အခန္​း (၂)

နားထဲတြင္​လည္​း တစ္​ဖ်န္​းဖ်န္​းႏွင္​့ၾကား​ေနရ၏။ ​ေမာင္​​ေကာင္​းသန္​႔သည္​့ မည္​သည္​အသံျဖစ္​​ေၾကာင္​း ​ေဝခြဲ၍မတတ္​။ ထို႔အသံ​ေၾကာင္​့သာ ​ေမ့​ေမ်ာ​ေနရမွာ ႏိုးထခဲ့ၿပီး ႀကိဳးစားကာ မ်က္​လံုးမ်ားဖြင္​့ၾကည္​့သည္​။ ​ေမွာင္​မိႈက္​​ေန​ေသာ ဝန္​းက်င္​တစ္​ခြင္​ မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕တည္​့တည္​့ တြင္​မ်ားစြာ​ေသာၾကယ္​ပြင္​့က​ေလးမ်ား ​ေတြရ​ေပသည္​။ မည္​သည္​့​ေနရာနည္​း။ လက္​​ေပၚသို႔ စူးခနဲ႔ ခံစားလိုက္​ရသည္​။ ဘာ​ေကာင္​မ်ားကိုက္​လိုက္​သနည္​း။ ​ေႁမြသည္​​ေလာ။ ​ေျခသလံုးမ်ား၊ ဝမ္​းဗိုက္​ထက္​ႏွင္​့ ရင္​ဘက္​​ေပၚထိ ​ေရာက္​လာသည္​။ ဘယ္​လို႔အ​ေကာင္​​ေတြမ်ားပါလိမ္​့။ ႀကိဳးစားကာ ​ေခါင္​​ေထာင္​၍ ထၾကည္​့သည္​။

"ဟင္​...."

​ေမာင္​​ေကာင္​းသန္​႔ ႁပံဳးရံုမ်ွသာ ျပံဳး၍ ျပန္​လွဲ​ေနလိုက္​သည္​။ ဝင္​ကစြတ္​​ေကာင္​မ်ား ျဖစ္​သည္​။ တျဖည္​းတျဖည္​း​ေတြး၍ ရလာသည္​။ ထို​ေနရာသည္​ ပင္​လယ္​ကမ္​း​ေျခတစ္​ခု။ ဖ်န္​းခနဲျမည္​သံမ်ားသည္​။ ပင္​လယ္​ဒီ​ေရႏွင္​့ ​ေက်ာင္​​ေဆာင္​မ်ား၏ ႐ိုက္​ခတ္​သံမ်ားျဖစ္​သည္​။ ပတ္​ဝန္​းက်င္​အား အနည္​းငယ္​ အကဲခတ္​ၾကည္​့သည္​။ ပတ္​ပတ္​လည္​တြင္​ျမင္​သမ်ွ ​ေက်ာက္​​ေဆာင္​မ်ားသာ။ ထို​ေက်ာက္​​ေဆာင္​​ေဆာင္​မ်ား ၾကားမွ လဲ့လဲ့ လဲ့လဲ့ျဖင္​့။ ​ေသခ်ာ ၾကည္​့သည္​မွ ပင္​လယ္​ဒီ​ေရမ်ား တအိအိတတ္​လာျခင္​း​ေပစြ။

Image source

​ေမာင္​​ေကာင္​းသန္​႔သည္​ ပတ္​ဝန္​းက်င္​အား ​ေသခ်ာစူးစမ္​း​ေလ့လာၾကည္​့ၿပီး။ ဘယ္​​ေနရာသို႔​ေရာက္​​ေနသည္​ကို သိရ​ေပၿပီ။ သို႔​​ေသာ္​ မည္​ကဲ့သို႔​ေရာက္​လာသနည္​း၊ ဘယ္​ႏွယ္​ရက္​ၾကာၿပီ၊ ဘယ္​ခုႏွစ္​တြင္​နည္​း သူစဥ္​းစား၍ မရ​ေပ။ ၎တို႔စဥ္​းစား၍ မရလည္​း ကိစၥမ႐ွိ။ ​ေလာ​ေလာဆယ္​ ထို​ေနရာတြင္​ ဆက္​​ေနပါက ဒီ​ေရတတ္​လာလ်ွင္​ ပင္​လယ္​ထဲသို႔ ျပန္​လည္​​ေမ်ာပါသြား​ေပမည္​။

ႀကိဳးစားကာ အားျပဳ၍ ထၾကည္​့သည္​သည္​။ စိတ္​ထဲတြင္​လည္​း ဤ​ေနရာတြင္​ ဆက္​​ေနပါက မၾကာမီ ဒီ​ေရ ႏွင္​့ပါသြားမည္​စိုး​ေနသည္​။ တ​ေရြ႔​ေရြ႔ ျဖင္​့ကုန္​းျမင္​့ပိုင္​းသို႔ ​ေရာက္​လာသည္​။ ​ေမာဟိုက္​​ေန၏။ ​ေသာက္​စရာ​ေရသည္​လည္​း မ႐ွိ။ အစာ မစားရသည္​မွာလည္​း ဘယ္​ႏွယ္​ရက္​႐ွိသည္​မသိ အားအင္​လည္​း ခ်ိနဲ႔​ေနသည္​။ ပတ္​ဝန္​းက်င္​တြင္​ ​ေသာက္​စရာ တစ္​ခုခုမ်ား ႐ွိမလားဟု ႐ွာ​ေဖြၾကည္​့သည္​။ ပတ္​လည္​တြင္​အုန္​းပင္​မ်ား႐ွိ၍ ဝမ္​းသာသြားသည္​။ အုန္​း​ေရ​ေသာက္​၍ အာသာ​ေျပ​ေတာ့႐ွိဦးမည္​။ သို႔​ေသာ္​ သူသည္​အုန္​းပင္​လည္​းမတတ္​ တတ္​။ တတ္​၍ ရသည္​ဘဲထား သူသည္​ မည္​သိုအုန္​းသီးအားခြဲရမည္​နည္​း။

Image source

စိတ္​ဓာတ္​က်ကာ အုန္​းပင္​​ေအာက္​တြင္​ ​ေႂကြက်​ေနသာ အုန္​းသီး​ေျခာက္​ ႏွစ္​လံုးအား ​ေတြ႔သည္​။ တစ္​လံုးမွာ ၾကာၿပီျဖစ္​၍ ပုတ္​​ေတာင္​​ေနၿပီ။ က်န္​တစ္​လံုးမွာ ​ေခါက္​ၾကည္​့​ေသာ္​ အရည္​႐ွိဟန္​ႏွင္​့တူသည္​။ မည္​သို႔ခြဲရမည္​နည္​း။ မထူး​ေတာ့ ​ေဘးတြင္​႐ွိ​ေသာ ကန္​စြန္​းရြက္​ႏွင္​့တူသည္​ အရြက္​မ်ားအား ခူး၍ ဝါးစားသည္​။ ​အဆိပ္​႐ွိ​ေသာ္​ ​ေသလည္​း ​ေသ​ေစဟု​ေတြးလိုက္​သည္​။ မ​ေသပါ အစက​ေတာ့ ခြၽဲပစ္​ပစ္​ ျဖင္​့ ​မ်ားမ်ားဝါးစား​ေသာ္​ ​ေရအငတ္​​ေျပလာသည္​။ ဝါး၍ရ​ေသာ အရည္​​ေရာ အဖက္​ပါ ၿမိဳခ်ပစ္​လိုက္​သည္​။

လက္​တ​ေလာ ​ေရငတ္​​ေတာ့​ေျပၿပီ။ ​ေ႐ွး​ေလ်ာက္​ သည္​တိုင္​း​ေနလ်ွင္​့ အစာငတ္​ ​ေရငတ္​၍​ေသ​ေတာ့​ေပမည္​။ ခုထိလည္​း ဘယ္​မွာ​ေန၊ဤက်ြန္း​​ေပၚသို႔ ဘယ္​လို​ေရာက္​လာသည္​ မသိ။ ပထမ ​ေမ့​ေမ်ာ​ေန​ေသာ ​ေနရာသို႔ လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။ ပင္​လယ္​​ဒီ​ေရမ်ား ဖံုးအုပ္​သြားသည္​။ ​ေတာ္​​ေသးသည္​ သတိျပန္​ရလာသည္​မွာျမန္​​ေပလို႔သာ။ လက္​႐ွိ​ေရာက္​​ေန​ေသာ​ေနရာတြင္​ဒီ​ေရ​ေတာ့တတ္​လာမည္​မထင္​။ ကမ္​းစပ္​ႏွင္​့ အ​ေတာ္​က​ေလးမ်ွ ​ေဝးလံ​ေပသည္​။ ကိုယ္​လက္​မ်ား မလႈပ္​ခ်င္​​ေတာ့၍ စိတ္​ခ်လက္​ခ် ​ေမွးစက္​လိုက္​သည္​။
~နားပါဦးမည္​~

ခင္​မင္​​ေလးစားစြာျဖင္​့ ၿဖိဳး​ေဇာ္​ဦး က်ံဳမ​ေငး
Writing by phyozawoo
@phyozawooburmes
MSC~071