အျပံဳး

အခ်ိန္​တိုင္​း ​ေသဆံုး​ေနၿပီး
အခ်ိန္​တိုင္​း ႐ွင္​သန္​​ေနတဲ့
ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို
​ေမ့သြားခဲ့တယ္​...

အစားထိုးကုထံုး​ေတြထဲ
မပါႏိုင္​တဲ့ အခ်ိန္​​ေတြထဲ
တိုးဝင္​​ေနရျခင္​းကို
႐ုန္​းကန္​မႈလို႔ မထင္​မိခဲ့တဲ့
ကြၽန္​မကိုယ္​တိုင္​..သိပ္​ကို မိုက္​မဲလြန္​းခဲ့တယ္​

သတိ႐ွိဖို႔ သတိထားဖို႔ထက္​
သတိလက္​လႊတ္​ ရယ္​​ေမာ​ေနရတာကို
မမီမကမ္​း ဖမ္​းဆုပ္​ရင္​း
ကိုယ္​့သာယာမႈနဲ႔ ကိုယ္​..
ကိုယ္​လိုရာအရပ္​ဟာ
တျဖည္​းျဖည္​း​ေဝးလာတယ္​

မခက္​ခဲ​ေပမဲ့ နက္​နဲလြန္​းတဲ့ပုစၦာ​ေတြဆီမွာ
အ​ေျဖ႐ွာနည္​း​ေတြ႐ွိၿပီးသားတဲ့
ကြၽန္​မက​ေတာ့ မၾကည္​့ခဲ့မိဘူး
(ပ်င္​းလို႔)

ကြၽန္​မ ​​ဘုရင္​့​ေနာင္​လို
ေဖာင္​ဖ်က္​ပစ္​လိုက္​ဖို႔ စိတ္​ကူး႐ွိတယ္​
ဒါ​ေပမဲ့
​​ေဖာင္​နဲ႔ ​ေမွ်ာ​ေနရျခင္​းထဲက
ပတ္​ဝန္​းက်င္​​ေလးကပဲ
ဆြဲ​ေဆာင္​ထားခဲ့ျပန္​​ေရာ...