Hüzün!

---

Merhabalar.

Bugün birazcık iç dökmek için yazmak istiyorum. Bunu galerimde bulunan bir kaç resim kullanarak yapmak istiyorum. Size de oluyor mu bilmiyorum ama bazen kendimi kaybolmuş hissediyorum. Yaşadığım iyi ya da kötü anılar sürekli gözümün önünden geçiyor ve ağlamaklı hissediyorum. Bazen de hiç bir sebep gerekmeden yaşıyorum bu duyguları. Bugün de o duygular içerisindeyim. Sanki içimde sıkışan ve kendisini dışarı atmak isteyen bir şey var. Onun ne olduğunu bilsem hiç durmayacağım, onu hemen söküp atacağım ama yok işte. Ne olursa olsun biz insanoğlu sebep arar ve hep sorular sorarız. Bir şeylerin her zaman mutlaka cevabı olmalı bizler için. Nedensiz ve sebepsiz şeyleri sevemiyoruz nedense. Bazen benim yaşadığım gibi buna cevap bulamaz daha da çıkmaza sokabiliyoruz kendimizi.

---

---

İşte ben de şu an öyle bir çıkmazın içindeyim. Ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilemez halde tüm gün boş boş dolandım durdum. İçimde ki karanlık sisi dağıtmak için kitap okumayı bile denedim ama kendimi hiç veremedim. Belki dedim buraya yazarsam içimde bir nebzede olsa rahatlarım dedim. Bazen "belki bu ara ara karamsarlığımın bir sebebi var ama o sebebi sanki henüz kendime kabul ettirebilmiş değilimdir" diyorum. Neden olmasın ki? Çünkü ben bu konularda hiç iyi değilim. Bazen herhangi basit bir olayda bile kendi düşüncelerimden utandığım için bir şeyleri dile getiremeyen bir insanım. Bu da öyle bir durum olabilir. Belki de bu yüzden kabul edemeyip bir şekilde sebepsiz diye geçiştiriyorumdur. Belkiler, acabalar, nedenler sürekli kafamda dönüp duruyor.

Keşke bir zaman makinası olsa da geçmişe dönebilsem diyorum. Geçmişte de belki çok iyi anılarım yok ama kısada olsa mutlu zamanlarım oldu işte onlara dönmek isterdim. Özellikle çocukluğuma dönmek ona sıkıca sarılmak isterdim. Ona ileride başına bir çok olay gelecek ama sen tüm bunlara rağmen ayakta kalmayı başardın! demek, Ne olursa olsun her zaman an da kalıp, anın tadını çıkart demek isterdim. Çünkü hayat kısa güzel şeylerin tadını çıkartmak gerekiyor. Geçte olsa bunu anlamış birisi olarak söylüyorum.

---

---

Eskiden her şeye ağlar bir şekilde içimi dökerdim ama zaman geçtikçe artık onu bile yapamaz oldum. Artık taşlaştım mı bilmem ama ağlayamıyorum! Şu an da öyle içimde oluşan o his bana ağlamam gerektiğini söylüyor ama ağlayamıyorum. Sanki bağıra çağıra ağlasam her şey rayına oturacakmış gibi geliyor. Şimdi bir çok insan ne saçma sağlıklısın işte mutlu olsana diyecek. Tabi ki sağlığım yerinde ve çok güzel dosta sahibim. Buna her zaman şükür etmişimdir ama bazen bunlar yetmeyebiliyor. Biliyorum tekrar bir çiçek gibi yeşerip, yeni yapraklar vereceğim. Bu duygularda geçecek inanıyorum. Zaten buna inanmaktan başka çaremde yok.

---

---

Bilinçaltımda nasıl bir çöplük var inanın bilmiyorum. Bu çöpü nasıl temizleyeceğimi de bilmiyorum. Şu an sadece tek bir şey yapmak istiyorum. Şimdi bana en iyi gelen şeyi yapmaya gidiyorum. Ne zaman kendimi çıkmazda hissetsem Şila her zaman orada oldu. Şimdi bile! Bu yüzden bence herkes evinde sizi koşulsuz sevecek sizin de onu koşulsuz sevebileceğiniz bir canlı olmalı. Size bu yazıyı yazarken dinlediğim ve çok sevdiğim bir şarkıyı bırakıyorum. Kendinize iyi bakın. Tekrar görüşmek üzere.

Sevgiler,
Tuğba