးႏိုင္တာအံ့ၾသစရာပါ။
ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္အၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းသံုးဦးဟာ အသီးသီးအိမ္ေထာင္က်ကုန္ပါတယ္။

တေန႔ေတာ့ ရခိုင္ဟာ မွံုႀကီးကို သူရဲ႕ လုပ္ငန္း
တခ်ိဳ႕မွာ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႔ ေျပာလာတယ္။ မွံုႀကီးကလည္း ကူညီေပးတယ္။ ရခိုင္ရဲ႕လုပ္ငန္းဟာ ဘာအလုပ္ဆိုတာ တိတိပပ ေျပာဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ဟိုအလုပ္ ဒီအလုပ္ ေငြရတာမွန္သမွ်အကုန္လုပ္တယ္။

သူ႔အေမ၊ မိန္းမကခိုင္းရင္ေတာင္ ေစ်းမသြားတဲ့
မွံုႀကီးဟာ ခုသူငယ္ခ်င္းကခိုင္းေတာ့ ေစ်းခ်ိဳတခြင္
ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ေစ်းဝယ္ပါတယ္။ ဆန္၊ ဆီ၊ င႐ုတ္၊ ေလေဖာင္းမုန္႔၊ စားစရာမ်ိဳးစံု၊ ကစားစရာမ်ိဳးစံု အစ႐ွိသျဖင့္ အကုန္ဝယ္ရပါ
တယ္။ ရခိုင္က သူ႔ေမြးရပ္မွာ ကုန္စံုဆိုင္
အႀကီးႀကီးတစ္ခု ဖြင့္ထားတာကိုး..။

အဲ့ဒါတင္မဟုတ္၊ ကားshowroom ဖြင့္မယ္ဆိုၿပီး
ၿမိဳ႕သစ္ဘက္မွာ ေနရာလိုက္႐ွာ၊ အေဆာက္အဦ
ေဆာက္တာ၊ ေျမငွါးတာ၊ ေငြေၾကးကိစၥေတြအားလံုး မွံုႀကီးပဲ လုပ္ရတယ္။ အဲ့လိုေငြေၾကးကိစၥေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေအာင္ မွံုႀကီးကို အေကာင့္တစ္ခုဖြင့္ေပးၿပီး ေငြလႊဲေပးထားတယ္။ မွံုႀကီးကလည္း ေငြသံုးၿပီဆို ဘာအတြက္ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာအကုန္မွတ္ၿပီး စါရင္းစာအုပ္လုပ္ထားတယ္။ ရခိုင္က စာရင္း႐ွင္းၿပီဆို အဲ့မွတ္ထားတဲ့စာအုပ္ေပးလိုက္တယ္။

ရခိုင့္ရဲ႕အက်င့္က ဥပမာ ktv မွာ ေငြဆယ္သိန္းျဖဳန္းလိုက္ေပမယ့္ အလႉခံမ႑ပ္မွာ ၁၀၀၀ ေလာက္ပဲ လႉတတ္သလိုမ်ိဳး၊ သူၾကည္ျဖဴရင္ သူငယ္ခ်င္းကိုေလးငါးသိန္း ဘတ္ကနဲေပးတတ္ေပမယ့္ လုပ္ငန္းကိစၥမွာ ငါးရာတစ္ေထာင္ကစ ျပန္အမ္းေပးရတယ္။

ဆက္ပါအံုးမည္

Author@nweoomon
Photo@nweoomon
MSC 265
22.8.2018