Swirż - twierdza niedaleko Lwowa

Jak wiadomo we Lwowie w ciągu XX niejednokrotnie kręcono filmy historyczne. Raz na jakiś czas miasto przekształcało się w Wiedeń, Rzym, Berlin, lecz chyba najczęściej w Paryż. Najbardziej znany film z którym kojarzy się Lwów to radziecka wersja utworu Aleksandra Dumas’a „D'artagnan i trzej muszkieterowie”, lecz mało kto wie, że większa część filmu kręcono 40 km. od miasta – w zamku Swirż.

Zdjęcie Mykola Swarnyk

Swirż to kiedyś znane szlacheckie miasteczko, pierwsza pisemna wzmianka o tej miejscowości sięga 1427r., kiedy do miasta przybył z wizytą król Władysław Jagiełło. Pierwsi właściciele miasteczka to ród Romanowskich, o których prawie nie ma informacji , oprócz tego, że w popliżu jest wieś – Romaniw. Najbardziej znani kolejni posesorzy miasteczka – Swirzcy herbu Szaława z Romanowa. Oni byli właścicielami Swirża od 1453 do początku XVII wieku wtedy właśnie było wzniesiono twierdzę. Wśród przedstawicieli tego rodu był wybitny tłumacz XVI wieku – Gabriel Świrskie, który m.in. zrobił tłumaczenie utworów Wirgiliusza na język polski.

W 1649 roku w bitwie pod Zborowem zginął ostatni przedstawiciel rodu – rotmistrz Paweł Świrski, w związku z czym zamek przeszedł w ręce kasztelana halickiego Aleksandra Cetnera herbu Przerowa.
Nowi właściciele rozbudowali zamek, który był głównym forpostem podczas najazdów turecko-tatarskich. 1672 r. zamek zdobyły wojska tureckie, jednak powtórne ich oblężenie w 1675 roku było dla nich niepomyślne.
W kolejnych wiekach zamek często zmieniał właścicieli. W 1907 roku kupiła go Irena z Wolańskich, żona generała Roberta Lamezana-Salinsa. Podczas I Wojny światowej zamek roku został spalony przez Rosjan i stanął w ruinie bez sklepień i dachów.

Gruntowną odbudowę przeprowadził gen. Lamezan-Salins w latach 1920-1926. Córka generała wyszła za mąż za Tadeusza Bór Komorowskiego herbu Korczak, który zamieszkał w zamku w 1930 roku. W czasie II wojny światowej zamek ponownie zrujnowano. Po 1945 roku mieściła się w nim szkoła traktorzystów i internat dla uczniów.
W 1975 r. obiekt poddano pracom konserwatorskim. Obecnie nie jest oficjalnie udostępniony do zwiedzania.

Artykul napisany przy wsparciu Spółdzielni Inwestycyjnej Philson.pl http://bit.ly/philsonziel

Zdjęcia włąsne lub z ogólnodostępnych źródeł.