ငါးလား ေမ်ာက္လား
ငါးလား ေမ်ာက္လား
“အန္ကယ္ … ဒီႏွစ္လည္း …”
ေမာင္မင္းႏိုင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း လက္မကို ေအာက္စိုက္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ႀကိဳးစားျခင္း။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။
“သားရယ္ … မင္းပံုစံႀကီးက စာေမးပြဲက်တဲ့ ႐ုပ္နဲ႔ကို မတူတာ”
“စိတ္ထဲေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့ အန္ကယ္ရာ။ အေဖနဲ႔ အေမကို ဒီႏွစ္ေအာင္ရမယ္လို႔ ကတိေပးထားတာ။ မေအာင္ေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းတာပါ”
“ေနဦး ေမာင္မင္းႏိုင္ … မင္းစကားအရဆိုရင္ မိဘအတြက္ စိတ္မေကာင္းတာလား၊ မင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းတာလား ကြဲကြဲျပားျပားေျပာကြာ”
“အန္ကယ္ရာ … သားအတြက္ကေတာ့ ဘာ ျပႆနာမွ မရွိပါဘူး။ စာေမးပြဲမေအာင္လို႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ အန္ကယ္ ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ထဲကလိုေပါ့”
“ဘာပံုျပင္မ်ားလဲကြာ”
“ေမ်ာက္နဲ႔ငါးေလ အန္ကယ္”
“ေၾသာ္ မွတ္မိၿပီ”
ေမာင္မင္းႏိုင္ဆိုတာက ထမင္းဆိုင္က။ ကၽြန္ေတာ္စားေနက် ထမင္းဆိုင္က ဆိုပါေတာ့။ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက ထမင္းဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးပါ။ ေမာင္မင္းႏိုင္က ဝိုင္းကူတယ္။ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို ၂ ႏွစ္ ဆက္က်တယ္။
သူ႔ကို ပထမႏွစ္ က်တဲ့ႏွစ္မွာေတြ႔တာ။ သူ႔မိဘေတြက သူ႔ကို ဆူေနတာၾကားရလို႔ သိတာပါ။ သူ႔အေဖက
“ေသာက္သံုးကိုမက်ဘူး” ဆိုတာေတြ အထပ္ထပ္ေျပာေနတယ္။ ကေလးက စိတ္ညစ္ၿပီး ဆိုင္အျပင္ကို ထြက္သြားတယ္။ သူ႔အေမက ေနာက္ကေန ေရခြက္နဲ႔ လွမ္းေပါက္တယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာ ျမင္ကြင္းပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီတုန္းက ထမင္းစားၿပီးရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တယ္။ ေမာင္မင္းႏိုင္က ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေငးမႈိင္ၿပီးထိုင္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူထိုင္ေနတဲ့ ခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္မွာလိုက္တယ္။
“ေမာင္မင္းႏိုင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္မလား”
“မေသာက္ခ်င္ပါဘူး အန္ကယ္ရာ”
“ဘာလဲ … စာေမးပြဲက်လို႔ စိတ္ညစ္ေနတာလား”
“အင္းေလ အန္ကယ္ရာ … စာေမးပြဲက်ပါတယ္ ကမၻာပ်က္သလိုျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ”
“မိဘေတြက ဒီလိုခ်ည္းပါသားရယ္”
“အန္ကယ္ စဥ္းစားၾကည့္ေလ … ေက်ာင္းေတာ့ တက္ခိုင္းတယ္ … က်ဴရွင္ယူမယ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံ မေပးခ်င္ဘူး။ သူမ်ားေတြ ဘာသာစံု က်ဴရွင္ယူေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ေက်ာင္းပဲတက္ေျဖတဲ့ ဘယ္လိုလုပ္ ေအာင္ေတာ့မွာလဲ”
“အင္း … ခက္ေတာ့တာပဲ ေမာင္မင္းႏိုင္။ မင္းတို႔စိတ္ထဲမွာ က်ဴရွင္ယူမွ ေအာင္မယ္ထင္ေနတာကိုက ခက္ေတာ့တာပဲ။ ေက်ာင္းမွာ က်ဴရွင္မယူဘဲ ေအာင္တဲ့သူေတြ မရွိေတာ့ဘူးလား”
“ရွိေတာ့ ရွိတယ္အန္ကယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မလိုက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ဘာသာ ႏွစ္ဘာသာေလာက္ကေတာ့ က်ဴရွင္ တက္ၾကတာပဲ”
“ေနဦး ေမာင္မင္းႏိုင္ မင္း မလိုက္ႏိုင္တဲ့ ဘာသာရွိလား”
“ရွိတာေပါ့ အန္ကယ္။ Physics မလိုက္ႏိုင္ဘူး တစ္ဘာသာေလာက္ က်ဴရွင္တက္ခ်င္တာ မတက္ရဘူးတဲ့”
“ေနဦး ေက်ာင္းမွာ မလိုက္ႏိုင္တဲ့ အဲဒီဘာသာကို ဘယ္မွာ က်ဴရွင္သြားတက္မွာလဲ”
“ဆရာမအိမ္မွာေပါ့”
“ဘယ္ဆရာမလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ဆရာမဆီမွာပဲ”
“သားေရ … တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီထင္တယ္။ ေက်ာင္းမွာေတာင္ သားတို႔ကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းေအာင္ မသင္ႏိုင္တဲ့ ဆရာမက အိမ္မွာေခၚၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုနည္းစနစ္ေတြနဲ႔ သင္ေနသလဲ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲက အတိုင္းမဟုတ္ဘဲ အျခားနည္းေတြနဲ႔ သင္ေနလို႔လား”
“ေက်ာင္းမွာသင္တာနဲ႔ အိမ္မွာသင္တာ မတူဘူးတဲ့ အန္ကယ္ရ”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခုခု မွားေနၿပီကြာ … အန္ကယ္ မေဝဖန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္း ခု စာေမးပြဲက်တာ အဲဒီ Physics ေၾကာင့္လို႔ ထင္သလား”
“Math လည္း မရဘူး … အဂၤလိပ္စာလည္း ထိတယ္”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ အန္ကယ္တို႔ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းၿပီး ေျပာရေအာင္ … မင္းစိတ္ဓာတ္က်ေနလား”
“က်တာေပါ့ အန္ကယ္ရာ … သူမ်ားေတြေတာင္ ေအာင္ၿပီး ငါဘာလို႔ မေအာင္ရတာလဲဆိုၿပီး စိတ္ဓာတ္က် တာေပါ့။ အိမ္က ထြက္သြားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပၚတယ္”
“မလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္ … အန္ကယ္ ပံုျပင္ေလး တစ္ခုေျပာျပမယ္။ နားေထာင္မလား”
“အင္း … စိတ္ညစ္ေနတာ ေျပာေပါ့”
ကၽြန္ေတာ္က ေမာင္မင္းႏိုင္ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပဖူးတယ္။ ေမ်ာက္နဲ႔ငါး ပံုျပင္ပါ
တစ္ေန႔ေတာ့ သစ္ကိုင္းေပၚက ေမ်ာက္က ေရထဲက ငါးကို ေျပာတယ္
“ေဟ့ေကာင္ သတၱိရွိရင္ သစ္ပင္ေပၚတက္လာခဲ့” တဲ့
ငါးက သစ္ပင္ေပၚ မတက္ႏိုင္လို႔ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မႈိင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ အေဖနဲ႔ အေမဆီ ျပန္လာတယ္
“သားေလး ဘာျဖစ္လာသလဲ”
“သစ္ပင္ေပၚကေမ်ာက္က သားကို သတၱိရွိရင္ သစ္ပင္ေပၚတက္ခဲ့လို႔ စိန္ေခၚတယ္။ သားက သစ္ပင္ေပၚ မတက္ႏိုင္ေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ရတာေပါ့”
ငါးေဖေဖႀကီးက ရယ္လိုက္တယ္
“သားရယ္ ေနာက္တစ္ခါ သားက အဲဒီေမ်ာက္ကို ေတြ႔ရင္ သတၱိရွိရင္ ေရထဲဆင္းခဲ့လို႔ ျပန္စိန္ေခၚလိုက္”
ေနာက္တစ္ခါ ေမ်ာက္နဲ႔ငါးေတြ႔ျပန္တယ္။ ေမ်ာက္က
“ေဟ့ေကာင္ သတၱိရွိရင္ သစ္ပင္ေပၚတက္ခဲ့” တဲ့
ငါးေလးက ျပန္ေျပာတယ္
“မင္းလည္း သတၱိရွိရင္ ေရထဲဆင္းခဲ့ ေရငုပ္ၿပိဳင္မယ္”
ကၽြန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီးေတာ့
“အန္ကယ္ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေလးကို သေဘာေပါက္ရဲ႕လားသား”
“သိပ္မရွင္းဘူးအန္ကယ္”
“မင္း စာေမးပြဲက်တာ ဘဝပ်က္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ေမ်ာက္ေတြက သစ္ပင္ေပၚတက္ခိုင္းတာေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သားက ေရထဲက ငါးေလးပဲ။ ေရထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ေရကူး၊ ေရငုပ္ေပါ့သားရယ္။ ဘာေၾကာင့္ သစ္ပင္ေပၚတက္မလဲ”
“အန္ကယ္ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲဟင္”
“မင္း ကၽြမ္းက်င္တာကို လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားသား … စာေမးပြဲလည္း ဆက္ေျဖခ်င္ ေျဖေပါ့။ ေက်ာင္းေနခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ရွိတယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ သိထားသား … ကမၻာေက်ာ္ သူေဌးႀကီးေတြထဲမွာ ဘြဲ႔မရတဲ့ ေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီး”
“ဟုတ္ၿပီ အန္ကယ္ သားသေဘာေပါက္ၿပီ။ သားေျပာခ်င္တာလည္း အဲဒါပဲ။ သားက ဆိုင္ေဘးကြက္လပ္ ေလးမွာ ကားေရေဆးတဲ့ လုပ္ငန္းေလး လုပ္ခ်င္တယ္။ ဆိုင္ကို ထမင္းလာစားတဲ့ ကားေတြ အမ်ားႀကီး။ အလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ အေဖတို႔က သေဘာမတူဘူး။ စာပဲႀကိဳးစား၊ စာပဲက်က္၊ စာေမးပြဲေျဖပဲ လုပ္ေနတယ္။ သားက ဝပ္ေရွာ့မွာလည္း ဝင္လုပ္ဖူးတယ္။ ကားအေၾကာင္းလည္း နည္းနည္းပါးပါး နားလည္ တယ္။ အေဖတို႔က မလုပ္ရဘူးဆိုလို႔”
“အဲဒါေပါ့ကြာ မိဘေတြကိုက ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ငါးမွန္းမသိ ေမ်ာက္မွန္းမသိ”
ဒီႏွစ္ ေမာင္မင္းႏိုင္ စာေမးပြဲ ထပ္က်ျပန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ေမးလိုက္တယ္
“ေမာင္မင္းႏိုင္ မင္းအေဖနဲ႔ အေမက မင္းကို ငါးမွန္း ေမ်ာက္မွန္း ခြဲျခားႏိုင္ၿပီလား”
“ခြဲျခားႏိုင္ၿပီ အန္ကယ္။ သားကို ဆိုင္ေဘးမွာ ကားဝပ္ေရွာ့နဲ႔ ေရေဆးတဲ့ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္ ဖြင့္ေတာ့တဲ့”
“ေကာင္းလိုက္တာကြာ … ခုေတာ့ ကိုယ့္သားကို ငါးမွန္း သိသြားတာ”
“အန္ကယ္ အန္ကယ့္ကားကို ကၽြန္ေတာ္ အလကားေရေဆးေပးမယ္။ ျပင္ေပးမယ္”
“ငါ့ကားကို ဟုတ္လား။ မေနာက္ပါနဲ႔ ေကာင္ေလးရာ။ ေနဦး ငါ့မွာကားေတာ့ရွိတယ္ကြာ။ ကားနံပါတ္က ၉၆၉၃”
“အန္ကယ္ကလည္း ေနာက္တတ္သားပဲ”
“ဒါနဲ႔ မင္းက ဘယ္လိုစည္း႐ံုးလိုက္တာလဲ”
“ကားေရေဆးတဲ့အလုပ္ကို ေျပာေနတာ အေဖနဲ႔အေမက မလႈပ္ဘူးေလ။ သူတို႔က စာေမးပြဲက်ရင္ ဆိုင္ဖြင့္ခြင့္ျပဳမယ္တဲ့”
“အဲဒီေတာ့ မင္းက ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ေပါ့”
“အန္ကယ္ရာ … ဟီး … ဟီး … ဟီး “ တဲ့
တင္ညြန္႔
၄.၆.၂၀၁၈
Read my profile if want me to resteem your post to over 72,500 followers. @a-0-0