พี่ซีก็เคยกดดันว่าต้องเขียนโพสต์ให้มีคุณภาพมากๆ ต้องหาข้อมูลใหม่ ต้องทำตกแต่งรูปภาพด้วยตัวหนังสือ แต่บางทีก็เราก็ไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น และเห็นว่่่าเพื่อนหลายคนก็ไม่เห็นต้องวุ่นวายเหมือนพี่เลย แต่ก็มีโพสต์ที่น่าอ่าน อย่างวิเองก็เป็นแรงบันดาลใจให้พี่อยากขยันทำโพสต์ทุกวันนะคะ พี่อาจจะมาเล่าเรื่องราวในชีวิตประจำวันตามรอยน้องวิบ้าง ไม่ว่ากันนะจ๊ะ เมื่องานเลยเริ่มจากการใช้มือถือโพสต์ละ ไม่รู้จะทำได้มากน้อยแค่ไหน โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ 555
วิก็อยากรู้ชีวิตด้านอื่นๆ ของพี่ซีด้วยเหมือนกัน 555 วิว่าเราเขียนแบบไม่ต้องกดดันตัวเองมันทำให้เราผ่อนคลายค่ะ เหมือนเวลาวิเขียนลง steemit เป็นการใช้เวลาว่างและได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ฝึกสมาธิ ฝึกจัดลำดับว่าเราจะเล่าอะไรดี เอารูปมาใส่แบบไหน สนุกดีนะค่ะ เหมือนเราสร้างเรื่องราวให้ตัวเอง ไม่มีใครถูกผิด ถ้าใครสามารถตกแต่งภาพได้ วินี้ยอมรับในความมุ่งมั่นเลย แต่วิไม่ค่อยถนัด 555 กลัวทำไปแล้วท้อ เพราะเราก็มีงานอย่างอื่นอีก งานเขียนสมัครเล่นของวิเหมือนที่บำบัดอารมณ์ความคิด ความรู้สึกค่ะ คือบางทีเราก็อยากจะมีช่วงเวลาปล่อยของ อยากเขียนบอกความคิดแนวคิดการใช้ชีวิตหรือมุมมองต่างๆ แต่ถ้ามานั่งพูดคนก็จะหาว่า พูดแต่เรื่องตัวเอง แต่พอมาเขียนเราสามารถเขียนเรื่องของเราได้ 100% ไม่ต้องเกรงใจใครว่าเขียนน้ำไหลไฟดับ 555 อีกอย่างเรามีช่องทางสื่อสารกับเพื่อนๆ อีกต่างหาก ถ้าเค้าชอบเค้าอยากเสนอแนะ เค้าก็เขียนบอกเราตรงๆ เลยดี ได้รู้จักนิสัยใจคอบางส่วนผ่านงานเขียน
555 พี่แค่กลัวว่าเอ๊ะ เรื่องเรามันน่าสนใจขนาดที่ว่าจะมีคนอ่านเหรอ แต่ไว้จะลองดูค่ะ :)
มีค่ะพี่ หนูก็เป็นหนึ่งในนั้น 555 สนุกดีออกค่ะ เล่าสูกันฟัง