အတိုက္အခိုက္နဲ႔ႀကံဳရင္

Credit:photo
■■■■■■■■■■■

အတိုက္အခိုက္ဆိုတာ လူတိုင္းႀကံဳရတတ္တယ္။ သူေတာင္းစားေတာင္ နယ္ေျမလုၿပီး ရန္ျဖစ္တတ္တာပဲ။ စားက်က္တူၿပီ၊ နယ္ေျမတူၿပီ၊ လုပ္ငန္းတူၿပီ၊ လမ္းေၾကာင္းတူၿပီဆိုလို႔ကေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနၾကေတာ့ဘူး။ စတိုက္ဖို႔ ႀကံေတာ့တာပါပဲ။ သက္ရွိေလာကေၾကာက္စရာေကာင္းတာ အေျပာမဟုတ္ဘူး။ အရမ္းဆိုးတာပါ။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ နံတဲ့ေၾကာင္ခ်ီး ဆိုတဲ့လူစားမ်ိဳးကလည္း အခ်ိဳသပ္ၿပီး တိုက္တတ္တယ္။ ဘီလူးသဘက္စီးၿပီး တိုက္တတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးကလည္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

စဥ္းစားမိတာက လူတိုင္းရဲ႕တရားမွ်တစြာ ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေဘာင္ထဲကဆိုရင္ အျပစ္မဆိုပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္မ်ား တစ္ပါးသူရဲ႕ ဘ၀ကိုဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီးမွ ေနရာယူခ်င္ၾကတာလဲလို႔ ေတြးမိတိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ခံလိုက္ရတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ ေအာ္ ေက်ာက္ေခတ္နဲ႔ IT ေခတ္ အ၀တ္အစား အသံုးအေဆာင္ပဲ ကြားသြားတာ၊ စရိုက္ကအတူတူပဲလို႔။ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းပါလားလို႔။ ဘာမွလည္းကြာမသြားပါလားလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

ေလာကမွာက ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာတရားခ်င္း တုိက္ခိုက္ၾကတာသဘာ၀ပါ။ ေမတၱာႀကီးသူကို ရန္လိုသူကပိုတိုက္တယ္။ သနားတတ္သူကို ရက္စက္သူကပိုတိုက္တယ္။ ပညာရွိသူကို ပညာမဲ့သူကပိုတိုက္တယ္။ အေကာင္းဓာတ္ခံသေဘာတရားနဲ႔ အဆိုးဓာတ္ခံသေဘာတရားဆိုတာ အၿမဲဆန္႔က်င္ဘက္ပဲေလ။ သို႔ေသာ္လည္း အဆိုးဓာတ္ခံကသာ တိုက္တတ္တာပါ။ အေကာင္းဓာတ္ခံေတြက ခံဘက္ကႀကီးပါပဲ။

တိုက္ခိုက္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ခံစစ္နဲ႔၊ တိုက္စစ္ဆိုတာေတာ့ရွိတယ္။ တုိက္စစ္သမားက အစကတည္းက အလိုဆိုးရွိေနတယ္။ ဣႆာ၊ မစၧရိယ အားႀကီးလို႔ျဖစ္တာပါ။ ဒီတရားအားႀကီးေလေလ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ ပိုသံုးေလေလပါပဲ။ အေတာ္ယုတ္မာတတ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္သားကို ထည့္မတြက္တတ္ပါဘူး။ ထင္မွတ္မထားေလာက္ေအာင္ကို ယုတ္မာပါတယ္။ ရက္စက္တဲ့ႏွလံုးသားပဲရွိပါတယ္။ ယုတ္မာသူက ပိုၿပီးပရိယာယ္မ်ားပါတယ္။ အသံပိုက်ယ္ပါတယ္။

အေကာင္းဓာတ္ခံသမားေတြက ခဏခဏအတိုက္ခံရေတာ့ ခံစစ္ပဲတတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္လိုပဲထင္မိၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မထားတတ္ၾကတဲ့အတြက္ အငိုက္မိတတ္ၾကပါတယ္။ မၾကာခဏ ဘ၀ပ်က္ၾကရတယ္။ သနားတတ္ျခင္း၊ ငဲ့ညွာတတ္ျခင္း၊ ကူညီလိုစိတ္မ်ားျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္းေတြက ရန္သူအတြက္ အခြင့္အေရးေတြပါပဲ။ အဲဒီ အေကာင္းသေဘာေလးေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ့ကြက္၊ ဟာကြက္ေတြ ျဖစ္ေနတာေလ။ ဒါကို အဆိုးဓာတ္ခံသမားက ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်တတ္တယ္။

ဒီေတာ့ အေကာင္းဓာတ္ခံသမားမွာ ဉာဏ္ရွိသူက ျပတ္သားျခင္းကို လက္နက္အျဖစ္သံုးရပါလိမ့္မယ္။ မတြယ္တာျခင္းကို လက္နက္အျဖစ္သံုးရပါလိမ့္မယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ကိုယ့္သားသမီးကအစ မတြယ္တာတတ္ေအာင္ က်င့္ယူထားရပါမယ္။ အဲဒီတြယ္တာမႈကို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ့္သားသမီးကို ဓားစာခံလုပ္ၿပီး အႏိုင္ယူတတ္ၾကပါတယ္။ မတြယ္တာရင္ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ မမႈေတာ့ဘူး။ ရန္သူက ကိုယ့္ကိုအႏိုင္ယူလို႔မရေတာ့ဘူး။ ခက္တယ္ဆိုေပမဲ့ က်င့္ယူလို႔ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္က မတြယ္တာဖို႔ ခဏခဏသတိေပးေဟာၾကားထားတာပါ။ မတြယ္တာဘူးဆိုတာ ရက္စက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကာကြယ္တာပါ။ မိမိကိုယ္ကိုေရာ တစ္ပါးသူကိုေရာ ကာကြယ္တာပါ။ မ်ားမ်ားက်င့္သံုးၾကည့္ရင္ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ စိတ္မခိုင္သူကို လွည့္စားဖ်ားေယာင္းရတာ လြယ္ပါတယ္။ အစားမက္ရင္ အစားနဲ႔သက္လို႔ရတယ္၊ ဂုဏ္မက္ရင္ ဂုဏ္နဲ႔ဖ်က္ဆီးလို႔ရတယ္၊ ေငြမက္ရင္ ေငြနဲ႔ဖ်က္ဆီးလို႔ရတယ္။ စိတ္မခိုင္သူဆို ပိုအထိနာတတ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ဖာသာေနတာပဲဆိုၿပီး ေအးေအးေနလို႔မရပါဘူး။ ရန္သူဆိုတာ အိမ္ေပၚထိအေၾကာင္းရွာ ေရာက္လာတတ္တာပါ။ သတိႀကီးႀကီးထားပါ။ ရင့္က်က္ေအာင္၊ အယံုမလြယ္ေအာင္ က်င့္ယူပါ။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္သံုးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ယူပါ။ အျမင္၊ အၾကားနဲ႔ မယံုပါနဲ႔။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္သံုးပါ။ ေျမွာက္ျခင္း၊ ေျခာက္ျခင္းေတြကို လံုး၀မတုန္လႈပ္ေအာင္ က်င့္ယူပါ။ ေျမွာက္တယ္၊ ေျခာက္တယ္ဆိုတာ ရန္သူရဲ႕ ကိုယ့္ကိုဟန္ခ်က္ပ်က္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ ေျခဆင္းတိုက္ကြက္ပါ။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေတာ့ တရားအားထုတ္တာကို လက္လႊတ္လို႔မရဘူးဆိုတာပါပဲ။ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းဆိုတာ တရားအားထုတ္မွရမွာပါ။ မခံႏိုင္ေအာင္ထိုင္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တိုင္း တရားသေဘာျမင္ေအာင္ ေနတတ္ျခင္းကိုဆိုလိုတာပါ။ မ်ားမ်ားက်င့္သံုးေလ ေလာကသဘာ၀ကို ျမင္ေလေလ အႏၲရာယ္ကိုကာကြယ္ႏိုင္ေလေလပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တရားသေဘာအၿမဲဆင္ျခင္ရင္ မတုန္လႈပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ရလဒ္ရလာလို႔ပါပဲ။ ျပတ္သားလာပါလိမ့္မယ္။ ဉာဏ္ႀကီးလာပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမဲ့ႀကိဳေျပာမယ္ေနာ္။ ခဏေလးနဲ႔ေတာ့ အဲဒီသတၱိကိုမရပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက တရားထိုင္ခဲ့ရတာ။ အသားက်ေနလို႔။ အားလံုးကိုေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေနာက္မက်ေသးဘူး။ ႀကိဳးစားလိုက္ပါ။ မတြယ္တာတဲ့ေန႔ မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သတၱိရွိရွိေသရဲပါလိမ့္မယ္။ တရားအားထုတ္ျခင္းရဲ႕ရလဒ္က ဘာလဲသိခ်င္ရင္ အားထုတ္ၾကည့္လိုက္ပါလို႔ မွာပါရေစ။
ရန္ကင္းၾကပါေစ။

အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကၽြန္း)

🌺အေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာက္ပါေစ။🌺
#crd