There is plenty of wholesome food in the woods.

This year there are really a lot of mushrooms, and I was shocked when I saw what was happening in the forest. I went for a quick walk to get some fresh air and didn't expect to fill my basket so quickly. I hadn't even entered the pine forest yet, and I had to bend down every few moments because there were healthy porcini and bay boletes growing under every bush. I even found some butter mushrooms and goat mushrooms, so thick and hard that it was a pleasure to pick them. You walk and just look for the next one, and the pile in your basket keeps growing. After an hour, I was surprised because the basket was full and I hadn't even reached my favourite spots yet. So I ran to get a bucket and when I came back, I filled it to the brim again. I spent the whole afternoon in the forest and I can tell you that I haven't had so much fun in a long time. I picked one after another until my hands started to hurt from constantly bending down, but you forget about the fatigue when you see how much goodness nature has brought.

When I got home and laid everything out on the terrace, I was speechless. Three full buckets of mushrooms, each one looking like something out of a picture, neither wormy nor dried out by the sun. All healthy and firm specimens that were just begging to be processed right away. In the kitchen, I immediately set up the mushroom dryer, and what didn't fit, I hung on strings above the stove. The whole house smelled so intense that my neighbours asked me what I was doing. The smell of dried porcini mushrooms is like gold to me, because it immediately reminds me of Christmas Eve and bigos cooked for several days. I dried everything in record time, because when there is a lot of it, you have to work fast so that nothing goes to waste. And we all know that when mushrooms are dried properly, you can take them out throughout the year and add them to soups, sauces or dumplings, and they always taste as fresh as ever. That's when you feel that all the effort of picking them was worth it, because you have supplies that bring joy not only in autumn but also in winter, when it's grey and gloomy outside.

I must admit that I enjoyed not only the harvest itself, but also the fact that I could share it. I always believe that if you have too much of something, it is worth giving it to someone who will appreciate it and be happy to receive it. This year, I harvested so much that I could easily set aside one bucket and take it to my neighbour. I happen to have a very nice girl living next door who often chats with me when we pass each other, and I know she likes mushrooms but doesn't go to the forest herself. I knocked on her door in the evening and when she saw the full bucket, she had such a smile on her face that it immediately warmed my heart. She said she would dry them right away and added that they would definitely come in handy for Christmas. It cost me nothing, and the satisfaction was enormous because I know that someone will enjoy what I brought. Such gestures build good relationships, and life is immediately better when neighbours support each other and share what they have.

Now, when I look at these jars full of dried mushrooms, I'm glad I went to the forest that weekend. Sometimes you don't feel like it because the weather is mediocre or laziness gets the better of you, but this time the effort paid off a hundredfold. Not only did I gather enough for myself and fill my shelves with supplies, but I also made someone else happy and felt that this year was truly a bumper crop for mushrooms. Sitting at the table now, drinking tea, I can think that ordinary moments like mushroom picking can bring more joy than many expensive forms of entertainment. All you need is a forest, a little patience and a good eye, and then a dryer and some string at home. Such simple activities give you a sense of purpose and connection with nature, and in today's world, that is worth more than many other things. That is why I know I will go again, because with such an abundance now, it would be a shame not to take advantage of it. And each subsequent trip is a chance for a new harvest, new memories and maybe another bucket that I will gladly give to someone who will be happy to receive it.

W tym roku to grzybów jest naprawdę zatrzęsienie i aż sam byłem w szoku jak zobaczyłem co się dzieje w lesie. Poszedłem niby na szybki spacer żeby trochę odetchnąć i nie spodziewałem się że tak szybko trafię na pełen kosz. Jeszcze dobrze nie wszedłem między sosny a już co chwilę musiałem się schylać bo pod każdym krzaczkiem rosły zdrowe prawdziwki i podgrzybki. Nawet maślaki i koźlarze się trafiły, takie grube i twarde że aż przyjemnie się zbierało. Człowiek chodzi i tylko patrzy gdzie następny, a w koszyku coraz większa górka. Po godzinie byłem zdziwiony bo koszyk pełen a jeszcze nawet nie doszedłem do ulubionych miejscówek. No to poleciałem po wiadro i jak wróciłem to znowu wypełniłem je po brzegi. Całe popołudnie spędziłem w lesie i powiem wam że dawno takiej radochy nie miałem. Zbierałem jeden za drugim, aż ręce zaczęły mnie boleć od ciągłego schylania, ale człowiek zapomina o zmęczeniu kiedy widzi ile tego dobra przyniosła natura.

Kiedy już wróciłem do domu i rozłożyłem wszystko na tarasie to dopiero mnie zatkało. Trzy pełne wiadra grzybów i to takich że każdy wyglądał jak z obrazka, ani robaczywych ani wysuszonych przez słońce. Same zdrowe i jędrne okazy które aż się prosiły żeby od razu je przerobić. W kuchni od razu nastawiłem suszarkę do grzybów, a co się nie zmieściło to na sznurki i nad kuchenką powiesiłem. Cały dom pachniał tak intensywnie że aż sąsiedzi pytali co robię. Ten zapach suszonych prawdziwków to dla mnie prawdziwe złoto, bo od razu przypomina mi się Wigilia i bigos gotowany przez kilka dni. Wysuszyłem wszystko w rekordowym tempie, bo jak jest tego dużo to człowiek musi się uwijać żeby nic się nie zmarnowało. A wiadomo że jak grzyby się dobrze ususzy to potem przez cały rok można wyciągać i dodawać do zup, sosów albo pierogów i zawsze smakują jak świeże. Wtedy czuje się że ten cały trud zbierania się opłacił, bo ma się zapasy które dają radość nie tylko jesienią ale i zimą kiedy za oknem szaro i ponuro.

Nie ukrywam że najwięcej radości miałem nie tylko z samego zbioru ale i z tego że mogłem się podzielić. Zawsze wychodzę z założenia że jak masz za dużo to warto dać komuś kto doceni i się ucieszy. W tym roku zebrałem tyle że spokojnie mogłem jedne wiadro odstawić na bok i zanieść sąsiadce. Akurat mieszka obok mnie bardzo sympatyczna dziewczyna która często zagaduje jak się mijamy i wiem że lubi grzyby ale sama nie chodzi do lasu. Zapukałem do niej wieczorem i jak zobaczyła pełne wiadro to miała taki uśmiech na twarzy że od razu człowiekowi robi się cieplej na sercu. Powiedziała że od razu będzie suszyć i doda że na pewno przydadzą się na święta. Dla mnie to nic nie kosztowało a satysfakcja była ogromna bo wiem że ktoś będzie miał radochę z tego co przyniosłem. Takie gesty budują fajne relacje i od razu lepiej się mieszka jak wokół sąsiedzi się wspierają i dzielą tym co mają.

Jak teraz patrzę na te słoiki pełne suszonych grzybów to aż się cieszę że wybrałem się do lasu akurat w ten weekend. Czasem człowiek nie ma ochoty, bo pogoda średnia albo lenistwo bierze górę, ale tym razem wysiłek zwrócił się stukrotnie. Nie dość że nazbierałem dla siebie i mam pełne półki zapasów to jeszcze uszczęśliwiłem kogoś innego i poczułem że ten rok w grzyby naprawdę obrodził. Siedząc teraz przy stole i pijąc herbatę mogę sobie pomyśleć że takie zwykłe chwile jak zbieranie grzybów potrafią dać więcej radości niż niejedna droga rozrywka. Wystarczy las, trochę cierpliwości i dobre oko, a potem w domu suszarka i sznurki. Takie proste czynności sprawiają że człowiek ma poczucie sensu i kontaktu z naturą, a to w dzisiejszym świecie jest warte więcej niż niejedno. Dlatego wiem że pójdę jeszcze nie raz, bo skoro teraz jest taki wysyp to szkoda by było nie korzystać. A każda kolejna wyprawa to szansa na nowe zbiory, nowe wspomnienia i może kolejne wiadro które z przyjemnością oddam komuś kto się ucieszy.