ดอกไม้แห่งชีวิต

== สวัสดีเพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกท่าน ==

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่สดใสบรรยากาศดีๆ ฝนไม่ตก อากาศร้อนแต่ไม่มาก วันนี้เราได้ดูคลิปคุณลุงท่านหนึ่งที่บริจาคดวงตาให้กับสาวตาบอด ซึ่งเป็นอะไรที่ประทับใจมาก ดูแล้วก็ถึงกับน้ำตาไหล จิตใจคุณลุงคนนี้ทำด้วยอะไร ทำไมยิ่งใหญ่เหลือเกิน จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้ที่กล้าทำอย่างคุณลุง กล้าที่จะเสียสละอวัยวะของตัวเองเพื่อนต่ออนาคตให้คนอื่น มิหนำซ้ำไม่ใช่คนในครอบครัว และ ก็ไม่ใช่ญาติอีกต่างหาก ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถบริจาคดวงตาได้ เพราะกฏเกณฑ์หลายๆอย่าง ก็ไม่รู้ว่าน้องจะสามารถกลับมามองเห็นได้อีกไหม แต่เราก็เป็นอีกคนที่ส่งกำลังใจไปให้ ชีวิตคนเราก็เหมือนกับดอกไม้ มีทั้งความสวยงาม มีทั้งสีสัน มีทั้งแห้งเหี่ยว มีมั้งแรงดึงดูด ตอนที่ยังมีดอกบานสะพรั่งสีสันสวยงาม ก็ล่อใจแมลงให้มาดอมดม ไม่นานก็เริ่มเหี่ยวเฉาไม่น่ามอง ก็เหมือนกับคนเรา ตอนเด็กก็ดูน่ารักน่าเอ็นดู พอเป็นหนุ่มเป็นสาว ก็มีความหล่อความสวยไว้ล่อสายตาฝ่ายตรงข้าม ทำให้เกิดความรักความหลงไหลต่อกันและกัน พอตอนแก่เฒ่าแห้งเหี่ยวก็เกิดความเบื่อหน่าย แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักเหมือนเดิมนะ แต่ความสวยงามที่เคยมีก็เริ่มหมดไป เหลือแต่ความแห้งเหี่ยวที่ติดตัว จากผมที่เคยดกดำ ก็เริ่มมีสีขาวแจม จากแก้มที่เต่งตึงก็เริ่มหย่อนยาน จากขาที่เคยแข็งแรงไปไหนมาไหนกระฉับกระเฉงก็เริ่มออนแรง จากดวงตาที่สดใส ก็เริ่มฟ่ามัว โรคภัยไข้เจ็บก็เริ่มถาโถมเข้าใส่ จะทำอะไรก็ยากลำบาก ความคล่องแคล่วคล่องว่องไวที่เคยมี ก็เริ่มหายไป จะมีอะไรที่ยั่งยืนเหลือแค่ความทรงจำอันสดสวยที่ให้นึกถึง..จงอย่าเอาอะไรมากมายกับของนอกกายที่ไม่ยั่งยืนถาวร วันหนึ่งสิ่งเหล่านี้ก็จะหมดสภาพไปตามกาลเวลา มีแต่ความดีที่เราทำพอจะทำให้คนอื่นกล่าวถึง...สำหรับท่านไหนที่กำลังอ่อนแอ หมดแรง หมดหวัง ก็ลองไปดูคลิปคุณลุงมอบดวงตาให้หญิงสาวนะ เผื่อว่าจะได้มีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาตาบอดเขายังฮึดสู้เรามีครบทั้งทั้งสามสิบสองเราอย่ายอมแพ้ ถือว่าเป็นเรื่องอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้คนที่ท้อแท้หมดหวังได้ดีเลยทีเดียว..

ขอบคุณที่กดโหวต กดแชร์ และคอมเมนต์
@piansirijp