İlk Konser Heyecanı

seneler önceydi. hayatımda ilk defa hayranı olduğum bir grubu yakından görebilecektim. aman allah’ımm ama nasıl heyecanlıyım nasıl heyecanlıyım böyle bir şey olamaz. bir de hiç bilmiyorum tabi nasıl bir ortam, nasıl ulaşacağım, çıkınca eve nasıl döneceğim gibi kafamda deli sorular. bu arada gideceğim grup rhcp idi. californicationlaar, can’t stop’laaar falan çıldırıyoruz malum gençlik ateşi. istanbul’da yaşıyorum fakat avrupa yakası hakkında hiç bir fikrim yok ama neyse ki arkadaşlarım yardımcı oldu. santral istanbul’daydı konser gittik, herkese şarkı sözlerinin yazılı olduğu ufak bir kitapçık dağıtıldı hala saklıyorum :) hayatımda en mutlu olduğum günlerden biriydi. insanın hayalinde ki bir şeyi yapması kadar güzel pek az şey var. ama tabi konser çıkışı tam bir fiyaskoydu en başta. santral istanbul’da mahsur kaldık. dışarı bırakmıyorlar bizi. kapıları sıra sıra açıyorlar. bir servis sırası var aman allah’ım beklerken muhtemelen sabah olur. taksiciler kişi başı fahiş fiyatlar istiyorlardı. trafik insanların yolda olmasından ötürü sıkışıkk. arabaya binsen hareket edemezsin. biz de naptık tabi yol kenarları tükürük köfteciler olsun, midyeciler olsun dolu. dedik en iyisi biz bu durumun keyfini çıkaralım. gittik, güzzeel bir tükürük köftesi çılgınlığı yaptık. insanlarla muhabbet ediyoruz tabi herkesle kafamız uyuşuyor. makara kukaraa saatlercee dışarda da eğlendik. hayatımın ilk ve en keyifli, en verimli konseriydi. çok güzel insanlar tanıdık, çok güzel arkadaşlıklar edindik. bu olumsuzluğu böyle muhteşem bir deneyime çevirdik.
teşekkürler trafik, teşekkürler taksiciler. bize müthiş bir gün armağan ettiniz. olumsuzlukları hep iyiye çevirebilmek dileğiyle.