Kişi, Çevresindeki İnsanlarin Ortalamasıdır

Herkese merhaba. Bu aralar inanilmaz enerjim düşük ve sürekli uyku halindeyim. Eskiden sabah uyandığımda ve yattığımda, hayallerim adina önce düşünce olarak yeni adımlar atardım. Ama artık bu benim aklıma bile gelmiyor. Uykusuzluktan hiç bir şey düşünemiyorum. Bu o kadar moral bozucu bir durum ki size anlatamam.

Çevremde ki arkadaşlarımın beni inanilmaz etkilediğini düşünmeye başladım. Eve yorgun geldiğimi farkediyorum. Sanki bütün gün çalışmış gibi bitkinim. Konuşmaktan, çevremdeki insanlarin hepsine ayri ayri, onlarin isteklerine göre davranmaktan ve kendimi sırf kimsenin kalbi kırılmasin diye frenlemekten yoruluyorum. Amacıma odaklanamiyorum. Hedeflerim konusunda yeni şeyler geliştiremiyorum. Bugün bu duruma el koymak adina eve geldim ve yeni kararlar aldım.

Çok az kitap okumaya başladım. Steemite yazmayı bıraktim. Burada kendimi özel hissediyordum ve bir yazi hazırlamak adına özenli davraniyordum. Müzik dinleyip, eskiden izlediğim ve inanilmaz zevk aldiğim belgeselleri izlemiyorum. Yan komşumuzun kızı bana Fransızca öğretiyordu. Ona uğramayı bıraktim. Spor yaparken dedikodu yapmaktan hırslanamiyorum. Akşam eve kendimi zor attiğimdan ailemle zaman geçiremiyorum.

Ve evet demek ki bir sorun var ve ya sorun bende ya da çevremde... Ama bütün gün arkadaşlarimin yaydiği enerjinin farkindayim. Onlar bu yaziyi okumayacaklar ama karşima alip konuşacağım. Kendime bir şey katamadiğim her gün, boşa geçirilmis, birbirinin ardi olan diğer günlerle ayni... Ve farkinda olmasaniz da ya çevreniz sizden etkileniyo, ya da siz çevrenizden etkileniyorsunuz ve içine çekiliyorsunuz.

Düşünüyorum da benim çevremde ki herkes başarisizliklarindan şikeyet eden, sürekli söylenen ve kusur kapatmayan insanlar. Çevrem buysa eğer bende bu olmaliyim. Ve bu çok kötü. Ben kendimi idealist, hırsli ve neşeli bir kadin olarak tanimliyorum ancak benim çevremde ne böyle bir insan var ne de ben bunu sergiliyebiliyorum. Çevre mi suçlamiyorum sadece neler olduğunu tartmak istiyorum.

Geçenlerde kitabim bitti, yeni bir kitap alamadim ve ödünç kitap bulabileceğim bir arkadaşim yoktu. Çünku kitap okumuyorlardı. Buna çok üzülmüştüm.
Daha sonra karşi komşumuzun bir kizi vardı ve ben onu biraz farkli tanimlardim. Annem annesiyle kahvaltiya çağirdi ve tanidiktan sonra, ne kadar ortak yönümüz olduğunu görünce şok oldum. Evine davet edip Fransizca ögretmeyi teklif etti ve evine gittiğimde kütüphanesinden 2 ödünç kitap aldim. Buraya kadar çok iyi ancak diğer yakin arkadaşlarim için onu ihmal ettim ve önemsemedim. Kendi iyiliğim için çevremi yönlendirmek zorunda olduğumu düşünuyorum.

Bu tıpki şeye benziyor. Bir diyetisyene hangi yiğecek daha yararli diye soruluyor ve oda eğer yediğiniz yemek sonrasinda iyi hissediyorsaniz o yararlidir diyordu. Ben arkadaşlarimi çok seviyorum ancak onlar gittiğinde inanilmaz kötü yorgun ve boş hissediyorum. Tavsiyeleriniz varsa gerçekten önemseyeceğimi söyleyebilirim. Aldiğim karari yazdığimda onu resmileştirmek gibi olduğunu düşundum. Umarim kendimiz için en iyi kararları alabiliriz. Çünkü gerçekten çevremizde ki insanlarin ortalamasiyiz ve bazen çok güçlü olup yönlendiren taraf biz olamayabiliriz.

Posted using Partiko Android