လြမ္းစရာ့ လျမတ္ကဆုန္

ကဆုန္လျပည့္ေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လြမ္းစရာေန႔ေလးတေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုထက္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ေန႔တေန႔ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါလိမ္႔မယ္။

Images Credit - Original Source
ငယ္ငယ္က ရြာမွာ သႀကၤန္ၿပီးရင္ ေပ်ာ္စရာေန႔တေန႔က ကဆုန္လျပည့္ေန႔ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ညမွာ အစဥ္အလာမပ်က္ ရြာဦးေက်ာင္းမွာရွိတဲ႔ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ႀကီးကို ရြာလံုးကၽြတ္ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းၿပီး တရားနာေလ႔ရွိပါတယ္။ ညမေရာက္ခင္ ေန႔ခင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ေခ်ာတိုင္တက္ပြဲ၊ လြဲဆြဲပြဲ၊ အုန္းသီးသတ္ပြဲ၊ အေျပးၿပဳိင္ပြဲ၊ ေခါင္းအံုးသတ္ပြဲ စတဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြနဲ႔ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဆို သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး မနက္ထဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသြား ေခ်ာတိုင္တက္ပြဲေတြ တက္ဖူးခဲ႔ပါတယ္၊ သစ္ပင္တက္တာ ၀ါသနာပါေပေမ႔ လူေလးေယာက္ ငါးေယာက္ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္တက္ၿပီး ၀ါးလံုးထိပ္က အလံကိုရေအာင္ယူရတဲ႔ ေခ်ာတိုင္တက္ပြဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တခါမွအနဳိင္မရဖူးခဲ႔ပါဘူး။ စီးက်လာတဲ႔ေခ်ာဆီေတြကို ဘယ္လိုမွထိမ္းမထားနဳိင္ပဲ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ တခါတခါ ပန္း၀င္ခါနီးမွာ တန္းျပဳတ္ၿပီး က်ဆံုးခဲ႔ရပါတယ္။

Images Credit - Original Source

အုန္းသီးသတ္ပြဲဆိုတာ အုန္းသီးေပၚမွာ ပိုက္စိုက္ထားတယ္။ ထိုအုန္းသီးကို ရိုက္လို႔မွန္တဲ႔သူ ထိုပိုက္ဆံကိုရပါတယ္။ အုန္းသီးကိုရိုက္ဖို႔အတြက္ အုန္းသီးနဲ႔ ငါးကိုက္ေလာက္ အကြာအေ၀းမွ ရိုက္သတ္မဲ႔သူကို မ်က္လံုးကိုအ၀တ္နဲ႔စည္းၿပီး တုတ္တေခ်ာင္းနဲ႔လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ေဘးမွာ လက္ခုပ္တီးအားေပးနဲ႔တဲ႔သူေတြလဲ အမ်ားႀကီး။ တုတ္ေခ်ာင္းကိုင္းၿပီး စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္လာတဲ႔ ကေလးကို အမ်ဳိုးမ်ဳိုး ညာသံေတြေပးၿပီး စ ေနာက္ၾကတယ္။ သူရိုက္လိုက္တဲ႔တုန္ အုန္းသီးကိုမွန္သြားရင္ အုန္းသီးေပၚကပိုက္ဆံကို သူအပိုင္ရပါတယ္။
ေန႔ခင္းပြဲၿပီးသြားျပန္ေတာ့ ညေနေစာင္းမွာ ရြာလံုးကၽြတ္ ေညာင္ေရအိုးကိုယ္စီနဲ႔ ေက်ာင္းကိုသြားၿပီး မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ႀကီးကို ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းကာ ထိုေဗာဓိပင္ေျခရင္းမွာပဲ တရားနာၾကပါတယ္။ တရားပြဲၿပီးလို႔ ျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုကိုကာလသားေတြနဲ႔ မဒီကညာေလးေတြရဲ႔ အခြင့္အေရးပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ေတြက ကေလးဆိုေတာ့ ေဆာ့တာကလြဲ ဘာမွမသိခဲ႔ဘူးေလ။
အဲဒီလိုေပ်ာ္စရာပြဲေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွႈက္ေနတဲ႔ ရြာက ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ကို တသက္ေမ႔မရပါဘူးဗ်ာ။

Author : kyawhlaing
ငယ္ငယ္က ကဆုန္လျပည့္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြေဆာ့ၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ေန႔လို႔ပဲ သိခဲ႔ရတာပါ။ အရြယ္ေရာက္လို႔ စာေတြဖတ္ျဖစ္ေတာ့မွ ကဆုန္လျပည့္ေန႔အေၾကာင္းကို သိလာခဲ႔ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ (၁၂)လရာသီမွာ ဒီကဆုန္လဟာ ထူးျခားတဲ႔လ၊ မြန္ျမတ္တဲ႔လ၊ လြမ္းေမာစရာေကာင္းတဲ႔လ တလပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြမို႔လို႔ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ေကာင္းစြာၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ၀မ္းနည္းစရာေတြေကာ ၀မ္းသာစရာေတြေကာ ဒီကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ ႀကဳံဖူးခဲ႔ပါတယ္။
"ဖြား ျမင္ ပြင့္ စံ၊ ဗ်ာဒိတ္ခံ၊ နိဗၺာန္ၾကြေတာ္မူ။
ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶေန႔၊ မေမ႔မွတ္ခါယူ။"
ဆိုၿပီးေတာ့ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား စပ္ဆိုခဲ႔ပါတယ္။
ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ သိဒၶတၳဆိုတာထက္ ဟိုးးယခင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ႔ဘ၀ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ၀ပ္စင္းကာ ဗ်ာဒိတ္စကားခံယူခဲ႔တာပါ။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းတို႔ကာလပတ္လံုး ပါရမီေတြျဖည့္ဆည္းပူးလာခဲ႔တာ ေ၀ႆႏၱရာတို႔ေခတ္တိုင္ေအာင္ ဘုရာေလာင္း ေ၀ႆႏၱရာမင္းႀကီး ဒါနပါရမီကို တိုင္းျပည္ကအျမင္ကပ္ေအာင္ထိ ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္၊ လွဴလြန္းတန္းလြန္းလို႔ဆိုၿပီး သိ၀ိတိုင္းသားေတြက တိုင္းျပည္ကႏွင္ထုတ္တဲ႔အထိျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ သားေတာ္ သမီးေတာ္ေတြကိုလက္ဆြဲၿပီး ေတာထြက္သြားရပါတယ္။
ေတာထဲေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ဇူဇကာပုဏၰားရဲ႕အမ်ဳိးသမီးက အိမ္မွာအခိုင္းအေစမရွိလို႔ဆိုၿပီး ေ၀ႆႏၱရာဆီမွာ အလွဴခံေတာ့ ႏွလံုးသားနဲ႔တူတဲ႔ အသည္းေလးေတြျဖစ္တဲ႔ ဇာလီနဲ႔ ကဏွာစိန္ကို ဇူဇကာပုဏၰားထံ ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။

Images Credit - Original Source
အဲဒီလို ဒါနအစရွိတဲ႔ပါရမီေတြကို ဆည္းပူးရင္ ပါရမီေတြျပည့္လို႔ ေနာက္ဆံုးဘ၀မွာ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရား မယ္ေတာ္မာယာရဲ႕ ၀မ္းၾကာတိုက္မွာ ပဋိသေႏၶယူ ဆယ္လျပည့္ဖို႔ေမြးဖြားလာခဲ႔တာ ဒီကဆုန္ျပည့္ေန႔ပါပဲ။
ဇာတိၿမဳိ႕ျဖစ္တဲ႔ ကပိလ၀တ္ေရႊၿမဳိ႕ေတာ္ကိုအျပန္ သကၠနဲ႔ ေကာလိယ ႏွစ္ျပည္ေထာင္တို႔ရဲ႕အၾကား အင္ၾကင္ပင္ပ်ဳိေတြၾကား အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳကို သကၠရာဇ္ ၆၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ႔တာပါ။
သိဒၶတၳမင္းသားေလးဟာ ရမၼ သုဘ သုရမၼဆိုတဲ႔ နန္းမသံုးေဆာင္မွာ လွည့္လည္ကာ မင္းစည္းစိမ္ကိုခံစားေနရင္ အသက္ ၂၉-ႏွစ္အရြယ္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကို အပန္ေျဖထြက္ရင္း သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္းနိမိတ္ႀကီးေလးပါးကို ေတြ႔ျမင္လို႔ ထိပ္လန္႔သံေ၀ဂေတြရကာ ထီးနန္းစည္းစိမ္မ်ားကိုစြန္႔ ယေသာ္ဓရာေဒ၀ီက သားေတာ္ေလး ရာဟုလာကိုေမြးတဲ႔ေန႔မွာပဲ ေမြးဖြားကာစ ရာဟုလာေလးကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္နဳိင္ဘဲ ေတာထြက္ေတာ္မူလာခဲ႔ပါတယ္။
ဥရုေ၀လေတာရဂံုမွာ အာဠာရ ဥဒကရေသ႔တို႔နဲ႔အတူ ၆-ႏွစ္ပတ္လံုး ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို ခႏၶာကိုယ္ကို ႏြမ္းနယ္ေစၿပီးေတာ့ ခက္ခဲ႔ပင္ပန္းစြာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေသာ္လည္း အသိညာဏ္ေတြပြင့္မလာ ထံုထိုင္းတဲ႔အက်င့္ အတၱကိလမထအက်င့္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ရေသ႔ေယာဂီတို႔ရဲ႕ ထိုေရွ႕ေဟာင္းထံုးစံအက်င့္ေတြကိုစြန္႔လြႊတ္ကာ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ က်င့္စဥ္ေလးတစ္ခုကိုက်င့္လိုက္ပါတယ္။ ထိုက်င့္စဥ္ကား မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
မဇၥ်ိမပဋိပဒါအက်င့္ကိုက်င့္လိုက္ေတာ့မွ ကိေလသာခပ္သိမ္းကို အရဟတၱမဂ္ စိန္သန္လ်က္ျဖင့္ အကုန္လံုးသုတ္သင္ရွင္းလင္းၿပီး သန္းေခါင္ေက်ာ္လို႔ လင္းအားႀကီးခိ်န္ ဥရုေ၀လေတာရဂံု အေရွ႕ကလည္း အရုဏ္တက္ခါနီး အေရာင္ေလးထြက္လာတဲ႔အခ်ိန္၊ လမင္းႀကီးကလည္း ၀င္စ၊ ေန လ ႏွစ္ဆူတို႔ရဲ႕ အၿပဳိင္ျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ေလးမွာ ဗုဒၶအျဖစ္ကိုေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

Images Credit - Original Source
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေနမွာ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ျမင္လို႔ ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္းေဘးက ေဗာဓိပင္ေျခမွာ သစၥာေလးပါးကိုပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ၿပီး တရားဦးဓမၼစၾကာတရားကစတင္ကာ ၄၅ ၀ါပတ္လံုး ေန႔မအား ညမနား သတၱ၀ါေ၀ေနယ်ေတြကို တရားေဟာေတာ္မူလိုက္တာ သက္ေတာ္ ၈၀ ျပည့္လာၿပီဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလည္း ရင့္ေရာ္လာၿပီဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့မယ္။
၁၄၈-ခုႏွစ္ တပို႔တြဲလျပည့္၀န္းက်င္ထဲက ျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ဖူးတယ္။ "ယေန႔ကစ ၃လေျမာက္မွာ မလႅာမင္းတို႔ရဲ႕ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္မွာ ပရိနိဗၺာန္စံမယ္" လို႔
ထိုအခ်ိန္ကစၿပီး "တို႔မ်ားရဲ႕ အားကိုးရာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့မယ္ ဘုရားကိုေနာက္ဆံုး ဖူးေျမာ္ရေအာင္" ဆိုၿပီး မလႅာမင္းတို႔ရဲ႕ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္မွာ နတ္ျဗဟၼာပရိတ္သတ္ေတြ ရဟန္းရွင္လူပရိတ္သတ္ေတြ စုရံုးၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လည္း ဥယ်ာဥ္ထဲကိုၾကြေတာ္မူလာၿပီး ေရႊသလြန္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကိုခင္းၿပီးေတာ့မွ ျမတ္စြာဘုရား ပင္ပန္းေတာ္မူလို႔ လဲေလ်ာင္းေတာ္မူပါတယ္။ တို႔မ်ားရဲ႕ အားကိုးရာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳရင္ ဘယ္သူ႕ကိုအားကိုးရမွာလဲ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းေတြ ငိုေၾကြးၿပီးေတာ့ေနၾကတယ္။ ပုထုဇဥ္ရဟတ္ေတြလည္း မ်က္ရည္မဆည္နဳိင္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီးသားပုဂၢဳိလ္ေတြက သံေ၀ဂရႈပြါးၿပီးေတာ့ေနၾကတယ္။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခုႏွစ္ရဲ႕ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလွပါတယ္။

Images Credit - Original Source
အဲဒီလို ငိုေၾကြးရင္း ငိုေၾကြးရင္းနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရား ေနာက္ဆံုးစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။
"ခ်စ္သားတို႔၊ ပင္ပန္းေလစြတကား၊ ယခုအခါ ငါဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေနာက္ဆံုးစကား မွာၾကားေပးခဲ႔မယ္။ သခၤါရမွန္သမွ်ဟာ ပ်က္စီးတတ္ေသာသေဘာ ရွိကုန္၏။ မေမ႔မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ သတိတရားျဖင့္ျပည့္စံုေအာင္ ေနရစ္ၾကေပေတာ့"
အဲဒီမွာ အင္ၾကင္ပန္းေတြကလည္း တၿပဳိင္နက္ပူေဇာ္ေနတယ္၊ တပည့္သာ၀ကေတြကလည္း ငိုေၾကြးေနခ်ိန္မွာ ၁၄၈-ခုႏွစ္ရဲ႕ ကဆုန္လျပည့္ သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္မွာ ဘုရားျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
"အပင္ႀကီးရယ္ၿပဳိ
ပင္ရိပ္ခိုငွက္တစ္ေသာင္း၊ ေထာင္းထလို႔ငို
အပင္အို၊ ခ်ဳိပါဘီအသီး"
ဒါေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ဟာ လြမ္းစရာေတြ ေပ်ာ္စရာေတြေရာေထြးၿပီး ယွက္လိမ္ေနတဲ႔ ထူးျမတ္တဲ႔ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားေနာက္ဆံုးမိန္႔ၾကား အပင္အိုႀကီး ၿပဳိလဲသြားေတာ့ ငွက္တစ္ေသာင္း ခိုကိုးရာမဲ႔သလို ဘုရားသာသနာမွာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံသြားၿပီဆိုေတာ့ စၾကာ၀ဠာတိုက္တစ္ေသာင္း နတ္ျဗဟၼာေတြ ေထာင္းထလို႔ငိုေၾကြးၾကတယ္။
ယေန႔ေတာ့ အပင္အိုႀကီးကထားခဲ႔တဲ႔ ပင္ပ်ဳိတို႔ရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္ေကာင္းျမတ္တဲ႔ ဓမၼအသီးေတြကိုစားသံုးၿပီးေတာ့မွ လြမ္းစရာႀကဳံလာတဲ႔ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကိုေရာက္ၿပီဆိုရင္ ေဗာဓိပင္မွာ ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းပြဲ ဆင္ႏြဲက်င့္သံုးၿပီးေတာ့ လျမတ္လထူး ေန႔ျမတ္ေန႔ထူးမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေနျဖင့္ ဒါန သီလ စေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ပြါးမ်ား အားထုတ္နဳိင္ၾကပါေစေၾကာင္းးး

Images Credit - Original Source

မဟာဗုဒၶ၀င္ကိုမွီျငမ္း၍ အက်ဥ္းေက်းသားျခင္းျဖစ္ပါသည္
@kyawhlaing
MSC-015