Herkesin kalbinde izi olan eserlerin yuvasıydı ikinci yeniler. Krallık gibiydi... Şah damarımız kadar yakındılar ama gökyüzü kadar ulaşılmazdı. Havası aynıydı ama gündüz ile gece aynı havanın tadı değişiyordu yazılanlarda. Diyorum ya, herkesin kalbinden alınan acının ve mutluluğunun tatlı harmanıydı ikinci yeniler...
İyi ki yazmışınız bu yazıyı, kitaplığımdaki Turgut Uyar’ ı ne kadar da yalnızlığıma terk etmişim.
Elinize Sağlık... Bu tarz yazılarla görmek ümidiyle...