📩
အစေကာင္းမွအေႏွာင္းေသခ်ာ#
....................
မင္းတို႔တစ္ေတြသိခ်င္တာ ၀ိပႆနာအေၾကာင္း မဟုတ္လား။
ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
၀ိပႆနာရဲ႕အစကဘာလဲ။ အဆံုးကဘာလဲ။ ၀ိပႆနာဆိုတာဘာလဲ။ ၀ိပႆနာကိုဘယ္လို အားထုတ္ရမလဲ ေပါ့ေလ။ ဒီေမးခြန္းေတြကို ထုတ္ၿပီးေျပာျပသြားပါမယ္။
၀ိပႆနာရဲ႕အစကို မေျပာခင္ ၀ိပႆနာရဲ႕ အဆံုးကို ေျပာပါမယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ဟာ အရိယာပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အရိယာ မဂ္ဉာဏ္သည္သာလွ်င္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ရဲ႕ အဆံုးပါတဲ့။
ေသာတာပန္ဆိုတဲ့အရိယာပုဂၢဳိလ္မျဖစ္ခင္ အားထုတ္သမွ်၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြဟာ ေသာတာပတၱိအရိယာမဂ္ဉာဏ္ရခဲ့ရင္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ရဲ႕အလုပ္ကၿပီးၿပီ။ တာ၀န္ၿပီးဆံုးၿပီေပါ့။ အဲ ဒါေပမယ့္သူက ေသာတာပန္ျဖစ္သြားေပမယ့္ ၀ိပႆနာ ကေတာ့ ဆက္ၿပီးအားထုတ္ရမွာပါပဲ။
ေအး အဲဒီလိုပါပဲ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဟာ သကဒါဂါမိမဂ္ဉာဏ္ မွာဆံုးတယ္။ သကဒါဂါမိပုဂၢဳိလ္ရဲ႕၀ိပႆနာ ဉာဏ္ဟာ အနာဂါမိမဂ္ဉာဏ္မွာဆံုးတယ္။ အနာဂါမိပုဂၢဳိလ္ရဲ႕၀ိပႆနာဉာဏ္ဟာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္မွာဆံုးတယ္။ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ရဲ႕အဆံုးဟာ အရိယမဂ္ဉာဏ္ပါပဲ။
မွန္ပါဘုရား။ ဒါျဖင့္ရင္ ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ၿပီး မွေတာ့ ၀ိပႆနာအားထုတ္စရာမလုိေတာ့ ဘူးေပါ့ဘုရား။
ေအး၊ အေမးရွိရင္ အေျဖရွိရတာေပါ့ကြာ။ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂၢဳိလ္က်ဟာေနာက္ထပ္ မဂ္ဉာဏ္က်စရာမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ထပ္ မဂ္ဉာဏ္ထပ္ျဖစ္ဖို႔လည္းအားထုတ္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ အားထုတ္စရာမလုိေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္အားထုတ္စရာ မလုိေတာ့ဘူးလုိ႔ထင္သြားၾကလိမ့္မယ္။ သာမာန္လူေတြထင္သလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ နိဗၺာန္ကို ဖလသမာပတ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳရင္ျပဳ နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားရင္၀င္စား ဒါမွ မဟုတ္ရင္ မင္းတို႔နားလည္ေအာင္ေျပာ ရရင္ ႐ိုး႐ိုးသူလုိကိုယ္လုိေနခ်ိန္မွာ ေလာကအာ႐ုံ ဘာေတြနဲ႔ဆံုဆံု ႐ုပ္နာမ္ ေတြ၊ ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕သေဘာေတြကို သိတဲ့ ဉာဏ္က ရွိေနရတယ္။ အၿမဲရွိေနရ တယ္။ ရွိလည္းရွိၿပီးသားပါပဲ။ ဒီ႐ုပ္ဒီနာမ္ ဒီေလာကႀကီးရဲ႕ သေဘာေတြကိုသိၿပီး သားပါပဲ။
ဘုန္းဘုန္းဘုရား၊ အဲဒီ၀ိပႆနာစိတ္ဆို တာ ဘာစိတ္လဲဘုရား။ ၀ိပႆနာဆို တာ သတိမဟုတ္ဘူးလား ဘုန္းဘုန္း။
မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ိပႆနာဆိုတာပညာဉာဏ္ ပါ။ ဒီ၀ိပႆနာပညာဉာဏ္နဲ႔တြဲယွဥ္ေနတဲ့ သတိကိုသာ ၀ိပႆနာသတိေခၚပါတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္ ဉာဏ္ရွိရင္ ၀ိပႆနာျဖစ္ၿပီ ေပါ့။
ဒီလိုေတာ့ေျပာလုိ႔မရေသးပါဘူး။ ၀ိပႆနာ စိတ္ျဖစ္ေနသူတိုင္းမွာပညာဉာဏ္ရွိပါတယ္။ ပညာဉာဏ္ရွိသူတိုင္း ၀ိပႆနာစိတ္မျဖစ္ တာလည္း ရွိေသးတယ္ေပါ့။
ဘုန္းဘုန္းဘုရား ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ဆိုတာ ဘယ္ဟာပါလဲဘုရား။
ေအး ေျပာမယ္။ ျမင္စရာ၊ ၾကားစရာ၊ နံစရာ၊ စားစရာ၊ ထိစရာေတြကို ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ မၿမဲ ဆင္းရဲ အလုိမလုိက္အႀကိဳက္မပါလုိ႔ သေဘာေပါက္ ေသခ်ာသိျမင္ႏုိင္တဲ့ဉာဏ္ ပညာကို ၀ိပႆနာပညာဉာဏ္လုိ႔ေခၚတာ ပါပဲ။
ဟာ ဒါဆိုတပည့္ေတာ္တို႔လည္း ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ပညာရွိၿပီေပါ့ဘုရား။
ဟ တယ္ဟုတ္ပါလားဘာလုိ႔လည္း။
မိဘဘိုးဘြားေတြကလည္းေျပာထားတယ္ ေလဘုရား။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ကလည္းေဟာ ထားတယ္။ အားလံုးမၿမဲ၊ အားလံုးဆင္းရဲ၊ အားလံုးအစိုးမရဆို၊ ဒီလိုေတာ့တပည့္ ေတာ္တို႔လည္း သိတာေပါ့ဘုရား။ ဒါဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေပါ့။
အမယ္ တယ္ၿပီးဟုတ္ေနပါလား။ အဲဒါက ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတာ့ဟုတ္တယ္။ ဒါေပ မယ့္ မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္ လက္ခံႏုိင္ၿပီလား။ တဆင့္ ၾကားလား။
ဟာ တဆင့္ၾကားေပါ့ဘုရား။
ေအး အဲဒါကို တဆင့္ၾကား သုတမယဉာဏ္ လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒါ၀ိပႆနာဉာဏ္အစစ္ရဲ႕ အစေပါ့။ အဲဒီအစ ဗဟုသုတ၀ိပႆနာပညာ ဉာဏ္မွမရွိရင္စဥ္းစားတဲ့စိႏၱာမယဉာဏ္လည္း မရွိႏိုင္ဘူး။ တကယ္အားထုတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ေအာင္အားထုတ္တဲ့ ၀ိပႆနာဉာဏ္လည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။
ေအာ္ဒီလုိဆိုရင္ ၀ိပႆနာရဲ႕အစက ဒီဗဟု သုတဉာဏ္ေပါ့။ သမထက ၀ိပႆနာရဲ႕အစ လုိ႔ေျပာၾကတာကေရာဘုရား။
ဒါက မဟုတ္ပါဘူး။ သမထကို အားထုတ္ၿပီးမွ ၀ိပႆနာကို ကူးေျပာင္းတဲ့သူေတြအတြက္ သမထဟာ ၀ိပႆနာရဲ႕အေျခခံလို႔ေျပာႏုိင္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ိပႆနာဗဟုသုတဆို တဲ့ အစေတာ့ရွိရပါဦးမယ္။ ၀ိပႆနာသက္ သက္ အားထုတ္တဲ့သူေတြအတြက္သမထ ဆိုတာ အမွီခံ အေျခခံတစ္ခုအေနနဲ႔မလိုအပ္ ေတာ့ပါဘူး။
ဒါျဖင့္၀ိပႆနာပညာဉာဏ္အစစ္ရေအာင္ ဘယ္လိုအားထုတ္ရပါသလဲဘုရား။
၀ိပႆနာအစက စၿပီးအားထုတ္ေပါ့။ ၀ိပႆနာ က ပညာဉာဏ္၊ ဒီေလာကႀကီးကိုေလာကမွာ ရွိေနတည္ေန ျဖစ္ေနတဲ့သေဘာတရားေတြ ကို မၿမဲ ဆင္းရဲ အလိုမလုိက္ဆိုတဲ့သေဘာ ေတြလားလို႔ ေသခ်ာသိျမင္ေအာင္ႀကိဳးစား ရမယ္။
ဒီေနရာမွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ရွိရင္ ဒီအတို္င္း ျမင္တယ္။ လူကေတာ့ လူသာမာန္ စိတ္က ေတာ့ ဒီအတိုင္းမျမင္ႏုိင္ပါဘူး။ လူကမျမင္ ႏုိင္ဘူးဆိုေပမယ့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏုိင္ပါ တယ္။
ဉာဏ္ကမၿမဲဆင္းရဲအလုိမလိုက္ေတာ့တဲ့ သေဘာေတြကို ျမင္တယ္။ လူကမျမင္ႏုိင္ ဘူး။
လူကမျမင္ႏုိင္ဘူးဆိုေပမယ့္ မၿမဲဆင္းရဲ အလုိမလုိက္တဲ့သေဘာပဲလုိ႔ ဗဟုသုတ အသိအေနနဲ႔ေတာ့ ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ၾကည့္တတ္ရပါမယ္။
ေအာ္ ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္တို႔က ဘာကိုပဲ ျမင္ျမင္ ဒီသေဘာေတြပဲလုိ႔ ႐ႈရမွာေပါ့။ ဟုတ္သလားဘုရား။
တယ္ၿပီးသေဘာေပါက္လြယ္ပါလားကြ။ ေအးဟုတ္ၿပီ ႐ႈတယ္ဆိုတာ ဘယ္လို႐ႈ ရမွာလည္း စိတ္ကဆိုရမွာလား။ စိတ္က ႐ႈရမွာလား။
စိတ္ကေနမဆိုရပါဘူး။ စိတ္က႐ႈရမွာပါ။
ကဲကြာ ဒီလုိဆိုရင္ စိတ္က႐ႈမယ္ဆိုရင္ ျမင္စရာကို ျမင္တဲ့အခါျမင္စရာေတြဟာ ဒီသေဘာေတြပါပဲလုိ႔ ျမင္တုန္း႐ႈရမွာ လား။ မျမင္ခင္ကတည္းက႐ႈရမွာလား။
ဟာဒီလုိဆိုရင္ေတာ့ မျမင္ခင္ကတည္း ကသိထားရပါမယ္ဘုရား။ ဟာမဟုတ္ ေသးပါဘူး။ မျမင္ခင္ကတည္းကလည္း သိထားရမယ္။ ျမင္ေနတုန္းလည္းဒီအသိ ကရွိထားရမယ္။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ဘုရား။
ကဲ ၾကားစရာကိုၾကားတဲ့အခုိက္မွာေရာ။
တပည့္ေတာ္ကေတာ့ မၾကားခင္ကေရာ ၾကားေနတုန္းေရာ သိရမယ္လုိ႔ထင္ပါ တယ္ဘုရား။
မင္းမွာ ဗဟုသုတအမွန္ရွိတယ္။ ခုေျပာရင္း ဆိုရင္းမွာ စဥ္းစားတတ္တဲ့စိႏၱာမယဉာဏ္ အမွန္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့မွန္ၿပီေပါ့။ အေျဖ ကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တကယ္ တမ္းေသခ်ာသေဘာေပါက္တဲ့၀ိပႆနာ ဉာဏ္အစစ္ေတာ့မျဖစ္ေလာက္ေသးဘူး ထင္ပါတယ္။
မျဖစ္ေလာက္ေသးတာမဟုတ္ပါဘုရား။ ၀ိပႆနာဉာဏ္အစစ္ကိုပဲမရေသးတာ ပါဘုရား။ ဒါေၾကာင့္၀ိပႆနာဉာဏ္ အေၾကာင္းကိုေမးၾကရတာပါဘုရား။
ေအာ္ ေအးဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေျဖေပးတာေပါ့။ ၀ိပႆနာဆိုတာပညာ ဉာဏ္၊ ၀ိပႆနာပညာဉာဏ္က႐ုပ္နာမ္ ဓမၼေတြရဲ႕မၿမဲ ဆင္းရဲ အလိုမလုိက္တဲ့ သေဘာကိုအမွန္အတိုင္းသိတယ္၊ ျမင္ တယ္။ လူပုဂၢဳိလ္ကမျမင္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္လူပုဂၢဳိလ္က ၀ိပႆနာပညာ ဉာဏ္ေပၚေအာင္ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ တယ္။ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကေပၚလာၿပီး ျမင္ေအာင္လူပုဂၢဳိလ္ကၾကည့္တတ္ရ ပါတယ္။
ၾကည့္တတ္တယ္ဆိုတာ ျမင္ရ ေတြ႕ရ ေတြ႕ႀကံဳရသမွ်ေတြ ဓမၼသေဘာတရား အားလံုးကို မၿမဲ ဆင္းရဲ အလုိမလုိက္ အစိုးမရပါတကားလို႔ မတိုင္မီကလည္း ဗဟုသုတအသိဉာဏ္ရွိ၊ ျဖစ္ဆဲမွာ လည္း ဒီအသိဉာဏ္ရွိလ်က္နဲ႔ပဲျမင္သိ ေတြ႕သိ၊ ႀကံဳသိျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရပါ မယ္။
အဲဒီလို ဗဟုသုတဉာဏ္ စိႏၱာမယဉာဏ္ ေတြဟာ ၀ိပႆနာရဲ႕အစပါပဲ။ အရိယာ မဂ္ဉာဏ္က ၀ိပႆနာရဲ႕အဆံုးပါပဲ။ ၀ိပႆနာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ အစလည္း ပညာဉာဏ္ပဲ။ အဆံုးလည္းပညာဉာဏ္ ပဲ။ အလယ္ရွိခဲ့ရင္လည္း ပညာဉာဏ္ပဲ။
ဒါျဖင့္ရင္ သတိက အသံုးမက်ေတာ့ဘူး လားဘုရား။ ၀ိပႆနာမဟုတ္ေတာ့ဘူး လားဘုရား။
ဟာ သတိက ၀ိပႆနာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ေတာ့အၿမဲ ယွဥ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ သတိဟာအသံုးမက် ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ဘယ္လိုအသံုးက်ပါသလဲဘုရား။
မင္းသိထားတဲ့၀ိပႆနာဗဟုသုတကို မေမ့ေအာင္ဆိုတာ သတိကလုပ္ေပးႏုိင္ တာပါ။ မျမင္ခင္လဲမေမ့ေအာင္၊ ျမင္ေန ခုိက္လည္း မေမ့ေအာင္သတိက အလြန္ ပဲအသံုးက်ပါတယ္။
သတိရဲ႕အသံုးက်ပံုကေတာ့ကြာ မင္းသာ သတိမရွိရင္ ေမ့မယ္။ ကိေလသာ၀င္မယ္။ ေနာက္ဆံုး ၀င္လာတဲ့ကိေလသာ၊ ရွိေနတဲ့ ကိေလသာေတြကို အေသသတ္ႏုိင္တဲ့ ပညာဉာဏ္၊ ႏွိမ္ႏွင္းႏုိင္တဲ့ပညာဉာဏ္ကို သတိကပဲ လွမ္းၿပီးေခၚႏုိင္ပါတယ္။ သတိရွိ မွပဲ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဆိုတာေပၚလာပါတယ္။ ၀ိပႆနာပညာဉာဏ္အတြက္သတိက အလြန္အသံုးက်ပါတယ္။ သတိရွိေအာင္ ေနပါ။
အဲ ဒါေပမယ့္သတိက ၀ိပႆနာဉာဏ္ကို ေခၚတဲ့သတိမဟုတ္ပဲ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးႏုိင္တဲ့သတိမျဖစ္ဖို႔ ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဟာ တပည့္ေတာ္တို႔က ၀ိပႆနာဟာ သတိလို႔ထင္တာ၊ ၀ိပႆနာရဲ႕အေျခခံဟာ သတိလို႔ထင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလားဘုရား။
၀ိပႆနာဟာ သတိမဟုတ္ဘူး။ ဉာဏ္၊ သတိဟာ ၀ိပႆနာရဲ႕အေျခခံသတိဆို တာလည္း ရွိပါတယ္။ အေျခခံမျဖစ္တဲ့ သတိလည္းရွိပါတယ္.။
နည္းနည္းသေဘာေပါက္ပါၿပီဘုရား။ ဒီလိုဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႔က ဘာျမင္ျမင္ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမွာ ေပါ့။ ဟုတ္သလားဘုရား။
ေအာ္ ျမင္ႏုိင္တဲ့ဉာဏ္ရွိၿပီဆိုရင္ျမင္မယ္။ မရွိရင္မျမင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီဗဟုသုတ အသိ၊ ႀကံစည္သိေတြကိုေတာ့ လက္လြတ္ မခံနဲ႔။ အၿမဲသတိရွိရွိနဲ႔လက္ကိုင္ထားပါ။ အဲဒါ၀ိပႆနာရဲ႕အစပါပဲ။
မွန္လွပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔သိသင့္ သေလာက္ေတာ့သိပါၿပီဘုရား။ ၀ိပႆနာ ရဲ႕အစလည္းမွန္မွ အလယ္လည္းမွန္မယ္။ ၀ိပႆနာရဲ႕အဆံုးမဂ္ဉာဏ္လည္းျဖစ္ လာႏုိင္မယ္လုိ႔သေဘာေပါက္မိပါတယ္ ဘုရား။
သာဓု သာဓု၊ ဗဟုသုတ စိႏၱာမယသာမကဘဲ တကယ္လက္ေတြ႕၀ိပႆနာပညာေတြလည္း ရေအာင္ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကပါေစ။
တပည့္ေတာ္တို႔ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား။
သတိလည္းရွိ၊ ဉာဏ္လည္းရွိ၊ အသိျပည့္စံု ၾကပါေစ။
ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ
အစေကာင္းမွအေႏွာင္းေသခ်ာ
Hi! I am a robot. I just upvoted you! I found similar content that readers might be interested in:
https://www.facebook.com/286060024830966/photos/a.351752781595023.1073741825.286060024830966/1101159933320967/?type=3
@hlay
A very interesting post, and a very impressed picture,
good post.
Please upvote my post back
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by hlay from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.