අපේ පුංචි සුරංගනාවිට සුබ උපන්දිනයක්! | 5% to SL Charity

මං ඉපදිලා අවුරුදු 7කට පස්සෙ ගෙදරට ආව නසරානි බෝනික්කිගෙ උපන්දිනේ දැන් ටික දවසකට කලින් තිබුණෙ. ඉපදුණු දවසෙ ඉඳලා ඇත්තටම එයා පුදුම වදකාරියක්. යන්තම් ඇවිදින්න පුලුවන් වෙනකොටම එයා ගෙදර සාමය හැමවෙලේම බින්දා. විනාඩියක් දෙකක් මිස් වුණොත් කොහේ ඉන්නවද කියලවත් හොයන්න බෑ. වෙලාවකට ළඟ ගෙවල් වල අය එයාව වඩාගෙන එනවා. තව වෙලාවකට ගස් උඩ, මේස උඩ, කාමර ඇතුළට ගිහින් දොර ලොක් කරගෙන.කොච්චර දඟද කියනවා නම් එයාව මැරෙන්න ගිහින් අපි මැරෙන්න තරම් බය වුණු වෙලාවලුත් තියෙනවා.

එයා ලොකු වුණත් තව වයසට ගියත් එයා වදකාරියක්. හැමදාම වදකාරියක්. ඒ වුණාට මීට අවුරුදු හතකට කලින් මාව මං කියවගන්නෙ එයාගෙන්. එයා තරම් මං දඟ නොවුනට මට මාව එයාගෙන් කියවගන්න පුලුවන්. එයා මගේ ෆොටෝ කොපිය.

චූටි ඉස්කෝලෙට එනකොට මං දහතුන වසරේ. මට එහා පැත්තෙ බිල්ඩින් එකේ උඩ තටිටුවේ පන්තියක එයා හිටියෙ. ලොකු අක්කී කෑවද කියලා හයියෙන් කෑ ගහනවා ඉන්ටවල් ඒකේදි. ඉස්කෝලෙ යනකොට අපි තුන් දෙනා ගියේ එකට. හැබැයි බෙල් කරොත් මැරෙන්න බය වෙලා අපිවත් දාල දුවනවා. එයා ඒ වගේ චණ්ඩියෙක්.

නංගිට තමයි එයාගෙන් ලොකුම කරදරේ තිබුණෙ. එයාගෙ පන්තියේ ටීචර් ස් ලා උගන්වන වෙලාවට පවා එයා කිසිම ගානක් නැතුව නංගිව බලන්න පන්තිය ඇතුළට යනවා. ගෙදර ඇවිත් කොයිතරම් තර්ජනය කරත් ඒ කරදර එයා ටිකක් ලොකු වෙනකම්ම තිබුණා. ඒත් දැන් හිතනකොට ඒ ලස්සන ජීවිතේ ජීවත් වුණා මට හොඳටම මදි!

18 වෙනි උපන්දිනේට එයාට මට එයාගෙම පෙන්සිල් ආර්ට් එකක් දෙන්න ඕනෙ වුණා. උපන්දිනෙත් පහුවෙලා දවස් කීපයකට පස්සෙ ගෙදරට ආව ඒක ඇත්තටම ලස්සනයි වගේම එයා මං දැක්කා අදත් ඒක අල්ලගෙන එහෙට මෙහෙට ඇවිදිනවා. මෙන්න මෙතනින් ඇන්ද කෙනාගෙ ලස්සන ආර්ට්ස් ටිකක් බලන්න පුලුවන්.

අවසානෙට ලියන් ඕනෙ චූටි කියන්නෙ මේ ලෝකෙ මට තියෙන වටිනම සුන්දරම දේවල් වලින් එකක්.මගේ එකම ප්‍රාර්ථනා ව එයා සතුටින් ඉන්න ගමන් එයාගෙ ලස්සන ලොකු හිතෙන් මේ ලෝකෙ ලස්සන කරන පොඩි තිතක් හරි වෙන්න එයාට පුලුවන් වෙන්න ඕනෙ.!❤