MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 5

W niniejszej części kursu zajmiemy się pozostałymi systemami reprezentacyjnymi - zmysłem słuchu, czucia oraz zapachem i smakiem.

Z doświadczeń zespołu badawczego Stamford Research Institute wynika [1], że zmysł wzroku wcale nie jest najbardziej „czułym” zmysłem w spostrzeganiu pozazmysłowym. Powodem tego jest prawdopodobnie fakt, że to właśnie zmysłu wzroku używamy najczęściej, co z kolei prowadzi do powstawania licznych obrazów w naszej świadomości. Te obrazy to wspomnienia i rozmaite wyobrażenia, które dość często zaciemniają naszą percepcję pozazmysłową. Gdy otrzymujemy namiary na dany obiekt do oceny pozazmysłowej od naszego monitorującego (tj. konkretne zadanie do wykonania z „adresem”), to najczęściej w pierwszym rzędzie w świadomości powstają szybko wyraźne, wręcz narzucające się obrazy (doznania wzrokowe), ale nie są one wcale percepcją pozazmysłową, a częścią tak zwanych szumów umysłowych (mental noise). Dlatego powinniśmy te obrazy traktować z pewną powściągliwością i zastanowić się czy nie pochodzą one z najbliższego otoczenia albo nie powstały w wyniku skojarzeń lub wspomnień. Problemem szumów umysłowych zajmiemy się jeszcze dokładniej w przyszłości.

Jasnowidzący często natomiast twierdzą, że informacje jakie otrzymują na zadane pytanie pochodzą ze zmysłu słuchu. Mogą to być pojedyncze słowa, krótkie zdania albo konkretne dźwięki (np. szum morza, hałas wywołany przez przejeżdżający pociąg itp.). Te dźwięki mogą dostarczać konkretnych informacji na temat badanego obiektu. Również w tym wypadku należy zastosować naszą listę pytań określającą sub-modalności związane ze zmysłem słuchu.

Przypomnijmy sobie jakieś doświadczenie z przeszłości, w którym występowały dźwięki. Możemy teraz zadać następujące pytania:

1. Skąd w przestrzeni dochodzi ten głos? Czy z przestrzeni zewnętrznej, czy z wewnętrznej? A może wydobywa się on z konkretnej części ciała np. z ramienia albo z którejś części głowy?
2. Jaka jest wysokość tego głosu lub dźwięku? Czy jest to głos lub dźwięk wysoki czy niski? Czy jest to głos męski czy kobiecy?
3. Jaki jest ton tego głosu – np. głos nosowy, krtaniowy, brzuszny?
4. Czy jest to głos cichy czy hałaśliwy?
5. Czy jest to jeden głos, czy różne głosy i dźwięki dobiegające z różnych stron?
6. Czy głos lub dźwięk jest rytmiczny albo muzyczny?
7. Czy głos jest szybki czy wolny (jakie jest tempo tego głosu)?
8. Czy słyszymy ten głos lub dźwięk stale czy z przerwami?
9. Jeżeli jest to komunikacja werbalna (język), to czy rozumiemy wszystkie słowa, czy rozpoznajemy które części zdania są akcentowane? Jakie uczucia reprezentuje ten głos (gniew, agresja, smutek, radość, przyjaźń itp.)?
10. Czy słyszymy także dźwięki z wnętrza ciała (nasilony puls, dzwonienie w uszach itp.)?

Charakter tych głosów może czasami wskazywać na nawiązanie jakiejś formy kontaktu z odrębną świadomością (tzn. wydaje się nam, że ktoś do nas mówi jakby z innego wymiaru), ale nie powinniśmy z tego powodu w żaden sposób rewidować naszego światopoglądu, bo to również może być część naszej świadomości. Dźwięki jakie słyszymy na zadane pytanie są reakcją naszego umysłu najprawdopodobniej o charakterze odruchowym i tak chyba powinny być traktowane w praktyce jasnowidzenia. Oczywiście możemy na tym etapie wybrać sobie dowolny światopogląd, ale nie jest to konieczne do efektywnej praktyki jasnowidzenia.

Najbardziej nieokreślone i trudne do zdefiniowania doświadczenia pochodzą jednak ze zmysłu czucia (doznań kinestetycznych). Postaramy się teraz scharakteryzować te doznania na tyle, aby stały się dla nas bardziej zrozumiałe i abyśmy byli w stanie określać je werbalnie.

Tym razem pomyślmy o doświadczeniu z przeszłości, w którym występowały wyraźne doznania kinestetyczne (dotykowe, czucie głebokie itp.). Możemy wówczas odpowiedzieć sobie na następujące pytania:

1. Jakiego rodzaju jest to doznanie – np. ciepło, zimno, wibracje lub mrowienie, uczucie ciężkości, przykurcz, blokada, trudność w oddychaniu, rozluźnienie, swędzenie, pulsowanie (tzn. efekt czuciowy pulsu, a nie dźwiękowy), ból, ucisk, itd.
2. Jak silne jest to wrażenie?
3. Gdzie dane wrażenie jest umiejscowione w ciele oraz czy jest ono statyczne, czy dynamicznie przemieszcza się w danej części ciała, a jeśli tak to czy przemieszcza się cyklicznie (rotacyjnie), czy też liniowo z miejsca A do miejsca B, i zanika?
4. Czy uczucie trwa stale, czy nadchodzi falowo jedno za drugim, albo czy z jednego odczucia przekształca się w drugie?
5. Z jaką szybkością albo częstotliwością manifestuje się to odczucie?
6. Jaki kształt moglibyśmy nadać temu odczuciu albo jaki kolor lub odcień?
7. Czy odczuwamy radość, smutek, niepokój, gniew, strach, zdziwienie albo jakieś inne uczucie towarzyszące tym doznaniom?
8. Jakie doznania płyną z naszych dłoni w trakcie tego doświadczenia, a jakie z powierzchni twarzy po prawej i po lewej stronie? Czy możemy określić jakieś wrażenia dotykowe z powierzchni przedmiotów, miękkość, twardość, cechy charakterystyczne np. kształty, powierzchnię kłującą itp.?
9. Czy powstają u nas jakieś reakcje odruchowe, np. uczucie przepływu prądu elektrycznego, dreszcze, drżenie mięśni twarzy lub innej grupy mięśniowej, mimowolne ruchy ręki albo nogi, odruch kichania, kaszlu albo uczucie mdłości?
10. Czy mamy wrażenie, że doznania zmysłowe jakie odczuwamy nie są naszymi doznaniami, a należą do kogoś innego?

Ostatnie pytanie może również dotyczyć innych doznań zmysłowych, gdy mamy wrażenie, że widzimy coś lub słyszymy jako inna osoba, tak jakbyśmy „podłączyli się” do kogoś innego. Czasami określa się te wrażenia jako wrażenie „mojości” lub „nie-mojości”.

Dwa ostatnie narządy zmysłów to narząd smaku i zapachu. Również te dwa zmysły bierzemy pod uwagę podczas naszej sesji skupienia na doznaniach zmysłowych. Określamy tutaj rodzaj zapachu i smaku, jakie odczuwamy oraz jak dane doznanie przebiega w czasie, jakiej jest intensywności, skąd dobiega zapach, czy jest przyjemny czy nieprzyjemny, czy jest to np. zapach deszczu, świeżości, morza, piwnicy, stęchlizny, zgnilizny itd. Czy doznania te wywołują uczucia przyjemne, czy też uczucie mdłości, wstrętu wiążąc się w ten sposób z doznaniami kinestetycznymi?

Analizując powyższe doświadczenia możemy zadać sobie jeszcze jedno pytanie – czy niektóre z tych doznań w jednym systemie reprezentacyjnym prowadzą do powstawania doznań w innym systemie reprezentacyjnym, czyli czy wśród doświadczanych doznań niektóre z nich możemy określić jako doznania wyzwalające (po angielsku tzw. „triggers”)?

To już wszystko w dzisiejszej części kursu. Naszym zadaniem jest teraz doskonalić zdolność rozpoznawania poszczególnych doznań zmysłowych i ich werbalizację, tak abyśmy bez większego zastanowienia mogli znaleźć określenie, które łatwo będzie zapisać podczas sesji jasnowidzenia. Ważne jest bowiem abyśmy zdawali relację z bezpośrednio doświadczanych doznań i nie starali się ich kojarzyć z innymi rzeczami lub koncepcjami, bo to może prowadzić do zniekształceń i oddalania się od tego, co naprawdę przeżywamy w danym momencie.
_

Autor kursu nie gwarantuje, że osoby wykonujące zalecane ćwiczenia osiągną skuteczne umiejętności SSPZ. Kurs służy wyłącznie celom edukacyjnym i rozrywkowym umożliwiając rozwijanie współpracy w zespole i sugerując nowe sposoby na relaks i spędzanie wolnego czasu. Ponadto wszystkie elementy kursu przeznaczone są wyłącznie dla osób zdrowych fizycznie i psychicznie, a jego publikacja nie pretenduje do rangi publikacji naukowej, i nie jest formą porady psychologicznej albo medycznej, lub formą terapii.

Poprzednie części kursu można znaleźć tutaj:
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 1
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) - Cz. 2
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) – Cz. 3
MINI-KURS JASNOWIDZENIA - Skojarzeniowe Spostrzeganie Pozazmysłowe (SSPZ) – Cz. 4

Literatura:
[1] Russell Targ, Keith Harary, The Mind Race, Villard Books 1984
[2] Keith Harary, Psi As Nature, European Journal of Parapsychology, Vol. 4, No. 3, November 1982
[3] Will MacDonald, Richard Bandler, An Insider's Guide to Sub-Modalities, Meta Publications 1988