အခ်စ္ျဖင့္အနားသတ္ထားေသာ ရင္ခုန္သံ..အပိုင္း(၃)

ကိုကိုႀကီး ႏွင့္ မမမာန္တို႔လက္ထပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ခြဲအၾကာတြင္ သမီးေလး "ေမမြန္းခ" ကို ေမြးဖြားခဲ့ၾကသည္။ေျမးဦး..သမီးဦး..တူမ အဦးဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးက သဲသဲလႈပ္ ခ်စ္ၾကသည္။ သမီးေလး ငါးႏွစ္အရြယ္တြင္ ကိုကိုႀကီးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္သည္ အဂၤလန္သို႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ အၿပီးေျပာင္းၾကမည္။ ေမမြန္း ေလးကိုလည္း ေခၚသြားၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုး တငိုငို တရီရီ ျဖစ္ေနၾကသည့္အျပင္ ေဖေဖဆိုလွ်င္ အိပိယာထ လဲသည္အထိျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္တူမေလး ေမမြန္းကို ကိုကိုႀကီးတို႔က ျမန္မာျပည္တြင္ထားခဲ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ မိဘႏွင့္လည္းေဝးကြာေနရေသာေၾကာင့္ မိမိကပင္ သမီးအရင္းလိုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့ရာ သံေယာဇဥ္အရမ္းတြယ္မိပါသည္။ ယခု ဒီခေလးေလး စိတ္ထဲ အသည္းေပါက္မထြက္ ခံစားေနရသည္အား ဒီအေဒၚမွာ ဘယ္လိုၾကည့္ရက္ႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ တူမေခ်ာေလးကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစရန္တစ္ခုခုစီစဥ္ရမည္။ တီခတ္တစ္ေယာက္ အေတြးနယ္ခဲ့်ျခင္းတို႔ကို
အဆံုးသတ္ၿပီးလ်ွင္ "သမီးေလး ေရ ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီလား... ထမင္းစားဖို႔အစဥ္သင့္ပဲေနာ္"ဟု ေမမြန္း ကို လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ေလာက္႐ွိစဥ္တြင္ ေမမြန္းခ ေရာက္လာပါသည္။ ညဝတ္ဂါဝန္ ပန္းေရာင္ႏွင့္
မ်က္ခံုးေမႊးထူထူ၊ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္၊ ေရႊညိဳေရာင္ဆံပင္ ေလးကို ဂုတ္ဝဲေလးညႇပ္ထားေသာ ဒီအသားျဖဴျဖဴေကာင္မေလးဟာ အေဖ အေမ အေဒၚေတြဆီမွ အလွတရားမ်ားကိုစု၍ ပိုင္ဆိုင္ထား သည္ ဟုပင္ဆိုရမည္။ သို႔ေသာ္ ဒီလို ကေလးမေလး ကိုမွ ကံတရားဆိုသည့္ ဒါ႐ိုက္တာက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတြင္ အသဲကြဲရမည့္ေနရာတြင္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ထားခဲ့သည္။ တူမကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း စားေနသည့္ထမင္းကိုေတာင္ေမ့ခ်င္လာသည္။ "ဟင္း....ေမမြန္း အတြက္ ငါ ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးရမလဲ" တီခတ္ သက္ျပင္းခ်ရင္းခ်ေနမိသည္။ ေမမြန္း ကေတာ့ ထမင္းကို ပန္းကန္တဝက္ေတာက္မက်ိဳး.. စားၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲသို႔ ျပန္ထသြားသည္။ "သူ႔ခမ်ာလည္း ခံစားေနရ႐ွာမယ္ေပါ့ေလ" .............
ေမမြန္း တစ္ေယာက္ အိမ္တြင္းေအာင္းေနသည္။ အျပင္ကိုလည္းလံုးဝ မထြက္ခ်င္..အျပင္ထြက္လ်ွင္လည္း ခြန္း ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ေတြ႔မိၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္မိမွာအရမ္းစိုးရိမ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္...နင္မိဘမ်ားက သေဘာမက်လို႔တဲ့..ေ႐ွာ္ၿပီ ဒီတကြက္နဲ႔..ဟုတ္လို႔လား ဟုတ္ရဲ႕လား........ဆိုသည့္ ringtone ျမည္လာသည္။ ေမမြန္း ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့" ..ဟဲလို..ခတ္ တူမေလးလား..အန္တီက ခတ္ သူငယ္ခ်င္းပါ... ခတ္ဖုန္းက ဆက္လို႔မရလို႔ သမီးဖုန္းကိုဆက္လိုက္တာ သမီးရယ္...ခတ္ ကို ခနေခၚေပးပါလား....ဟု တဖက္က တီခတ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ေျပာသည္။ ေမမြန္း လည္း "ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ.. ခနေလးပါေနာ္" ဆိုၿပီး တီခတ္ ဆီကို သြားၿပီးဖုန္းကိုေပးလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဖုန္းေျပာၾကသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ ခတ္ ေတာင္ facebook တြင္ အသဲကြဲပိုစ့္ တင္မယ္႐ွိေသး၊ ဖုန္းေျပာတာမၿပီးေသး၍ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္လိုက္ရသည္။ ဖုန္းေျပာၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ တီခတ္က ရႊင္လန္းေနေသာ မ်က္ႏွာအမူရာႏွင့္."ကဲ...ေမမြန္းေရ..Let's Go to Mandalay! ေဟး ..မနက္ဖန္ညေနေလယာဥ္နဲ႔ သြားမယ္... အခုညကတည္းက အထုပ္ပိုးတစ္ခါတည္းျပင္ပါ...ဟိုမွာ သံုးလေလာက္ၾကာမယ္ သံုးလစာ တစ္ခါတည္းအျပည့္စံုယူခဲ့ပါ"ဟု ႏူးညံ့စြာ အမိန္႔ေပးလာသည္။ "ေမမြန္း စိတ္သက္သာရာနည္းနည္း ရသြားသည္..ေ႐ွာင္ေျပးတယ္ဆိုဦးေတာ့.. ဒီ ကေလးၿမိဳ႕ တြင္ေနသည္ထက္ စာရင္ ဟိုမွာက စိတ္ေျဖသာဦးမည္ ထင္သည္။ ေမမြန္း တို႔ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ အထုပ္အပိုးျပင္ၾကသည္။ အဝတ္အစားမ်ားမ်ာစားစားထည့္မလာ၊ ဘဝကို ႐ိုး႐ွင္းစြာ သံုးလျဖတ္သန္းၿပီး ကေလးၿမိဳ႕သို႔ျပန္လာမည္။ "fighting ေမမြန္း" ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးရသည္....
ညေန သံုးနာရီခြဲေလယာဥ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အိမ္မွ သံုးနာရီမထိုးခင္ ငါးမိနစ္အလိုေလာက္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေမမြန္း တို႔အိမ္ႏွင့္ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ မ်က္ေစာင္းထိုးပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကပ္ၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။ ကာကီေရာင္ ေဘာင္းဘီအက်ပ္ကေလး ကို ဇာအက်ႌအျဖဴ လက္တိုကေလးဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ေျမႇာက္စည္းထားသည္...မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးလိမ္း ထားေသာ ေျပာင္႐ွင္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးသည္ အလြန္ၾကည့္၍ေကာင္းေနသည္။ တီခတ္ သည္လည္း ေမမြန္းႏွင့္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကြာေသာ အေဒၚအပ်ိဳႀကီး ဟုပင္ထင္ရက္စရာ မ႐ွိ.. ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ အနက္ေရာင္ စကပ္ အက်ပ္၊ အညိဳေရာင္ စပို႔႐ွပ္ လက္ဇက ဝတ္ထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏုပ်ိဳလြန္းေနသည္။ မသိသူမ်ား က ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ဟုပင္ ထင္ၾကလိမ့္မည္။
အပိုင္း..(3) ဆက္ရန္....