Żeby być sprawiedliwym trzeba nadmienić, że każdy kij ma dwa końce. Stare komputery (jak Pentium 1) nie grzały się tak mocno jak dzisiejsze, bo miały zdecydowanie mniejszą moc obliczeniową. Nowe komputery grzeją i grzały się mocniej, a co za tym szło, to emisja wspomnianych oparów także i przy normalnej pracy. Wdychanie oparów ołowiu jest ogólnie niezalecane przez lekarzy. ;) Komputery stały się więc bardziej "zjadliwe" dla oddychających istot, a producenci sprzętu mają motywację do redukcji ilości produkowanego ciepła (aby nie przegrzewać komponentu, bo się zepsuje) i trend ten jest już widoczny, szczególnie przy procesorach głównych (CPU).
Mamy więc wybór miedzy trwalszym, ale troszeczkę trującym piekarnikiem w obudowie komputera, albo mniej trwałym, za to mniej trującym i ciut chłodniejszym podzespołem. Co lepsze - trudno powiedzieć, bo nie wiadomo jak potoczyłby się rozwój podzespołów gdyby dyrektywy nie wprowadzono.