Nature is the answer...

උදේ පාන්දරක ලස්සන කොළ පාට පරිසරේක පින්න වැටුණ පොළවක සනීපෙ කකුල් දෙකට විඳින්න දීල තියෙනවද?

මේ ගිය ගමනෙ මං ආසම කොටස ඒක.. සුද්දගෙ කාලේ හදපු පරණ වතු බංගලාවක්. විශ්වගෙ යාළුවො තමයි පරණ කතා සිද්ධි මතක් කර කර හිනාවෙලා සිංදුවක් එහෙම කියල හිත් සැහැල්ලු කරගන්න එතනට එකතු වුණේ... යාලුවන්ගෙන් ගොඩක් අය දැන් බැඳල නිසා නෝනල ටිකත් සැදී පැහැදී ඉන්නව දැන් මාස දෙක තුනකට වතාවක් හම්බෙන මේ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න. මාත් ඉතින් ආසාවෙන් ගමනට එකතු උනේ ඒ විදිහට..

පරණ සිද්ධි හාරාවුස්සලා තම තමන්ටම මඩ ගහගන්න ගමන් මහ හයියෙන් හිනාවෙන යාළුකම දකිනකොට ඇත්තටම ලෝබයි. යාළුකමට වඩා ඒ සහෝදරයෝ. උන්ට උන් නැතුව බෑ. නිතරම මෙහෙම එකතු වෙන්නේ ඒකයි.

උදේ හයට විතර නැගිටල කාටවත් ඇහැරෙන්නේ නැතිවෙන්න මං එළියට ගියේ මේ නිස්කලංක පරිසරෙන් දෙන හැඟීම තනියෙන්ම මගෙ පපුවටම අරගන්න ඕනි නිසා. කුරුල්ලන්ගෙ කිචි බිචිය අස්සෙන් ඇවිදන් යද්දි කකුල් දෙකට පෑගෙන පින්න අයිස් කැට වගේ සීතල උනත් මට දැනුන සනීපෙ විස්තර කරන්න වචන මං දන්නේ නෑ.

ඈත කන්දකින් ඉර පායගෙන එද්දි කට්ටිය එකා දෙන්න නැගිටල ඇවිත් ෆොටෝ ගන්න සෙල්ෆි ගන්න පටන් ගත්ත.