Objawy prawdopodobnych zaburzeń modulacji sensorycznej (podwrażliwość sensoryczna)

Podwrażliwość sensoryczna (lub inaczej podreaktywność sensoryczna).
Zachowanie dzieci z tym typem zaburzeń modulacji sensorycznej charakteryzuje się ignorowaniem lub brakiem reakcji na niektóre docierające ze środowiska bodźce sensoryczne. Dzieci podreaktywne albo są wycofane, bierne, apatyczne i trudne do zaangażowania w coś albo są skupione na sobie jakby pochłonięte same sobą.

Tendencja do niezauważania części bodźców skutkuje zachowaniami pasywnymi, apatią i ograniczeniami w nawiązywaniu kontaktów społecznych i eksploracji otoczenia. Wynika to z niezauważania sposobności do podjęcia takich zachowań. Zachowanie tych osób charakteryzuje się niechęcią do angażowania się, unikaniem i wycofaniem z wielu możliwości działania. Ich zachowanie często charakteryzuje się małą elastycznością w dostosowaniu sie do wymagań środowiskowych. Dzieci te wydają sie jakby nie poszukiwały kontaktu, relacji z otoczeniem, osobami, a nawet z bardziej skomplikowanymi, wymagającymi większego zaangażowania zabawkami i grami. Potrzeba szczególnej siły bodźca lub intensywnych zabiegów by zwrócić ich uwagę lub wciągnąć w jakąś aktywność czy interakcję. Niemowlęta mogą wydawać się opóźnione w rozwoju lub będące zwykle bardzo spokojne, ciche nie wymagające zbytnich zabiegów by je uspokajać w ciągu dnia, a więc idealne. Nie stawiają zbyt wielu wyzwań dla rodziców czy opiekunów i uważane są za grzeczne, stąd w niemowlęctwie nie zauważa się u nich problemów. Niemowlęta słabo angażują się w eksploracje otoczenia. Nie zauważają lub słabo reagują na sygnały płynące od rodziców czy opiekunów. U przedszkolaków oprócz powyższych zachowań pogarsza się lub zmniejsza się chęć do słownej komunikacji, dialogowania z opiekunami, wychowawcami. Zabawy i gry są raczej ubogie w nowe pomysły. Mają ograniczony repertuar zabaw czy ich modyfikacji.

Dzieci podreaktywne reagują najczęściej zbyt słabo na poszczególne bodźce. Mają problemy w percepcji. Mogą mieć kłopoty z różnicowaniem bodźców podobnych do siebie ale nie takich samych- w obrębie jednego zmysłu. Są generalnie słabsze motorycznie czy niezgrabne ruchowo. Mogą charakteryzować się problemami w planowaniu motorycznym - a więc dyspraksją w obrębie motoryki dużej, małej i/lub oralnej. Obserwujemy u nich małą elastyczność, zdolność do dostosowania się do zmieniających się warunków w jakiejś grze zwłaszcza zespołowej. Jeśli rodzice są aktywni i angażują dziecko w wiele zadań zmniejsza się problem jeśli jednak rodzice są mało aktywni i dziecko jest nieaktywne problem nasila się z wiekiem.

Istnieje też druga grupa dzieci podreaktywnych, które uciekają w świat fantazji i wyobraźni. Są skupione na sobie i swoim świecie. Mają kłopoty z koncentracją uwagi ale z nieco innych powodów niż dzieci nadreaktywne sensorycznie /nadwrażliwe sensorycznie/. Ich myśli raczej uciekają w świat fantazji i wyobraźni ponieważ bodźce, które docierają z otoczenia są zbyt słabe by przyciągnąć ich uwagę. Wolą "przebywać" w wymyślonym świecie niż stawiać czoła wyzwaniom płynącym z otoczenia. W przedszkolu wolą bawić się samodzielnie we własne scenariusze, zwłaszcza jeśli inne dzieci nie wchodzą w ich fantazje i gdy nie pasują do ich wyobrażeń o sposobie zabawy. Często mają dużą kreatywność w świecie wyobraźni.

**Podreaktywność sensoryczna najczęściej dotyczy systemu dotykowego i prorpioceptywnego ale obserwowana jest również w systemie słuchowym, wzrokowym, przedsionkowym czy węchowym.
**

---

Autor: Zbigniew Przyrowski

---

^{Originally posted on Integracja Sensoryczna na blokchainie. Steem blog powered by DBLOG.}