ေျပာမယံုၾကံဳမွသိ ( ၄ )

ကိုသန္းထြန္းက ေဟ့ေကာင္ေတြ အိပ္ခ်င္
ၿပီလား.....။ဟာ..... အိပ္ခ်င္ဖို႔ေနေနသာ
သာ ေၾကာက္လြန္းလြန္းလို႔ မ်က္လံုး
ေတြလဲ ျပဴးျပဲေနၿပီ................။ေအးကြာ...ငါလဲမအိပ္ခ်င္ေသးဘူး.......မင္တို႔
ေျခာက္တဲ့ သရဲကို ေတြ႔ခ်င္ေသးတာ.......။အမေလး..............။လာကြာ မီးျပန္လွံုရေအာင္..........။
ဟာ...........။အဲဒါဆို တဲနဲ႔ေဝးတဲ့ လယ္ကြင္းထဲ သြားထိုင္ရေအာင္ဗ်ာ..........။
ဟာ......မင္းကလဲ ႏွင္းေတြ ဒီေလာင္က်ေနတာကြာ.......။ဒီမွာပဲ လႈံရေအာင္ပါကြာ.......။ငါ႐ွိပါတယ္ကြ....ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး......။လာပါကြ.......။အဲဒါနဲ႔ သံုးေယာက္သား တဲကိုမ်က္နာမူၿပီး မီးျပန္လွံု
ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ.........။တဲေပၚလဲမၾကည့္ဝံ့....ငါ့ေနာက္မ်ား ဆံပင္ဖားယားႀကီးနဲ႔....ရပ္ေနမလား.....အမေလး.... ေနာက္ေက်ာ
ေတြ ခ်မ္းလိုက္တာဗ်ာ.........။ေၾကာက္
္စိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးလာေတာ့ ဘယ္ေနရာေနေန ကိုယ့္ကိုယ္ကို လံုျခံဳတယ္ကိုမထင္ေတာ့ဘူး.......။တကယ္ေတာ့ လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးက မလုပ္နဲ႔ဆိုတဲ့အရာကို ပိုလုပ္ခ်င္ၾကတယ္ဗ်.......။အခု ကြၽန္ေတာ္လဲ အဲလိုပဲဗ်.....”တဲေပၚကို မင္းမၾကည့္နဲ႔ .......မၾကည့္နဲ႔ ......မၾကည့္နဲ႔......”ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ သတိေပးေနေသာ္လည္း......
မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး မျမင္တျမင္ေလးၾကည့္လိုက္ ေဘးလႊဲလိုက္....... ျပန္ၾကည့္လိုက္.......
မ်က္လံုးကိုေဘးျပန္လႊဲလိုက္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ......။ဘာသံမွေတာ့ မၾကားေတာ့ ဘူးဗ်.....။မုန္
္တိုင္းတိုက္ဖို့ အားယူေနတယ္လားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ....။ညီ ကိုသံုးေယာက္သား
စကားေတြေျပာလိုက္...ေရေႏြးျကမ္းေလး
ေသာက္လိုက္နဲ႔ေပါ့...”ဟား......ငါ့ညီၿငိမ္ေနပါလားဟ.......။ဗ်ာ......။အဲေလာက္လဲ မ
ေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ......။ငါ႐ွိရင္ သရဲမေျခာက္ႏိုင္ပါဘူးကြ............။ဟုတ္မွလဲ ေျပာပါဗ်ာ........။ေအးကြ......အမွန္ေတာ့ ေ႐ွးလူႀကီးေတြေျပာစကား႐ွိတယ္ကြ....ဘယ္ခရီးကိုသြားသြား သံုးေယာက္မသြားေကာင္းဘူးတဲ့ကြ........။ဟင္.....ဟုတ္လားဗ်။ ေအး........သံုးေယာက္တည္း ခရီးသြားရင္ တခုခု ကေတာ့ျဖစ္တယ္တဲ့ကြ.....။ဟင္.....အဲဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ အခုသံုးေယာက္......အဲဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး
ေနာ......။ေအး.....ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာေပါ့ကြာ........။ညီအကို သံုးေယာက္သား စကားေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကလဲ ၁၂
နာရီထိုးခါနီးေတာ့ သရဲေၾကာက္လို႔ ျပဴးေနတဲ့
မ်က္လံုးေတြလဲ ေမွးလာၿပီးဗ်.......။အဲလိုနဲ႔ ကိုသန္းလြင္က ဝါး........အိပ္ခ်င္ၿပီကြာ......။ေအးဗ်....ကြၽန္ေတာ္လဲ အိပ္ခ်င္လာၿပီ.....။ကိုသန္းထြန္းက ကဲ....ကဲ...အဲဒါဆိုလဲ အိပ္ရေအာင္.....။လာထ တဲေပၚသြားရေအာင္...........။
ဗ်ာ..................။အမေလး မအိပ္ရ
ရင္ေနပါေစဗ်ာ တဲေပၚေတာ့ မအိပ္ပါရေစနဲ႔.........။မင္းမအိပ္ခ်င္လဲ မီးလႈံေနေပါ့ကြာ.........။ငါတို႔ေတာ့ အိပ္ခ်င္ၿပီ.....။တေယာက္ထဲလဲ မေနဝံ့ ၊တဲေပၚကိုလွည့္ေတာင္မၾကည့္ဝံ့ဘဲျဖစ္ေနတာဗ်ာ...တဲေပၚတက္
္အိပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ.........။တေယာက္တည္း မအိပ္ပဲ မီးလွံုေနမယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာမ်ား ခုနလိုဆံပင္ဖားႀကီးနဲ႔ သြားႀကီးၿဖီးျပေနမွျဖင့္.....။အမေလး........ ။ေနးအံုး.... ေနအံုး.....လိုက္မယ္....လိုက္မယ္...။

ညီအကိုသံုးေယာက္သား တဲေပၚေစာင္ေလးဘာေလးခင္းၿပီး အိပ္ဖို႔ျပင္တာေပါ့ဗ်ာ.....။တဲက တအားေတာ့မႀကီးေပမဲ့ ညီအကိုသံုးေယာက္ေတာ့ ေအးေဆးအိပ္ရတာေပါ့....။ေန႔လည္က်စပါးရိတ္တဲ့စက္ေနာက္လိုက္ရတာနဲ႔
သယ္ရတာနဲ႔ ပင္ပန္းေတာ့ အိပ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ.....။အကိုႏွစ္ေယာက္က ေျမာက္ဘက္တေယာက္ ေတာင္ဘက္ကတေယာက္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလယ္က အိပ္တာေပါ့....။ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ သတၱိခဲႀကီးကို......။
အိပ္ခါနီး ဘုရားစာေလး ဘာေလးရြတ္....။မေျခာက္ပါ မလွန္႔ပါနဲ႔ေပါ့....စိတ္ထဲက ေျပာဆိုၿပီး ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳ အိပ္တာေပါ့ဗ်ာ.....။
အကိုႏွစ္ေယာက္လဲ ႐ွိတာကိုဗ် .........။
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပဲ အိပ္ခ်လိုက္တာေပါ့......။ေန႔လည္က်လည္း ပင္ပန္းတာဆိုေတာ့ ”ႀကိဳက္မ႐ွက္ ငိုက္မ႐ွက္ ငတ္မ႐ွတ္”
ဆိုသလိုပဲ” တအားအိပ္ခ်င္ေနေတာ့လဲ မ
ေၾကာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ......။ကဲကြာ....
ေျခာက္ခ်င္လဲ ေျခာက္ပါေစေတာ့.......။ညီအကိုသံုးေယာက္သား အိပ္ေပ်ာ္သြားတာဗ်.....................။

ခနၾကာေတာ့ အိပ္ရာကေန ဆက္ခနဲ ႏိုးလာ
ေရာ....”ဟာ......ေသၿပီေဟ....။ဘာလို႔မ်ား ႏိုးလာတာလဲဟ.......။ေဘးနားက အကို ႏွစ္ေယာက္ကို....................
ကိုႀကီး ကိုႀကီး.....။ဟာ.....ႏွစ္ေယာက္စလံုး
လဲႏိႈးမရ အိပ္ေနၾကၿပီထင္တယ္......။
သရဲကေၾကာက္ အိပ္ကမေပ်ာ္ေပါ့.....။
ေဘးနားက ဖုန္းေလးေကာက္ၿပီးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
၁၂ နာရီခြဲ႐ွိေသးတယ္ဗ်.....။ဟာ...... ဘာလို႔မ်ားမိုးမလင္းေသးတာပါလိမ့္......။ေၾကာက္လြန္လြန္းလို႔ေစာင္ကိုေခါင္ၿမီးျခံဳထားေတာ့
အသက္႐ွဴကၾကပ္......။ေၾကာက္လြန္းလို႔
ေခြၽးေတြကထြက္နဲ႔ ....ေအးလွပါတယ္ဆိုတဲ့
ဲ့ေဆာင္းရာသီေတာင္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ကို အဲမတုႏိုင္ေတာ့ပါလား...............။ညသန္းေခါင္ရဲ႕မဟူရာညနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေရာယွက္ေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာေပါ့..................................။
”ခြက္........ခြက္.......ခြက္” ဟာ........
ေၾကာက္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ဘာရယ္မွန္းမသိ အသံၾကားတာနဲ႔ ၾကက္သီးေတြထလာတာပဲဗ်ိဳ...။
အကိုေတြလဲ ႏိႈးမရ....။တေယာက္ထည္း
ႀကိတ္ခံစားေနရတာ....။တကယ္ပဲခံစားရခက္ပါလားဟ.........။
”ခြက္.....ခြက္.....ခြက္.....ခြက္.........”
တဲဆီလာေနတဲ့ ေျခသံဗ်.......။ဟာ......
ေသခ်ာၿပီ......။တဲနားရပ္ေနသလိုလို စိတ္ထဲ ေတြးမိေနတာေပါ့ဗ်ာ.....။အသံက ခနရပ္သြားၿပီး.....။”ဝုန္း.......ဝုန္း...
ဝုန္း......” တဲႀကီးကို တယိမ္း ယိမ္းနဲ႔ဗ်ာ...။
ကိုင္ၿပီး ဆြဲလႈပ္ခ်ေနတာဗ်.................။
တဲသာႏိုင္ႏိုင္ကိုင္ထားေတာ့ေဟ......။ကိုသန္းထြန္းက ထေအာ္တာဗ်......။သံုးေယာက္သား ထၿပီးထိုင္လိုက္တာ ဆက္ခနဲပဲဗ်ာ.....။
သံုးေယာက္သား တဲေပၚငုတ္တုတ္ေလးေတြထိုင္ေနတုန္း.......တဲေ႐ွ႕က မီးဖိုကဝုန္းခနဲ ထ
ေတာက္လာတဲ့အခိုက္.............တဲေျမာက္ဘက္ ကိုသန္းထြန္း ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာေပါ့....
မဲမဲႀကီး ဆံပင္ကဖားယား မ်က္လံုးႀကီး နီနီ
ႀကီးေတြနဲ႔......မက္တပ္ႀကီးရပ္ေနတာဗ်.....
အဆြယ္ေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းက ပါးစပ္က
ေန ေငါေငါႀကီးေတြဗ်ာ.................။
အား........သံုးေယာက္သား ေအာ္ၿပီး တဲအေ႐ွ႕ဘက္ ခုန္ဆင္းခ်လိုက္တာ
ေလးဘက္ေထာက္ႀကီးေတြ...........။
ဘယ္ရမလဲ နာမွန္းလဲမသိ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ ညီအကိုသံုးေယာက္သား ေျခဦးတည့္ရာေျပခ်လိုက္တာ ေတာင္ဘက္က တျခားလူေတြ လယ္ပြဲထဲကိုေရာက္ေရာ........။ေဟာဟဲ... ေဟာဟဲ....ေမာလိုက္တာဗ်ာ.......။

ကိုသန္းထြန္း ခင္ဗ်ား ေျပာေတာ့မေၾကာက္ဘူးဆို.....။ငါ့ေ႐ွ႕မွာ ဆံပင္ဖား ယားႀကီးနဲ႔
တကယ္ေျခာက္တာကိုကြ ဘယ္မေၾကာက္ပဲ ေနမလဲ.........။ငါက ”တခြက္ခြက္” နဲ႔ ေျခသံ
ေတြ ၾကားကတည္းက ငါႏိုးတယ္ကြ......။မင္း ငါ့ကိုႏိႈးတာလဲ သိတယ္....... ။ငါက အဲဒိကတည္းက ဓားကို ေခါင္းရင္းက လွမ္းယူၿပီးကိုင္ထားတာကြ...........။ျမင္ရင္ေတာ့ ခုတ္ခ်လိုက္မယ္ေပါ့...........။ငါ့ေ႐ွ႕ ဆံပင္ဖားယားႀကီးနဲ႔လဲ ျမင္ေရာ လက္ထဲဓားကိုင္ထားတာလဲ မစဥ္းစားမိေတာ့ဘူး........။လန္႔ဖ်က္
ၿပီးေျပခ်လိုက္တာ.....ဘယ္ရမလဲ........။

ညီအကိုသံုးေယာက္သား တဲကိုျပန္ဖို႔ေနေနသာသာ တဲလို႔ေျပာသံၾကားရင္ေတာင္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ေၾကာက္ေနတာ.......။လာကြာ....မထူးပါဘူး...အိမ္ပဲျပန္ရေအာင္ဆို
ၿပီး........စပါးပံုေတြ ခိုးရင္လည္းခိုးပါေစ
ေတာ့........။မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.......။သံုးေယာက္သားအိမ္ပဲျပန္ ရေတာ့တာ
ေပါ့.......။အိမ္ေရာက္ေတာ့..... ဟာ
မင္းတို႔ ဒီအခ်ိန္က်မွ ဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ
ေပါ့........။ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ အေၾကာင္းစံု
ေျပာျပၿပီး......အိပ္ခ်လိုက္တာ မနက္ ၁၀နာရီ ေလာက္မွပဲ ႏိုးေပေတာ့တယ္.......။
ေ႐ွးလူႀကီးေတြ ေျပာသံၾကားဖူးတယ္ဗ်........
လူတေယာက္ဟာ ကံနိမ့္ညံ့တဲ့ အခ်ိန္မွ သရဲက
ေျခာက္လွန္႔ႏိုင္တာတဲ့........။ကြၽန္ေတာ္ပဲ
ကံနိမ့္ညံ့တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့ေလသလား......
..............................။

photo credit, google
written by htetlinaungg
MSC, 078