🎈မင္းရဲ႕ပိုင္ရွင္🎈

🎈မင္းရဲ႕ပိုင္ရွင္🎈

"ကိုကိုလိုက္ပို႔"

အ႐ုပ္ေလး ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနကာ ေသာကရွင္းကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ခိုင္းတာျဖစ္သည္။ရွင္းလည္းေက်ာင္းသြားရမွာမို႔

"ဦးငယ္လိုက္ပို႔လိမ့္မယ္ ငါလည္းေက်ာင္းသြားရေတာ့မွာ ဦးငယ္ သြားေတာ့ "

"လာ အ႐ုပ္ေလး ကိုကိုနဲ႔ကေက်ာင္းမတူဘူးေလ အ႐ုပ္ေလး ဘဘလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္ လာ"

"သြားေတာ့ ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္"

ဦးငယ္တို႔ သြားဖို႔ကားစက္ႏိုးေနစဥ္ ေဒၚေမၾကည္ ကေလးႏွစ္ေယာက္လက္ဆြဲၿပီး ဆင္းလာသည္။

"ဟဲ့ ေမာင္ငယ္ ဒီမွာ ကေလးေတြက်န္ေသးတာ မသိဘူးလား သားနဲ႔သမီး ကားေပၚတက္ "

ကေလးေတြ ကားေပၚတက္လွွ်င္ ဦးေမာင္ငယ္ ေဒၚေမၾကည့္ကိုၾကည့္ရင္း

"မမေလးတို႔ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔မယ္ထင္လ္ု႔ိပါ "

"ဟြန္း မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး ဆင္ေျခႀကီးပဲ သခင္အားရ ကၽြန္ပါးဝေနတာ သြားေတာ့ျမန္ျမန္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္"

ေဒၚေမၾကည္ ခါးေထာက္ၿပီး ထြက္သြားေသာ ကားကိုၾကည့္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ အနားမွာ သူမလိုပဲ ၾကည့္ေနတဲ့ ေသာကရွင္းကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ သူမကို မၾကည့္ဘဲ စက္ဘီးနဲ႔ထြက္သြားသည္။ေက်ာင္းသြားလွ်င္ ဘယ္ေသာအခါမွ ကားစီး၍မသြားဖူးဘူး။ဒီေကာင္ေလးကိုေတာ့ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းမသိေပမယ့္ သူ႔အေမြကိုေတာ့ မက္ေမာလြန္းသျဖင့္ သူနဲ႔အတူမေနခ်င္ေပမယ့္လည္း ေနေနရသည္။

"ဟဲ့ အ႐ုပ္မ ငါ့ကို နင့္ေရဗူးေပး"

"ဟင့္အင္း မေပးဘူး နင့္မွာလည္းရွိတာပဲ "

ပန္းရံု သူမရဲ႕ေရဗူးကို လြင့္ပစ္လိုက္လွ်င္ အ႐ုပ္ေလးေရာ မင္းဘုန္းျမတ္ပါ မ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းသြားသည္။ကားေမာင္းေနတဲ့ ဦးေမာင္ငယ္လွည့္ၾကည့္လိုက္လွ်င္

"ေပးေတာ့ အခုငါ့မွာေရဗူးမရွိေတာ့ဘူး "

ပန္းရံုဆြဲလုလိုက္လွ်င္ အ႐ုပ္ေလးလွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ မမွီပဲပါသြားသည္။မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနေပမယ့္ မက်။ေရဗူးကိုသာ ၾကည့္ေနေလသည္။

ကိုကိုကိုယ္တိုင္ ဝယ္ေပးထားတာေၾကာင့္ အ႐ုပ္ေလး အဆူခံရမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ကိုကိုက သူဝယ္ေပးတဲ့ ဘယ္အရာကိုမဆို ေပ်ာက္တာတို႔ ပ်က္ဆီးသြားတာတို႔ဆို ဆူလို႔မၿပီးေတာ့ဘဲ ဘယ္လိုအရာကိုမဆို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ အၿမဲဆံုးမတက္သည္။

"ေရာ့ ငါ့ဟာယူလိုက္ အ႐ုပ္ေလးေရဗူးကို ျပန္ေပးလိုက္"

"မေပးပါဘူး ကိုဘုန္းေရဗူးက လွလည္းမလွဘူး ဒါပဲႀကိဳက္တယ္"

မင္းဘုန္းျမတ္ ေခါင္းကုတ္လိုက္ၿပီး အ႐ုပ္ေလးကို ၾကည့္ကာ

"အ႐ုပ္ေလး ေရာ့ယူလိုက္ေနာ္ "

"အ႐ုပ္ေလးကိုေပးရင္ ကိုဘုန္းဘာေသာက္မွာလဲဟင္"

"ရတယ္ ငါ့မွာသူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္ ေတာင္းေသာက္မွာေပါ့ဟ"

ဘုန္းျမတ္ ျပံဳးၿပီးေျပာလိုက္လွ်င္ အ႐ုပ္ေလးရယ္လိုက္သည္။ပန္းရံုကေတာ့ ကားအျပင္ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနပါသည္။

"နာမည္စာရင္းေခၚမယ္ေနာ္ သားတို႔သမီးတို႔နာမည္ေခၚရင္ ရွိလို႔ထူးရမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ"

"ေမာင္ေအးၿငိမ္း"

"ရွိ"

"ေမာင္စစ္ႏိုင္"

"ရွိ"

"........."

"........."

"မပန္းရံု"

"ရွိ"

"မလက္ေဆာင္မြန္"

"........"

"မလက္ေဆာင္မြန္ လက္ေဆာင္မြန္က ဘယ္သူလဲ မလာဘူးလား လူလည္းေစ့ပါတယ္ လက္ေဆာင္မြန္"

အေရွ႕ဆံုးထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ပန္းရံု အေနာက္လွည့္ကာ အ႐ုပ္ေလးကို ႐ိုက္လိုက္သည္။

"ထူးလိုက္ေလ အ႐ုပ္မရဲ႕"

"ဟင္"

"သမီးကလက္ေဆာင္မြန္လား ဘာလို႔မထူးတာလဲကြဲ႕"

"ဟို ေမ့ေနလို႔ပါ ဆရာမ"

"ေဟ ေမ့လို႔ အဟင္းဟင္း"

ပန္းရံု မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီိး လက္ကေလးပိုက္ကာ

"ဒီလိုပါဆရာမ စံအိမ္ႀကီးမွာ သူ႔ကို အ႐ုပ္ေလးလို႔ပဲ ေခၚတာပါ အဲ့ဒါေၾကာင့္..."

"ဪသိၿပီ ထပါဥ္ီးသမီးရဲ႕ သမီးက အ႐ုပ္ေလးလား ဟုတ္ပါရဲ႕ အ႐ုပ္ေလးနဲ႔တူူၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာမ ရွိ"

"အဟား ဒါထူးတာလား ဟုတ္ပါၿပီထိုင္သမီးေလး ေနာက္တစ္ခါမေမ့ေတာ့နဲ႔ေနာ္"

"ဟုတ္"

အ႐ုပ္ေလးထိုင္လိုက္ၿပီး ဆရာမက ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းသားေတြကို ဆက္ေခၚေနသည္။ၿပီးေနာက္ စာသင္ပါေတာ့သည္။

အ႐ုပ္ေလး သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရတာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ပထမဆံုးစာသင္ရေပမယ့္ အ႐ုပ္ေလး စာသင္ရတာေပ်ာ္သည္။ပန္းရံုကေတာ့ မတူမတန္သလိုျပဳကာ တစ္ေယာက္ထဲေန၍ေဘးကထိုင္ေနတဲ့သူကိုေတာင္ အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္ကေနေလသည္။

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

"အ႐ုပ္ေလး ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္လား"

"ေပ်ာ္တယ္ကိုကို သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းအမ်ားႀကီး႐တယ္ ဆရာမကလည္း သေဘာေကာင္းတယ္"

"ဟုတ္လား စာေတြေရးဖို႔ေပးလိုက္ေသးလား"

"ေပးတယ္ ဝလံုးသံုးမ်က္ႏွာေရးလာရမယ္တဲ့"

"ဒါဆို ထမင္းစားၿပီးရင္ ေရးရမယ္ေနာ္"

ေသာကရွင္း သူမကို ေနာက္ေဖးဘက္သြားဖို႔ေျပာလိုက္ၿပီး သူလည္း စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္ကာ စာလုပ္ေနလိုက္ပါသည္။

ပန္းရံုမ်က္ႏွာေလး ဆူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေဒၚေမၾကည္ စိုးရိမ္သြားသည္။

"ဘာျဖစ္လို႔တုန္းသမီးရယ္ ဟင္"

"ကိုကိုေပါ့ သမ္ီးက်ေတာ့ ေက်ာင္းမွာဘာေတြသင္လဲ ဘာမွမေမးဘူး အ႐ုပ္မကိုက်ေတာ့ေမးတယ္ "

"ေကာင္းတယ္ နင္စိတ္ေကာင္းမွ မရွိတာကို"

"ဟဲ့သား ကိုယ့္ညီမကို ဘယ္လိုေျပာတာတုန္း သမီးေလးက ဘာလုပ္လို႔လဲ"

"ေမေမ့သမီးေပါ့ အ႐ုပ္ေလးေရဗူးကို လုယူသြားတယ္ သူ႔ေရဗူးကိုက်ေတာ့ လြင့္ပစ္လိုက္တယ္ေလ"

"ဟုတ္လားသမီး ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ"

"သူ႔ေရဗူးက လွတာကို ကိုကိုက သူ႔ကိုလွတာေလးေတြအကုန္ဝယ္ေပးတယ္ သမီးကိုက်ေတာ့ ဘာမွဝယ္မေပးဘူး"

"ေမေမဝယ္ေပးမွာေပါ့ သူမ်ားသံုးၿပီးသားကို ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမယူနဲ႔ေနာ္ ဒီ့ထက္ပိုလွတာကို ဝယ္ေပးမယ္ၾကားလားရံု"

"ဟုတ္"

ပန္းရံု သူမကို နမ္းလိုက္ၿပီး အခန္းထဲက ေရဗူးကိုယူကာ အ႐ုပ္ေလးဆီသြားၿပီး ေရဗူးကို ပစ္ေပးလိုက္သည္။အ႐ုပ္ေလး ဝမ္းသာအားရနဲ႔ေကာက္လိုက္ၿပီး ပန္းရံုကို ျပံဳးၾကည့္ေနသည္။

"နင့္ေရဗူးအစုတ္ကို နင္ျပန္ယူေတာ့ ငါက ဒီ့ထက္လွတာကို ဝယ္မွာ "

ပန္းရံုေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။ေဒၚေစာၾကည့္ၿပီး အ႐ုပ္ေလးကို သနားေနသည္။ျပန္လာကတည္းက မ်က္ႏွာမေကာင္းတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။သူ႔အစ္ကို ဆူမွာစိုးလို႔ ေရဗူးကို သူမ်ားယူသြားတာမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနျခင္းျဖစ္မွန္းသိလိုက္သည္။

ငယ္ေပမယ့္ အႀကီးေတြရဲ႕ အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ၿပီး ေနတတ္တဲ့ကေလး။ဦးမင္းငယ္တို႔ လင္မယား ရွင္းေလးကြယ္ရာမွာ ႐ိုက္ႏွက္ေနေပမယ့္ တစ္ခါမွမတိုင္ပဲ ႀကိတ္ခံရွာသည္။သူ႔ဘဝကိုသူ သိေနသလားပင္မေျပာတတ္။

ဒီလိုနဲ႔ ရက္လနာရီေတြေျပာင္းလဲသြားခ်ိန္မွာ ေသာကရွင္းလည္း ဆယ္တန္းကို ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးနဲ႔ေအာင္ၿပီး ရန္ကုန္မွာစီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

မိဘပိုင္ ျခံေျမေတြကို ဒီထက္ပိုေအာင္ျမင္ေအာင္လို႔ စီးပြားေရးေမဂ်ာကို ယူျခင္းျဖစ္သည္။သြားသာသြားရေပမယ့္ ရွင္း အ႐ုပ္ေလးကို စိတ္မခ်။ဦးမင္းငယ္တို႔ အ႐ုပ္ေလးကို ႏွိမ္က်မွာ ခိုင္းေစက်မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ မျဖစ္သာလို႔ ထားခဲ့ ရသည္။

"ဟယ္လို ႀကီးေစာ အ႐ုပ္ေလးကို ဖုန္းေပးလိုက္ပါ"

"ဟို ဟို ..."

ေဒၚေစာ ဘာေျပာရမွန္းမသိခင္ အ႐ုပ္ေလး မ်က္ရည္သုတ္ရင္း ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။

"အ႐ုပ္ေလးေျပာေနပါတယ္ကိုက္ို အင့္"

"အင္း စာလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ေနာ္ သိပ္လည္းေဆာ့မေနနဲ႔ဦး ၾကားလား"

"အင့္ ဟုတ္ကဲ့ အင့္ က္ိုကို အ႐ုပ္ေလး ကိုကိုစကားကို နားေထာင္ပါ့မယ္ အင့္ အင့္"

"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငိုေနတာလား ေဟ့အ႐ုပ္ေလး ေမးေနတယ္ေလ ေျဖဦး"

"လူေလး သမီးေလးက လူေလးကိုလြမ္းလို႔ငိုေနတာကြဲ႕ အ႐ုပ္ေလးအတြက္ ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔ ႀကီးေစာ ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ထားလိုက္ပါ့မယ္"

"ႀကီးေစာ အ႐ုပ္ေလးကို ရွင္းကိုယ္စား ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါဗ်ာ"

"စိတ္ခ်ပါ လူေလးရယ္"

သူဖုန္းခ်သြားတာနဲ႔ အ႐ုပ္ေလး ငိုပါေတာ့သည္။ဒါေပမယ့္ေကာင္းေကာင္းပင္ မင္ိုႏိုင္ရွာဘဲ ေဒၚေမၾကည္႐ိုက္ထားလို႔ ညိဳေနတဲ့ပါးေလးကိုကိုင္ၿပီး တအင့္အင့္နဲ႔ရိႈက္ေနသည္။

"ရက္စက္လိုက္ၾကတာ လူေတြမွဟုတ္ေသးရဲ႕လား ဘြားေစာေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္ ကေလးကို မကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး"

"မဟုတ္တာ ဖြားေစာရယ္ အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႔ အေရးႀကီးတာကေလ ကိုကို႔ကိုဘာမွသြားမေျပာလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ ကိုကိုသိရင္ ခ်က္ျခင္းျပန္လာမွာ အဲ့ဒါဆို ေက်ာင္းပ်က္လိမ့္မယ္ ကိုကိုက ဘယ္တုန္းကမွ ေက်ာင္းတက္ပ်က္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ဘာမွမေျပာပါနဲ႔ေနာ္"

"ေအးပါ ကေလးရယ္ စိတ္ခ်ပါ လာဖြားေစာေဆးထည့္ေပးမယ္"

"အ"

ေဒၚေစာ သူမေက်ာေပၚလက္တင္လိုက္တာနဲ႔ သူမ ေက်ာေကာ့ၿပီး ေရွာင္လိုက္သည္။ေဒၚေစာ ပ်ာပ်ာသလဲ အက်ႌကိုလွန္ေပမယ့္ အလွန္မခံ။

"လူေလးနဲ႔ တိုင္ရမလား အ႐ုပ္ေလး"

ထိုသို႔ေျပာမွ သူမၿငိမ္သြားၿပီး အက်ႌကိုလွန္ၿပီး ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေဒၚေစာမ်က္ရည္ ေပါက္ခနဲက်သြားသည္။

"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ကေလးရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ႐ိုက္ခံထားရတာလဲကြယ္"

"ဘဘဦးမင္းငယ္က အိမ္မွာအရက္ကုန္သြားလို႔ အ႐ုပ္ေလးကို အရက္ဝယ္ခိုင္းတယ္ မဝယ္ေပးလို႔ ၾကာပြတ္နဲ႔႐ိုက္တယ္ အင့္ ႐ိုက္ၿပီးသြားေတာ့လည္း ထပ္ဝယ္ခိုင္းျပန္တယ္ အ႐ုပ္ေလးအရက္ဆိုင္သြားရမွာရွက္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မဝယ္ေပးတာပါ ဒါကို ဘဘက ထပ္႐ိုက္တယ္ အ႐ုပ္ေလးအရမ္းနာတာပဲဖြားေစာရယ္ အင့္အင့္အင့္"

အသံမထြက္ဘဲ သူမကိုမွီကာ ငိုေနသည္။မေန႔ကတင္ ေဒၚေမၾကည္ သူ႔မအက်ႌကို မီးပူတိုက္ခိုင္းၿပီး အတြန္႔မေျပဘူးဟုဆိုတာဆိုကာ ပါးက္ို ႐ိုက္ခဲ့တာျဖစ္သည္။

အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ခံေနရတာကို ေဒၚေစာေရာ ဦးေမာင္ငယ္ပါ ဘယ္လိုမွတားဆီးပိုင္ခြင့္ ေျပာပိုင္ခြင့္မရွိ။လူေလး အျမန္ျပန္လာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနရပါေတာ့သည္။

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿