Işık/ Light

Hayat kimine çiçek kimine de böcek mi sundu? Yoksa insanlar çiçek gibi bir hayatı yaşamayı mı tercih etti?

İnsanın hayatında görünür de hiçbir şey değişmemiş olabilir. Halen bir işi olmayabilir veya bir eşi veya araba veyahut bahçeli bir evi. Onlara sorarsan bunların pekte hakikat olduğunu düşünmediler ki şikâyetçi de değil birçoğu halinden memnundu. Çünkü şikâyet etmenin sadece olumsuz olanı daha da çoğaltmasından başka bir görevi olmadığını öğrendiler.
Mesela geçenlerde deprem olduğunda birçoğu evini, işini, eşini kaybetti. Ev, araba, beden hep bu gezegene ait olanlardı ve halen buradalar.
Hakikatte görünür olmayan bazı şeyler ise olumlu anlamda değişip dönüştü. Peki, bunu hangi kaynaktan edindiler? Onların söylediklerine göre bu düşünce kendilerine, inandıkları güçten geldi.

Tıpkı hayatın bir okul, insanların da birer öğrenci olduğu düşüncesi gibi. Onlar, bu sonsuz bilgiler dairesinden, okuldan, geçip gittiler. Öğretmenleri ise; bazen en yakın arkadaşları bazen ebeveynleri bazen akrabaları bazen de insanın kendisi oldu. Dersleri en iyi en yüce şekilde kolaylıkla, zarafetle öğrenip sınavlarını kendi yaşları ağırlığınca verdiler. Her öğrenilen ders, her tamamlanan sınav onları bir seviye ileri atlattı. Bu süreçte görevlendirilenler ile yollarına devam ettiler. Görevi bitenlerle ise mecburi yol ayrımı... Elbette, bu, onların birbirlerini sevdikleri kanısını hiçbir zaman değiştirmedi. Sadece varmaları gereken durağa vardılar. 'Selametle'.

Peki ya öğrenilmemiş dersler veya tamamlanmamış sınavlar?

Kişi, bir çember dairesinin içinde, hep aynı döngüde dolaşıp durdu. Ağır bir sıkışıklık haliyle... Kendilerinden neyin fark edilmesi gerekeni fark ettikleri, fark edip kabullendikleri, kabul edip kendilerine çeki düzen verdikleri an onlar varlığı ile bütünleşti.

İnsan, kendi kendine ‘bu "kıyamet" değil mi’ diye sordu. Kök anlamı "kıyam et" uyanış. Uyanın, bilinçlenin, silkelenin ve kendinize gelin. Kıyametle ilgili konuştukları kötü senaryo, insanların kendi nefsinin farkında olması değil miydi?

Bugünlerde onlar bir şey daha fark etti. Mesela; bir olay yaşandı ve bitti. İnsanlar birbirlerini, bunu kendi görevleri zannedip, tuhaf bir biçimde yadırgadılar, yargıladılar ve hatta olayla ilgisi olmayanlar da yadırgama hakkını olağan bir biçimde kendilerinde gördüler. Peki, 'Görünenin ötesi' nedir?

Açık, beyan ‘görünmeyen’ gayb... İnsanın yine kendi kendine ‘Allah'ım yaşadığım bu olayın ardındaki hikmet ne,’ dediği duyuldu. Çokça sordular.

Her insan, kendi tekâmülünü tamamlamak üzere kendi hayat yolculuğunda, burada, tek başınaydı. Ve insan, bazılarıyla aynı algıya sahip değildi. Aynı bilinç seviyesine, aynı zihin yapısına da. Ne kadar anlatırsa anlatsın, o, hep karşıdakinin kendisini anladığı kadardı. Öteye geçmedi.
Egolu zihinlerin yarattığı; ‘haklı ve haksız kişi’ de hiçbir zaman var olmadı. Doğru ve yanlış olgusu da onların kendi değerlerine göre sürekli değişti. Ve insan bilinmeyen bir hakikatin varlığı ile baş başa kaldı.

For English;

Did life offer flower to some and insect to others? Or did people choose to live a flower-like life?

Nothing visible in a person's life may have changed. He may not currently have a job, a spouse, a car, or a house with a garden. If you ask them, they think these are not right and they are not complaining, most of them are happy with their situation. Because they learned that complaining only increases negativity.

For example, when there was an earthquake recently, many lost their homes, jobs and spouses. The house, the car, the body all belong to this planet and are still here.
Some things that were not actually visible have changed and transformed in a positive way. So, from what source did they get this? According to them, this knowledge came to them from the creative power.

Life is a school and people are students. They are passing through this endless circle of knowledge, the school. Their teachers are; Sometimes it can be their closest friends, sometimes their parents, sometimes their relatives, and sometimes the person himself. They learn the lessons in the best and most sublime way, with ease and grace, and pass their exams at their age. Every lesson learned, every exam completed takes them one level further. They continue on their way with those assigned to this process. Those whose duties are over are forced to part ways... Of course, this does not change the opinion that they love each other. They just arrived at the stop they needed to arrive at. ‘Soundly’.

What about unlearned lessons or unfinished exams?
The person is inside a circle of circles. It always spins in the same loop. In case of heavy congestion. Until they understand what needs attention from them, until they realize and accept, until they accept and put themselves in order.

One asks oneself, isn't this "the apocalypse"? The root meaning is "apocalypse", awakening, wake up, become conscious. Shake yourself up and come to your senses. Isn't the evil scenario they are talking about the apocalypse, people being aware of their own self?
There is something they noticed these days. For example; An incident is happening. People find each other strange, and even people who have nothing to do with the incident think they have the right to 'comment' on it. Or they judge others. So what is 'Beyond the Visible'?

It is obvious, the 'unseen' ... Again, a person asks herself: "Oh my God, what is the wisdom of this event I experienced?"

Every person is here on their own life journey, to complete their own evolution. And people did not have the same perception as some. The same level of consciousness, the same mental structure. No matter how much he explained, it was always as much as the other person understood him. It didn't go beyond that. Created by egoistic minds; The 'just person and the unjust person' never existed. The phenomenon of right and wrong has constantly changed according to its own values. And man was left alone with the existence of an unknown truth.