30-01-2018 Racisme - Column - OPA-Grendel

In maart is het zover. Ik heb het niet over de verkiezingen voor de gemeenteraden, nee, ik heb het over de grote mars in Amsterdam tegen racisme. Nou ja, tegen racisme. Tegen de PVV en FvD eigenlijk, want die mogen niet in de raad, vinden de wandelaars in onze hoofdstad. Racisten, zo worden ze genoemd. Nou kan ik niet voor iedereen spreken, maar ik zie mezelf toch als een overtuigd PVV stemmer, en om zover te komen, heb ik de PVV goed onder de loep genomen.
Racisme. Ik heb het niet kunnen ontdekken. De PVV is tegen de Islam, en terecht. Maar wie kan mij aantonen sinds wanneer de islam behalve een gewelddadige ideologie, ook een ras is geworden? Zelfs als je de Marokkanen uitspraak van Wilders wil aanhalen, terwijl een ieder weldenkend mens wist en weet wat hij bedoelde, kom ik nog niet op ras uit, want sinds wanneer zijn Marokkanen een ras? Dat racisme zie ik niet helemaal dus.
Wat ik wèl zie is een krampachtige houding van een grote groep mensen, waaronder politici, die de PVV graag als een racistenclub wegzet, want dan hoef je niet met ze in gesprek. Met een racist wil je immers geen gesprek aangaan. Daarom verbaas ik me ook dagelijks waarom mensen die stelselmatig blanke mensen wit noemen en ze alleen vanwege de huidskleur een collectief schuldgevoel willen aanpraten, alle ruimte krijgen om deze vorm van racisme met goedkeuring te spuien, maar dat zal aan mij liggen, denk ik dan maar.
Een verklaring zou kunnen zijn dat je dan meent ongestraft hun ideeën te mogen stelen, nietwaar Eerdmans?
Het grappige van dit hele gebeuren in maart, is dat deze mensen of niet kunnen rekenen, of het niet helemaal begrijpen. Deze mensen schijnen te denken dat het mogelijk is om zowel de armoede in Nederland op te lossen, de zorg te perfectioneren voor iedereen en woningen te bouwen voor een ieder zonder woonplaats, èn tegelijk alle wereldproblemen op te kunnen lossen met Nederlands geld.
Iedereen met een beetje kijk op de realiteit zal begrijpen dat zoiets helaas onmogelijk is, in een ideale wereld zijn er geen oorlogen en heeft niemand honger, maar helaas, we leven niet in troetelbeertjesland waar onder iedere regenboog een pot met goud ligt die ieder probleem oplost. We zullen keuzes moeten maken.
Zelfs mijn vader, toch niet extreem hoog opgeleid begreep, dat je niet twee huizen kon onderhouden met het budget voor maar één huis. Dat het raar zou zijn om bij de buren een schuur te bouwen, terwijl je eigen kinderen met honger naar school gaan. Het heeft allemaal te maken met keuzes, en de PVV kiest voor Nederland. Als mijn steun aan deze keuze wordt vertaald met het zijn van een racist, dan zij het maar zo. Wel jammer dat er dan mensen zijn die niet meer luisteren, want er valt enorm veel van de PVV te leren, maar vraag dat maar aan Eerdmans.

Foto - Unsplash