Thai snack made from fresh vegetable - อาหารว่าง เอาไว้บริหารกราม "เมี่ยงคำ"

สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องผองเพื่อนชาว steemit หายหน้าหายตาไปสองวันเลย พอดีว่าเมื่อวานพายุฤดูร้อนเข้าครับ บ้านผมนี่ หลังคาโรงรถที่อยู่ด้านหน้าของตัวบ้าน เกือบจะหลุดลอยไปตามแรงลมครับ ตอนแรกว่าจะตั้งกล้องถ่ายรูปและถ่ายวีดีโอมาให้ทุกท่านได้ดู ไอ้ผมก็กลัวว่าหลังคาจะหลุดไปก่อน ก็เลยตัดสินใจไม่ถ่ายมาให้ดูครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อวานนี้ตอนที่พายุมาแรงๆ คนน้ำหนักเกือบร้อยกิโลอย่างผม ต้องใส่หมวกกันน็อคกับเสื้อกันหนาวหนาๆ ฝ่าลมแรงๆ และห่าฝน แสงและเสียงฟ้าร้อง ปีนขึ้นหลังคาโรงรถเพื่อเอาลวดขึ้นไปผูกสังกะสีหลังคาไว้ครับ ^^ ที่ต้องแต่งตัวแบบนั้นเพราะว่ากรมอุตุเขาเตือนเรื่องพายุลูกเห็บไว้อ่ะครับ จะไม่ขึ้นไปจัดการก็ไม่ได้ กลัวสังกะสีปลิวไปปาดคอใครเขาอ่ะครับ ^^ ตอนอยู่บนหลังคานี่เป็นทหารราบเลย ตอนแรกๆ ก็ยืนเหยียบสังกะสีไว้อยู่หรอกครับ แต่ลมแรงมาก ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นนั่งทับ แต่พอฟ้าแล็บฟ้าร้อง รีบนอนหมอบเอาตัวเองทับสังกะสีไว้ รีบผูกลวดแล้วก็รีบลงเลยครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

วันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนแต่เช้า แต่ไม่มีลมไม่มีฝน ผมก็เลยเอาเครื่องมือปีนขึ้นหลังคาไปจัดการซ่อมแซมทั้งหลังคาตัวบ้านและโรงรถให้เรียบร้อยก่อนที่พายุจะโหมกระหน่ำมาอีกรอบ ^^ พอดีว่ามีมอเตอร์ไซค์พุ่มพวงขี่ผ่านมา ก็เลยตะโกนเรียกเพื่อหาซื้อของกินและก็ถือโอกาสพักไปด้วยอ่ะครับ ^^ ปกติรถมอไซค์พุ่งพวงจะมีแต่ของสด จะมีพวกขนมขบเคี้ยวหรืออาหารสำเร็จติดมาบ้าง แต่วันนี้ขนมขบเคี้ยวและอาหารสำเร็จดันมีเหลือแค่อย่างเดียว นั่นคือ "เมี่ยงคำ"

วันนี้ผมไม่รีบครับ อิอิอิอิ ผมนั่งจัดแจงค่อยๆ ห่อเมี่ยงคำอย่างปราณีต และถ่ายรูปเอามาให้ทุกท่านได้ชมแบบงามๆ เลยครับ ^^ คือใจจริงอยากพักนานๆ ก่อนขึ้นไปบนหลังคาอีกรอบอ่ะครับ อิอิอิอิ

---

ทิ้งเครื่องมือไว้บนหลังคาแบบนี้แหล่ะครับ ลงไปกินเมี่ยงคำก่อน อิอิอิอิ คือถ้าฝนตกก็แค่ดึงสายไฟ ลากสว่านลงไปแค่นั้นเองครับ อิอิอิอิอิ

---

สำหรับผมแล้วเนี่ย ผมรู้จัก "เมี่ยงคำ" ในนามของอาหารว่างหรือของกินเล่นอ่ะครับ คนเฒ่าคนแก่เขาสอนผมมาแบบนั้น เคยกินมาตั้งแต่เป็นเด็กแล้วละครับ ^^ ผมค่อนข้างชอบนะ เพราะปกตินี่ ผมเป็นตัวกินเครื่องเทศอยู่แล้วอ่ะครับ ผมชอบกลิ่นหอมเย็นและความเผ็ดร้อนของเครื่องเทศอยู่แล้วครับ มันทำให้โล่งจมูกดี เมี่ยงคำนี่ผมถือว่ามันคือขนมเลยละ ^^

ความเป็นมาของ "เมี่ยงคำ" เป็นยังไงผมก็ไม่ทราบอ่ะนะครับ กินเป็นอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ หลักๆ ของส่วนประกอบในการเป็น "เมี่ยงคำ" จานนี้นะครับ ก็จะมี

๑. ใบชะพลู อันนี้แถวบ้านผมเรียกว่า ผักอีเลิศ อุ้ย!! ต้องเรียกผักคุณนายเลิศซิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
๒. กุ้งแห้ง เนื้อสัตว์เพียงนิดเดียวในเมี่ยงคำ ^^
๓. เนื้อมะพร้าวแก่คั่วจนแห้ง
๔. ถั่วลิสง
๕. มะนาวทั้งเปลือกหั่นเป็นลูกเต๋า
๖. หอมแดงหั่นเป็นลูกเต๋า
๗. ข่าหั่นเป็นลูกเต๋า
๘. พริกขี้หนูหั่น (ซึ่งผมชอบแบบเป็นเม็ดเล็กๆ มากกว่าครับ)
๙. นำจิ้มที่ทำมาจากอะไรก็ไม่รู้ครับ ไม่รู้จัก แฮะๆๆๆๆ

พอผมห่อเป็นคำ จัดจาน ถ่ายรูปเสร็จ ก็ราดน้ำจิ้มเอาเข้าปากเลย กัดถูกมะนาวก่อน รสเปรี้ยวนี่ฉีดไปกระทบลิ้นจนน้ำลายแตกเลยครับ ^^ จากนั้นก็เคี้ยวรวมๆ ..... ฮืม.... อืมมมมมมม .... มันก็จะมีรสฝาดๆ เปรี้ยวๆ เค็มๆ มันๆ เผ็ดนิดหน่อยอยู่ปากอ่ะนะครับ ^^ สักพักก็จะรู้สึกโล่งจมูกเพราะข่าและหอมแดงอ่ะครับ ^^

คำแรกนี่กระปรี้กระเปร่า ตาสว่างขึ้นมาทันทีครับ ก็เลยจัดไปอีกหลายๆ คำ ซะเลย ^^ สักพักนึงเริ่มปวดกรามครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อยกับการเคี้ยวบดวัตถุดิบของเมี่ยงคำในปากอ่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

---

นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ผมคงต้องพักการเคี้ยวเมี่ยงคำไว้ก่อน ต้องขึ้นไปยิงน๊อตบนหลังคาต่อก่อนอ่ะครับ ^^ เสร็จจากภารกิจในการซ่อมหลังคาแล้ว ผมถึงจะลงมานั่งเคี้ยวเมี่ยงคำ บริหารกรามของผมต่ออีกรอบครับ อิอิอิอิอิ