မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-2599326788fbe

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၂)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-8d9f292f7367e

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၃)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-7679adaa43f75

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၄)

https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-bd06d2c93897b

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၅)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-0517a44f2e346

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၆)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-40118d6c1439a

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၇)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-3b5e945415a01

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၈)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-20d17b24ebf9b

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၉)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-d82358c5ee72e

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁၀)
https://steemit.com/myamar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-3ee1a5ebd61ef

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁၁)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-7b880eea37528

မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္(၁၂)
https://steemit.com/myanmar/@aungtharkyaw/mnundefinedtaundefinedngbau-aipmkthkhngyay-4771d80429188
အခန္း(၁၂)မွအဆက္-

သို႔ေပမဲ့လည္းမလုပ္နိူင္ဘူးေျပာရင္
ေတာ့သိကၡာက်ေပလိမ့္မည္။
အကူအညီေတာင္းတယ္ဆိုေသာ္
လည္းညႀကီးမင္းႀကီးျဖစ္သည္။
ဒါကေတာ့က်ြန္ုပ္အတြက္ထူးဆန္း
သည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
"အင္း ျဖစ္ပါတယ္
မနက္ျဖန္ညေနေလာက္ရရင္
ျဖစ္တယ္မလား?"
"ရပါတယ္ အဲ့အခ်ိန္ဖုန္းျပန္
ဆက္လိုက္မယ္ေလ"
"အင္း အင္း ဒါပဲေနာ္"
စိမ္းလဲ့ဖုန္းခ်သြားျပီးေသာအခါမွ
ေသခ်ာျပန္၍စဥ္းစားမိေလေတာ့
သည္။မနက္ကတည္းကေက်ာင္းတြင္
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ၾကည့္ခဲ့လ်ွင္
ရနိူင္၏။ၾကည့္ဖို႔ေမ့လာခဲ့သည္ရွိေသာ္
အကုန္လံုးၾကည့္ဖို႔ဆိုသည္မွာေတာ့
အဘယ္အတြက္ေၾကာင့္နည္း။
ပညာစမ္းရုံမွတစ္ပါးအျခားမျဖစ္နိူင္ေပ
။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကတိေပးျပီးေသာ
အရာတစ္ခုအားျဖစ္ေျမာက္ေအာင္
လုပ္ေပးရမည္သာျဖစ္သည္။
ထိုေၾကာင့္ဖုန္းContactsကိုနွိပ္၍
မိမိအားအကူအညီေပးနိူင္ေလာက္
မည့္သူမ်ားကိုလိုက္လံရွာေဖြမိပါေတာ့
သည္။

"Hsu Lae Htun"ဟူေသာအမည္ကို
ေတြ႕လိုက္ေသာအခါခ်က္ခ်င္းပင္
ဖုန္းေခၚမိလိုက္ပါေတာ့သည္။
"ဟယ္လို"
"ေအး သူငယ္ခ်င္းေျပာ"
"နင္ ဘယ္မွာလဲ အိမ္မွာလား?"
"မဟုတ္ဘူး ငါဆိုင္ထိုင္ေပးေနရတာ"
"ေအးပါဟာ အကူအညီတစ္ခုေလာက္
ေတာင္းစရာရွိလို႔"
"အံမယ္ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါ့လား?
နင္ကသာတျခားသူကိုကူညီတာ
တျခားသူဆီကအကူအညီမေတာင္းတတ္ပါဘူး
ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ?"
"ေအးဟာ ဒါကလည္းတျခားတစ္
ေယာက္ရဲ႕အကူအညီကိုျပန္ေတာင္း
ရတဲ့သေဘာပါ"
"နင့္ဟာကလည္းရႈပ္ေနတာပဲ
ထားပါေတာ့ လိုရင္းပဲေျပာ"
"aww ဒီလိုိဟ ဒီနွစ္အဂၤလိပ္စာ
ေမဂ်ာဝင္ခြင့္ရတဲ့သူေတြအကုန္လံုး
သိခ်င္လို႔ ေက်ာင္းကိုသြားျပီး
Notice Boardကိုဓာတ္ပံုသြားရုိက္
ေပးရမွာ"
"ေအး ငါကိုယ္တိုင္ေတာ့သြားလို႔
မရဘူးဟ ဆိုင္တစ္ေနကုန္ထိုင္ရမွာ
ဒါေပမဲ့ စိတ္မပူပါနဲ႔ ငါခိုင္းလို႔ရတဲ့
သူေတြရွိပါတယ္"
"ပိုင္လွခ်ည္လားဟ ေျပာပါဦး"
"ငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္ေတြရွိတယ္
ေလ သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ကို
လုပ္ခိုင္းလိုက္မွာေပါ့ ငါခိုင္းရင္
လုပ္ေပးခ်င္လြန္းလို႔"
"ေအးပါဟာ လက္တံရွည္လြန္းလွ
ပါတယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
ငါ့ကိုကူညီပါဦး"
"ကူညီရမွာေပါ့ဟ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္
နင္ကဘဲငါ့ကိုအကူအညီအမ်ာႀကီး
ေပးထားတာ ငါလုပ္ေပးတာေလးက
မေျပာပေလာက္ပါဘူး"
"ေအးပါ ေက်းဇူးပဲဟာ" ဒါဆိုငါရတာနဲ႔
Messengerက
ပို႔ေပးထားလိုက္မယ္ေနာ္"
"OK သူငယ္ခ်င္း"
စုလဲ့ဖုန္းခ်သြားေသာအခါမွရင္ထဲ
အလံုးႀကီးတစ္ခုက်သြားသလိုခံစား
ရပါသည္။
ညေနသံုးနာရီခြဲေလာက္တြင္
စုလဲ့ထံမွပံုမ်ားရွိပါသည္။
ထို႔ေနာက္စိမ္းလဲ့၏ဖုန္းသည္လည္း
အခ်ိန္တိက်စြာဝင္လာပါေတာ့သည္။
ကိုယ့္၏လုပ္ေဆာင္မႈသည္ေအာင္ျမင္
သည္ဟုဆိုနိူင္ပါသည္။
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္သာစိမ္းလဲ့
အေပၚပို၍စိတ္ဝင္စားမႈျဖစ္ေပၚမိပါ
သည္။မိမိကိုယ္တိုင္လည္းအေျဖရွာ
မရျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။သူ႔ကိုနားမ
လည္နိူင္ျဖစ္ေနပါသည္။
ထိုအခ်ိန္ေခါင္းထဲတြင္ဖ်တ္ခနဲ
အေတြးတစ္ခုဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။
"ေဝထြန္း ဟုတ္တယ္ ေဝထြန္း"
ေဝထြန္းသာလ်ွင္ထိုအေၾကာင္းအရာ
ကိုမိမိထက္ပို၍နားလည္နိူင္မည္သာ
ျဖစ္သည္။
"ဟယ္လို"
"ေအး သားႀကီး ေျပာ"
"ငါစိမ္းလဲ့ နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး မရွင္းတာ
ေလးရွိလို႔"
"ဟား ေျပာစမ္းပါဦး"
"………………………………………"
က်ြန္ုပ္သည္ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္
ေျပာျပီးေသာအခါ၌ေဝထြန္းမွာ
ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္၍-
"သူကလည္း စာတတ္တာပဲကိုး"
"မင္းေျပာတာဘာႀကီးလဲဟ
ငါနာမလည္ဘူး"
"ဒီလိုေလကြာ ငါတို႔ေမြးေန႔ပြဲကို
မဖိတ္ဘဲသြားကတည္းက
သူ႔စိတ္ထဲမွာမင္းသူ႔အေပၚကို
ဘယ္လုိသေဘာထားလဲဆိုတာ
သိေနနိူင္ျပီ"
"ဟုတ္တယ္ ငါ့ကိုလည္းသူေမးတယ္"
"မင္းကဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ"
"ငါ့ဘက္ကမေသခ်ာေသးလို႔ေတာ့
မင္းစီစဥ္တာဆိုျပီးလႊဲခ်လိုက္တယ္"
"အဲ့မွာသြားတာပဲငါ့ေကာင္ေရ"
"ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဟ"
"မင္းကသူကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးေန
တာကိုတိတိက်က်အေျဖမေပးဘူးေလ
ဒီေတာ့သူနဲ႔ပတ္သတ္ျပီးမင္ဘယ္
ေလာက္ဒုကၡခံနိူင္လဲဆိုတာ
စမ္းသပ္လိုက္တာ"
"ေၾသာ္ အဲ့လိုလား မင္းေျပာမွ
ငါရွင္းသြားေတာ့တယ္"
"ဒါနဲ႔ ငါေပးထားတဲ့Uptown Girl
Fileေတြထဲမွာသူ႔အေၾကာင္းကို
ဖတ္ျပီးသြားျပီလား?"
"မင္းေျပာမွငါသတိရတယ္
ငါဖတ္မယ္လို႔လုပ္တိုင္းအေၾကာင္း
ကိစၥတစ္ခုခုေပၚလာျပီးမဖတ္ျဖစ္ဘူး"
"မင္းကေတာ့ကြာ ဒါေၾကာင့္လည္း
မင္းဘယ္ေတာ့မွသူနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး
မင္းကိုယ္မင္းအေျဖရွာလို႔မရေနတာ"
"အင္း ငါနားလည္ပါျပီကြာ
ငါေသခ်ာဖတ္လိုက္ပါမယ္"
"ေအး ဒါဆိုငါဖုန္းခ်ခ်ခ်င္းဖတ္
မဟုတ္ရင္ မင္းဒီတစ္သက္မဖတ္ျဖစ္
ေလာက္ဘူး"
"ဟုတ္ပါျပီဟ ဖတ္လိုက္ပါမယ္ကြာ"
"ေအးေအး အဲ့ဒါဆိုဒါပဲေလေနာ္"
ေဝထြန္းဖုန္းခ်သြားသည္နွင့္တစ္ျပိဳင္
နက္အခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္မိကာ
LaptopကိုPowerဖြင့္လိုက္ပါေတာ့
သည္။Windowတက္မလာေသး၍
Loadingလုပ္ေနခ်ိန္သည္သိလိုစိတ္
ျပင္းျပေနေသာက်ြနု္အဖို႔ေတာ့
အရင္ကထက္ပို၍ၾကာသည္ဟုပင္
ထင္မိပါေတာ့သည္။ ။

ဆက္လက္ေစာင့္စားဖတ္ရႈပါရန္

Written by:Aung Thar Kyaw
@aungtharkyaw
MSC-138