အဘိုးေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား( အပိုင္း-၁ )( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ လြန္ခဲ့ ေသာ ရက္အနည္းငယ္ခန္႔က ကၽြန္ေတာ့ အေဖျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ မိသားစု မ်ိဳး႐ိုးအေၾကာင္း family tree တခု ျပဳစုေနသည္ ျဖစ္ရာ အေဖဘက္မွ မ်ိဳး႐ိုး အေမးဘက္မွ မ်ိဳး႐ိုး စသည္ျဖင့္ ေလ့လာေနရပါသည္။ အမ်ားအား ျဖင့္ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ ေျပာလိုက္သည္ ႏွင့္ မိမိတို႔ မ်ိဳး႐ိုးႏွင့္ အျခားမ်ိဳး႐ိုးတို႔ မည္သို႔ ေတာ္စပ္ၾကသည္ကို ေျပာႏိုင္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ေတာ့ အရမ္းကၽြမ္းက်င္ေအာင္ မေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိတို႔ မ်ိဳး႐ိုး မည္သည့္ ေနရာမွ ဆင္းသက္လာသည္ မည္သူမည္ဝါက စစ္သူႀကီး ျဖစ္သည္ ၊ မည္သူမည္ဝါက မုဆိုးျဖစ္သည္ စသည္ျဖင့္ ေႏွာင္မိမိသားသမီး မ်ားအား ေျပာျပႏိုင္ရန္ စာတမ္းတခု ျပဳစုေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မယံုမရွိပါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့ ဖခင္ ျဖင့္ ဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းရေသာ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့ အဖိုး ၏ အေဖ အေဘး အေၾကာင္းသိခ်င္၍ ျဖစ္ပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ့ အေဖ က သူ႔မ်ိဳး႐ိုး ၏ အေနာက္ ဘက္ အဘိုး ၊ အေဘး ၊ အဘီ ၏ ေနာက္ အဆက္ ၂၀ ေျမာက္အထိ နာမည္ ႏွင့္တကြ အတိအက် ေျပာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းသည္မွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔သည္ မည္သည့္ မိသားစု မ်ိဳး႐ိုး အေၾကာင္း ေျပာသည္ ျဖစ္ေစ မိမိတို႔ အဖိုး ၊ အေဘး ၊ တို႔၏ ေနာက္ အဆက္အဆက္ ျဖစ္ေသာ မိမိတို႔၏ မ်ိဳး႐ိုး ပထမဦးဆံုး လူအထိ ေျပာႏိုင္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ လည္း မွတ္ညာဏ္ ထိုမွ် မေကာင္းႏိုင္ရကာ စာတမ္းျပဳစုထားလ်င္ အခ်ိန္မေရြး ျပန္ဖတ္ႏိုင္၍ မွတ္မိ ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိသကဲ့သို႔ ထိုစာတမ္းအား မိမိတို႔ သားသမီးမ်ားအား အေမြေပးခဲ့ျခင္း ျဖင့္ မ်ိဳး႐ိုးအေၾကာင္း သိႏိုင္ၾကသလို မ်ိဳး႐ိုးအား တေလးတစား ထိန္းသိမ္းရာေရာက္ေသာေၾကာင့္ထိုသို႔ စာတမ္းျပဳစုထားရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤေဆာင္းပါးမွာ ကၽြန္ေတာ့ မ်ိဳး႐ိုးအေၾကာင္း ေဖၚျပရန္ မဟုတ္ေသာ္လည္ ကၽြန္ေတာ့ ဖခင္ ႏွင့္ ဖုန္းေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေမးျမန္းခဲ့ေသာအဘိုး အေၾကာင္းကို ေဖၚျပလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ အဘိုးမွာ သာမန္ လယ္သမား ေတာင္ယာ ခုတ္၍ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း သူသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖိုးမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရး ကာလတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အတြင္းစုစည္းဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ကခ်င္ ရိန္းဂ်ား စစ္သား တေယာက္ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အဘိုးအား မွတ္မိေသာ အခ်ိန္မွာအဘိုး အေတာ္အိုစာ ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မီးဖို ေဘးတြင္ ႏွီးျဖာရင္း ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခေလးမ်ားအားသူၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳမ်ား အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းအဘိုးေျပာျပေသာ အေၾကာင္း အရာမ်ားအား ပံုျပင္ ေျပာျပေနသည္ဟုသာ ထင္မွတ္ေနခဲ့မိပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း အဘိုးတို႔ ကခ်င္ ရိန္းဂ်ား စစ္သားမ်ားမွာ အေမရိကန္ေလထီး စစ္သားမ်ားႏွင့္ တြဲ၍ တိုက္ပြဲ ဝင္ရျခင္း ျဖစ္ကာ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ( ဒုတိယကမ႓ာစစ္ ၿပီးခါနီးကာလ ) အေမရိကန္တို႔မွာ တ႐ုတ္ျဖဴဟု ေခၚေသာ ခ်န္ေကရွိတ္၏ စစ္တပ္အား အိႏၵိယ၊ ကခ်င္ ဟူးေကာင္း တႏိုင္း ဖက္မွ တ႐ုတ္ျပည္ အထိ ေဖါက္လုပ္ထားေသာ လီဒိုလမ္း မတေလွ်ာက္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း မ်ား အႀကီးအက်ယ္ ေထာက္ပ့ံေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

အဘိုးတို႔ ကခ်င္ရိန္းဂ်ားစစ္တပ္ မွာ အေမရိကန္စစ္သားမ်ား ျဖင့္တြဲ၍ ထိုလီဒို လမ္းမတေလွ်ာက္ တပ္ပ်က္ ေနေသာ ဂ်ပန္မ်ား အား တိုက္ထုတ္ရသလို ျမစ္ႀကီးနားဘက္မွ စစ္ရံႈး၍ ဆုတ္ခြာလာခဲ့ေသာ ဂ်ပန္မ်ားအားလည္း လမ္းခုလတ္မွ ျဖတ္တိုက္ရသည္ဟုေျပာခဲ့ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တုန္းက ေတာ့အဘိုးေျပာျပသည္မွာ အဂၤလိပ္ စကားေျပာလ်င္ မိမိတို႔ မဟာမိတ္ ဂ်ပန္ ဟူသမွ် မိမိတို႔ ရန္သူ ဟူ၍ သာ သိထား၍ တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ၾကသည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ အဘိုးေျပာျပခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တြင္ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တရ ရွိေနေသာ တိုက္ပြဲ တခု ရွိပါသည္။

အဘိုး ေျပာျပခ်က္အရ ထိုတိုက္ပြဲမွာ ရွမ္းျပည္ ေျမာက္ဖက္ လြယ္ဆမ္ဆစ္ ( ရွမ္းဘာသာစကားျဖင့္ ေတာင္သံုးဆယ္ ဟူ၍ အဓိပါယ္ ရပါသည္) အနီးတဝိုက္ရွိ ေတာနက္ထဲတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေတာထဲတြင္ နံနက္ေစာေစာ ဂ်ပန္ တပ္စု တစုျဖင့္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ထိုဂ်ပန္တပ္စု တစုလံုး အၿပီး တိုင္ ေခ်မႈန္းလိုက္ၿပီးေသာ အခါ ထိုေနရာတဝိုက္တြင္ နံနက္စာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္ ေခတၱ စခန္းခ်ၾကသည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

ခ်က္ျပဳတ္ရန္ တာဝန္ ၊ ခဲယမ္း မီးေက်ာက္မ်ား စစ္ေဆးရန္ တာဝန္ ၊ ကင္း တို ကင္းရွည္ ေစာင့္ ရန္ တာဝန္ အသီးသီး ယူၾကၿပီးေနာက္ အဘိုးႏွင့္ အေမရိကန္စစ္သား တေယာက္မွာ ကင္းရွည္ ေစာင့္ရန္ တာဝန္ယူရပါသည္။ ကင္းရွည္ မွာ မိမိ စခန္းႏွင့္ အေတာ္ ေဝးေသာ ေနရာထိ သြားေစာင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း အဘိုးမွာ ထိုအေမရိကန္ စစ္သားႏွင့္ ကင္းေစာင့္ရန္ လိုက္သြား ၿပီးေနာက္ မိမိတို႔ စခန္းႏွင့္ အေတာ္ ေဝးေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္ေသာ အခါ ကင္းေစာင့္ရန္ ေနရာရွာၾကပါသည္။ ထို အနီးတဝိုက္တြင္ ဝက္သစ္ခ် ပင္ ႀကီး တပင္ေတြ႕၍ ထိုအပင္ ေအာက္ တြင္ ကင္ေစာင့္ရန္ သြားေသာ အခါ မထင္မွတ္ထားေသာ ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ရပါေတာ့သည္။

ထိုဝက္သစ္ခ် ပင္ေအာက္တြင္ ဂ်ပန္ ၁၀ ေယာက္ခန္႔ႏွင့္ ကုလား လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ားေသေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ စစ္သံုး က်ည္ဆန္ ေသတၱာ ( သစ္သား ေသတၱာ ) သံုးလံုး ၊ အျခားပြင့္ေနေသာ ေသတၱာ ၂ လံုး ႏွင့္ အနီး တဝိုက္တြင္ ေရႊဝါ ဆပ္ျပာခဲ ကဲ့သို႔ ဝါညစ္ညစ္ အေရာင္ရွိေသာ ဆပ္ျပာေတာင့္မ်ားကလည္း ျပန္က်ဲလ်က္ရွိသည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

အဘိုးကလည္း ဆပ္ျပာရွားပါး ခ်ိန္ျဖစ္၍ လိုရမယ္ရ အသံုးျပဳရန္ ဟူ၍ ဆပ္ျပာတေတာင့္ ေကာက္ယူလိုက္ေသာအခါ ထိုဆပ္ျပာေတာင့္မွာ အေတာ္ ေလးေန၍ မသကၤာသျဖင့္ ဘက္နက္ ( စစ္သံုး ဓါးေျမႇာင္ ) ျဖင့္ ထိုးခြဲ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အထဲတြင္ ဝင္းေနေသာေရႊသားကို ေတြ႕ရပါေတာ့သည္။

အမွန္ေတာ့ အဘိုးေျပာျပသည္မွာ ထိုဆပ္ျပာကဲ့သို႔ေသာ အေတာင့္ေလးမ်ားမွာ ေရႊတံုးမ်ားအား ဖေယာင္းအုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ အဘိုးကလည္း သူ၏ က်ည္ဆန္မ်ားထည့္ ထား ေသာ စစ္သံုးေက်ာပိုးအိတ္အား ခ်၍ ထိုေရႊတံုးမ်ားေကာက္ယူ ထည့္ခဲ့သည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ အတူပါလာေသာ အေမရိကန္စစ္သားကေတာ့အဘိုးအား အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားျဖင့္ တတြတ္တြတ္တိုးတိုး ေျပာေနေသာ္လည္း အဘိုးအေနျဖင့္ နားမလည္၍ ဘာေျပာမွန္း မသိပါ။

ထို႔ ေနာက္ အေမရိကန္ စစ္သားမွာ ထို ဖေယာင္းအုပ္ထားေသာ ေရႊတံုးမ်ားအား တတံုးၿပီး တတံုး အေဝးသို႔ ေကာက္ယူ လြင့္ ျပစ္ေနခဲ့ပါသည္။ ျပန္က်ဲေနေသာ ေရႊတံုမ်ားကုန္သြားလ်င္ က်န္ရွိေသာ က်ည္ဆံ ေသတၱာအား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ထို ေသတၱာ ၃ လံုးလည္း ေရႊေခ်ာင္းမ်ား ျဖင့္ ျပည့္ေနသည္ဟု ေျပာျပပါသည္။

အေမရိကန္စစ္သားကလည္း ထို ေသတၱာ ၃ လံုးရွိ ေရႊေခ်ာင္းမ်ား ကုန္သည္အထိ အနီးအနား တဝိုက္ သို႔ တခုၿပီး တခု အကုန္ထုတ္ယူ လြင့္ျပစ္လိုက္ပါသည္။ ထိုေရႊေခ်ာင္းမ်ားကုန္သြားေသာ အခါ ထို အေမရိကန္စစ္သားက သူ၏ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ အေသးေလး ထုတ္၍ အနီး ပတ္ဝန္က်င္ အေနအထားမ်ားကို ေရးမွတ္ေနခဲ့သည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ အဘိုးမွာ ကင္းဆက္ေစာင့္ ေနေသာ္လည္း အေမရိကန္စစ္သားကေတာ့ သူ႔ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးျဖင့္ တကုတ္ကုတ္ ေရးျခစ္ေနခဲ့သည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အဘိုးတို႔ စခန္းခ်ခဲ့ေသာ ေနရာမွ ေသနတ္သံမ်ား ၾကားရေသာေၾကာင့္ အဘိုးတို႔လည္းေသနတ္ဆြဲ၍ စခန္းသို႔ အျမန္ျပန္ရန္ ျပင္ရပါေတာ့သည္။

ထိုအခါမွ ျပသနာတက္ပါေတာ့သည္။ အဘိုး၏ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ေရႊေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေန၍ ေလးလြန္းေသာေၾကာင့္ လြယ္မရေတာ့ပါ။ ေသနတ္သံမ်ားက တစစ ပို၍ ဆူညံလာၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ အဘိုးကလည္း တိုက္ပြဲ အတြင္း၌ က်ည္ဆံထက္ ပို အေရးႀကီးတာဘာမွ မရွိဘူး ဟူ၍ ထိုေကာက္ထည့္ထားေသာ ေရႊေခ်ာင္းမ်ားအား အားလံုး ထုတ္ယူလြင့္ျပစ္၍ စခန္းရွိရာသို႔ ေျပးသြားရပါေတာ့သည္။

အဘိုးတို႔ တပ္စုေလးမွာ ေရွ႕ေျပးရိန္းဂ်ားတပ္ျဖစ္၍ လက္နက္ႀကီးမ်ား မပါၾကပါ။ အားလံုး ႐ိုင္ဖယ္ ေသနတ္မ်ားသာ ကိုင္ၾကရ၍ အေမရိကန္မ်ားကေတာ့ စတင္းဂန္း ဟူေသာ စက္ေသနတ္မ်ား ကိုင္းၾကသည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း ထိုတိုက္ပြဲတြင္ ဂ်ပန္တို႔ အင္အားမ်ား ၍ အဘိုးတို႔ တပ္စုကလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာထြက္ေျပးခဲ့ၾကရေၾကာင္းေျပာျပပါသည္။

ထိုတိုက္ပြဲတြင္အဘိုးႏွင့္အတူ ကင္းေစာင့္ခဲ့ေသာ ေရႊေခ်ာင္းမ်ား ေကာက္ယူ လြင့္ျပစ္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ စစ္သား က်ဆံုးသြားခဲ့ေၾကာင္း လည္း သိခဲ့ရပါသည္။အဘိုးေျပာျပခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲ အေၾကာင္းမွာ ထိုမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငယ္ေသးသည္ျဖစ္၍ ကျမင္းေၾကာထရန္မွ လြဲၿပီးေထြေထြထူးထူး မစဥ္စားခဲ့ကာ အဘိုးအား ထိုေရႊေခ်ာင္းမ်ားေတြ႕ခဲ့ေသာ ေနရာ ေဒသ ပံုစံ ၊ မည္သည့္ရြာ ျဖင့္ မည္မွ် ေဝးသည္ ၊ ကားလမ္း၏ အေရွ႕ အေနာက္ မည္မွ် သြားရသည္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ သြားရသည္ စသည္ ျဖင့္ ေမးထားခဲ့လ်င္ ယခု အခ်ိန္ကဲ့သို႔ Google map မ်ား ေပၚလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ အနည္းဆံုး မည္သည့္ေနရာေလာက္တြင္ ရွိႏိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္း၍ ရႏိုင္ပါသည္။

ယခုေတာ့ ထိုေနရာအတြက္ ေျခရာခံႏိုင္ေသာ သတင္းမွာ လြယ္ဆမ္ဆစ္ အနီး တဝိုက္ရွိေတာနက္ဟုသာ သိရပါေတာ့သည္။ လြယ္ ဆမ္ဆစ္၏ အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္မွန္းလည္း မသိ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့ ဖခင္ ျဖင့္ ဖုန္းေျပာရင္း အဘိုးေျပာျပခဲ့ေသာ ထိုေရႊေခ်ာင္း အေၾကာင္းကို ေမးမိပါသည္။ အေဖကလည္း " ေအး.. နင့္အဘိုး ေျပာျပလို႔ အေဖလည္း ခဏခဏၾကားရတယ္ အဲအေၾကာင္းေတြ ။ ဒါေပမယ့္ သားေမးသလို အေဖလည္း ေနရာေဒသ ေသခ်ာ မေမးထားမိဘူး " ဟူ၍သာ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း လြယ္ဆမ္ဆစ္၏ ေတာနက္တေနရာတြင္ျပန္႔က်ဲတည္ရွိေနမည္ ျဖစ္ေသာ ထိုဖေယာင္းအုပ္ထားေသာ ေရႊတံုးမ်ားအား ျမင္ေယာင္ၾကည့္ယံုသာ တတ္ႏိုင္ပါေတာ့သည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original source
Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001