"မာန ႏွင္​းဆီ"

"မာန ႏွင္​းဆီ"

"​ေခြးဟ...ထြက္​႐ုိက္​လုိက္​ၾကစမ္​းပါ "

"ဟုိမိန္​းက​ေလး ​ေျပး... ​ေျပး"
တိခနဲတိတ္​က်သြားပီးမွ အားလံုး စုျပဳံ​ေအာ္​ၾကျပန္​သည္​။ထုိစဥ္​ ​ေဘးလမ္​းၾကား​ေလးထဲက​ေနစက္​ဘီး​ေလးတစ္​စီး ဘြားခနဲ​ေပၚလာ၏။
စက္​ဘီးသည္​ လမ္​းအတုိင္​းမသြားပဲ​ေမ့ထံသုိ႔​ေျပးလႊားသြားသည္​့​ေခြး႐ူးဆီကုိ တစ္​႐ွိန္​ထုိး တန္​းဝင္​သြားသည္​။
"ဒုန္​း"
"ဂါး"
"​ေသပီဟ...​ေကာင္​းတယ္​"
​ေခြး၏မ်က္​ႏွာကုိ​ေ႐ွ႕ဘီးန႔ဲဖတ္​တုိက္​ပစ္​လုိက္​သျဖင္​့ စက္​ဘီးအ႐ွိန္​​ေၾကာင္​့ ​ေခြး႐ူး ႏွစ္​ပတ္​,သုံးပတ္​လည္​သြားသည္​။
ၿပီး​ေတာ့မွ ဗုန္​းခနဲပစ္​လဲ၏။ ဒါ​ေပမ့ဲ ​ေခြး႐ူးႀကီးက ​ေခါင္​း​ေထာင္​လာကာ...
အ​ေၾကာဆြဲ​ေနသလုိလုိ၊ျပန္​ထဖုိ႔ၾကဳိးစား​ေနသလုိလုိႏွင္​့ ကုန္​း႐ုန္​းလႈပ္​႐ွား​ေန​ေသးသည္​။စက္​ဘီးကလည္​း ​ေနာက္​တစ္​ပတ္​ျပန္​ပတ္​လာပီး​ေခြးနားမွာ ​ေျခ​ေထာက္​ရပ္​ပစ္​လုိက္​၏။ လက္​ထဲမွာပါလာသည္​့ အုတ္​နီခဲက်ဳိးႏွင္​့​ေခါင္​းကုိပဲ ​ေသခ်ာဆ၍ပစ္​ထည္​့လုိက္​သည္​။​ေခြး႐ူးထံမွ'အု'ခနဲညည္​းသံတစ္​ခ်က္​ပဲ ထြက္​သည္​။ဖုတ္​လုိက္​ ဖုတ္​လုိက္​ အသက္​႐ွဴ​ေန​ေသး​ေပမယ္​့ လုံးဝ​ေခါင္​း​ေထာင္​မလာ​ေတာ့​ေပ။
"​ေကာင္​းတယ္​​ေဟ့ အားလုံး အႏၱရာယ္​ကင္​းသြားပီ"
​ေစ်းနီးဝန္​းက်င္​မွာ႐ွိ​ေနၾကသည္​့ လူ​ေတာ္​​ေတာ္​မ်ားမ်ား ​ေျပးထြက္​လာပီး မ​ေသ​ေသးသည္​့​ေခြး႐ူးကုိ တစ္​​ေယာက္​တစ္​ခ်က္​ ဝုိင္​း႐ုိက္​ပီး ဇီဝိန္​​ေႁခြ​ေပးလုိက္​ၾက၏။
"ဟိတ္​"
​ေခြး႐ူးႀကီး ​ေဥြားသည္​ႏွင္​့ဆြဲျခင္​းႀကီးကုိင္​ကာ လမ္​း​ေပၚသုိ႔ဦးတည္​သြား​ေနသည္​့သူမကုိ အမုန္​းကလက္​ခုပ္​တီး​ေခၚလုိက္​သည္​။သူမ​ေျခလွမ္​းတန္​႔သြားတာျမင္​​ေတာ့ စက္​ဘီး​ေလးတြန္​းကာသူမအနား ခပ္​သြက္​သြက္​​ေလ်ွာက္​သြားကာ...
"နင္​ငါ့ကုိ မသိဘူးလား"
​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့ ပါးပါး နီ​ေၾကာင္​က်ားဆံပင္​မ်ား႐ွည္​လ်ားစြာအုပ္​ျဖာက်​ေနသည္​့ဆံပင္​ဖ႐ုိဖရဲႏွင္​့ စူးလက္​​ေနသည္​့မ်က္​လုံးပုိင္​႐ွင္​့ သူ႔ကုိ ​ေမကခ်က္​ခ်င္​းပဲဝင္​့ၾကည္​့၏။ၿပီး​ေတာ့​ေ႐ွ႕ကုိဆက္​ခနဲျပန္​လွည္​့ကာ...
"မသိစရာလား"
အမုန္​းက ​ေက်နပ္​စြာ​ေခါင္​းညိတ္​လုိက္​ပီး...
"ငါ့နာမည္​ မုန္​းမာန္​ခ၊နင္​့နာမည္​​ေရာ..."
ဒုတိယအႀကိမ္​ စူးလက္​သည္​့သူမ အၾကည္​့ကလက္​ခနဲ​ေရာက္​လာျပန္​သည္​။ၿပီး​ေတာ့မဆီမဆုိင္​...
"နင္​က ဧည္​့သည္​လား?"
"အင္​း...​ေက်ာင္​း​ေတြပိတ္​လုိ႔ အလည္​လာတာ၊နင္​့နာမည္​​ေျပာဦး​ေလ"
"မလုိပါဘူး၊​ေနာက္​တစ္​ခါလမ္​းမွာ​ေတြ႔ရင္​ လုံးဝႏႈတ္​မဆက္​န႔ဲ"
"ဘာ...ဘာရယ္​"
အမုန္​းကုိယ္​​ေလး​ေတာင္​့ခနဲျဖစ္​သြားသည္​လားမသိ။သူမက​ေတာ့ဘာကုိမွဂ႐ုမစုိက္​သည္​့ႏွယ္​ ​ေျခလွမ္​း​ေရႊ႔ျပန္​သည္​။
"ဒီမွာ...ဒီမွာ ဟိတ္​ ခန​ေနဦး"
"ငါ့ကုိ ဟိတ္​လုိ႔မ​ေခၚန႔ဲ"
"​ေအာင္​မာ...၊ဟုိအန္​တီႀကီး​ေတ​ကမ်ဳိးမစစ္​ ဘာညာန႔ဲလိမ္​့ဆဲ လိမ္​့႐ုိက္​​ေနတာက် သစ္​ငုတ္​တုိႀကီးလုိၿငိမ္​​ေနပီး​ေတာ့၊ဘာလဲ နင္​ကလက္​သီးပုန္​း​ေထာင္​းတာလား
ဟားဟား...ရယ္​ရတယ္​"
"ဟုတ္​တယ္​ ...'မဟာျမဳိင္​'မိသားစုကလႊဲရင္​ တစ္​​ေလာကလုံးကုိငါဂ႐ုမစုိက္​ဘူး၊​ေနာက္​ကုိ 'မဟာျမဳိင္​'မွာစပ္​စပ္​စုစု​ေတလာမလုပ္​ပါန႔ဲ"
"ဒီမွာ ​ေက်းဇူးကန္​းမ"
အမုန္​းက သူ႔စက္​ဘီးကုိတြန္​းကာသူမ​ေ႐ွ႕ ပိတ္​ရပ္​လုိက္​ပီး...
"ဘယ္​သူက ဘာစပ္​စပ္​စုစုလုပ္​လုိ႔လဲ"
"အာ့​ေတာ့ နင္​ပဲသိမွာ​ေလ"
"ငါက​ေတာ့ သူ႔ကုိကူညီမလုိ႔ဟာကုိ"
"သူမ်ားဒုကၡ၊သူမ်ားကိစၥ လုံးဝကုိစိတ္​မဝင္​စားဘူး၊စိတ္​ဝင္​စားတတ္​တ့ဲလူကုိလည္​းအထင္​မႀကီးဘူး။ဒီမွာ ကုိယ္​့ကုိယ္​ကုိ သိပ္​စာနာကူညီတတ္​တ့ဲသူျဖစ္​ခ်င္​ရင္​လဲ တဖက္​က အကူအညီတဂယ္​လုိ​ေနတာဟုတ္​ရ႕ဲလားဆုိတာ နညည္​းနည္​းပါးပါးသုံးသပ္​၊ ငါက ​ေစာ​ေသးလုိ႔​ေက်ာ​ေပး​ေနတာ၊အခ်ိန္​မတန္​ပဲဇိမ္​ခံရင္​ အႏွိမ္​ခံရမွာစုိးလုိ႔၊မႏုိင္​လုိ႔မဟုတ္​ဘူး"
"အံမာ...ခုက​ေရာအႏွိမ္​မခံရလုိ႔လား"
"ငါ​ေျပာပီးပီ​ေလ...​ေစာ​ေသးလုိ႔ပါလုိ႔ ၊sorryပဲ နင္​န႔ဲစကား​ေျပာ​ေနဖုိ႔အခ်ိန္​ငါ့မွာမ႐ွိဘူး နင္​သိပ္​ကူညီခ်င္​​ေနရင္​လဲ ပရဟိတ​ေက်ာင္​း​ေတကုိသြား၊ငါအတြက္​​ေတာ့မလုိအပ္​ဘူး"
​ေျပာၿပီး သြားခ့ဲတာတစ္​ခ်ဳိးတည္​းပဲ။သူ႔မွာသာ ​ေဒါသ​ေတပလဗြျဖစ္​က်န္​ခ့ဲရင္​း ​ေနရာမွလည္​းမ​ေရႊ႔ျဖစ္​ပါ။သူမကုန္​းျမင္​့ထပ္​ တတ္​သြားသည္​ကုိသာျမင္​ကြင္​းထဲက​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားသည္​အထိ ​ေငး​ေနမိခ့ဲ၏။
ဘယ္​့ႏွယ္​့ ​ေဒါသ​ေတထြက္​လုိက္​တာ ​ေလ​ေပြ​ေမႊသလုိပါပဲ။သုိ႔​ေပမ့ဲ ခုက်​ေတာ့လည္​း တႏုံႏုံျဖစ္​က်န္​ခ့ဲတာလည္​းမျဖစ္​။
"​ေမခတ္​ထန္​"
နာမည္​ကုိ အမုန္​းသိပီးသားပါ။သုိ႔​ေသာ္​လည္​းသူမပါးစပ္​ကထြက္​လာမလားလုိ႔​ေမးၾကည္​့မိကာမွ ...၊ဟြန္​း..
ႀကီးလုိက္​တ့ဲမာန။ကုိကုိအိမ္​​ေခၚလာတ့ဲ​ေန႔(သတိလစ္​သည္​့​ေန႔)ကလည္​းသတိရလာ​​​ေသာ္လ​ည္းမ​​ည္​သူ႔ကုိမွ စကားတစ္​ခြန္​းမ​ေျပာ၊
​ေျပာမယ္​့ေျပာ​ေတာ့လည္​း အိမ္​ျပန္​ပုိ႔​ေပးပါတ့ဲ...။

နံနက္​ခင္​း ​ေန​ေရာင္​ကျပတင္​းမွန္​မွတစ္​ဆင္​့
အမုန္​းမ်က္​ႏွာ​ေလး​ေပၚသုိ႔...။အမုန္​းအိပ္​ယာထကာကုိယ္​လက္​သန္​႔စင္​ပီး သူစိတ္​ကူးထားသည္​့​ေနရာသုိ႔သြားရန္​ ​ေဘာင္​းဘီ ႐ွည္​ဂ်င္​းကပ္​​ေလးကုိမွ ႐ွပ္​အက်ႌႏွင္​တြဲဝတ္​ကာ ဦးထုပ္​ကုိ​ေနာက္​ျပန္​​ေဆာင္​းလုိက္​သည္​။ဒီနားက​ေန တစ္​မုိင္​သာသာ​ေလာက္​မွာ ကုန္​းနိမ္​့အခ်ဳိးအ​ေကြ႔​ေလးတစ္​ခု႐ွိပီး ​ေဘးပတ္​လည္​မွာက်​ေတာ့ကြၽန္​းပင္​ႀကီး​ေတစနစ္​တက်႐ွိ​ေနသည္​႔ခပ္ျပန္႔ျပန္႔ကုန္းမုိ႔ေ​​​လးရွိ​​ေနသည္ကုိ​ အမုန္​းစက္​ဘီး​ေလ်ွာက္​စီးရင္​​း​ေတြ႔ခ့ဲသည္​။ထုိ႔​ေၾကာင္​့ အ့ဲဒီ​ေနရာမွာအမုန္​း​ေလ်ွာက္​​ေျပးဖုိ႔ရည္​ရြယ္​ခ်က္​က အစကတည္​းကစီစဥ္​ပီးသား။တဆက္​တည္​းမွာပင္​အမုန္​းမ်က္​လုံးတုိ႔ကဟုိဘက္​ျခံဝသုိ႔ တန္​းကနဲ။​ေမခတ္​ထန္​ဆုိ​ေသာဂ်စ္​ကန္​ကန္​​ေကာင္​မ​ေလးက အာ႐ုံထဲ တဝဲလည္​လည္​...။

 "နဒီ​ေရ...သမီးကုိ​ေခၚလုိက္​စမ္​း"

"သမီး​ေလး​ေရအိမ္​ဝင္​​ေနတယ္​ အကုိ "
ဘာ​ေျပာမလုိ႔လဲ၊ဘာခုိင္​းမလုိ႔လဲမ​ေမး၊နားစြင္​့ၾကည္​့လုိက္​​ေတာ့ ကုိယ္​့အနားကုိ​ေလ်ွာက္​လာသည္​့​ေျခသံလည္​းမၾကားရပါ။
ဦးထြဋ္​​ေခါင္​ သက္​ျပင္​းခ်၍ ​ေတာင္​​ေဝွးကုိင္​ထားသည္​့လက္​ကုိ ​ေ႐ွ႕ဆန္​႔ထုတ္​၏။တစ္​ဖက္​န႔ဲလမ္​းကုိစမ္​း၍ ဝွီးခ်ဲကုိ ကုိယ္​့ဘာသာ ျဖည္​းျဖည္​း ခ်င္​းလိွမ္​့၏။
"​ေမ​ေမ သမီးကုိ ​ေဖ​ေဖ​ေခၚတာလား"
"ဟုတ္​တယ္​ မသြားန႔ဲ၊ဒါမွဟုိ​ေကာင္​မကုိလုိအပ္​လာမွာ၊မ႐ွိမျဖစ္​မွန္​းသိမွ​ေက်ာင္​းထုတ္​ပီး သူ႔အနားထားရ​ေကာင္​းမွန္​းသိမွာ၊ဒီ​ေကာင္​မကုိ​ေက်ာင္​းထား​ေပး​ေနတာကုိက လုံးဝသ​ေဘာမက်ဘူး"
"​ေမ​ေမရာ သမီးတုိ႔ဘာ​ေတဘယ္​​ေလာက္​ပဲ​ေျပာ​ေျပာအ့ဲ​ေကာင္​မကုိ​ေဖ​ေဖက​ေက်ာင္​းထုတ္​မွာမဟုတ္​ပါဘူး"
သမီးျဖစ္​သူကျခံထဲမွာခပ္​စမ္​းစမ္​းသြား​ေနသည္​့ဝွီးလ္​ခ်ဲႏွင္​့အ​ေဖျဖစ္​သူဦးထြဋ္​​ေခါင္​ကုိလွမ္​းၾကည္​့ရင္​း
မွတ္​ခ်က္​ခ်သည္​။
ႏွင္​းဆီခင္​းထဲသုိ႔ ​ေျပးဝင္​သြား​ေသာ​ေမခတ္​ထန္​းကုိ သူမတုိ႔​ေန်ာက္​​ေတြ႔လုိက္​ရ​ေတာ့ သားအမိ​ေန်ာက္​၏
အျပင္​းစားဗုိ႔အားမ်ားႏွင္​့​ေမ့ကုိၾကည္​့​ေနၾကသည္​့ မ်က္​လုံး​ေတြကုိ ​ေမသတိထားမိသြား၏။ထုိ႔​ေၾကာင္​့
​ေလး​ေလး႐ွိရာသုိ႔သာ ျပန္​​ေျပးလာခ့ဲရ၏။သူတုိ႔​ေန်ာက္​ဘာကုိ​ေဒါသထြက္​​ေနၾကပါလိမ္​့။သူတုိ႔​ေတြ​ေဒါသျဖစ္​တုိင္​း ​ေက်ာ​ေကာ့ရသည္​့ကုိယ္​့အျဖစ္​​ေၾကာင္​့ ခနကပန္​းခင္​းႀကီးၾကည္​့ၿပီး​ေပ်ာ္​​ေနသည္​့စိတ္​​ေတြ ခ်က္​ခ်င္​းညဳိးတတ္​သြား၏။သူတုိ႔သူမကုိဘာလုိ႔အ့ဲ​ေလာက္​ထိမုန္​းၾကတာပါလိမ္​့😢😢😢။
"​ေလး​ေလး...အိမ္​ထဲဝင္​​ေတာ့မလားဟင္​။ဘယ္​နား​ေရႊ႔​ေပးရမလဲ။?"
"မဝင္​​ေသးပါဘူး က​ေလးရယ္​၊​ေလး​ေလးနားလာပါဦး"
"ဟုတ္​"
"သမီး"
"႐ွင္​ ​ေလး​ေလး"
"သမီးနဒီန႔ဲရန္​ကုန္​မွာ​ေက်ာင္​းသြားတတ္​​ေနတယ္​ဆုိတ့ဲလူငယ္​​ေလး​ေတ်ာက္​န႔ဲ​ေမတၱာမ်ွ​ေနၾကတယ္​ဆုိ"
"႐ွင္​..."
တအ့ံတျသျဖစ္​​ေနသည္​့ ​ေမခတ္​ထန္​ ဘာမွမသိဘူးဆုိတာဦးထြဋ္​​ေခါင္​နားလည္​သြားသည္​။သူ႔မွာ မ်က္​လုံးကမျမင္​၊​ေျခ​ေထာက္​​ေတြကမသန္​စြမ္​း၊သူ​ေ႒းႀကီးဦးထြဋ္​​ေခါင္​ဆုိတာနာမည္​သာက်န္​ပီးလူက​ေတာ့ျပင္​ပ​ေလႏွင္​့​ေတာင္​အဆက္​အသြယ္​မ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။
အိမ္​မွာလဲဖုန္​းတစ္​လုံးပဲ႐ွိ​ေတာ့ကာ ထုိဖုန္​းကုိ​ေမခတ္​ထန္​​ေလးလည္​းမကုိင္​ရဲ၊သူလည္​းမကုိင္​​ေပ။ဒါက ဘယ္​သူမွသတ္​မွတ္​ခ်က္​ထားတာမဟုတ္​ပဲ သူ႔အလုိလုိစည္​းျခားသြားခ့ဲ​ေသာ မိသားစု တြင္​းကအလႊာတစ္​ခုဆုိရင္​ပုိမွန္​လိမ္​့မည္​။
ဦးထြဋ္​​ေခါင္​ ကုိယ္​့အ​ေနအထားကုိနားလည္​​ေနပီမုိ႔
ဇနီးႏွင္​ျသမီးလုပ္​သမ်ွ လုပ္​႐ွားသမ်ွကုိ ႏႈတ္​၏​ေစာင္​မျခင္​းျဖင္​့​ေတာင္​ ဆုိဆုံးမျခင္​းမျပဳျဖစ္​ခ့ဲတာၾကာပါပီ။
အရင္​ကကုိယ္​ထူ​ေထာင္​လုပ္​ကုိင္​ပီး ဦး​ေဆာင္​ႏုိင္​တုန္​းကဆုိ ဆူရင္​း ​ေျပာရင္​း ​ေဒါသျဖစ္​ရင္​းႏွင္​့ ျပႆနာကၿပီး​ေပ်ာက္​ႏုိင္​သည္​ျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း ခုလုိဒုကၡိတဘဝမ်ဳိးမွာက်​ေတာ့'​ေဖ​ေဖကလဲ ဘာမွမသိပဲန႔ဲ'လုိ႔တစ္​ခြန္​း​ေလးျပန္​​ေျပာခံရရင္​​ေတာင္​ အံႀကိတ္​မ်က္​ရည္​ဝဲမိ၏။
ထုိ႔​ေၾကာင္​့​ေနပါ​ေစ​ေတာ့ဆုိပီးထားလုိက္​သည္​။ကုိယ္​့အျဖစ္​က သခ်ဳႋင္​းကုိ ​ေျခစုံလွမ္​း​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။ထမင္​းစားရင္​း​ေသဖုိ႔​ေစာင္​့​ေနရသလု္ိ​ေပမယ္​့'​ေမခတ္​ထန္​'ဆုိသည္​့သူမ​ေလးအတြက္​​ေတာ့ပူမိသည္​။သူမရ႕ဲဘဝ​ေလးသည္​ ဘဲအုတ္​​ေတြထဲက ၾကက္​​ေပါက္​​ေလးတစ္​​ေကာင္​ပါ​ေနသက့ဲသုိ႔...
"​ေလး​ေလး..."
အ​ေတြး​ေတြဟုိ​ေရာက္​ဒီ​ေရာက္​ျဖစ္​​ေနဆဲ။သူ႔လက္​ကုိ
သူမ​ေလးကလာကုိင္​လုိက္​မသတိဝင္​လာသည္​။
"တကယ္​လုိ႔ သမီးရ႕ဲအမကုိသူ႔ခ်စ္​သူန႔ဲတြဲတာသြားတာ တစ္​ခုခု​ေတြ႕ရင္​ ခ်ဳိသည္​ျဖစ္​​ေစ၊ခါးသည္​ျဖစ္​​ေစ
ဘာမွဝင္​မ​ေျပာန႔ဲ​ေနာ္​"
"ဟုတ္​က့ဲပါ ​ေလး​ေလး"
"သူမ်ားထက္​ မ်ားမ်ားသိ​ေအာင္​ၾကဳိးစား၊ဒါ​ေပမ့ဲသိတုိင္​းမ​ေျပာရဘူး၊ အသိတရားဆုိတာ သုံးသပ္​ဆင္​ျခင္​ႏုိင္​စြမ္​းတ့ဲသူ​ေတြမွာသာ႐ွိတာ သမီးရ႕ဲ၊သိတ့ဲသူမ​ေျပာဘူး၊​ေျပာတ့ဲသူ မသိဘူးတ့ဲ၊အ့ဲဒါကုိ နားလည္​​ေအာင္​ၾကဳိးစား၊​ေမးပါမ်ားစကားရဆုိ​ေပမ့ဲ စကားမ်ားတုိင္​းမ​ေကာင္​းဘူး၊သမီးက လူမွန္​းသိတ္​တ့ဲအရြယ္​ကတည္​းကမိဘမ့ဲခ့ဲရတယ္​၊မိသားစုတစ္​စုထဲမွာ​ေနရပီး အထီးက်န္​ဆန္​တ့ဲ ဘဝန႔ဲ႐ွင္​သန္​ရတယ္​၊.ဒါ​ေတြဟာဘယ္​သူန႔ဲမွမတူ​ေအာင္​ကံဆုိးခ့ဲရတာဆုိ​ေပမ့ဲ ဘဝရ႕ဲ ​ေန႔န႔ဲညကုိသမီးကတစ္​ခါတည္​းျဖဳိခြင္​း​ေျဖ႐ွင္​းလာခ့ဲတာပဲ။မိဘ မိသားစုန႔ဲအၾကင္​နာ​ေမတၱာ​ေတြကုိ လုံး​ေထြးခံစားရတ့ဲလူ​ေတြ၊ကုိယ္​့​ေျခ​ေထာက္​​ေပၚကုိယ္​ရပ္​​ေတာ့မယ္​့အရြယ္​မွာ​သမီးရ႕ဲ​ေျခ​ေထာက္​​ေတြကမာက်စ္​ ခုိင္​မာ​ေနပီ​ေပါ့။ဘဝကုိဘယ္​​ေတာ့မွမညည္​းညဴန႔ဲ၊ရင္​ဆုိင္​ျခင္​းလုိ႔မျမင္​န႔ဲ၊ျဖတ္​သန္​းျခင္​းလုိ႔ျမင္​၊သြားကုိသြားရမယ္​့လမ္​းမွာဘာ​ေတြ႐ွိ​ေန​ေနျဖတ္​သန္​းရမွာပဲ၊ဒါ့​ေၾကာင္​့ ရင္​ဆုိင္​ဖုိ႔ကုိမ​ေတြးန႔ဲ၊ျဖတ္​သန္​းဖုိ႔ပဲ​ေတြး"
"ဟုတ္​က့ဲ သမီးမွတ္​ထားပါ့မယ္​​ေလး​ေလး"
"​ေအး...​ေလး​ေလး​ေျပာမယ္​့ဥပမာက႐ုိး႐ုိး​ေလးပါ။ကုိယ္​့ကုိငါးဖယ္​တစ္​​ေကာင္​လုိထုပီးရင္​းထု​ေနၾကတယ္​ဆုိရင္​​ေတာင္​ အ႐ုိးအသား​ေတ​ေၾကကုန္​ပါပီလုိ႔မျမင္​ဘဲ 'မာလာၿပီကြ"လုိ႔မာန္​သြင္​းပီးအံႀကိတ္​ခံ၊ဒါ​ေတြဟာျဖတ္​သန္​းျခင္​း​ေတြပါ။"
သူမ​ေလးကုိဆုံးမ​ေနရင္​း ရင္​နာျခင္​းက တစ္​ဖ်စ္​ဖ်စ္​မည္​လာသလုိပင္​။ဒဏ္​ရာ​ေတြကုိမျမင္​​ေပမ့ဲ ဘယ္​ကုိထိထိအသံျပာ​ေအာင္​​ေအာ္​သည္​့ ဒီအျဖစ္​​ေတြကုိဦးထြဋ္​​ေခါင္​​ေၾကကြဲမဆုံး​ေပ။ဦးထြဋ္​​ေခါင္​ တူမျဖစ္​သူ ​ေမခတ္​ထန္​လက္​က​ေလးကုိသနားၾကင္​နာစြာျဖင္​့ ျပန္​၍ဆုပ္​ကုိင္​ထားလုိက္​မိသည္​။​ေျပာရင္​ဆုိင္​လည္​းခံပါ။ထုရင္​ႏွက္​ရင္​လဲခံပါဆုိၿပီးဒီ​က​ေလးကုိပဲ သည္​းခံခုိင္​း​ေနရတာ တရားရ႕ဲလား။
မတရားဘူးဆုိသည္​့အ​ေျဖပဲထြက္​လာ​ေပမယ္​့ သူမ​ေလးအတြက္​သူ႔ဘက္​မွာ ကာကြယ္​ျဖည္​့ဆည္​း​ေပးႏုိင္​စြမ္​း ဘာမွမ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။
​ေျသာ္​...ဒီအ​ေျခအ​ေန​ေတြဟာ တစ္​​ေကြ႔၊တစ္​​ေနရာမွာ​ေတာ့တစ္​ဆစ္​ခ်ဳိး​ေျပာင္​းလဲဦးမွာပါ။ဦထြဋ္​​ေခါင္​​ေတ်ာက္​ အ​ေတြးတုိ႔ပီးဆုံးသြား​ေတာ့...သူကုိင္​​ေနက်တုတ္​​ေကာက္​​ေလးကုိ
"​ေရာ့..သမီး​ေလး သမီး​ေလးအတြက္​​ေလး​ေလးရ႕ဲ​ေနာက္​ဆုံးအ​ေမြ" ဟုဆုိပီး...

လုိ႔