Powstanie i złamanie szyfru cezara

Nazwa szyfr cezara pochodzi od Juliusza Cezara, który używał niżej opisanej metody do przesyłania prywatnej poczty w dyskretny sposób. Uchodzi ona za jeden z pierwszych istniejących algorytmów szyfrujących.

Juliusz w trakcie pisania swoich listów każdą literę w tekście zastępował inną, znajdującą się w alfabecie o określoną liczbę pozycji dalej.

używając tego sposobu i przyjmując przesunięcie równe 5 tekst:
"Ala ma kota"
będzie miał postać
"FQF RF PTYF"
bazując na alfabecie angielskim:
(a,b,c,d,e,f,g,h,i,j,k,l,m,n,o,p,q,r,s,t,u,v,w,x,y,z)

Szyfr ten został złamany 800 lat później przez arabskiego matematyka
Al Kindiego, który wykorzystał analizę częstości, czasami nazywaną bardziej szumnie atakiem statystycznym.

Polega ona na tym, że w każdym języku używa się różnych liter w zróżnicowanych proporcjach. W momencie, w którym określi się najczęściej używane w tym języku litery, a następnie porówna się z najczęściej używanymi w wiadomościach znakami to uwidacznia się przesunięcie jakie zostało zastosowane, a potem rozkodowanie całości jest już proste.

Takie były podwaliny dzisiejszej kryptografii i choć z perspektywy obecnych możliwości ten kod wydaje się słaby, to w czasach gdy powstał jako coś nowego był niesamowicie efektywny i przełomowy, gdyż stanowił początek całkowicie nowej techniki i sposobu myślenia. Szczególnie, że nie istniała wtedy żadna nauka zajmująca się łamaniem tego typu zabezpieczeń, które dopiero stały się impulsem do jej powstania.

Główne źródło (Bonus Video): https://pl.khanacademy.org/computing/computer-science/cryptography/crypt/v/caesar-cipher