ရင္ထဲကေမာင္
ႀကိဳးစားစမ္းပါဆူးရယ္ေပ်ာ့ညံ့တယ္ေတြေဝတယ္ဆိုတာနင္နဲ႔မလိုက္ဖက္ပါဘူးနင့္ကိုယ္ထဲကအဆိပ္ေတြဒီထက္ပိုပ်ံ႕မလာခင္နင္ခြဲစိတ္မႉ႕ခံယူလိုက္စမ္းပါ။ငါနင့္ကိုဆံုးရံႉးရမွာႏွေမ်ာလြန္းတယ္ဆူး။နင့္အေကာင္ထက္ငါအစစအရာရာပိုသာပါတယ္ဟာ။နင္မွတ္ထားငါတို႔ေယာက်ၤားေလးေတြဆိုတာကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ကိုယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကိုခုလိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး။နင့္အေကာင္ကနင့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးဆူးရဲ႕။နင္မ႐ူးစမ္းပါနဲ႔။ေတာ္ပါေတာ့ေဝယံရယ္၊ေတာ္ပါေတာ့။နင္ငါ့ကိုခ်စ္သလိုပဲငါလဲသူ႔ကိုခ်စ္တယ္။အဲ့ဒီ့ငါ့ရဲ႕စိတ္ကိုဘယ္ဆရာဝန္ကဘာဓားနဲ႔ခြဲၿပီးဘယ္ေနရာကိုျဖတ္ေတာက္ေပးမွာလဲဟင္နင္ေျပာစမ္းပါ၊ငါ့ရဲ႕အခ်စ္စိတ္ေတြကိုဘာဓားနဲ႔ခြဲမွာလဲလို႔ေျပာေလေဝယံနင္ေျပာစမ္းပါ။ငါသူ႔ကိုမပိုင္ဆိုင္ရရင္ေတာင္ငါသူ႔ကိုပဲခ်စ္ေနမွာေဝယံ။နင္ငါ့ကိုသူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ဘာမွထပ္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
ဆူး (၂)
ဆူးစိတ္ေတြေလေနသည္။ဆူးမေန႔ကေဝယံကိုေမာင္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ဘာမွထပ္မေျပာဖို႔ေျပာခဲ့သည္။တကယ္ဆိုရင္ေဝယံေျပာတာမမွား။ဆူးစိတ္ထဲကသိေနသည္။ေမာင္ဆူးကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္။ေမာင့္မွာခ်စ္ရသူေတြမ်ားတာဆူးသိသည္။ေမးလိုက္ရင္ေမာင္ကဘယ္ေတာ့မွဝန္မခံ။ဆူးဘာလုပ္ရမလဲ။ေမာင့္ကိုဆူးမခြဲႏိုင္။ခုအတိုင္းလဲဆူးမေနခ်င္ေတာ့။တေန႔တေန႔ေမာင့္ကိုေမွ်ာ္ရတာဆူးပင္ပန္းလာၿပီ။ေမာင့္ရဲ႕ဥေပကၡာေတြကိုမခံႏိုင္ေတာ့။ဆူးေမာင္နဲ႔ေဝးရာတေနရာရာကိုထြက္သြားလိုက္ခ်င္သည္။ေမာင္နဲ႔ဆူးနဲခ်စ္သူေတြျဖစ္ခါစအခ်ိန္ေတြကိုျပန္လိုခ်င္သည္။အဲ့အခ်ိန္ေတြတုန္းကဆူးသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရသည္။ေမာင္ကဆူးကိုဂ႐ုစိုက္လြန္းသည္။တေန႔လံုးဖုန္းေတြေျပာၾကသည္။vedio callေတြအျမဲေျပာျဖစ္သည္။ေမာင္ဆူးအနားမွထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္မခြဲ။ဆူးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ဟုခနခနေျပာတက္သည္။ဆူးေမာင့္ရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ရတာအရမ္းကံေကာင္းတယ္ဟုအျမဲေတြးေပ်ာ္ခဲ့သည္။တခ်ိန္တုန္းကဆူးဆီကိုဆယ္မိနစ္တခါဖုန္းေခၚတက္ခဲ့တဲ့ေမာင္။ခုေတာ့ဆူးကေခၚရင္ေတာင္ကိုင္ခ်င္မွကိုင္သည္။မကိုင္တာကမ်ားသည္။ဆူးကေျပာရင္ေမာင္မအားလို႔ပါဆူးရယ္ဟုသာျပန္ေျဖတက္သည္။ကိုင္လို႔ေျပာရင္လဲတစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းထက္မပို၊ဒါပဲေနာ္ဆူးေမာင္မအားေသးလို႔ဆိုၿပီးဖုန္းခ်သြားတက္သည္။ဆူးရင္ထဲနာက်င္မိသည္။မအားေသးလို႔တဲ့လားေမာင္ရယ္။တကယ္ဆိုရင္အားတယ္မအားဘူးဆိုတာေမာင္ဆူးအေပၚမွာထားတဲ့တန္ဖိုးထားမႉ႕အေလးအနက္ရိွမႉ႕နဲ႔ပဲသက္ဆိုင္တာပါ။ဆူးဘာလုပ္ရမလဲ။ေဝခြဲမရျဖစ္ေနသည္။ဆူးစိတ္ေတြတအားေလေနသည္။
ဆူး (၃)
ဆူးေလေနလို႔မျဖစ္။ခုဆိုရင္ေမာင္ဖုန္းမဆက္တာႏွစ္ရက္ရိွေနႁပီ။ဆူးဆက္ေတာ့လဲမကိုင္။ေမာင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ဆူးသိခ်င္ေနမိသည္။ေမာင့္ဆီကတခုခုေတာ့ျပတ္ျပတ္သားသားသိရမွျဖစ္မည္။ေဝယံေျပာတာတကယ္မ်ားျဖစ္ေနရင္။ဆူးေၾကာက္ေနမိသည္။ေမာင့္ကိုဆက္သြယ္မရျဖစ္ေနတာကဆူးကိုပိုႏိွပ္ဆက္ေနသည္။ညညလဲအိပ္မရ။ဆူးအလုပ္လဲမသြားႏိုင္၊အိပ္ယာထဲေခြေနၿပီးေမာင့္ကိုပဲေမွ်ာ္ေနမိသည္။ေဝယံေျပာတာက္ုလဲမဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းေနမိသည္။ကလင္ကလင္။ဖုန္းသံၾကားေတာ့ဆူးေပ်ာ္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။ေမာင္မဟုတ္။ေမာင့္ဖုန္းမဟုတ္ေတာ့ဆူးမကိုင္ခ်င္။ေဝယံကဆက္တိုက္ေခၚေနသည္။ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲမသိ၊မကိုင္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ႏွင့္ပဲကိုင္လိုက္သည္။မိဆူးအင္းေျပာငါနင့္အေကာင္အေကာင့္ဟက္ထားတယ္။ဘာေဝယံ။ငါနင့္ကိုလုပ္ခိုင္းလို႔လား။နင္ျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံကိုထပ္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့လို႔။ငါနင့္က္ိုတကယ္သနားတယ္မိဆူး။နင္ကဟိုေကာင္ဘာေျပာေျပာအကုန္ယံုေန။နင့္အေကာင္ကဇယားေတမ်ားတယ္။နင့္ကိုဘယ္ဂ႐ုစိုက္ႏိုင္မလဲ။ခုငါေပးတဲ့အေကာင့္ကိုနင္ဝင္ၾကည့္ၾကည့္အဲ့မွာနင့္ကိုေခြၽတဲ့ေတာ္ကီေတြထက္ေတာင္ပိုေသးတယ္အ႐ူးမရဲ႕။ေဝယံနင္နင္။လိုင္းဖြင့္လိုက္ငါပို႔ေပးထားမယ္။နင္မျမင္သင့္တာေတြေတာ့ငါဖ်က္ထားၿပီးၿပီ။ၿပီးရင္နင္အဲ့ေကာင္ကိုတခါထဲဖ်တ္လိုက္ေတာ့။နင္မျဖတ္ရင္ငါနင့္အိမ္မွာအားလံုးလာေျပာျပလိုက္မွာေနာ္ဆူး။ငါထပ္ၿပီးနင္မ်က္ရည္က်တာကိုမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေဝယံံေဝယံ။ဖုန္းခ်သြားၿပီ။ဆူးလိုင္းဖြင့္လိုက္သည္။ေဝယံေပးထားတဲ့အေကာင့္ထဲဆူးမဝင္ရဲ။ဆူးလက္ေတြတုန္ေနသည္။အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ဆူးဖြင့္လိုက္သည္။ဆူးမ်က္လံုးေတြျပာကုန္သည္။ဖုန္းscreenေပၚမ်က္ရည္စေတြကအစီးအတားမရိွ။ေမာင္ရယ္ရက္ဆက္လိုက္တာ။ေမာင္မို့ဆူးအေပၚမွာလုပ္ရက္တယ္။ေမာင္ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ဆူးတို႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခါစတုန္းကအတိုင္းပါပဲလား။
ဆူး(၄)
ဆူးငိုသည္။တေန႔လံုးငိုသည္။တညလံုးငိုသည္။အိမ္ကသိမွာလဲစိုးရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ေနမေကာင္းဟုအေၾကာင္းျပကာအခန္းထဲမႇမထြက္။ဆူးထမင္းလဲမစား။ဆူးတကယ္ဖ်ားၿပီ။ကိုယ္ေတြခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူေနတာဆူးသိသည္။ဆူးမီးပင္ႀကီးထဲေရာက္ေနသလိုပင္။ေမာင့္ကိုအရမ္းသတိရသည္။အရမ္းေတြ႕ခ်င္သည္။ေမာင္ ေမာင့္ကိုသတိရေတာ့ဆူးျပံဳးမိသည္။မီးပင္လယ္ျကီးမရိွေတာ့။ဆူးတကယ္ကိုေအးခ်မ္းလာသည္။ေမာင့္အခ်စ္သစ္ကိုဆူးေတြ့သည္။ေမာင္ေပ်ာ္ေနတာပဲဆူးေက်နပ္ရမွာေပါ့။ဆူးေမာင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။ေမာင့္မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေလးေတြကိုပဲျမင္ခ်င္တယ္။ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကအျပံဳးအေပ်ာ္ေလးေတြဟာဆူးေၾကာင့္မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ေမာင္ေပ်ာ္ေနတာပဲေလဆူးျပံဳးႏိုင္ရမွာေပါ့။ေမာင့္ကိုေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့သူမကိုလဲဆူးေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့။ဆူးသိပ္ခ်စ္တဲ့ဆူးရဲ႕ေမာင္ကျပံဳးလိုက္ရင္ကမၻာႀကီးတခုလံုးလင္းသြားေအာင္ၾကည့္ေကာင္းတာကိုး။ေမာင့္ရဲ႕အျပံဳးေလးေတြကိုၾကည့္ေနရင္းဆူး....။
SUU