Kuşaktan Kuşağa 23.Nisan Sevinci [Cointurk 26. Projesi][ozlem2461#0247]

Merhaba arkadaşlar,

@kusadasi #cointurk projesine ilk yazım bu. Umarım beğenirsiniz. Platformu çok takdir ediyorum. Güzel bir mantıkla kurulmuş. Emeği geçenlere teşekkürler.
Konumuz çocukluğumuzdan bir 23 Nisan. Şimdi ah o eski 23 Nisanlar diye de girmeyeyim :) Çocuktuk zaten küçük şeyler mutluluk veriyordu bize ve gülmek için yaşıyorduk.

KAYNAK

Sene 2000 yanılmıyorsam. Ben 6. sınıftayım.(Eski sistem de acaba kaçıncı eski sistem :)) Güzel güneşli bir gün zaten hatırladığım tek güneşli 23 Nisan. Malum Trabzon havası hep yağmurludur. O kadar heyecanlıyım ki sabahın köründe uyanmışım, annemin ütülediği gömlek pantolonum asılı kapıda. Akşam gazete kağıdından yaptığı bigudilere sarmış saçlarımı annem. Acaba oldu mu diye meraklanıyorum. Saçlarımdan her bigudiyi ayırdıkça çıkan buklelere bakıp daha mutlu oluyorum. O gün bando şefiyim hem de sunuculuk yapacağım. Anlayın heyecanımı. Majördiyorlar bana ve bende kendime, ne olduğunu bilmeden :) Hala bilmiyorum ya. Kulaktan duyulma birşey işte daha sonra da karşıma çıkmadı ki nerden çıksın.

300 kişilik bir okul düşünün küçük bir köy okulu gibi. Babamın görev yaptığı ilçe ama köyden farksız emin olun. Merkez de birkaç apartman, bir okul, bir belediye binası, bir hükümet konağı. Başkaca hiçbirşey. Siyaseten ilçe olmuş bir yer. Şartlar böyle ama bayram heryerde bayram.

Küçük okul bahçesini doldurmuş tüm öğrenciler, veliler, öğretmenler ve memurlar. Ah babam! Tam karşımda protokolde oturuyor komşunun 2 çocuğu dizlerinde. Çok severdi çocukları ve hiç sevmezdi böyle resmi işleri. Bando takımının en başında sıradayım elimde o meşhur bando sopası. Öyle ayrı bir havaki anlatılmaz. Okulda herkesin isteği majör olmaktır ki bandoya girilme nedeni bile aslında odur. Sizden küçükler hevesle bakarlar size. Ve büyükler biraz kıskançlıkla :) Sürekli savurup duruyorum bende sopayı. Hiç istemiyorum bir an unutulmak :) Öğretmenim öğretmiş bana birkaç hareket ve Ali İhsan dı galiba adı gerçekten üzgünüm hatırlayamıyorum tam arkadaşımın adını ama artistliğini de o öğretmişti bana bu sopanın. Ve öğretmenimin yanında öğretiyordu ki asıl amacı ben iyi yapıyorum bakın majör ben olmalıyım mesajını vermekti ama yine de teşekkürler. Birazda Ali İhsan'ın sayesinde hayatımın en güzel geçen 23 Nisanıydı. Ta ki.....

Tam da artık bayramların beni çocukluğumdaki gibi heyecanlandırmadığı mutlu etmediğini düşünürken, geçen yıl 23 Nisan da oğluşumla yaşadığım bayram beni yanılttı. İnsanın aslında en büyük mutluluğu çocuğunun yüzündeki gülücükmüş. Asker gibi kamuflaj giydirdim oğlumu. Biraz toparlaktır oğluşum bembeyaz bir kağıt gibidir ve sarı bukleli saçları vardır. Öyle yakıştı ki. Bir avmde çocuklarla birlikte babasının kucağında bayrak salladık onunla eğlendik. Öyle sevdi ki bayrak sallamayı, eve dönerken camı açtık ve tüm yol boyunca bayrak salladı. Görenler el salladı sevdiler onu birlikte gülüştüler. İşte hayatımın asıl en güzel bayramı buydu. Ve daha ilkiydi. Büyüdükçe yaşanacak ne güzel bayramlarımız olacak oğluşumla.

Belki horon eder bayramlarda ya da şiir okur. Belki de sunucu olur. Ya da bir majör.
En güzel bayramlar hep bizim olsun. Hepbirlikte milletçe çoşkuyla kutladığımız bayramlar.

23 Nisan Ulusal Egemenlik Ve Çocuk Bayramınızı şimdiden kutlarım.

23 Nisan 1920'de Büyük Millet Meclisini açan 'Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir.' diyen ve bu kutlu günü tüm dünya çocuklarına armağan eden Atamıza şükran ve saygılarımla.