Short Sci-Fi Story: Labyrinth and The Dream (English/Turkish)

Selim Ozben was proceeding with cautious steps in the multi-storey maze, which managed to surprise him every time with moving floors, secret elevators and changing walls. When the door of the exhibition room suddenly appeared in front of him, he thought it was a lucky evening, because he liked to spend time in this room. He sat in bordeaux in the exhibition room and watched the paintings on the opposite wall. There were screens on the wall showing the paintings of artists such as Cezanne, Chagall, Dali, Matisse, Kahlo, Klimt alternately. After looking at the pictures for a long time, he went to the next room through the open door on the left. The floor, the walls and the ceiling were white in this new room. He sat in the black chair in the middle of the room. He's obsessed with what looks like an astronaut heading on the bench next to the seat. He put on the heading. While there was no image in the hood, he pressed the only button on the chair. He heard a laugh and a three-dimensional image of a clown appeared in front of his eyes. Later, he watched a waterfall flowing through the mountains, tragic accidents recorded with traffic cameras, murder and injury images, birth videos, surgery images, snowflakes flying freely on the mountains, exploding volcanoes. The images continued with snapshots such as the sunrise, the tracks of porn movies, the night scenes of the city and the images of wild animals. When the session was over, Selim Ozben removed the heading and moved to a furnished room in the style of the 1970s through the door opened. There were posters of legendary soloists like Jim Morrison, Amy Winehouse and Janis Choplin. The room swayed and moved, passing through the door across the stairs, and went to another room with a large bed in it.

As soon as he stepped inside the door, he met the menacing gaze of a black panther with blue eyes. Looking at her bright black hair, her white teeth and her icy blue eyes, he thought for a moment what he should do. Panther approached to him and roared. His heart was beating as he reluctantly threw himself back. The long chain that the Panther was connected to was rattled. Selim Ozben felt the breath of the panther roaring by pulling the chain where he threw himself, and hurried back and secured himself. The service android that appeared at the next door approached the panther and made a “stop” sign with his hand, caressed his head and clutched him away from Selim Ozben. He sat on the edge of the bed and waited for a while for his breath and his heart rhythm to return to normal. A few minutes later, a smaller android came into the room with a full glass of water in its hand. "Your sleep cocktail is ready", said the small android giving Selim Özben a red liquid in the glass. Selim Ozben took the cup and drank it carefully. He put the bonnet covered with electronic circuitry over his head, took off his shoes and laid to the bed. On the ceiling of the room, the images of the colorful planets appeared. After a while, the planets' images were replaced by an image of a starry sky, which gave the impression that it was taken on a cloudless night. While watching the stars, he calmed down and slept.

In his dream, he was sitting by a computer at the top floor of a skyscraper. There was a round glass jar on the table next to him with a red Japanese fish in it. The remarkable redness of the Japanese fish, the thin tail, resembling tulle, combined with softness in it's movements, gave the viewer pleasure and almost hypnotize. The weather was sunny and unusually bright, a strong sunlight hit inside from the the large windows of the skyscraper. Suddenly, the Japanese fish swirling its tail in the water became stagnant, and small waves began to form on the surface of its water. He looked up at the jar where the fish was found. The seat he was sitting on started to shake. His face showed signs of curiosity and anxiety. The tremor in the fish's water increased and a deep hum, which seemed to be breaking from the ground, rose. The jar fell down and broke, the Japanese fish began to beat helpless on the ground. Selim Ozben threw himself to the floor in panic and crawled into the window. He turned around and looked at the Japanese fish, and it wasn't there anymore. Everything seemed calm and normal outside. Now that the first intensity of the earthquake has passed, Selim Özben has begun to swing right and left with heavy movements. On the right and on the left, dust clouds were seen rising from collapsed buildings due to the earthquake. “I knew this building was solid,” Selim yelled with the joy of a boy who had won a game. Immediately he was concentrated on the multi-storey apartment building opposite to the skyscraper. The apartment was released with soft movements like giants in children's tales. Its release accelerated and became unstable. His pupils grew frightened. The apartment collapsed at the foot of the skyscraper in which Selim Özben was located, raising a huge cloud of dust. In the course of this incident, there was no sound as if tons of flour were spilled on the ground, making the situation worse. Now, while the velocity of the skyscraper in which Selim Ozben located was increasing, the other skyscrapers in the field of view began to fall one by one. Every collapsed building lifted a new dust cloud, and since every object in my field of view was moving. In the end, Selim Ozben's skyscraper began to fall down like a domino stone. Selim Ozben had an empty expression of submission on his face. He found himself on the deck of a giant ship floating in the city. Now he sway as if he were on the deck of a ship floating in the sea, and he felt the wind hitting his face, and he shuddered the smell of the sea. The giant waves from the ocean continued to fill the city with water, passing through or over a few remaining skyscrapers. The entire city was filled with deep blue ocean water that swells and falls with great turbulence. The clouds on the horizon formed anafors that interacted with each other under the influence of the wind. Selim Ozben was shaken by a deep sense of solitude. Now, the whole city of the his past was like a helpless survivor in the sea. The last hills above the water, the mosque minarets, and the upper floors of skyscrapers were about to be covered with water. Selim Ozben began to cry remembering his loved ones in the city. As the wind's intensity had decreased, the ship's release on the sea had become softer. In the sky, in the dark clouds, the flashing lights of small lightning with forks were seen. The dreaded buzz of the sea and the wind became steady and a rain to penetrate man's marrow began. Selim Ozben was now drenched from the rain on the deck of the ship and trembled by looking at the horizon with the sad eyes. The rain water, filtered out of her wet hair, was stirring in tears. The ship was almost no longer swaying, and the sea that had just been ravaged by the waves was now stagnant as the surface of a lake. Selim Ozben turned around and looked at the city he left behind, and there was no trace of the city on the surface of the water. His pain should have become unbearable, and the dream has come to an end.

As soon as the live broadcast of the dreams over the internet begin, the popular dream interpretation program “dream travelers” was published.

-Yes, Doruk, how did you find the dream of our world-famous dream artist Selim Ozben?

-Obviously a very well-prepared dream, dear Batu. It is widely known that Selim Ozben did not sleep without preparing for any dreams. I had the opportunity to visit the labyrinth last week at his home in Beykoz-Istanbul to be inspired. They created a strange place with a horror tunnel and a circus. Changing rooms and walls creates a sense of adventure. Selim Ozben is doing his daily training here before every dream. He told me about the vitamins he used to support his dreams and the nutritional supplements he took. I asked him about the formula for his special blend. He said everyone had to create their own dream mix. As for the dream tonight, we often see the tension element in Selim Ozben's dreams, the feeling of adventure, as I said, that spiritual weather has affected me very much. Dear Batu last week I wrote an article explaining why we loved Selim Ozben's dreams, would you read this article to us with your beautiful, theatrical voice? I feel like I can't express myself when I talk.

Why Do We Love Selim Ozben's Dreams So Much?

In the last 10 years when Selim Ozben began to accompany our lives, my readers ask me the same question in different ways: Why does Selim Ozben's dreams affect us so much? Why are we waiting for that night's dream with sleepy eyes in the late hours of the night instead of waiting for the next day and watching it at a reasonable hour? Selim Ozben's dreams correspond to which of our spiritual needs? Why do we love him as a member of our family and as a friend of ours? What is the most important feature that distinguishes him from others? It's not easy to answer all those questions that point to the same point, even for an experienced dream critic like me, because aside from being a critic, I have more than one reason why I like the dream artist's dreams as an audience. If I write the reasons starting with the first one that come on my mind, I must first mention the elegance of these dreams. In this unfortunate age where everyone is in a unnecessary rush, in late night, in a dream where events can come to exaggerated consequences due to their inner logic, elegance, which has penetrated all the sounds, words, images, creates a strong sense of purification. In a Selim Ozben dream, the prey of a tiger, a bird's wing flap, the merging of two eager bodies, the dance of a ballerina, the events take place in an astonishing softness, in a flowing rhythm like water. Even the most terrible, saddest events create a sense of harmony with the overall dream. Another side that draws my attention to the dream artist's dreams and makes them unique is the unimaginable variety of dreams. The variety I'm talking about is widespread in places, people, objects and emotions, and a Selim Ozben dream is never recognizable from a specific element contained in it. It is as if all the content of life on earth is lined up to be represented in Selim Ozben's dreams. You know well that you will sooner or later see all the manifestations of humankind as you follow his dreams. Of course, this diversity does not mean that there are no unique themes in his dreams, more often aroused than others; in all this the abundance of human, object, emotion, space, and impressions, his dreams touches to the very special point of us, erausing more striking, more burning emotions than others. His dreams are known immediately, no matter where they are traced, because of the unique integrity he harbors known by his audience. One of the most important elements of the dream art of Selim Ozben is uncertainty. You're bored in the midst of a heated debate around the same issues, and suddenly you find yourself in front of a blue sea to the horizon while you're relaxed, and suddenly you see the threatening giant waves coming to you from far away. Perhaps more important than all of this is that Selim Ozben's dreams whisper to us about our existence. Continuous changing scenes, menacing images; the sound of nature, like the wind's humming, the sound of thunder, the sound of waves hitting the shore, the sounds of nature's that are never missing, are the indirect answers given to fundamental questions about our existence. What happens in Selim Ozben's dreams is like the usual things that can be seen in a dream. You hear a lot of people say, “it's a lot like my dreams, he is an interpreter to my dreams.” You will feel a great pleasure from being part of the adventure that developed in the dream, saying, "this could be my dream." You will wonder what will happen in the end, and you will wish that it never end. While watching Selim Ozben's dreams, we are released from the intellectual infertility we are trapped in; ordinary events, narrow horizons, daily work as if you get rid of the realm of a wonderland. In the end, you think that I'm part of an important event, an interesting adventure, a strong emotion, an enriching impression. Another important feature of Selim Ozben's dreams is that it continues to echo in his mind after being watched; while performing your work in a calm mood at work, you revive the last night's dream in your mind; think about the turning points of the dream, the stunning images and the paradoxes that it contains. At the end of the day, you will think of the dream again, thinking of a detail that is not appreciated enough, and you will feel good for yourself to notice it. Perhaps you would even consider sharing this detail with a friend, but you would abandon it by fear that it would not create the same excitement in him. In this unfortunate age, I know, you're all busy with a lot of things, and maybe you can't give me a lot of time. So for now, let's finish our conversation about Selim Ozben's dreams without further narrowing your time to other things. The power of my pen was barely enough to do this to describe Selim Ozben's dreams, precious dreamlovers.
Kısa Bilim Kurgu Öyküsü: Labirent ve Rüya

Selim Özben hareketli katları, gizli asansörleri ve yön değiştiren duvarlarıyla kendisini her seferinde şaşırtmayı başaran çok katlı labirentte temkinli adımlarla ilerliyordu. Sergi odasının kapısı birdenbire karşısında belirince şanslı bir akşamında olduğunu düşündü, çünkü bu odada vakit geçirmekten çok hoşlanıyordu. Sergi odasındaki bordo berjere oturup karşı duvardaki resimleri izlemeye koyuldu. Duvarda Cezanne, Chagall, Dali, Matisse, Kahlo, Klimt gibi ressamların tablolarını dönüşümlü olarak gösteren ekranlar vardı. Uzunca bir zaman resimlere baktıktan sonra sol taraftaki açık kapıdan yan odaya geçti. Girdiği bu yeni odada yer döşemesi, duvarlar ve tavan beyazdı. Odanın ortasındaki masaj koltuğuna benzeyen siyah koltuğa oturdu. Koltuğun yanındaki sehpanın üzerinde bulunan astronot başlığına benzeyen şeyi başıma taktı. Başlığın içinde herhangi bir görüntü belirmeyince koltuğun üzerindeki tek butona bastı. Bir kahkaha sesi duydu ve gözünün önünde bir soytarının üç boyutlu görüntüsü belirdi. Daha sonra çağıldayarak akan bir şelale, trafik kameralarıyla kaydedilmiş trajik kazalar, cinayet ve yaralama görüntüleri, doğum videoları, ameliyat görüntüleri, dağların üzerinde özgürce uçan kartallar, patlayan volkanlar, filmlerden takip sahneleri, korkunç bir gürültüyle parçalanıp çöken buzulları izledi. Görüntüler güneşin ufku kızıla boyayarak doğuşu, porno film parçaları, gece çekilmiş şehir manzaraları, vahşi hayvanların avlanma görüntüleri gibi enstantanelerle devam etti. Seans bittiğinde Selim Özben başlığını çıkarıp kalktı, açılan ilk kapıdan 1970’li yılların stilinde döşenmiş bir odaya geçti. Duvarlarda Jim Morrison, Amy Winehouse ve Janis Choplin gibi efsanevi solistlerin posterleri vardı. Oda sallanıp yer değiştirdi, karşısında açılan kapıdan geçip basamakları inerek içinde büyük bir yatak bulunan başka bir odaya geçti.

Kapıdan içeriye adımını atar atmaz mavi gözlü siyah bir panterin tehditkâr bakışlarıyla karşılaştı. Parlak siyah tüylerine, bembeyaz dişlerine ve buz mavisi gözlerine bakarak bir an ne yapması gerektiğini düşündü. Panter olduğu yerde yaylanıp kükreyerek üzerine atıldı. Kendisini istemsizce geriye doğru atarken kalbi yerinden çıkacak gibi çarpıyordu. Panterin bağlı bulunduğu uzun zincir gerilerek şıngırdadı. Selim Özben kendisini attığı yerde zincirini çekiştirerek kükreyen panterin soluğunu yüzünde hissediyordu, aceleyle gerileyip kendisini güvenceye aldı. Yan kapıda beliren hizmet androidi pantere yaklaşıp eliyle “dur” işareti yaptı, başını okşadı ve zincirinden tutarak onu Selim Özben’in yanından uzaklaştırdı. Yatağın kenarına oturup bir süre soluğunun ve kalp ritminin normale dönmesini bekledi. Birkaç dakika sonra panteri götürene kıyasla çok daha küçük bir android elinde dolu bir bardakla odaya girdi. “Uyku kokteyliniz hazır” diyerek içinde kırmızı renkli bir sıvı olan bardağı Selim Özben’e uzattı. Selim Özben bardağı alıp içindeki sıvıyı dikkatle yudumlayarak içti. Yatağın yanındaki sehpanın üzerinde duran üzeri elektronik devrelerle kaplı boneyi başıma geçirdi, ayakkabılarımı çıkarıp yatağa uzandı. Odanın tavanında rengarenk gezegen görüntüleri belirdi. Gezegen görüntüleri bir süre sonra yerini bulutsuz bir gecede çekilmiş izlenimi veren bol yıldızlı bir gökyüzü görüntüsüne bıraktı. Yıldızları seyrederken sakinleşti ve uyudu.

Rüyasında bir gökdelenin en üst katında bilgisayar başında oturmuş çalışıyordu. Yanındaki masanın üzerinde içinde kırmızı bir Japon balığı bulunan yuvarlak cam bir kavanoz duruyordu. Japon balığının göz alıcı kırmızılığı, bir gelinin duvağını andıran tül gibi ince kuyruğu ve yüzgeçleri, hareketlerindeki yumuşaklıkla birleşince izleyene keyif veriyor, adeta hipnotize ediyordu. Dışarısı güneşli ve alışılmışın ötesinde aydınlıktı, gökdelenin geniş camlarından içeriye güçlü bir günışığı vuruyordu. Selim Özben’in yüzünden huzur ve rahatlık okunuyordu. Suyun içinde kuyruğunu savurarak dolaşan Japon balığı birdenbire durgunlaştı, suyunun yüzeyinde küçük dalgalar oluşmaya başladı. Meşgul olduğu işten kafasını kaldırıp balığın bulunduğu kavanoza baktı. Oturduğu koltuk sarsılmaya başladı. Yüzünde merak ve kaygı işaretleri belirdi. Balığın suyundaki sarsıntı arttı ve yerden kırılma sesine benzeyen derin bir uğultu yükseldi. Kavanoz yere düşüp kırıldı, Japon balığı yerde çaresiz bir halde çırpınmaya başladı. Selim Özben kendisini panik içinde yere atıp sürünerek pencereye yaklaştı. Dönüp Japon balığına baktı, az önce bulunduğu yerde yoktu. Dışarıda her şey sakin ve normal görünüyordu. Şimdi yer sarsıntısının o ilk şiddeti geçmiş olsa da, Selim Özben’in içinde bulunduğu gökdelen bir salıncak gibi ağır hareketlerle sağa sola salınmaya başlamıştı. Sağda solda şiddetli depremin etkisiyle yıkılmış binalardan yükselen toz bulutları görülüyordu. “Bu binanın sağlam olduğunu biliyordum” diye bağırdı Selim Özben oyun kazanmış bir çocuğun sevinciyle. Hemen sonra dikkati gökdelenin karşısındaki çok katlı apartmanın üzerinde yoğunlaştı. Apartman çocuk masallarındaki devler gibi yumuşak hareketlerle sağa sola salınıyordu. Salınımı hızlanıp dengesizleşti ve Selim Özben’in bulunduğu apartmana doğru eğildiği sırada toparlanamayarak devrilmeye başladı. Korkudan gözbebekleri büyümüştü, apartman bulunduğu gökdelenin üzerine doğru düşerken istemsiz bir biçimde geriledi. Apartman, devrilen dev bir domino taşı gibi büyük bir toz bulutu kaldırarak Selim Özben’in içinde bulunduğu gökdelenin ayaklarının dibine yığıldı. Bu olay sırasında, yere tonlarca un dökülmüşçesine hiçbir ses çıkmaması, durumu daha korkunç bir hale getirmişti. Şimdi içinde bulunduğu gökdelenin salınım hızı artmışken görüş alanındaki diğer gökdelenler de birer birer devrilmeye başlamıştı. Her devrilen bina yeni bir toz bulutu kaldırıyor, görüş alanımdaki her nesne hareket halinde olduğu için nerenin yer nerenin gök olduğunu ayırt edemiyordu. Sonunda Selim Özben’in içinde bulunduğu gökdelen de bir domino taşı gibi yekpare bir halde devrilmeye başladı. Selim Özben’in yüzünde artık bir boş vermişlik ve teslimiyet ifadesi vardı. İçinde bulunduğumu kat tam yere değecekken kendisini şehrin içinde yüzen dev bir geminin güvertesinde buldu. Şimdi dalgalı denizdeki bir geminin güvertesindeymiş gibi sallanıyor, yüzüne vuran rüzgârı teninde hissedip denizin kokusunu içimize çekerek ürperiyordu. Okyanustan gelen dev dalgalar ayakta kalmış az sayıda gökdelenin arasından geçerek ya da üzerinden aşarak şehri suyla doldurmaya devam etti. Tüm şehir büyük çalkantılarla kabarıp alçalan masmavi okyanus suyuyla doluydu. Ufukta bulutlar şiddetli esen rüzgârın etkisiyle birbirlerinin içine geçen anaforlar oluşturuyordu. Selim Özben derin bir yalnızlık hissiyle sarsıldı. Artık bütün geçmişini içinde barındıran koca şehir, okyanusta çırpınan aciz bir kazazede gibiydi. Suyun üzerinde kalan son tepeler, cami minareleri, gökdelenlerin üst katları da suyla örtülmek üzereydi. Selim Özben şehirde kalan sevdiklerini hatırlayarak ağlamaya başladı. Rüzgârın şiddeti sanki biraz azalmış, geminin deniz üzerindeki salınımı daha yumuşak bir hal almıştı. Gökyüzünde, kararmış bulutlar arasında uçları çatallı küçük yıldırımların parlayıp sönen ışıkları seçiliyordu. Denizin ve rüzgârın ürkütücü uğultusu dinmiş, hafif ama insanın iliklerine işleyen kararlı bir yağmur başlamıştı. Selim Özben şimdi geminin güvertesinde yağmurdan sırılsıklam bir haldeydi ve hüzün yüklü bakışlarla ufka bakarak titriyordu. Islak saçlarından süzülerek yüzüne inen yağmur suları gözyaşlarına karışıyordu. İçinde bulunduğu gemi artık neredeyse hiç sallanmıyordu, biraz önce kudurmuş dalgaların altüst ettiği deniz şimdi bir gölün yüzeyi gibi durgundu. Selim Özben dönüp arkasında bıraktığı şehre baktı, artık durgun ve pürüzsüz suyun yüzeyinde şehre dair hiçbir iz kalmamıştı. Acısı dayanılmaz hale gelmiş olmalı ki uyandı ve rüya sona erdi.

Rüyanın internet üzerinden canlı yayını biter bitmez, popüler rüya yorum programı “Düş Gezginleri” yayınlanmaya başlandı.

-Evet Doruk, dünyaca ünlü rüya sanatçımız Selim Özben’in bu akşamki rüyasını nasıl buldun?

-Belli ki çok iyi hazırlanılmış bir rüya sevgili Batu. Selim Özben’in hiçbir rüyaya hazırlanmadan yatmadığı biliniyor. Beykoz’daki evinde kendisine ilham vermesi için inşa ettirdiği labirenti geçen hafta gezme imkânı buldum. Korku tüneli ile sirk karışımı tuhaf bir mekân yaratmışlar. Odaların ve duvarların yer değiştirmesi insanda macera hissi yaratıyor. Selim Özben her rüya öncesi günlük idmanını burada yapıyor. Görüşmemizde bana rüyalarını desteklemesi için kullandığı vitaminlerden ve aldığı besin desteklerinden söz etti. Özel karışımının formülünü sordum. Herkesin kendi rüya karışımını oluşturması gerektiğini söyledi. Bu akşamki rüyaya gelirsek Selim Özben’in rüyalarında sıkça gördüğümüz gerilim unsuru, macera hissi, nasıl söylesem, o ruhani hava beni çok etkiledi. Sevgili Batu geçen hafta Selim Özben’in rüyalarını neden sevdiğimizi anlatan bir yazı yazmıştım, o güzel, teatral sesinle bize bu yazıyı okur musun? Konuşurken kendimi tam ifade edemiyormuşum gibi geliyor.

-Senin sesin de hiç fena değil Dorukçuğum, ama elbette okuyayım.

Selim Özben Rüyalarını Neden Bu Kadar Çok Seviyoruz?

Selim Özben’in hayatlarımıza eşlik etmeye başladığı son 10 yılda okurlarım bana aynı soruyu farklı biçimlerde soruyorlar: Selim Özben’in rüyaları bizi neden bu kadar etkiliyor? Ertesi günü bekleyip makul bir saatte izlemek varken gecenin geç saatlerinde uykulu gözlerle neden o geceki rüyasını bekliyoruz? Selim Özben’in rüyaları hangi ruhsal ihtiyacımıza karşılık geliyor ki onu ailemizin bir ferdi, 40 yıllık dostumuzmuş gibi seviyoruz? Onu diğerlerinden ayıran en önemli özellik ne? Tamamı aynı noktayı işaret eden bu soruları yanıtlamak benim gibi tecrübeli bir rüya eleştirmeni için bile kolay değil, çünkü eleştirmen sıfatım bir yana, bir izleyici olarak rüya sanatçısının rüyalarını böylesine çok sevmemin birden fazla sebebi var. Aklıma gelen nedenleri herhangi bir öncelik sırasına koymadan, aklıma ilk gelenden başlayarak yazacak olursam; öncelikle bu rüyaların zarafetinden söz etmem gerekir. Herkesin gereksiz bir koşuşturma içinde olduğu bu talihsiz çağda, gecenin geç bir saatinde, iç mantığı gereği olayların abartılı sonuçlara varabildiği bir rüya içinde bütün seslere, sözlere, görüntülere sinmiş olan zarafet, sizleri bilmiyorum ama bende güçlü bir arınma duygusu yaratıyor. Bir Selim Özben rüyasında bir kaplanın avının üzerine atılışı, bir kuşun kanat çırpışı, istekli iki bedenin birleşmesi, bir balerinin dansı gibi olaylar hayranlık uyandıran bir yumuşaklıkta, su gibi akan bir ritim içinde gerçekleşir. En korkunç, en üzücü olaylar bile rüyanın geneliyle bir uyum duygusu yaratır. Rüya sanatçısının rüyalarında dikkatimi çeken, onları özgün kılan diğer bir yan ise rüyalarının barındırdığı akıl almaz çeşitliliktir. Sözünü ettiğim çeşitlilik mekânlara, kişilere, nesnelere ve duygulara yaygın halde bulunur ve bir Selim Özben rüyası içerdiği özel bir öğeden asla tanınamaz. Sanki dünyadaki hayatın bütün içeriği Selim Özben rüyalarında temsil edilmek üzere sıraya girmiş gibidir. Onun rüyalarını izlerken insanlık komedyasının bütün tezahürlerini er ya da geç göreceğinizi iyi bilirsiniz. Elbette sözünü ettiğim bu çeşitlilik onun rüyalarında kendine has temalar, diğerlerine kıyasla daha sık uyandırılan duygular olmadığı anlamına gelmez; bütün bu insan, nesne, duygu, mekân, izlenim bolluğu içinde onun rüyaları sanki bize çok özel nesneleri, diğerlerine kıyasla daha vurucu, yakıcı olan duyguları işaret eder. Onun rüyaları izleyicileri tarafından barındırdığı o eşsiz bütünlük nedeniyle neresinden izlenmeye başlanırsa başlansın hemen tanınır. Selim Özben rüyalarında hoşuma giden bir diğer yan olan belirsizlik rüya sanatının zaten en önemli öğelerinden biridir. Aynı konuların çevresinde dönüp duran hararetli bir tartışmanın tam ortasında içiniz sıkılmış, rüyada işlerin çok daha kötüye gideceğine inanmışken birden kendinizi ufka kadar masmavi bir denizin önünde buluverirsiniz ve tam rahatlayıp gevşemişken birdenbire çok uzaklardan tehdit edici dev dalgaların size doğru geliverdiğini görürsünüz. Belki bütün bunlardan daha önemlisi Selim Özben rüyalarının varoluşumuz hakkında bizlere fısıldadıklarıdır. Durmaksızın değişen sahneler, tehditkâr görüntüler; rüzgârın uğultusu gibi, bir nehrin çağıldayarak akışı gibi, gök gürültüsü gibi, sahile vuran dalgaların çıkardığı ses gibi doğanın onun rüyalarından hiç eksik olmayan sesleri varoluşumuza ilişkin çok temel sorulara verilmiş dolaylı yanıtlar gibidir. Selim Özben rüyalarında olup bitenler bir rüyada görülebilecek olağan şeyler gibidirler. Çok sayıda insanın “Benim rüyalarıma çok benziyor, rüyalarıma tercüman oluyor” dediğini duyarsınız. Bu gördüğüm pekâlâ benim rüyam olabilirdi diyerek rüyada gelişen maceranın bir parçası olmaktan büyük bir kıvanç duyarsınız. Algılarınız sonuna kadar açılmış, rüyanın zarafetiyle sarmalanmış, zevk ve merak içinde mest olmuş bir halde seyrederken, bir yandan acaba sonunda ne olacak diye merak edip, bir yandan keşke hiç bitmese diye düşünürsünüz. Selim Özben rüyalarını seyrederken sıradan olayların, dar ufukların, her gün tekrar tekrar yaptığımız işlerin, basit gündelik hesapların bizi hapsettiği düşünsel kısırlıktan, hayal fukaralığından kurtulup bir harikalar diyarına girmiş gibi olursunuz; sonunda ben de önemli bir olayın, ilginç bir maceranın, güçlü bir duygunun, zenginleştiren bir izlenimin parçası oluyorum diye düşünürsünüz. Selim Özben’in rüyalarının bir diğer önemli özelliği seyredildikten sonra zihinde yankılanmaya devam etmesidir; işyerinizde sakin bir ruh haliyle işinizi icra ederken gece seyrettiğiniz rüyayı zihninizde yeniden canlandırır, rüyanın dönüm noktalarını, çarpıcı imgelerini, barındırdığı paradoksları düşünüp gülümsersiniz. Mesai bitiminde asansöre binmiş aşağıya inerken rüya yeniden aklınıza düşüverir, yeterince takdir edilmemiş bir ayrıntıyı düşünüp bunu fark ettiğiniz için kendinizi iyi hissedersiniz. Hatta belki bu ayrıntıyı bir dostunuzla paylaşmayı düşünür, ama onda aynı heyecanı yaratmamış olacağından korkarak bundan vazgeçersiniz. Bu talihsiz çağda, biliyorum, hepiniz birçok şeyle meşgulsünüz ve hepsine yetişeyim derken belki hiçbirinin hakkını tam olarak veremiyorsunuz. O nedenle şimdilik, başka şeylere ayıracağınız zamanı daha fazla daraltmadan, Selim Özben rüyaları hakkındaki sohbetimizi burada bitirelim diyorum. Kalemimin gücü Selim Özben rüyalarını tasvir konusunda bu kadarını yapmaya yetti değerli rüyaseverler.