Springsteen: Maskenin ardında

Broadway'de Springsteen unvanıyla alakalı bir şey pek doğru gelmiyor.

Pavarotti, beş yaşında bir doğum günü partisine hane sahipliği yapıyor veyahut kınamak dekoratörü olarak çalışan Van Gogh'a benziyor. Eminim ki Muhammed Ali çok iyi bir kulüp oyuncusu olurdu, fakat bence hepimiz daha iyi bir dünya şampiyonu olacağı ile ilgili hemfikir olabiliriz. Birisi Broadway'den söz ettiğinde, Cats veya Les Misérables - heyecan verici, evet, fakat ara sıra kalp şeklinde bir şampanyayla kalp durması, pantolon düşmesi, vücut sallanması, ganimet sarsıntısı, yer sarsıntısı, tarih gibi Springsteen'in ve E Street Band'in müzikal ünlerini üzerine yapmaları heyecan verici.

Tabii ki, Springsteen, Netflix için çekilmiş bir film de dahil olmak üzere grubunu 236 gösterisinin hiçbirinde yanına getirmedi. Ancak Patron'un iki buçuk saatlik bir seti (normal standartlarına göre kısa) terlemeden bitirdiğini görmek katiyen yanlış olmaz - şayet gömleği o vakit göğsüne yapışmazsa , o vakit bir şey doğru değil.

Çıplak yüzlü tuğla ve Springsteen'in gittikçe kırışan figürünün ardındaki boş sahne Rock and Roll'u çığlık atmıyor; fısıldamıyor dahi. Belki de şu an 70 yaşında olan bir erkeğin 25 yaşında olan benlikle aynı elektrikle çalışmasını istemek adaletli değildir. Ancak, Springsteen'in yanaklarını örten gri renkli kılları görmezden gelmek zor. Efsanevi sesinin kalbindeki mavi yakalı hiddet sesi sahnede yalnız kaldığında kesinlikle azalır. “AMERİKA BİRLEŞİK DEVLETLERİ'de doğdu” asla yalnız bir ağlama olmadı, sakat kalmış bir insanın göğsüne acı veren bir acıydı - milyonlarca insan çok fazla vaat eden ve çok az teslim eden bir ulus tarafından hayal kırıklığına uğradı. Bu tür bir öfkeyi saygılı bir şekilde suskun olan tiyatro seyircilerinden oluşan bir odadan geçiremezsiniz - bir elektro gitara (bir saksafonun da zarar vermeyeceği) ve bir Rock and Roll hayranı stadyumuna ihtiyacınız var.

Kaynak

Bu, Springsteen'den sevdiğimiz ve beklediğimiz güç fuarı sergisi değildi, ama duygusal açıdan daha hassas, yeniden de alaka çekici olan bir şeydi - ve görünüşte kot yoktu. Bu asla stadyum turlarının enerjisini yakalama teşebbüsü değildi, ancak onları olası kılan “sihir numarasını” ortaya koyma bahtı oldu. Springsteen, binden az kişiden oluşan fiziksel bir seyirci kitlesi ile normal sahnesine müsaade etmeyecek şekilde kendi mitolojisine katılabilir. Springsteen, “Her şeyin bir parça dolandırıcılıkla dolu olduğu bir tahta kasabasından geliyorum” diyor. “Ben de öyle.” Gösterisini başka bir şekilde başlatmış olsaydı, en tanınmış gibi yazması kolay olurdu. enteresan, fakat esasen sığ, ego gezisi olarak anılar. Ancak Springsteen, tamamiyle Amerikan imajını savunmakla tamamen ilgisiz görünüyor. Springsteen, “Sizden önce ayakta durmak, çılgınca ve absürt sapan başarılı bir şeydi… netlikle şahsi bir tecrübesi olmayan bir adam” diye konuştu. Uygun bir şekilde kendine zarar vermeyen tarzda Springsteen, kariyerinin perdesinin arkasına bakmamızı sağlıyor.

Sonra bizi kendi tarihi süresince dolaştırıyor; Yaradan'dan sekiz yaşında olan çocuktan Rock and Roll Hall of Famer'a korkuyor. Ve kısa bir an için bunun bir parçası gibi hissetmeye başlarız. Her ilişki, her bellek, her görüntü ve her hikaye, ekranda yakından gördüğümüz yüzleri renklendirir. Ham ve dürüst ve hepsi onun - belki de kariyerinde ilk kez. 2016 senesi otobiyografisini okuduysanız, uygun şekilde Born to Run isimli bir kitap okuduysanız, bu hikayeleri önceden de duymuş olabilirsiniz - ama bundan asla hoşlanmamıştı. Şov, “Thunder Road” dan “Karanlıkta Dans” a kadar en ünlü parçalarının çoğuyla doludur, ancak Springsteen, en hareketli anların bazıları için müzik fihristine derinlemesine erişmektedir. Rahmetli babasının bulunmayan figürü, görünüşte hayatı üzerinde durduğu için performans üzerinde durur. Springsteen, bu yabancılaşmayı ve son çözümünü gözyaşı diyaloguyla anlatıyor, ancak “Uzun Vakittir Geliyor” un acı veren yorumunu kalbinin bu sözlerden daha fazlasını ortaya koyuyor.

Onlara erişmeleri 20 milyon dolara mal olmuş olabilir, ancak Netflix bunu sahiden doğru anladı. Springsteen, 40 sene önce yaptığı acımasızlıktan artık ateş püskürmeyebilir, ancak bu müddet zarfında Yoda'ya rakip olacak içsel bir olgunluk geliştirdi. Patron hala koşmak için doğuyor, bugünlerde biraz daha yavaş koşuyor.