" ေလးပြင့္ဆိုင္ဒီဇာတ္လမ္းမွာ အ႐ႈံးသမားကဘယ္သူလဲ "
" ဧရာကမ္းမွာ လရိပ္ေအာက္ကလႈိင္းၾကက္ခြပ္သံ
အခ်စ္တို႔ေပ်ာ္ဝင္ေနေသာၾကည္ႏူးအတိတ္တို႔႐ွိခဲ့ဖူးတာ
မင္းသိမွာပါ၊ ဒီေနရာဒီအရိပ္မွာာာာ "
ေထာင့္ေတြမွာခိုက္မိရာေတြေၾကာင့္ ပြန္းပဲ့စုတ္ခ်ာေနၿပီ ၊
ေတာ္ေတာ္လည္းၾကာေနပါၿပီ ၊ ဘယ္အရာမဆို
ေဟာင္းသြားတဲ့တစ္ေန႔ အ႐ုပ္ဆိုးသြားတာမ်ားပါတယ္ ၊
အခုလည္း ' သီခ်င္းေကာင္းတယ္ဖြင့္ၾကည့္ပါလား ' လို႔
ေဘးအိမ္ကေကာင္ေလးက ဖုန္းထဲလာကူးေပးထားတာနဲ႔
ဖြင့္ၿပီးနားေထာင္မိတယ္ ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕လက္ဆြဲေတာ္
Bluetooth song box ေလးကေတာ့
ဘယ္ေလာက္ပင္ေဟာင္းႏြမ္းေနေပမယ့္ -
သူ႕ဝတၱရားအတိုင္း အသံထြက္ေပး႐ွာပါတယ္။
ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ေနတုန္းကလိုေတာ့ အသံေတြမကြဲျပားေတာ့ဘူး ၊
ဘယ္လိုပဲ႐ွိ႐ွိ ႐ွိတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲတာလည္း
ေကာင္းျခင္းတစ္ပါးပါေလ ။
သီခ်င္းေလးကေကာင္းပါတယ္ ၊ ဧရာဝတီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ဆံုဆည္းခဲ့တဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နာက်င္မႈေတြနဲ႔ခြဲခြါခ်ိန္ကစ
ေန႔ရက္ေတြၾကာေညာင္းခဲ့ေပမယ့္ -
တစ္ေန႔မွ ေမ့မရဘူးဆိုၿပီးဆိုထားတာေလးပါ ။
သီခ်င္းေရးဆရာကပဲေတာ္တာလား -
အဆိုေတာ္ကပဲ အသံေကာင္းတာလား -
ခံစားခ်က္နဲ႔ပဲ ကိုက္ညီေနလို႔လား -
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းေကာင္းတဲ့သီခ်င္းေလးပါ ။
ရင္ထဲမွာဆို႔နင့္ေၾကကြဲသံေတြ ပဲ့တင္ထပ္လာတာ
က်ေနာ္သိတယ္ ၊
ဟိုအေဝးအတိတ္ဆီကိုလည္း မဖိတ္ေခၚဘဲ
က်ေနာ္ျပန္သြားမိတယ္ ။
ဘယ္လိုျဖစ္တယ္လဲမသိ ၊ သူတို႔ေတြကို
က်ေနာ္သနားမိတယ္ ၊ ရင္ထဲမွာလည္းအေျဖမဲ့ေမးခြန္းေတြ ၊
ကုန္လြန္တာေတာ့ ကုန္လြန္ခဲ့ပါၿပီ ၊
ဒါေပမယ့္ -
" ေဟ့ေကာင္ ေသာ္ဇင္ ၊ ငါ့စိတ္ေတြထိန္းမရေတာ့ဘူးကြာ ၊
ငါ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ "
" ေျပာခ်င္လည္း ေျပာေပါ့ကြာ ၊ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့
ေကာင္မေလးကိုငါမသိဘူး လွထူး "
ေမာင္ေသာ္ဇင္နဲ႔ေမာင္လွထူးဆိုတာ ညီအစ္ကိုရင္းလို
ခ်စ္ခင္မႈခိုင္ၿမဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ ၊
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လံုးက ေ႐ႊဘိုဘက္ကပါ ၊
ႏွစ္ေယာက္စလံုးကလည္း ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္က်ထားတာ ၊
ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္က်ေတာ့ ေနာက္ထပ္ဆက္ထားဖို႔
မိဘေတြမွာ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္႐ွာၾကဘူး ၊
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္း စာေမးပြဲက်ေတာ့
စိတ္ေတြေလၿပီး အျပင္မွာအလုပ္႐ွာဖို႔
ေပတစ္ရာေပၚေရာက္ေနခ်ိန္မွာ
စာနာသနားတတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကည့္တတ္တဲ့
ဆရာေလး ကိုေဌးနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္ ။
ဆရာေလးကိုေဌးဟာ ေသာ္ဇင္နဲ႕လွထူးကိုသနားတာနဲ႕
ေက်ာင္းဆက္ထားေပးမယ္ဆိုၿပီး ၊
အိမ္မွာေခၚထားေပးတယ္ ၊
အစစအရာရာ လိုေလးေသးမ႐ွိေအာင္လည္း
လုပ္ေပးထားပါတယ္ ။
အိမ္ေထာင္မ႐ွိဘဲ တစ္ကိုယ္ရည္သမားကိုေဌးဟာ
ေသာ္ဇင္နဲ႔လွထူးကို သားအရင္းလို ညီအရင္းလို
ခ်စ္႐ွာပါတယ္ ၊ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း လိမၼာပါးနပ္စြာ
ေနတတ္ၾကတယ္ေလ ။
တစ္ေန႔မွာ ______
မထင္မွတ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
သူတို႔အသိုက္အၿမဳံေလးဆီ ေရာက္႐ွိလာပါတယ္ ၊
နာမည္က ေမႊး ၊ သူမရဲ႕အလွတရားသတင္းေတြကလည္း
နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ေမႊးပါတယ္ ။
လွထူးေတြ႕ခဲ့တယ္ ၊ အရမ္းလွၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၊ နာမည္က ' ေမႊးေမႊး ' တဲ့ ၊
လွထူးရင္ေတြခုန္လိုက္တာမေျပာနဲ႔ ၊
လမ္းေပၚမွာသြားေနတဲ့ကားေတြကိုေတာင္
လွထူးမျမင္ေတာ့ဘူး ၊
သူမကိုျမင္ၿပီး လွထူးကားတိုက္ခံရမလိုေတာင္ျဖစ္ေသး ၊
သူမဆံပင္ေလးေတြက မ႐ွည္လွဘူး ၊
လည္ဂုတ္သားျဖဴျဖဴေပၚမွာ ေထာက္မိ႐ံုေလး ၊
ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအလႊာကလည္း
ကိုက္ခ်င္စရာ ၊ မ်က္ႏွာက ခပ္ဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ၊
သူမအသက္ အလြန္ဆံုး႐ွိလွ ဆယ့္႐ွစ္ေပါ့ ။
ဘယ္လိုပဲ႐ွိ႐ွိ ေဒၚစိန္ႀကီး ကုန္စံုဆိုင္ကို
လွထူးေစ်းဝယ္လာရမွာမပ်င္းေတာ့ဘူး ၊
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေမႊးဆိုတဲ့ေကာင္မေလးက
ေဒၚစိန္ႀကီးရဲ႕တူမျဖစ္ေနလို႔ေလ ။
ေသာ္ဇင္ကလည္း ဘာထူးလဲ ၊
ေသာ္ဇင္ႀကိတ္ေႂကြေနတာ သူမေပါ့ ၊
တစ္ခါတစ္ရံ ေစ်းဝယ္သြားလို႔ သူမ လာမေရာင္းဘဲ
ေဒၚစိန္ႀကီးလာေရာင္းရင္ သိပ္ဘဝင္မက်ဘူး ၊
ေဒၚစိန္ႀကီးကိုေအာ္ဆဲပစ္ခ်င္တာ ၊
ဘာလို႔တူမေလးကို မခိုင္းတာလဲလို႔ေလ ။
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္မိေနတာ
ေမႊး တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာကို
လွထူးေရာ ေသာ္ဇင္ပါ မသိၾကပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ -
ေမႊး သိေနတယ္ ၊ သူမ ရိပ္မိေနတယ္ ၊
သူမကို ခ်စ္ေရးဆိုလာရင္သူမဘာလုပ္ရမယ္မသိ ။
ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့
စပ္ႏႊယ္ေနမယ္ဆိုတာ ေမႊးထင္ေနတယ္ ။
ေမႊးကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကိုလည္း
ေမႊး သာယာေနမိတယ္ ။
ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာေတာ့ ေမႊးမသိပါ ။
ေတြ႕ၿပီ ၊ ဒီေန႔ေဒၚစိန္ႀကီးမ႐ွိေလာက္ဘူးဆိုၿပီး
အမွန္းနဲ႔လာတာ မွန္သြားတယ္ ၊ တကယ္ပင္
ေဒၚစိန္ႀကီးမ႐ွိဘူး ၊ ဆိုင္ထဲမွာ ေမႊးတစ္ေယာက္တည္း
ထိုင္ေနတယ္ ၊ လက္ထဲမွာလည္းစာအုပ္တစ္အုပ္
ဘာစာအုပ္မွန္းေတာ့ မသိဘူး ၊ ရင္ေတြလည္းခုန္
အသံေတြလည္းတုန္လို႔ ၊ မေန႔ညက ဟိုေကာင္
ေသာ္ဇင္ဆီက အႀကံဉာဏ္ေတာင္းတာလည္း
ဘာမွ ရမလာဘူး ၊ အခုေတာ့မထူးေတာ့ဘူး ၊
က်ရာအခန္းက ကရေတာ့မွာပဲ ။
" ေမႊး ဟိုေလ ေဒၚစိန္ႀကီး ဘယ္သြားလဲဟင္ ၊
ေဒၚစိန္ႀကီးမျမင္ပါလား "
မ႐ွိတာကိုေသခ်ာေအာင္ေမးရေသးတာ
ေတာ္ၾကာ ေျပာေနတုန္းဘြားကနဲေပၚလာရင္
ျပႆနာေလ ၊
" ဪ အေဒၚေစ်းပတ္သြားတယ္႐ွင့္ ၊ ဘာလိုလဲမသိဘူး ၊
ကိုလွထူး လိုတာ႐ွိရင္ေျပာေလ "
" ဟိုေလ ဟို ဘာမွေတာ့မလိုပါဘူး ၊ ေရာ့ဒီမွာေနာ္ ေမႊး "
ေမာင္မင္းႀကီးသား ေမာင္လွထူးခမ်ာ ၊ ရည္းစားစာေပးတာ
လက္ထဲေတာင္မထည့္ခဲ့ဘူး ၊ ေဖ်ာ္ရည္ဗူးကဒ္ေပၚတင္ၿပီး
လစ္ပါေလေရာ ။
ေမႊးကလည္း လူ႐ွင္းမ႐ွင္းကို ေဘးဘီဝဲယာၾကည့္ၿပီး ၊
လွထူးထားခဲ့တဲ့စာကို ယူလိုက္ပါတယ္ ။
အုတ္တံတိုင္းအကြယ္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့
ေမာင္လွထူး ထခုန္ပါေတာ့တယ္ ၊
" ေအာင္ၿပီကြ " တဲ့ေလ ၊
လွထူး ေပ်ာက္ေနတာတစ္နာရီေလာက္႐ွိၿပီ ၊
အဲေကာင္မ႐ွိတုန္း ငါ့အခ်စ္ေလးဆီ ၊ စာေပးသြားဦးမွပဲလို႔
အေတြးေလးနဲ႕ ၊ ေသာ္ဇင္ ေရာက္လာပါတယ္ ၊
ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာရစ္သီရစ္သီလုပ္ၿပီးအကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ၊
ေဒၚစိန္ႀကီးမ႐ွိတာေသခ်ာေနတဲ့ဆိုင္ထဲကို
ေျခသံဖြဖြေလးနင္းၿပီး ၊
ဝင္လာေတာ့ ေမႊးနဲ႔ပက္ပင္းေတြ႕လိုက္တယ္ ၊
" အိုး ႐ွင္ ဘာလာလုပ္တာလဲ ၊ ကိုေသာ္ဇင္ "
" ဘာမဟုတ္ပါဘူး ေမႊး ၊ ကိုေသာ္ ေမႊးကိုခ်စ္တယ္ ၊
ေဟာဒီမွာစာ "
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ စာကိုေမႊးလက္ထဲတြန္းထည့္ခဲ့ၿပီး ၊
ဆိုင္ထဲကေန ေသာ္ဇင္တစ္ေယာက္ထြက္ေျပးသြားတာ
လိုက္လို႔ေတာင္မွီမယ္မထင္ ။
သူမ ဘာလုပ္ရမလဲ ၊ အခုမွကြိဳင္ပဲ ၊ ခ်စ္ေရးဆိုတာကလည္း
ႏွစ္ေယာက္စလံုးဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ေပးတစ္ယာက္လို ၊
ဟာ မျဖစ္ေသးပါဘူး ၊
ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုျငင္းလိုက္ရင္လည္း
သူတို႔ေတြကို သူမအေနနဲ႔ သနားေနမိတာအမွန္ ။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔
ေမႊးတစ္ေယာက္ ေရေတြေခါင္းကေနေလာင္းၿပီး
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခ်ိဳးေနမိတယ္ ။
" မျဖစ္သင့္ဘူး ေသာ္ဇင္ ၊ ငါ့ကိုအစကတည္းက
ဘာလို႔မေျပာတာလဲ ၊ ငါခ်စ္ေနတာလည္း ေမႊး ၊
မင္းခ်စ္ေနတာလည္း ေမႊးဆိုတာ ၊
အရင္ကရင္း မင္းတကယ္ မသိခဲ့တာလားကြာ "
" အဲလိုေတာ့ တစ္ဖက္သတ္မေျပာနဲ႔ လွထူး ၊
မင္းေရာ ငါ့ကိုေျပာျပခဲ့လို႔လား ၊ မထူးဘူးကြာ ၊
မင္းနဲ႔ငါနဲ႔အတူတူသြားၿပီး ေမႊးဆီကအေျဖကို
အတူေတာင္းမယ္ "
" ဟုတ္တယ္ ၊ ဒါမွ ျပတ္သားေတာ့မွာေပါ့ ၊
အတူသြားမယ္ ဒီည "
ရပ္ကြက္ထဲကဘုရားပြဲက်င္းပေနေတာ့
လူေတြအကုန္လံုးက ဇာတ္စင္ေ႐ွ႕မွာပဲ
စုၿပဳံၿပီး ပြဲၾကည့္ေနၾကတယ္ ၊
ေမႊးတစ္ေယာက္ ေသာ္ဇင္နဲ႔လွထူးတို႔ခ်ိန္းထားတဲ့
ေစတီရဲ႕ေတာင္ဘက္ကို ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး
အသာအယာပင္ေလွ်ာက္လာတယ္ ။
ေတြ႕ပါၿပီ ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ၊
" ေရာက္ေနၾကတာ ၾကာၿပီလား ၊ ကိုေသာ္နဲ႔ကိုထူး "
" မၾကာေသးပါဘူး ေမႊး ၊ ဒါနဲ႔ေမႊးကို
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာင္းထားတဲ့ အေျဖကို
ဒီည ျပတ္ျပတ္သားသားေပးပါ ၊ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ
ေမႊး ေ႐ြးေပးပါေနာ္ "
" လွထူးေျပာတာ မွန္တယ္ေမႊး ၊ ကိုယ္တို႔ထဲက
တစ္ေယာက္ကိုပဲ ေမႊး ေ႐ြးေပးပါ ၊
တကယ္လို႔ ကိုေသာ္ကို ခ်စ္ရင္ ၊ ကိုေသာ္ရဲ႕
လက္ကိုင္ပုဝါကို ယူေပးပါ ၊ လွထူးကို ခ်စ္ရင္
လွထူးရဲ႕လက္ကိုင္ပုဝါကို ယူေပးပါ "
ေသာ္ဇင့္စကားၾကားေတာ့ ေမႊးတစ္ေယာက္
ငိုင္သြားတယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ေသာ္ဇင့္ဆီက လက္ကိုင္ပုဝါေရာ
လွထူးဆီက လက္ကိုင္ပုဝါကိုပါ ေမႊးယူလိုက္တယ္ ။
" ေမႊး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မမုန္းပါဘူး ၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုလည္း
ေမႊး ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ "
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ေမႊးလွည့္ထြက္သြားတယ္ ၊ သူမအေနနဲ႕
မ်က္ႏွာမ်ားတာမဟုတ္ဘူး ၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုး
မျဖစ္သင့္တာေတြမျဖစ္ရေအာင္ ဒီနည္းပဲ႐ွိတယ္ ၊
သူမမ်က္ဝန္းမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး ။
အဲဒီေစတီရဲ႕ေဘးမွာ သူတို႔သံုးေယာက္ေျပာဆိုေနၾကတာကို
ေဒၚစိန္ႀကီး အစအဆံုးၾကားသြားတာကိုေတာ့
ေသာ္ဇင္နဲ႔လွထူးေရာ ေမႊးပါ မသိလိုက္ၾကဘူးေလ ။
" ဘာလဲကြ မင္းတို႔ကငါ့ကိုေက်းဇူးဆပ္ေနတာလား ၊
ေဒၚစိန္ႀကီးေျပာလို႔ ငါအကုန္သိၿပီးၿပီ ၊ ဘယ့္ႏွယ္ကြာ ၊
လူေတြကမေလာက္ေလးမေလာက္စားနဲ႔ ၊ စာကိုေတာ့
ႀကိဳးစားမယ္မ႐ွိဘူး ၊ ရည္းစားေတာ့ထားခ်င္တယ္ ၊
ရည္းစားထားခ်င္ရင္ ငါ့အိမ္မေနနဲ႔ကြာ "
ဆရာေလးေျပာတာ လြန္သြားတယ္လားမသိ ၊
ေသာ္ဇင္ေရာ လွထူးပါ အိမ္ကေနဆင္းသြားတယ္ ၊
ဆရာေလး ကိုေဌးလိုက္႐ွာေသးတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ -
သူ႔တပည့္ႏွစ္ေယာက္စလံုးက႐ြာျပန္သြားၿပီေလ ။
သိပ္အားကိုးရတဲ့တပည့္ႏွစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးသြားေတာ့
ဆရာေလး မေနတတ္ဘူး ။
ေတာင္သြားရမလို ေျမာက္သြားရမလိုနဲ႔
သူ႕စကားေတြလြန္သြားတာအတြက္လည္း
ေနာင္တရေနမိတယ္ ၊
' ဆရာက မင္းတို႔အတြက္ေျပာေပးတာပါကြာ ' လို႔လည္း
အၿမဲတမ္းေရ႐ြတ္ေနမိတယ္ ။
" လက္ထပ္မဂၤလာ ဖိတ္ၾကားလႊာ " လို႔မထင္မွတ္ဘဲ
ေရာက္လာတဲ့ ဖိတ္စာေတြေၾကာင့္ ၊
ေသာ္ဇင္နဲ႕လွထူးတို႔ ေရာက္လာၾကတယ္၊
အဲဒီမဂၤလာပြဲမွာ သူတို႔အားလံုးရဲ႕ႏႈတ္ေတြ
ဆြံ႕အေနခဲ့တယ္ ။
မဆြံ႕ဘဲေနမလား ၊
~ အခ်စ္ကိုေရာဆရာကိုပါဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့
ေသာ္ဇင္နဲ႔လွထူးတို႔ရင္ထဲ ၊
~ အားကိုးအားထားျပဳရတဲ႔
တပည့္ႏွစ္ေယာက္ဆံုး႐ႈံးရတဲ့ ဆရာေလးရဲ႕ရင္ထဲ ၊
~ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးစလံုးကိုဆံုး႐ံႈးရတဲ့ ေမႊးဆိုတဲ့
ေကာင္မေလးရဲ႕ရင္ထဲ ၊
သူတို႔ေတြရဲ႕ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနၾကမလဲ ၊
ဒီမဂၤလာပြဲဟာ သူတို႔အတြက္ နာက်င္မႈေတြ
အားၿပိဳင္တဲ့ပြဲျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕ _________ ။
အဲဒီမဂၤလာပြဲကေတာ့
" ဆရာေလးကိုေဌး ႏွင့္ မေမႊးမႊး တု႔ိ၏ "
လက္ထပ္မဂၤလာပြဲ ပါပဲဗ်ာ ။