life time story

အခုေနာက္ပိုင္းမွာ Cyber Bullying နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
သုေတသနလုပ္ေနၾကတဲ့ NGOေတြက
ကိုယ့္ကို တကူးတက Research Interview ေတြ လာလုပ္ၾကတယ္။
အင္းေလ.... ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚလည္း ထီခနဲဆို ကိုယ့္ပဲတိုက္ခိုက္ေနၾကတာဆိုေတာ့ သူတို႔မ်က္စိက်လည္း က်ခ်င္စရာကိုး။ 😂😂

သူတို႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။
Cyber Bullying ေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာတယ္ထင္လဲတို႔
ျမန္မာျပည္မွာ သိသိသာသာ အဲ့လိုေတြျဖစ္လာတာ ဘာေၾကာင့္ထင္လဲတဲ့
Cyber Bullying ေတြနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းလဲ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္လဲ
ဘာလို႔ ထြက္မေျပးသြားလဲတို႔။
တစ္ခါတရံ စကားထိုင္ေျပာေနလိုက္တာ ၂နာရီေလာက္ၾကာတယ္။
သူတို႔လည္း interview တယ္ဆိုတာ ေမ့ၿပီး ကိုယ္ပြားသမွ် နားေထာင္ၾကေတာ့တာပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာမို႔ Cyber Bullying ေတြျဖစ္တယ္
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ စိတ္ဓါတ္ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္လို႔ေတာ့ ကိုယ္မထင္ပါဘူး။
Cyber Bullying ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာမွ မဟုတ္ဘူး
ကမာၻမွာလည္း ရွိတာပဲ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသသြားၾကသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာကေတာ့ ျဖစ္လာတာ နည္းနည္းျမန္တယ္ ေျပာရမွာေပါ့။
အျခားႏိုင္ငံေတြလို တစ္ျဖည္းျဖည္း တိုးတက္လာတာမဟုတ္ဘဲ
ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာေတြ အမ်ားႀကီး ေနာက္က်ခဲ့ၿပီးမွ ႐ုတ္ခ်ဥ္းဝုန္းခနဲ တိုးတက္သြားတဲ့အခါ
Mindsetေတြ Ethicေတြက အမ်ားႀကီး ေနာက္က်န္ေနခဲ့တာ။

ဒီၾကားထဲ ရပ္ကြက္ထဲ အတင္းလိုက္တုပ္၊
ေပါင္ၾကားထဲေခါင္းၫွပ္ သန္းတုပ္ အတင္းေျပာ
ရပ္ကြက္စ႐ိုက္ေတြ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ ဒင္းၾကမ္းေရာက္လာေတာ့တာ။
ျပင္ပမွာ အဲ့လိုလိုက္ေျပာဖို႔က ဂုဏ္သိကၡာအရ နည္းနည္းထိန္းသိမ္းေပမယ့္
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာေတာ့ ဘယ္သူမွမျမင္ရပါဘူးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အေတာ္ၾကမ္းတမ္းလာတာေတာ့ သိသာတယ္။

ဦးဆံုး Targetကေတာ့ လူသိမ်ားသူေတြေပါ့။
ေနာက္ထပ္Targetကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းအေၾကာင္းေပါ့။
လမ္းေပၚမွာ ဖရဲသီးေရာင္းရင္း ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ သားေကာင္ျဖစ္သြားႏိုင္သလို
အခ်ိန္မေရြးလူတိုင္းဟာ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ သားေကာင္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။

ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္သလဲလို႔ ေမးရင္ ကိုယ္ေတာ့ ရယ္ခ်င္တာပဲရွိတယ္။
ကိုယ့္ဘဝမွာ ဘာပံုေသနည္းမွ မရွိဘူး။
ဘာဥပေဒသ ဘာပံုစံခြက္မွ မရွိဘူး။
ကိုယ့္ေပတံက တစ္ေျဖာင့္တည္းပဲ။
ကိုယ္မွန္ရင္ ဘယ္သူမေရႊ႕ေရႊ႕ ကိုယ့္ေခါင္းက ေရြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေက်ာ္ျဖတ္ဘူး။
ဒီအတိုင္း ဆက္စီးဆင္းသြားရံုပဲ။

လူေတြပါးစပ္က တစ္ခုခုေျပာလိုက္တာနဲ႔
ကိုယ္က အဲ့လို ျဖစ္မသြားဘူးေလ။
ဘာနဲ႔ပစ္ပစ္ ပန္းနဲ႔ေပါက္တယ္ ထင္ရေအာင္ေတာ့ မရင့္က်က္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ပထမဆံုးအေနနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားသြားရတာကို အရင္ေလွ်ာ့တယ္။ ၿပီးရင္ ကိုယ္ေမ့ပစ္တယ္။

ကိုယ့္ေရွ႕မွာ Personal တိုက္ခိုက္ခံရတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲ့လိုတိုက္ခိုက္ခံရတာနဲ႔ သူတို႔ျပင္ပဘဝမွာ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး... ဆက္ေအာင္ျမင္ေနတာပဲ။ သူတို႔က ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ တိုက္ခိုက္ေနၾကသူေတြသာ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္းေျပာရင္း
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေမ့ေလ်ာ့ပ်က္သုဥ္း တိုးတက္မႈအားနည္းသြားၾကတာ။
ကိုယ္ကေတာ့ သင္ခန္းစာယူတယ္။

ကိုယ့္ဥပေဒသက တစ္ခုတည္းပဲ။
လူယုတ္မာေတြကို ကိုယ္ၫွိႏႈိင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။
ပိုငိုတဲ့လူကို ေလာကဓံက တစ္ခ်က္ပို႐ိုက္တတ္တယ္တဲ့။ ကိုယ္တို႔ ဘာကိုမွ တုန္လႈပ္ျပေနစရာမွ မရွိလွပဲ။
စိတ္ဝင္စားရင္ ေနာက္ေက်ာကထိုးတဲ့ဓါးေတြၾကားမွာ
စီးခ်င္းဘယ္လိုထိုးရတယ္ဆိုတာ သင္ယူလို႔ရႏိုင္တယ္။

ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ စာသားေလးတစ္ခု မွတ္မိေနေသးတယ္။
“ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာမွ မျဖစ္နဲ႔" တဲ့
"ဘာမွမျဖစ္လည္း ဘာမွ မျဖစ္နဲ႔" တဲ့။
ေလာကဓံကို မတုန္လႈပ္ဖို႔ ႐ိုးရွင္းတဲ့ စကားတစ္ခြန္းလို႔ ခံစားရတယ္။
ဦးမင္းကိုႏိုင္ ေျပာသလိုေပါ့
"ခ်ိဳးတိုင္းသာ ေႂကြရရင္ ေဝျပစရာေတာင္ က်န္မွာမဟုတ္ဘူး"တဲ့။

ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ လူတိုင္းဟာ သားေကာင္ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ လူေတြပါပဲ။
မေၾကာက္ပါနဲ႔.... ရင္ဆိုင္ပါ
ၿပီးရင္ ေမ့ပစ္ပါ။
ကိုယ္လည္း စင္းလံုးေခ်ာ မဟုတ္ပါဘဲ
သူမ်ား ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ခ်ီးက်ဴးခဲသေလာက္
မေကာင္းတာတစ္ခုဆိုရင္ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေျပာတတ္တဲ့
ကိုယ္က ဘယ္တုန္းကမွ မမွားတတ္ေတာ့သလို
သူတပါးကို အရည္ေဖ်ာ္စားသံုးတတ္တဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းကို
လက္ခလယ္သာ ေထာင္ျပလိုက္ပါ။

ဘဝဆိုတာ အထူးအေထြမဟုတ္ပါဘူး။
ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ရျခင္းသက္သက္ပါပဲ။
photo credit -facebook image
unicode version