အခ်ိန္နဲ႔ အခ်စ္
တစ္ခါတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈ၊ အသိပညာ၊ အခ်စ္ အပါအဝင္ ခံစားခ်က္ေတြ ေနထိုင္တဲ့ ကြၽန္းႀကီးတစ္ကြၽန္း ရိွတယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြအားလံုးအတြက္ ေၾကညာခ်က္ႀကီး တစ္ခုထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။
အဲ့ဒါက အဲ့ဒီကြၽန္းႀကီး နစ္ျမဳပ္ေတာ့မွာမို႔ ခံစားခ်က္အားလံုး ကြၽန္းေပၚက အျမန္ထြက္ခြာသြားၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အားလံုးက ေလွေတြ ကိုယ္စီ အျမန္ေဆာက္လုပ္ၾကၿပီး ကြၽန္းကေနထြက္ခြာဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္ ... အခ်စ္ကလြဲလို႔ေပါ့။
သူ႔မွာ တည္ေဆာက္စရာမရိွျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
အားလံုး ထြက္သြားၾကေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္က ကြၽန္းေပၚက်န္ခဲ့ၿပီး နစ္ျမဳပ္ခံရေတာ့မဲ့အျဖစ္ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ အခ်စ္က ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အေလ်ာ့မေပးပဲ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ခဲ့တယ္။
ႂကြယ္ဝမႈက ကမ္းခြာဖို႔စလုပ္ေတာ့ အခ်စ္က အေျပးအလႊားသြားၿပီး _
"ႂကြယ္ဝမႈေရ ... ငါ့ကို အတူလိုက္ခြင့္ေပးလို႔ရမလား"
လို႔ အားကိုးတႀကီး ေမးလိုက္တယ္။
ႂကြယ္ဝမႈက _
"ေဆာရီးပဲဟာ ... ငါေခၚသြားေပးဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ငါ့ေလွေပၚမွာက ေရႊေတြေငြေတြနဲ႔တင္ ျပည့္ေနတာ၊
အပိုတင္သြားစရာ ေနရာလြတ္မရိွပါဘူး၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူး" လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။
ဒုတိယထြက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ မာနဆီကို အခ်စ္က ေျပးသြားျပန္တယ္ _
"မာနေရ ငါ့ကို အတူလိုက္ခြင့္ေပးပါလား" လို႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။
မာနကလည္း _
"အို ... ေတာ္စမ္းပါ၊ နင့္တစ္ကိုယ္လံုးက ရြဲစိုေနတာ ငါ့ေလွအလွပ်က္မယ္၊ ခပ္ေဝးေဝးသြားေန" လို႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဝမ္းနည္းမႈကလည္း မာနေနာက္ကေန ထြက္ခြာဖို႔ ေ႐ွ႕တိုးလာခဲ့တယ္။
"ဝမ္းနည္းမႈေရ ... ငါလဲလိုက္ခ်င္လို႔ပါ" လို႔ အခ်စ္က ထပ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။
"အခ်စ္ရယ္ ... ငါက တစ္ေယာက္ထဲေနမွ ဝမ္းနည္းေနရမွာေလ၊ ေခၚသြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္၊
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္" လို႔ မ်က္ရည္ေတြဝဲၿပီး ဝမ္းနည္းမႈကလည္း ထြက္ခြာသြားတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလည္း အခ်စ္ကုိ စကားေတာင္ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈက အခ်စ္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထြက္သြားႏုိင္ခဲ့လို႔ ပိုေပ်ာ္ေနမိတယ္။
႐ုတ္တရက္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အသံတစ္ခုေပၚထြက္လာခဲ့တယ္ _
"လာ ... ငါ့ဆီလာ ... ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့" ဆိုတဲ့ အသံပါ။
အခ်စ္က အေပ်ာ္လြန္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အႀကီးေခၚရာေနာက္ကို လိုက္တက္သြားခဲ့တယ္။
သူ႔ကုိ လိုက္ပါခြင့့္ေပးတဲ့သူက သူထက္ ရင့္ထက္ၿပီး ပိုႀကီးတယ္ဆိုတာသာသိေပမဲ့ အခ်စ္က အေပ်ာ္လြန္ေနတာနဲ႔ပဲ ဘယ္သူလဲ ဘယ္သြားၾကမွာလဲေတာင္ မေမးမိေတာ့ပါဘူး။
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းဆီကိုေရာက္ေတာ့ ေလွပိုင္႐ွင္က အခ်စ္ကို ခ်ထားေပးခဲ့ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ထြက္သြားတယ္။
ေလွပိုင္႐ွင္ကို အေႂကြးတင္သြားၿပီဆိုေပမဲ့ နာမည္မေမးလိုက္မိတဲ့ အခ်စ္က ေနာက္ထပ္ သူ႔ရဲ႕အႀကီးျဖစ္တဲ့ အသိပညာကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္။
"မင္းကို ကယ္ေပးခဲ့တဲ့သူက အခ်ိန္ေပါ့"လို႔ အသိပညာက ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"အခ်ိန္?" အခ်စ္ကေျပာတယ္။
"အခ်ိန္က ဘာလို႔ ကယ္ရတာလဲမသိဘူးေနာ္" လို႔ အခ်စ္က ထပ္ေျပာတယ္။
အသိပညာက ပညာရိွပီပီျပံဳးလိုက္ၿပီး _
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္ကသာ အခ်စ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္လို႔ေပါ့" လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကို ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ၊ မာန္မာနဝင့္ႂကြားမႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ အလွတရားေတြနဲ႔ မတည္ျမဲပဲ အခ်ိန္ၾကာလာေလေလ အခ်စ္ကပိုႀကီးမားလာေလေလမုိ႔ အခ်စ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းေပးရင္း ...
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ...
Yadanar Poekyuu