" ႐ြက္ေၾကြေတာက ေႏြေခၚသံ " အပိုင္း - ( ၆ )

" ႐ွင္ "

" ဇြတ္အတင္း မစီစဥ္ပါနဲ႔အေဖနဲ႔အေမရယ္၊
အရာအားလံုးအတြက္ သမီးအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး။
သမီးကို နားလည္ေပးပါေနာ္ "

" မရေတာ့ဘူး သမီး ၊ စကားေတြလြန္ကုန္ၿပီ "

အေမျဖစ္သူ ေဒၚေအးရဲ႕စကားသံၾကားၿပီး
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲကို
မိေခြးမေလး ေျပးဝင္သြားတယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း
မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး။
မိေခြးမ ဘာလုပ္ရမလဲ ၊ အခုၾကည့္ပါဦး ၊
သူမ မျမင္ဖူး,မေတြ႕ဖူးဘဲ ဘာမွလည္းမသိရတဲ့
လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနရာခ်ေပးဖို႔အတြက္
မိဘေတြက စီစဥ္ထားၿပီးသားတဲ့
အဲဒီလူ ဘယ္လိုလူဆိုတာက္ အဲဒီလူကို
မိေခြးမ မခ်စ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
သူမ ခ်စ္ေနမိတာက သာမန္ေတာသားေလး ေမာင္ခိုင္ထူးကို၊
သူမကို ခ်စ္ေရးဆိုထားတဲ့ေမာင္ခိုင္ထူးအတြက္
ေပ်ာ္စရာအေျဖက ရင္ထဲမွာ႐ွိၿပီးသားပါ။
အဲဒီအေျဖကိုေတာင္ မေပးရေသးဘူး
ေပ်ာ္ရမယ္ ႀကံကာ႐ွိေသး အခုစိတ္ညစ္စရာေတြ
ႀကံဳလာရေလေတာ့ ၊ မိေခြးမေလး မေျဖသာဘူး။
သူမ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ ?
ဒီအခ်ိန္ ေမာင္ခိုင္ထူးေဘးမွာ႐ွိေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ၊
အခုေတာ့ ဒီအျဖစ္ေတြကို ေမာင္ခိုင္ထူးမသိ႐ွာဘူး၊
ေမာင္ခိုင္ထူးဆီကို လိုက္သြားဖို႔ကလည္း
အရမ္းေဝးတဲ့ေရလမ္းခရီးကို သူမ မသြားတတ္။

" ငါခ်စ္တဲ့သူနဲ႕မွမေပါင္းရရင္
ငါမေနေတာ့ဘူး "

တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေတြ,အေဆြးေတြနဲ႕
အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
ေနာက္ေလးရက္တိတိ ေမာင္ခိုင္ထူးကို
သူမေစာင့္ေနခဲ့ေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ -
ေမာင္ခိုင္ထူး ေပၚမလာခဲ့ဘူး။
ေသခ်ာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်ၿပီး
တဲေဘးပတ္ပတ္လည္ တစ္ဝိုက္မွာလူသူကင္းေအာင္
ေစာင့္ၿပီး ၊ တဲရဲ႕အေနာက္ဘက္ဆီကို
သူမ ေျဖးေျဖးေလး ေလွ်ာက္သြားတယ္။
ေတြ႕ၿပီ ၊ သူမ လိုခ်င္တဲ့အေနအထား
သစ္ပင္အရင္းက ႀကီးမားၿပီးတက္ရလြယ္တယ္။
အေနာက္ဘက္ကို ျဖာထြက္ေနတဲ့ အကိုင္းေလးမွာ
သူမ လက္ထဲမွာအသင့္ပါလာတဲ့ ႀကိဳးကို
ၿမဲၿမံေအာင္ခ်ည္လိုက္တယ္၊ ၿပီးတာနဲ႕ ႀကိဳးစတစ္ဖက္ကို
ကြင္းေလွ်ာ လုပ္ၿပီး သူမလည္ပင္းမွာ
စြပ္လိုက္တယ္။
မ်က္ဝန္းမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားစြာကစီးဆင္းလ်က္၊
သူမ - သူမ ခုန္ခ်လိုက္တယ္။
အသက္႐ွဴၾကပ္လာၿပီး အားလံုးမႈန္ဝါးဝါးနဲ႔
သူမ လက္ေတြ,ေျခေတြဟာ ႐ုန္းကန္လႈတ္႐ွားၿပီး
ေကြးေကာက္လာတယ္။
ခဏၾကာေတာ့ သူမၿငိမ္သြားတယ္။
အ႐ႈံးေပးလိုက္ပါၿပီ၊ ေလာကဓံကို သူမ မခံစားႏႈိင္ခဲ့ဘူး။

" ဟင့္အင္း အဲလိုမျဖစ္ရပါဘူး၊ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊
သူမ အသက္႐ွိေနဦးမွာပါဗ်ာ "

မိေခြးမေလးရဲ႕ အိတ္ကပ္ထဲက စာေလး
" ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ကိုခိုင္ထူး " တဲ့
ေမာင္ခိုင္ထူး ဘာလုပ္ရမလဲ
အ႐ူးတစ္ပိုင္းဘဝနဲ႔ မိေခြးမေလးမ႐ွိေတာ့တာကို
အခုထိ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး။

" သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ထူး ၊ သတိထားပါဦးကြာ
သူငယ္ခ်င္း သတိထားပါကြာ "

ေျပာသာေျပာေနရတာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းမွာလည္း
မ်က္ရည္ေတြအျပည့္နဲ႔ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ
ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ထူးကိုၾကည့္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြ ဆြံ႕အေနခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေမာင္ထူးဟာ
ဒီေနရာကိုလာရမွာ ေၾကာက္ေနခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေန႔အထိ မိေခြးမေလး႐ွိေနတုန္းလို႔ထင္ေနတုန္းပါ၊
ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ထူးဟာ
တစ္ျခားလူ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊
တစ္ခ်ိန္က မိေခြးမေလး ေစာင့္ေနခဲ့တဲ့
ဝါးေဖာင္ထိုးသမား ေမာင္ခိုင္ထူးပါပဲ။
ဒီေနရာကို သူမလာခ်င္ပါဘူး၊ကြ်န္ေတာ္က
အတင္းေခၚလို႔သာ လိုက္လာရတာပါ။
သူငယ္ခ်င္းေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့
အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းလည္းစာမိတယ္။
မိေခြးမေလး ေလာကႀကီးကိုအ႐ႈံးေပးခဲ့တာဟာ
ဒီလိုေႏြရက္ေတြမွာပါပဲ၊
တေပါင္းလေႏြသစ္႐ြက္ေတြၾကားမွာ
ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲခံစားမိတာေလးကေတာ့
"႐ြက္ေၾကြေတာက ေႏြေခၚသံ" လို႔ပါပဲဗ်ာ။
သစ္ပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနလိုက္တာ
ညေနလည္းေစာင္းၿပီမို႔ သူငယ္ခ်င္းကိုတြဲထူရင္း
ကြ်န္ေတာ့္ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးဆီျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
( ၿပီးပါၿပီ )

(၁၃၅၅/၆) ခုႏွစ္ကာလအခ်ိန္အခါမွာတကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို ကြ်န္ေတာ္ " ေနာင္ " မွ
ခံစားေရးသားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မိေခြးမေလးရဲ႕နာမည္ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ေတြကိုသာ
အမွန္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး က်န္တဲ့လူေတြရဲ႕နာမည္အရင္းေတြကို
အမွန္မေဖာ္ျပပါဘဲ ၊ နာမည္ေျပာင္းထားပါတယ္။
ဒါကလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရးရာေတြ႐ွိလို႔ ေဖာ္မျပနိုင္တာကို
စာဖတ္သူမ်ား နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္လ်က္
႐ိုစင္ေနာင္ - ပန္းေလာင္နဒီ
12.5.2018. 6:14. PM