Pisząc o "niespodziewanym zakończeniu" miałem na myśli to, że przy wszelkich historiach kryzysów, chorób, skrajnej depresji czy innych "ostrych zakrętów" najczęstszą chyba reakcją jest jakby powrót do dzieciństwa, powrót do światopoglądu, w jakim się było wychowanym. Np. wielu chrześcijan reaguje na życiowe niepowodzenia "odkrywając na nowo Jezusa", a samotny, otoczony obcą kulturą muzułmanin na emigracji często wiąże się z najbardziej radykalnymi odłamami rodzimej religii. Podejrzewam, że dzieje się tak dlatego, że pod ogromnym obciążeniem mało kto ma siłę - jak Ty - szukać nowych rozwiązań, eksperymentować. Ty potrafiłaś to zrobi i dlatego (na tle standardu) nazwałem Twoją opowieść zaskakującą.