ဘဝအက္ေၾကာင္း
အသင္မိတ္ေဆြေမတၱာတရားဆိုတာလူတိုင္းအေပၚထားေကာင္းပါတယ္မိတ္ေဆြေမတၱာတရားကိုလက္ကကိုင္ထားပါမိတ္ေဆြအသင္သာေမတၱာတရားထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္က်ႏုပ္ကိုမေႏွာက္ရွက္ပါနဲ႔မိတ္ေဆြက်ႏုပ္ဟာသတၱဝါေတြကိုကယ္တင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါအသင္
မသိဘူးကြာ ကဲကြာ ဝုန္း...
သူလက္ကသဲလၽွက္နဲ႔က်ေနာ္ကိုမီးလုံးႀကီးေတြလႊတ္လာတယ္က်ေနာ္ကိုမထိ့ခိုက္ပါတခုမွ
အင္းအသင္ကေမတၱာေပးလိူ႔ေမတၱာမယူႏိုင္တဲ့သူဆိုေတာ့လည္း ကဲ့ ဘုရားငါဆူအမိန္႔အာဏာ
ငါဆရာအမိန္႔အာဏာႀကိဳးတုပ္ဒူးေထာက္ေျမႀကီးနဲ႔နဖူးတိုက္ေစနဖူးမကြဲးမခ်င္း
ခြတ္..ခြတ္..ခြက္..
အားနာတယ္ နာတယ္ကြငါကိုလႊတ္ေပးပါေတာ့
ခ်က္ေလာက္ရေတာ့သူနဖူးကြဲးသြားတယ္
ကဲဘယ္လိုလည္းမိတ္ေဆြမွတ္ေလာက္ပီးလို႔ထင္ပါတယ္
မွတ္ပါပီးဆရာေလးက်ဳပ္ကိူႀကိဳးျဖည္ေပးပါဆရာေလး
တုပ္ထားခ်ဳပ္ထားမွန္သမၽွလြတ္ေစ
ဝုန္း ဆိုပီးေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားပါေလေတာ့တယြ
က်ေနာ္လည္းပုတီးစိတ္ေနတယ္
ဒီလိုနဲ႔9ရက္ျပည့္လို႔ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ဘုရားရွစ္ခိုးပုတီးစိတ္ပီးေတာ့အမၽွအတန္းေဝပီးေတာင္ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းမယ္လုတ္ေတာ့
နေခါင္းထည္းကိုအရန္းေမႊးတဲ့ထမင္းနမ့္ဟင္းနမ့္ကစူးရွစြာက်ေနာ္နေခါင္းထည္းကိုဝင္ေရာက္လာတယ္က်ေနာ္ေဘးပတ္လည္လိုက္ၾကည့္ေတာ့မနန္းစန္းဝင္းကိုေတြ႕တယ္သူလက္ထည္းမွာေႂကြအုပ္ေလးတခု႔ေတြ႕တယ္..
" ဟင္...ဘာလို႔တစ္ခန္းလံုး ေမွာင္ေနရတာလဲ " ေျပာၿပီး...
မာန္ လိုက္ကာႏွင့္တံခါးမ်ား အားလံုးဖြင့္လိုက္သည္။
" တံခါးေတြ ျပန္ပိတ္ေပးပါ..."တိုးလ်ေသာ လမင္းရဲ့အသံေလးထြက္ေပၚလာသည္ ။
" ဘာလို႔လဲ ခ်ာတိတ္ရယ္ တံခါးေတြပိတ္ထားရင္ ေမွာင္ၿပီး
ေလဝင္ေလထြက္လဲ မေကာင္းဘူးေလ... "
" လမင္း လင္းေနရင္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္လို႔ပါ..."
" ဟုတ္တယ္ မာန္ေလး လမင္းကငယ္ငယ္ထဲက တစ္ခုခု
ဝမ္းနည္းၿပီဆို...အေမွာင္ထဲမွာပဲေနတက္တယ္ မဟုတ္ရင္ သူ႔ခံစားခ်က္က ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ ေျပာလို႔လဲ
မရဘူးကြယ္.... "
မာန္ လမင္းကုတင္ ေဘးက ခံုေလးမွာထိုင္လိုက္ၿပီး ....
" ကိုယ္ေျပာတာ နားေထာင္ပါေနာ္ ခ်ာတိတ္ လူဆိုတာကေလဝမ္းနည္းရင္ မ်က္ရည္က်တက္ၾကတယ္ ခု ခ်ာတိတ္လိုမ်ိဳး ဘယ္သူမွအေမွာင္ထဲပါ မေနၾကဘူး... ကိုယ့္ရင္ထဲမွာေနလို႔မေကာင္းတဲ့ အရာေတြကို မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ရင္ထဲကထုတ္ျပစ္လိုက္ပါခ်ာတိတ္ရယ္ ေနာ္...."
" ဟင့္အင္း...လမင္း ငိုလို႔မျဖစ္ဘူး လံုးဝ....မငိုဘူး ဒီလူက
ဘာသိလို႔လဲ လမင္းငိုရင္ ေဖေဖေရာ ႀကီးေမပါ ထားသြား
ၾကလိမ့္မယ္... ဒီခံစားခ်က္ကိုေပ်ာက္ေစခ်င္ရင္ လမင္းကို
တစ္ေယာက္ထဲေပးေနၾကပါ အေမွာင္ထဲမွာ ေပးေနပါေနာ္ေနာ္...ႀကီးေမေရာ ဒီလူေရာျပန္လိုက္ပါ....လမင္းတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္လို႔ပါ...."
" ႀကီးေမ ထားမသြားပါဘူး သမီးေလးရယ္ သမီးေဖေဖက
လဲ သမီးအတြက္ ပိုက္ဆံထြက္႐ွာေနတာပါကြယ္....."
ေဒၚခင္ေမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သူမ ေျဖာင္းျဖခဲ့တာ
မွားမ်ားသြားေလသလား ။
" ခ်ာတိတ္...ငယ္ငယ္ကငိုဖူးလားဟင္ "သူ လမင္းမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီးေမးေတာ့ သူမေခါင္းေလးညိတ္ျပသည္။
" အင္း...အာ့ဆို ခ်ာတိတ္ အဲ့တုန္းကဘာလို႔ငိုတာလဲ..."
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လမင္းမ်က္ႏွာေလး ျဖဴးေဖ်ာ့သြားသည္
လမင္းေတြေတြေလး စဥ္းစားၿပီး ခဏအၾကာမွ...
" ေခ်ာ့မဲ့သူ႐ွိလို႔ပါ ေမေမ႐ွိလို႔ပါ ေဖေဖ႐ွိလို႔ပါ..... "
" ဟင္...." လမင္းအေျဖေၾကာင့္ မာန္ ျပံဳးလျဲပံဳးမိသလို စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္သြားမိသည္ ။ခ်ာတိတ္ေလး မင္းကေလ
တကယ့္ကို ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ ကေလးေလးပါလား။ မ်က္လံုးေလးျပဴးၿပီး ျပန္ေျပာတဲ့ပံုေလးကိုက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္း
လိုက္တယ္...။ ခ်ာတိတ္ေရ.....ၾကာရင္ကိုယ္႐ူးေတာ့မွာပဲ ။
" အဟင္း...ခုကေရာ ဘာလို႔မငိုတာလဲ ကိုယ္႐ွိတဲ့ဟာကို "
လမင္း သူဘာကိုေျပာမွန္း နားမလည္တာေၾကာင့္ မာန္မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး" ဒီလူ ဘာကိုေျပာတာလဲဟင္..."
နားမလည္ရင္ စဥ္းစားမေနပါနဲ႔ေတာ့ ခ်ာတိတ္ရယ္ မင္း
ဦးေႏွာက္က ေသးေသးေလးဟာကို...။
" ဟဲ့ ဟဲ့ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း...ေခ်ာလိုက္တာဟာ "
" ေအးေနာ္...ၾကည့္ရတာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးပဲ႐ွိဦးမွာ "
" ဒါမွန္းသိရင္ ငါ့အမဗိုက္ထဲကေန ေစာေစာ ထြက္မလာပါ
ဘူးဟယ္ အဟင္း....."
" ကားနီေလးလဲမိုက္တယ္္ ေမာင္းလာတဲ့သူေလးကိုလဲ ႀကိဳက္တယ္ကြယ္......"
သ်ွံ နဲ႔ ေဒၚေမတင့္တယ္ ေဆးရံုထဲဝင္လာတာနဲ႔
ေကာင္တာမွ ဧည့္ႀကိဳမွမိန္းကေလးမ်ား၏ တီတိုးေျပာသံ
မ်ားကိုၾကားေနရသည္။
" ဟယ္ ငါ့တို႔ဆီလာေနၿပီ.....ၾကည့္စမ္း...."
" မိန္းမေတြ အိေျႏေလးဘာေလး ဆယ္ၾကဦး မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး...."
" အဟင္း.....အမကလဲ....."
" သမီးတို႔ လမင္းျဖဴနာမည္နဲ႔ လူနာက ဘယ္ခန္းမွာလဲမသိ
လို႔ အခန္းနံပါတ္ေလး ခဏေလာက္႐ွာေပးပါကြယ္...."
" ဟုတ္ကဲ့ ...ေတြ႔ပါၿပီး အခန္းနံပါတ္ ၂၀၁ပါ႐ွင့္ အေပၚဆံုး
ထပ္ရဲ႕ ညာဘက္ေထာင့္ဆံုး အခန္းပါ႐ွင္...... "
" ေက်းဇူးပါပဲ သမီးရယ္.....ေလာေလာနဲ႔ထြက္လာရလို႔
အခန္းေတာင္ မေမးခဲ့ရဘူးေလ.....သြားမယ္ေနာ္သမီး...."
" ဟုတ္ကဲ့ ....." " ဟယ္.... ျပံဳးျပသြားတယ္ေတာ့္ ....."
" ဒီအခန္းပဲ ဘြားဘြား "သ်ွံေျပာၿပီး ဘြားကိုတံခါးဖြင့္ေပး
လို္က္သည္။သို႔ေသာ္ ဘြားဘြားကမဝင္ေသးပဲရပ္ၾကည့္ေန
တာမို႔
" အခန္းမွားေနလို႔လား ဘြားဘြား "
"မမွားပါဘူး သ်ွံ ဘြားဘြား ေျမးရဲ႕ကိုႀကီးတြက္ မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ ႐ွာလို႔ေတြ႕ၿပီထင္တယ္ အဟင္း....."
" ဖူး......ပူမယ္ေနာ္ ခ်ာတိတ္ ေျဖးေျဖးစား ...."
သ်ွံ လဲအခန္းထဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုႀကီးက လမင္းကို
ဆန္ျပဳတ္ခြံေကြၽးေနၿပီး ႀကီးခင္က ေကြကာအုပ္ ေဖ်ာ္ေပးေနသည္။" ဟူး...... "လမင္းျဖဴ နင္ကေလ နင့္ကိုေတြ႕သမ်ွ
လူတိုင္းကို ဘာလို႔ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္ရတာလဲ။
" ဟင္....မမႀကီးလာတယ္.. "
"ေၾသာ္ ဘြားဘြားနဲ႔ ညီ ဝင္လာေလ လမင္းကိုလာၾကည့္
တာလားဟင္..."
" အဟန္႔္ ...အဟြန္႔ ....အဟြတ္ ..."လမင္း သ်ွံကိုေတြ႕ေတာ့
ပါးစပ္ထဲကဆန္ျပဳတ္က ဝမ္းထဲမဝင္ပဲ ႏွာေခါင္းထဲကေတာင္ျပန္ထြက္လာရသည္ ။
" ဖြ...ဖြ ...ေရာ့...ခ်ာတိတ္ ဒီမွာ ေရေသာက္ လိုက္....."
" အင့္ သစ္သ်ဴး......"
သ်ွံေပးတဲ့သစ္သ်ွဴးကို မယူပဲ မာန္လက္ထဲကေရခြက္ကိုယူၿပီး လမင္း ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။နင့္ ဝဋ္ျပန္လည္ေစရမယ္ ဘုန္းျပည့္သ်ွံ......ငါ့အ႐ွက္ကြဲမႈေတြအတြက္.....။
"ဟုတ္တယ္ ေျမးေရ လမင္းေလးကဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ "
" မာန္ လဲမသိဘူးဘြား လမင္းကိုပဲေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ "
" လမင္း သမီးေလး သက္သာရဲ႕လား ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕
လားဟင္ ၾကည့္ပါဦး ငါ့ေျမးမေလးက မ်က္ႏွာေတြေတာင္
ေခ်ာင္က်သြားလိုက္တာကြယ္ ။
ဘြားဘြားေျပာမွ သ်ွံ လဲသတိထားမိသည္။အရင္က လမင္း
ရဲ႕မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးက ခုေတာ့သိိသာစြာကို ႏြမ္းဖတ္
ေနသည္။
" လမင္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဘြားဘြားရဲ႕....နည္းနည္းပင္ပန္း
သြားလို႔ပါ အခုေနလို႔ေကာင္းေနပါၿပီ...."
" အင္း ေတာ္ေသးတာေပါ့ မိေအးေျပာေတာ့ ေရနစ္တာဆို
မဟုတ္ဘူးလား "
ဟင္...ဒီမိေအးကေတာ့ေလ
" ဟို ဟိုေလ ေရနစ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ဘြားဘြားရဲ႕ အမ္...မဟုတ္ဘူး ေရနစ္တာက ဟုတ္တယ္ "
လမင္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ သူမ သ်ွံ ကိုဆင္း
ကယ္တာလို႔လဲမေျပာခ်င္ပါ။ လိမ္လဲမလိမ္ခ်င္းတာေၾကာင့္.... သ်ွံကိၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေနေလရဲ႕ ။သူ႔ေၾကာင့္
ေဆးရံုေရာက္တာမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ ဟြန္း...သ်ွံစုတ္ ။
" အဲ့ဒါကေလ ေရကူးကန္ထဲကို ဘယ္ကေခြးကေလးလဲ မသိဘူး ေရထဲက်သြားလို႔ လမင္းဆင္းဆယ္ရင္းနည္းနည္း
ပင္ပန္းသြားလို႔ပါ....."
"ဘာ...ေခြးကေလး "နင္ ငါ့ကို ရြဲ ့ေျပာေနတာလား...လမင္း
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီ..."
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကိုၾကီး ေခြးက်တာဆိုေတာ့ေရကူးကန္ေဆးမွရေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစားေနတာပါ "
"ေအာ္ ေျမး သ်ွံ လမင္းကို လက္ေဆာင္ေပးမလို႔ဆို..."
"ဟဲဟဲ သ်ွံေမ့ခဲ့တယ္ ဘြားဘြား အိ္မ္ေရာက္မွပဲ..."
" လမင္းမလိုခ်င္ဘူး ဘြားဘြား..."အနာေပးၿပီး ေဆးေပးတာက နင့္အက်င့္ပဲမဟုတ္လား သ်ွံ ။အဟင္.....
ဒီလိုေလ်ာ္ေၾကးက နည္းလြန္းတယ္ ဘုန္းျပည့္သ်ွံ ေရ...။
"ဘာလို႔လဲ သမီးရဲ႕ သ်ံွက ေမြးေန႔မွာ သမီးျပင္ဆင္ေပးတာ
ကို ေက်းဇူးတင္လို႔ေပးတာေလ ျငင္းလို႔မရဘူးေနာ္ "
" ဟင္အင္း ဘြားဘြား လမင္းက ...... "
" ဟုတ္တယ္ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေပးတာပဲကို...."
ဘြားဘြားနဲ႔ေတာ့ခက္ၿပီ။ဒီလူကလဲ ဘုမသ္ိဘမသိနဲ႔
ဟြန္း.....။ေနာက္ဆံုး ေတာ့လမင္းကပဲ" ဟုတ္ကဲ့......... "
"ကဲ ခင္ေမ ေျမးလဲသက္သာေနၿပီဆိုေတာ့ ငါလဲျပန္ဦးမယ္ ေနာက္ေန႔မွပဲ တစ္ခါျပန္လာေတာ့မယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ မမႀကီး မာန္ေလးက မမႀကီးတို႔နဲ႔ လိုက္ျပန္လိုက္ေနာ္ တစ္ညလံုးေစာင့္အိပ္ရေတာ့ ပင္ပန္းေနလိမ့္မယ္ လမင္းကို ႀကီးခင္ပဲေစာင့္လိုက္မယ္..."
"ႀကီးခင္က လမင္းတြက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ျပင္ေပးရဦးမွာဆို မာန္
လူနာေစာင့္ရတာ မပင္ပန္းပါဘူး...... "
"မပင္ပန္းဘူးသာေျပာတာ မာန္ ေျမးလဲ မ်က္ကြင္းေတြညိဳေနၿပီးေလ ဒါဆိုဒီလိုလုပ္ မာန္နဲ႔ခင္ေမကအိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့.."
" အဲ့ဒါဆို လမင္းကို ဘယ္သူ....."ေဒၚခင္ေမ ကေျပာေတာ့
ဘြားဘြား က သ်ွံဘက္လွည့္ကာ.....
"သ်ွံ ေျမးသူငယ္ခ်င္းကို ခဏေစာင့္ေပးလိုက္ေနာ္ "
" ဟင္ သ်ွံကဘာလို႔...သူ႔ကိုေစာင့္ေပးရမွာေပါ့ေလ....."
လူနာလာေစာင့္တာလား ဂိမ္းလာေဆာ့ေနတာလားဟ....
သ်ံွ ကိုၾကည့္ၿပီး လမင္း အသည္းေတြယားေနမိသည္။
သူနာျပဳဆရာမေတြကလဲ သ်ွံ လာၿပီးထဲက အေၾကာင္းအ
မ်ုိုဳးမ်ိဳးျပၿပီး လမင္းအခန္းထဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္...။လာတုိင္းလဲ လူနာကို ၾကည့္သည္ကနဲနဲ သ်ွံ ကိုၾကည္ၾက့တာကခပ္မ်ားမ်ားရယ္....။
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကလဲ ဆိုဖာမွာထိုင္ၿပီး ဝင္လာသမွ်
မိန္းကေလး အားလံုး ကို ရယ္ျပျပံဳးျပႏွင့္ ပါးစပ္ေတာင္ေလထိသြားၿပီးလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။
အရင္က နင္ခ္ိုင္းသမွ်လုိက္လုပ္ေပးေနရတာ ခုငါ့အလွည့္
လမင္းျဖဴေရ ႀကီးေမ မေရာက္တုန္းေလလႈပ္႐ွားလိုက္ပါဦး
အဟန္႔ အဟန္႔...လည္ေခ်ာင္းက ဘာလို႔ခဏခဏေျခာက္ေနရတာလဲမသိပါဘူးေနာ္
" ဘုန္းျပည့္သ်ွံ ငါ့ကုိ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးဦ....."
" မအားဘူး ငါဂိမ္းေဆာ့ေနတယ္ "
" နင္ခုငါ့ကို ခပ္ေပးမွာလား မခပ္ေပးဘူးလား "
" နင္မွာလက္႐ွိတယ္မွတ္လား....."
" အင္း ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ ဘာလုပ္လို႔ရလဲသိလား....."
က်ေနာ္လည္းသူကိုျပဳံးျပပီးသူယူခိုင္းတဲ့သဲးကိုယူပီးက်ဲးၾကည့္တယ္လမ္းစေတြ႕တယ္မသိရင္မွန္ခင္းထားသလိုၿမိဳးပဲသဲတင္ေနတဲ့ေနရာေလာက္သာေျခေထာက္နဲ႔နင္းရဲးတာက်န္တဲ့ေနရာနင္းရင္ေတာင္ေအာက္ျပဳတ္ၾကေသမွာ
တေျဖးေျဖးသြားရင္းသြားရင္းနဲ႔ဘုရားကိုေရာက္သြားတယ္
အင္မတန္မွထူးျခားဆန္းျပားတယ္ေနကလည္းေစာင္းေနပီးဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ေနာ္ငါပါးသီလခံယူပီးပုတီးဒိတ္ဌာမ္လိုက္တယ္9ရက္စိတ္ေနလိုက္တယ္တေျဖးေျဖးေမွာင္လာတယ္
က်ေနာ္လည္းပုတီးစိတ္ေနတယ္ေဘးနားမွာဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိဘူးပထမေန႔ေတာ့ပတ္ပဲစိတ္လိုက္တယ္
ပတ္ျပည့္ေတာ့ေမွာင္ေနပီးမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ဘုရားစိန္ဖူးေတာ္ကေနအလင္းေရာင္ျဖာထြက္ေနတယ္လင္းထိန္ေနတာပဲ
က်ေနာ္ဘုရားဦးခ်ပီးစႀက္ာဝဠာတိုက္တသန္းမွာရွိ႔တဲ့လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါအေပါင္းကိုအမၽွေပးေဝလိုက္တယ္။