ႏူးညံ့ရီ​ေဝ​ေစတတ္​​ေသာ က်ိန္​စာ (၄)

ႏူးညံ့ရီ​ေဝ​ေစတတ္​​ေသာ က်ိန္​စာ (၄)

ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕​ေလးလံ​ေနတဲ့စိတ္​အစံုနဲ႔ အျပန္​ခရီးအတြက္​ ျပည္​တြင္​း​ေလ​ေၾကာင္​းလိုင္​း​တစ္​ခုကို ကြၽန္​​ေတာ္​စီးနင္​းရလိမ္​့မယ္​။
အိမ္​က​ေတြကို လိုက္​မပို႔ပါနဲ႔လို႔​ေျပာထားခဲ့လိုက္​တာပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ ကံ​ေကာင္​းခဲ့ပါတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ကိုယ္​လာ ​ေလဆိပ္​ထဲမွာ ျဖစ္​​ေန​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ရဲ႕ စိတ္​က​ေတာ့ ​ေမသီရိဆီမွာ​ေလ..

ရက္​စက္​တယ္​ဆိုတာထက္​ ပိုၿပီး ရက္​စက္​ႏိုင္​စြမ္​း႐ွိတဲ့ စိတ္​နဲ႔ ​ေမသီရိဆိုတဲ့မိန္​းက​ေလးကို ခန္​႔မင္​းဒီ​ေလာက္​ ဂ႐ုစိုက္​ခဲ့လြန္​းတာ ခန္​႔မင္​းအမွားလို႔ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ သတ္​မွတ္​လိုက္​တယ္​။
ဒါ​ေပမဲ့ ခန္​႔မင္​းကို နားလည္​ျခင္​းနဲ႔အတူ ​သူမရဲ႕ ​ေအးတိ​ေအးစက္​စိတ္​အစံုကိုလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ နားလည္​​ေနခဲ့မိတာ ဘာ​ေၾကာင္​့မွန္​း​ေတာ့မသိဘူး.။ၿပီး​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေမ့ကို သနားတယ္​။
သားရဲမ်ားစြာအလည္​မွာ ​ေ႐ွာင္​ရင္​း တိမ္​းရင္​း က်င္​လည္​ရင္​းနဲ႔ပဲ သူ႔မရဲ႕ဘဝ​ေပးကို သူမလက္​ခံ​ေနရတဲ့အျဖစ္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​ စာနာတယ္​။

ဒါ​ေပမဲ့ မိန္​းက​ေလးတန္​မဲ့ အဲ့ဒီ​ေလာက္​ ရဲတင္​းပြင္​့လင္​းလြန္​းတာ​ေတာ့ မ​ေကာင္​းဘူးလို႔လည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ ယူဆ​ေနမိတယ္​။
သူမရဲ႕ ​ေပါ့သြမ္​းမႈတစ္​ခုနဲ႔ ခန္​႔မင္​းအ​ေပၚထားတဲ့ သူမရဲ႕မ​ေလးနက္​မႈ​ေတြနဲ႔တင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ သူမကို မုန္​းဖို႔ လံု​ေလာက္​ပါတယ္​။

" တူ..တူ...တူ....."
ကြၽန္​​ေတာ္​ ဖုန္​းကို ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး
" ဟဲလို.."
ကြၽန္​​ေတာ္​အိမ္​က ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ဂ႐ုတစိုက္​နဲ႔ဆက္​တဲ့ဖုန္​းပါ။
ကြၽန္​​ေတာ္​​ေလယာဥ္​​ေပၚတက္​ဖို႔ ျပင္​ဆင္​​ေနစဥ္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​လက္​​ေမာင္​းကို အဆြဲခံလိုက္​ရပါတယ္​..

ကြၽန္​​ေတာ္​လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့..
" ဟင္​.."
" ကိုထက္​က အိမ္​ကို​ေတာင္​ မလာခဲ့ဘူး ...​။​ေရာ့..​ေရာ့..အ​ေမ ​ေပးခိုင္​းလိုက္​တာ ။သြား​ေတာ့​ေလ ​ေလ​ယာဥ္​​ေနာက္​က်​ေနအံုးမယ္​။"
" အင္​း..အင္​းပါ.အစ္​ကို​ေနာက္​တသ္​​ေခါက္​ျပန္​လာမွပဲ လာခဲ့​ေတာ့မလို႔ ​ေနာ္​.."

ဆူး ​ေခါင္​းညိတ္​ျပတယ္​။ၿပီး​ေတာ့ တစ္​ခုခုကို အသံတိုးတိုး​ေလးနဲ႔ ​ေျပာလိုက္​​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေကာင္​း​ေကာင္​း ၾကားပါတယ္​။

"ကိုကို႔ကို ဂ႐ုစိုက္​​ေပးပါ ကိုထက္​..ၿပီး​ေတာ့ မ​ေမကိုလည္​း ဂ႐ုစိုက္​​ေပးပါ.."

ကြၽန္​​ေတာ္​့ရင္​တစ္​ခုလံုး ဒိန္​းခနဲ႔ လႊင္​့စဥ္​သြားသလိုပါပဲ..။
ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘာတစ္​ခုမွ မ​ေျပာလိုက္​ႏိုင္​ခင္​မွာပဲ ဆူး​ေ႐ွ႕က​ေန ကြၽန္​​ေတာ္​ ထြက္​လာခဲ့မိတယ္​။
ဆူးသက္​ ​တစ္​​ေယာက္​ ငို​ေနျပန္​​ေတာ့မယ္​..။
ကြၽန္​​ေတာ္​ ခန္​႔မင္​းရဲ႕ညီမ​ေလး ဆူးသက္​ရဲ႕ မ်က္​ရည္​​ေတြကို မၾကည္​့ခ်င္​ဘူး မျမင္​ခ်င္​ဘူး။ ခန္​႔မင္​းရဲ႕အ​ေမရဲ႕မ်က္​ရည္​​ေတြကို မၾကည္​့ခ်င္​ဘူး မျမင္​ခ်င္​ဘူး..။
ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုျမင္​ၾကတိုင္​း မ်က္​ရည္​မဆည္​ႏိုင္​ၾကတဲ့ သူတို႔မိသားစုရဲ႕ ဒဏ္​ရာကို မၾကာခဏ လူလံုးျပၿပီး ဆြမ​ေပးခ်င္​ဘူး။

သူတို႔မ်က္​ရည္​​ေတြကို ျမင္​တိုင္​း အမွန္​တရားက ကြၽန္​​ေတာ္​ ခံစားခ်က္​​ တံခါး​ေတြကို လာလာ ​ေခါက္​တယ္​..အဲ့ဒီအခ်ိန္​တိုင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေမသီရိကို ခါးခါးသီးသီး မုန္​းတယ္​။ သူ႔​ေၾကာင္​့ လူတစ္​​ေယာက္​ အသက္​ဆံုး႐ွံုးသြားရတယ္​ဆိုတာ သူမက​ေတာ့ မသိ​ေလသ​ေယာင္​နဲ႔ အခုထိ ရယ္​​ေမာ မပ်က္​​ေသးခဲ့တာကို ျမင္​ရတိုင္​း ​ေမသီရိဆိုတာ အဲ့ဒီဘဝနဲ႔ပဲ ထိုက္​တန္​တဲ့ မိန္​းမ ​ေမတၱာရဲ႕​ေအးခ်မ္​းမႈကို မခံယူထိုက္​တဲ့ မ်န္​းမလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ စကာလံုးထန္​ထန္​​ေတြနဲ႔ ​ေရရြတ္​​ေနျဖစ္​တယ္​။

...................................................

ကြၽန္​​ေတာ္​ တာဝန္​​ေတြကို ပံုမွန္​ထမ္​း​ေဆာင္​​ေနဆဲ တစ္​​ေန႔မွာပဲ ခန္​႔မင္​းဆီကို စာတစ္​​ေစာင္​​ေရာက္​လာတယ္​တဲ့။ ကြၽန္​​ေတာ္​ စာကို လက္​ခံယူလိုက္​​ေပမဲ့ ဖင္​့ဖတ္​​ေတာ့မၾကည္​့ပါဘူး..။ ရင္​းႏွီးကြၽမ္​းဝင္​ခဲ့ၿပီးသား မိနး္​က​ေလးလက္​​ေရး​ေတြက ကြၽန္​​ေတာ့ စိတ္​​ေတြကို တစစ္​စစ္​သတ္​​ေနအံုမွာ ​ေသခ်ာ​ေနၿပီးသားမို႔ သူနဲ႔သက္​ဆိုင္​တဲ့ ​ေနရာကိုပဲ ပို႔​ေပးလိုက္​ပါတယ္​။

ၿပီး​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ တုိးတိုး​ေလး ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့တယ္​..
" မင္​းလည္​း ဝဋ္​​ေႂကြး​ေတြ ႀကီးလြန္​းတယ္​ ခန္​႔မင္​းရာ...."

ကြၽန္​​ေတာ္​ မငိုခ်င္​​ေတာ့ဘူးဆိုတာထက္​ မငိုတတ္​ေတာ့ဘူး..ကြၽန္​​ေတာ္​ဟာ လူသားတစ္​​ေယာက္​အျဖစ္​နဲ႔ ခံစားတတ္​သူတစ္​​ေယာက္​ပဲ​ေလ..

တစ္​ပတ္​​ေလာက္​အၾကာမွာ
" ​ဗိုလ္​မႉး ဧည္​့သည္​တစ္​​ေယာက္​ ဆရာခန္​႔နဲ႔ ​ေတြ႔ခ်င္​လို႔တဲ့"
ကြၽန္​​ေတာ္​ ထိတ္​ခနဲတစ္​ခ်က္​ျဖစ္​သြား​ေပမဲ့ ထြက္​​ေတြ႔ျဖစ္​လိုက္​ပါတယ္​။
ဘယ္​လိုအျပစ္​မွ မ႐ွိသလို အျပံဳး​ေလးနဲ႔ ​ေမသီရိမွ ​ေမသီရိ စစ္​စစ္​ရယ္​ပါ..
" ​ေမ ခန္​႔ဆီကို လာခဲ့တာပါ ထက္​ျမက္​...."
ကြၽ​န္​​ေတာ္​ ​ေခါင္​းတစ္​ခ်က္​ ညိတ္​ျပလိုက္​ၿပီး
" ရတာ​ေပါ့​ဗ်ာ..လိုက္​ပို႔ရတာ​ေပါ့ "

ႏူးညံ့​ေႏြး​ေထြးမႈမ႐ွိႏိုင္​တဲ့ ႀကိဳဆိုမႈနဲ႔ သူမကို ခန္​႔မင္​းဆီကို ခရီး​ေရာက္​မဆိုက္​ပဲ ​ေခၚ​ေဆာင္​လာခဲ့မိတယ္​.....

သူမရဲ႕ ရက္​စက္​မႈ​ေတြကို သူမ ကိုယ္​တိုင္​ သိျမင္​ခံစားတတ္​ပါ့မလား.

Writter @yekungsatthone
Msc 213
Photo from google